Chapter 7

Maeve’s POV

Hindi na ako nagpabebe pa. Sumakay na agad ako sa kaniyang sportscar. Ayaw ko namang haggardo akong tutungo para mag-apply sa trabaho.

“Tangi—” Pagkalagay na pagkalagay ko sa aking seatbelt ay agad niya nang pinaharurot ang sasakyan. Hindi ko alam kung sa siyudad ba kami tutungo nito o diretso kamatayan na.

“Baka gusto mong bagalan. May anak pa akong babalikan,” sambit ko na masamang tingin ang ibinigay sa kaniya. Napanguso siya roon at bahagyang binagalan nga ang patakbo. Nakalimutan din ata niyang tatay na siya.

“Dito na ako,” sambit ko nang makarating na kani sa mga estraktura. Hindi niya hininto kaya agad ko siyang sinamaan ng tingin.

“Dito na sabi ako! Para na!” reklamo ko. Talagang sinusubok ang pasensiya ko kapag kasama ang isang ‘to. Halos ilang araw pa lang kaming nagkakasama subalit pakiramdam ko’y ilang taon na ang itinanda ko.

Mas matigas pa ang mukha niya kaysa sa anak. Sa kaniya ako nakukunsumi nitong mga nakaraang araw.

“I’m not your driver,” he sassil