Chapter 3. “Mr. Rebound”
Jana’s POV
“Gawin mo akong rebound mo.”
“Rebound? Ano ‘yon?”
“Rebound, sa basketball ito yung kapag hindi na-shoot yung bola tapos mahuhulog sa ring, tapos kukunin mo yung bola para sa team niyo pa rin ang bola.”
“So bola ka?”
“Hindi, sa tao naman. Para madali mo siyang makalimutan, itutuon mo sa ibang tao ‘yong sarili mo. Para mas mapabilis ang move on process mo.”
“Paano ka naman magiging rebound, e play boy ka?”
“Edi mas maganda, at least di ako maiinlove sayo.”
“Aba, e paano kung ako ang ma-inlove sayo?”
“Eh hindi ko na kasalanan ‘yon, pogi e.”
“Yabang…”
Sandali, bakit ba ang tukmol na ‘yon ang iniisip ko? Hindi ba dapat si Julius ang iniisip ko? ‘Yong pangloloko nilang dalawa sa akin ni Sena? Hindi ba dapat umiiyak ako ngayon? Pero hindi e, isa lang kasi ang gusto ko. Iyon ay ang makalimot. Pero si Xial na gung-gong ba talaga ang sagot?
Naalala ko ang nangyari kanina.
“So game! Shoot mo na!”
Pumiwesto ako at inayos ang pagasinta sa ring. Isa…dalawa…tatlo! Malakas kong hinagis ang bola sa ring pero bumangga lang sa ring ang bola at hindi pumasok. Nagulat naman ako nang biglang tumakbo si Xial at sinalo ang bolang bumangga sa ring.
“Iyon ang rebound!” Masiglang sabi niya. “So? Hindi mo na-shoot. So ako na ang rebound mo ah!” Nakangiting sabi niya.
“Rebound?” Tanong ko sa sarili ko habang pinagkakaruan ko ang pancit canton na niluto ko. Wala pa kasi si Mama, kaya ito lang ang niluto ko. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang nangyari ngayong araw. Nalaman kong niloloko lang ako ng dalawang importanteng tao sa buhay ko, na ngayon ay mga kinaiinisan ko na. Kung pwede lang bumaril ng tao nang hindi ka makukulong. Pero bahala na ang nasa itaas sa kanila. Kakambal naman nila ang karma.
“Nandito na ako.” Napatayo at tumakbo patungong sala nang marinig ko si Mama.
“Oh, Ma ginabi ka na?” Tanong ko.
“Hay naku, anak ang daming tao sa store. Oh? Kumain ka na ba?” Tanong ni Mama. Tumango-tango naman ako.
“Kayo po? Akin na po yan.” Saad ko at kinuha ang mga dala niyang paperbags na punong-puno ng mga gulay.
“Salamat, ay siya nga pala Jana, nagpatulong ako roon sa kaibigan mo sa labas. Ikaw kanina pa yata siya naghihintay sa labas hindi mo pinapasok.” Nabigla ako sa sinabi ni Mama.
“Kaibigan? Ma, wala na akong kaibigan. At ayaw ko na ng kaibigan.” Inis kong sabi kay Mama.
“Ha? Eh kasi oh ayan na siya.” Tiningnan ko naman ang nasa pinto at halos mahulog ang mata ko sa sahig dahil gulat nang makita ko siya.
“Ikaw?” Bulalas ko. “Anong ginaga—paano mo nalaman ang bahay ko?” Bulyaw ko sa kanya.
“Grabe ka naman, Jana. Pwede bang pahingi muna ng tubig. Ang bigat kaya nitong mga kalabasa.” Urat din nitong sabi, at siya pa talaga ang inis ah!
“Aba, hijo ngayon ko nakita. Ang gwapo mo pala.” Puri ni Mama sa gung-gong.
“Ah, salamat po Ma’am di po kayo nagkakamali.” Natahimik naman si Mama. Pati si Mama nahahanginan sa gung-gong na ‘to. “Ah—eh, hijo kumain ka na ba?”
“Hindi pa nga po e.” Sagot ni Xial.
Tumingin naman si Mama sa akin at nilalakihan ako ng mata. Ano naman ang iniisip ni Mama?
“Ah, walang pagkain.” Nanglaki ang mata ni Mama at lumapit sa akin saka ako binatukan. “Aray ko naman, Ma!”
“Ano ka ba, magluto ka ro’n!” Utos ni Mama. Inis naman akong napairap at buntong hininga. Kainis talaga ang gung-gong na ‘to.
Nasa hapag-kainan na kaming tatlo. At si Mama sige ang tanong sa gung-gong na kasama na namin. Bakit ba kasi siya nandito? Bakit ba kasi siya nasa bahay namin? Ano na namang trip ng mokong na ‘to? Tiningnan ko lang si Xial, at feel at home pa siyang kausap ang Mama ko. Ewan ko ba sa lalaking ‘to, siya yung tipo ng tao na mabilis mong makakapalagayan ng loob.
Bigla naman siyang tumingin sa akin dahilan para magtama ang mga tingin namin. Agad ko namang iniwas ang tingin ko sa kanya at tinuon sa pagkain ko.
“Hay nako, Xial ang pogi mo talaga. Mas pogi ka pa ro’n sa boyfriend nitong anak ko.” Nabuga ko ang kanin na kinakain ko at nagkatinginan kami ni Xial. Hindi pa nga pala alam ni Mama.
“Ma’am, hindi niyo pa po alam?” Tanong ni Xial sa kanya. Sinamaan ko ng tingin ang mokong. Aba! At siya pa talaga ang may balak magsabi sa Mama ko?
“Ma,” Tawag ko kay Mama na mabilis na tumingin sa akin. Puno ng pagtataka ang kanyang mukha. “Break na po kami ni Julius.” Seryoso kong sabi. Natahimik si Mama at ganon na rin kami ni Xial. Pero ilang sandali lang.
“Ayos! Mabuti naman at break na kayo!” Sigaw ni Mama at napatayo pa sa kinauupuan niya habang pumapalakpak. Laglag panga kong tiningnan si Mama. Mali yata ang naging reaksyon niya? Hindi ba dapat tatanungin niya ako kung okay lang ako? O di naman kaya mumurahin niya ang tukmol kong ex?
“Sandali, Ma! Eh bakit mukhang masaya ka pa!” Inis kong tugon kay Mama. Naupo naman ulit siya.
“Ano ka ba anak, edi pwede na kayo nitong si Xial!” Kinikilig niyang sabi.
“Po?”
“Po?” Sabay naming nasigaw ni Xial.
Natahimik kaming lahat sa naging reaksyon naming dalawa. Inis kong tiningnan si Xial at siya naman ngumiti lang ng nakakaasar.
“Hoy ano ba kayong dalawa, ayos lang naman sakin na maging kayo.” Napairap ako sa sinabi ni Mama at tumahimik na lang. Wala ring mangyayari kung makikipaglaban pa ako sa kanya. Kung anong gusto ni Mama, paniniwalaan niya.
Pagtapos ng dinner. Pinahatid sa akin ni Mama si Xial sa kanto namin. Habang naglalakad kung ano-anong sinasabi niya. Ang dami niyang kwento pero hindi ko naman naiintindihan. Isa lang kasi ang nasa isip ko habang naglalakad kami. Oo tanga man pero si Julius pa rin ang nasa isip ko. Parang gusto kong tanungin si Julius kung bakit? Gusto kong malaman ang dahilan kung bakit nila nagawa sa akin ‘yon ni Sena.
“Oo nga no’! Magbabakasyon na! Saan ka magbabakasyon, Jana?” Rinig kong tanong ni Xial pero nagpatuloy lang ako sa paglalakad. “Hoy Jana!” Aniya at kinaway-kaway ang isa niyang kamay sa harap ng mukha ko. Inis ko naman siyang tiningnan. “Tulala ka? Move on na oy!” Natatawa niyang sabi. Napabuntong hininga na lang ako at napapikit sa inis dahil sa kanya.
“Kung ang salitang move on ay kasing dali lang kung paano ito sabihin, sana ganon na nga lang.” Sabi ko rito.
Nagpatuloy na ako sa paglalakad pero napahinto ako nang magsalita siya.
“Kaya mo naman e.” Ani Xial. Nilingon ko siya at nakita kong nakangiti siya sa akin. “Di ba sabi ko nga sayo, gawin mo akong rebound? Sus, kumpara naman sa Julius na ‘yon mas pogi ako ng di hamak.” Natatawa niyang sabi. Naglakad ako pabalik sa kanya at hinarap siya.
“Alam mo matagal ko ng gustong itanong ‘to sa’yo.” Seryosong sabi ko sa kanya habang deretso siyang tinitingnan sa kanyang mga mata. Nakita ko naman ang pagkabakas ng pagtataka sa kanyang mukha.
“Ano ‘yon?” Tanong niya. Huminga ako ng malalim.
“Bakit mo ba ako tinutulungan?” Tanong ko sa kanya.
Chapter 4. “How to move on?”Xial’s POV“Bakit mo ba ako tinutulungan?” Seryosong tanong ni Jana sa akin. Nang mga oras na itanong niya sa akin iyon, para bang automatic na nag-flashback ang lahat sa isip ko. Ang isang pangyayari kaya ako ganito ngayon. Kaya hindi na ako nag-aabalang magmahal pa.I was once like her. Apat na taon na ang nakakaraan. I was fooled by my girlfriend and my own bestfriend. Oo, tulad ng sitwasyon ni Jana, naranasan ko na ring maloko ng sarili kong bestfriend at ng girlfriend ko. Siguro dahil sa itsura ko kaya niya ako pinagpalit. Actually, mali pala dahil in the first place, ginamit niya lang pala ako dahil bestfriend ko ang sikat at ang tinitiliang si Harold Buenamente.Nerd ako noon. Mahaba ang buhok at magulo. Nakasuot
Chapter 5. “Ako si Takore”Xial’s POV Dinala ko si Jana rito sa park malapit sa school namin. Nag-over-the-bakod pa kami para lang makalabas sa school. Ayaw niya raw kasing pumasok muna sa klase niya dahil mukha raw siyang umiyak, e umiyak naman talaga siya. Ayaw niya raw na ipakita sa mga tao ang kahinaan niya. Kinuha ko pa sa classroom nila yung bag niya at saka siya sinamahan rito sa park. Mula sa school habang papunta kami rito sa park hindi pa rin siya tumitigil sa pag-iyak niya. Ako naman ay tahimik na nakasunod sa kanya. Habang naglalakad pansin kong panay ang tingin ng mga taong madadaanan namin. Anong meron?&
Chapter 6. “Mr. Tutor”Xial’s POV Calling…Jana “Hays! Bakit hindi niya sinasagot?” Banas kong sabi saka inalis ang phone ko sa kanang tainga ko. Ang aga ko pang nagising ngayong Sabado para sa kanya tapos hindi niya sinasagot ang tawag ko? Siya na nga may kailangan eh! Tss. Nagpatuloy na ako sa paglalakad papunta sa bahay nila Jana. Ngayong araw ang umpisa ng pagtuturo ko sa kanya para sa retake exam niya sa Monday. Habang naglalakad natigil ako nang makasalubong ko siya. Nagkatinginan kami. Nakita kong parang nabigla siya nang makita ako. Hindi ba siya si S
Chapter 7. “Love On!”Jana’s POV Ang dapat ay magre-review ako ngayon para sa retake exam ko sa Monday pero heto ako ngayon, kasama si Takore at nasa labas. Nandito kami sa train station at naghihinatay sa pagdating ng train papuntang Taft Avenue. Ang sabi niya dadalhin niya ako kung saan ako makakalimot. Saan namang lugar ‘yon? Magkaka-amnesia ba ako sa lugar na ‘yon para makalimutan ang kahayupan ng mga ‘yon? Dumating na ang tren at pumasok na kami. Pinauna niya pa ako. Pagpasok ko, ang sikip na ng tren at wala nang upuan. Tumalikod ako at pagtalikod ko saktong napaharap ako sa dibdib niya. Tumingala ako at tiningnan siya, nakang
Chapter 8. “Super Takore!”Jana’s POV “Saan ba tayo pupunta?” Inis kong tanong kay Takore habang nasa jeep kami. Pagtapos namin kumain kanina pumunta kaming bookstore, bumili siya ng mga libro at binigay niya sa akin. Ang sabi niya basahin ko raw ‘yon para raw malimutan ko si Julius. Sabi niya pa mas mabuti na ang ma-in love ako sa mga fictional characters at least daw hindi ako masasaktan. Hindi naman ako mahilig magbasa ng mga romance books. Mas gusto kong manuod ng anime o kaya Korean drama. “Malapit na.” Aniya saka may kinuha sa bag niya. Inilabas niya mula sa bag niya ang isang paper bag ng Adidas. “Oh, suoti
Chapter 9. “Pain of the Past”Jana’s POV Nakarating na kami sa tapat ng bahay nila Takore. Malaki ito kung titingnan sa mula sa labas, mas malaki lang ng konti sa bahay namin. Maganda rin ang style ng bahay nila at maganda ang kulay. Hindi rin naman ito ganoon kalayo sa bahay at sa school namin.Natigil ako sa pagmamasid sa bahay nila nang bumukas ang pinto ng bahay nila. Isang babae ang lumabas sa pinto at nagtungo sa gate kung saan kami nakatayo. Pagbukas ng gate ng Mama ni Takore, kukurap-kurap akong tiningnan ng Mama ni Takore na parang bang gulat na gulat nang makita ako. Tiningnan ko naman si Takore sa tabi at tumingin din siya sa akin saka ngumiti. 
Chapter 10. “Foolish King and Queen”Jana’s POVNapabangon ako sa sinabi niya. Gulat na gulat at hindi makapaniwala. Tumahimik na lang ako dahil ramdam kong ayaw naman niyang pag-usapan ang tungkol sa ex niya.Iniwas ni ang tingin niya sa akin at nilipat sa frame sa table niya. “I was so in love with her that time. Sobrang saya ko. And I can risk everything for her, gano’n ko siya kamahal.” Pag-uumpisa niya ng kwento niya. Seryoso ang tono nga boses niya habang taimtim na nakatingin sa picture frame. Tahimik naman akong nakinig sa kanya. Nakita kong malalim siyang huminga saka tumingin sa akin.“But like you, naloko rin ako. I was fooled and I didn’t even notice that she’s cheating on me with my bestfriend. That she’d just use me to
Chapter 11. “The Ex and the Rebound”Xials’s POV Nagising ako nang makaramdam ako ng pangangalay ng binti. Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako rito sa sudy table. Umayos ako ng upo para iunat ang mga binti ko. Pag-upo ko nang maayos nahulog ang kumot na nasa likod ko kaya kinuha ko ito, nagtaka naman ako kaya napatingin ako sa nasa kama at doon ko nakita si Jana na nakahiga at natutulog. Napangiti ako at pinagmasdan ang mukha niya. Ang payapa nito at napakamaamo ng mukha niya. Inagaw naman ng notebook na pinasagutan ko sa kanya ang aking tingin. Kinuha ko ang notebook, pagtingin ko napasinghap ako sa nakita ko. “Hindi ni