Pagkatapos nang nangyari sa dalawa, nina Diego at Sandra, huminga sila nang malalim dahil sa pagod. Niyakap ni Sandra si Diego. "Hmm...kailan mo ako papuntahin roon?"
'Here we go again.' Sa isip ni Diego, hindi talaga yata siya makaalis sa usapang ito.
"Maybe soon." Kibitbalikat niyang sabi. Agad naman bumangon si Sandra.
"Gusto ko ngayon...Huwag mong sabihin na hindi kaya ng isang Alvarez ang ganoong bagay?" Gustong magmura ni Diego sa narinig. Alam niya ang batas sa village na ito at kapag nagkamali siya tiyak pagbabayarin siya at malalagot siya sa magulang nito. "Come on, kinuha mo ako ng isang iglap lang sa bar at ito hindi mo kaya?"
"Okay, fine." Agad na nagbihis si Diego at ngumiti naman nang malawak si Sandra.
Habang naglalakad ang dalawa patungko sa malaking bahay, pinagpawisan na at kinakabahan si Diego. He can't explain everything to this girl, dahil baka sabihin ay wala siyang kakayahan sa lugar na ito.
"Wow!" Nang makaratin
Pumarada si Esteban sa harap ng isang gate at lumabas sa kotse, kilala na siya ng mga tao kaya hindi na siya hinarangan pa. Mukhang natuto na. Pumasok siya sa loob at nakita niya kaagad si Ruben o mas kilalang Marcopolo. Nilapitan niya ito at nagsalin ng alak. Napangiti naman si Ruben nang makita muli ang kaibigan."Anong ganap? Hindi ka bumisita tuwing Biyernes ah, may nangyari ba?" tanong niya kay Esteban. Bago niya ito sagutin, kumuha siya ng isang sigarilyo ni ruben at sinindihan iyon."Gusto lang kitang makita kasi na-miss kita." Pareho silang natawa sa sinabi ni Esteban."Baka kalimutan kong ako talaga ang mahal mo, bata..." Natawa si Ruben niya kay Esteban at ganoon din ang binata."Kumusta naman?" tanong ni Esteban. Kibitbalikat naman si Ruben bago magsalita."Ito, tumatanda na nga ako may mga galamay pa rin na gumagawa ng hindi ginagamitan ng utak. Alam nilang illegal ay sige laban. Minsan gusto ko na rin silang patayin agad."
Hindi pa rin makapaniwala si Isabel sa sinabi ni Esteban, iniisip nito na ang sobrang kapal ng mukha ni Esteban para sabihin ‘yon sa kanya na wala pa naman nitong kakayahan.Pinagmamalaki niya ang second-house na bahay, sa palagay niya ay hindi naman umabot ng isang milyon ang biniling bahay ni Esteban. "Ewan ko sa bahay mo, panigurado akong maliit lang iyon at sige di kita pipilitin na makasama ako pero ito ang tandaan mo Esteban. Hindi sasama ang anak ko sa’yo dahil kami ang pipiliin niya, naiintindihan mo ba?"Natahimik Si Esteban saglit, marahil ay tama si Isabel hindi pa niya tinanong si Anna kung sasama ba sa kanya ito.Hindi niya na lamang pinansin si Isabel at bumaling muli sa lalaki."Sigurado po ba kayo na wala kayong galos?" tanong niya nito.Tumango naman ang lalaki at humingi ng pasensya dahil ang oras ni Esteban ang naistorbo. Lumapit ang pulis nina Isabel at Roberto, " Madam, sa oras po na aalis ang iyong asawa ay mal
Chapter 48Ginulo ni Lando ang buhok ng kaniyang anak saka ngumiti rito."Paglaki mo dapat kang maging isang malakas at makapangyarihan ka para walang mangmamaliit sa'yo. Kapag nangyari iyon ako na ang magiging pinakamasayang tatay sa buong mundo." Tinapik-tapik nito ang balikat ng anak."Huwag kayong mag-alala Papa dahil ang pangarap mo ay pangarap ko. " Malawak ang ngiti.Pinanonood ni Esteban ang mag-ama sa may 'di kalayuan. Katatapos niya lang mamili. Humigpit ang hawak niya sa supot na dala nang maalala ang nangyari. An unstoppable killing intent rose up in his heart.Nagtama ang mata nila ng bata kaya naman nanlaki ang mata nito at itinuro siya."Iyon ang lalaking bumugbog sa akin, Papa! Ang laki-laki niya at hindi naawa sa batang katulad ko..."Galit itong humahakbang papalapit kay Esteban saka ngumisi."Sino ka?" "Totoo bang ikaw ang gumulpi sa anak ko? Lumuhod ka sa harapan niya at linisan mo ang paa niya gamit ang iyong dila. Bilisan mo!" ut
Chapter 49 Kakatapos lang ni Esteban at Totoy na kumain. Paalis na sana niya nang makitang hindi mapakali ang bata. Marahil ay natatakot ito na baka bumalik ang grupo nina Lando. "Gusto mo bang sumama sa hospital?" "O-opo... gusto kong m-makita ang T-tatay ko." Nahihirapan ito sa pagsasalita. "Magiging maayos din ang tatay mo." Tumango si Esteban at isinama ang bata sa hospital. Kinuha niya rin ang isang VIP ward para mas mapagtuunan ng pansin ang kalagayan ni Jose. Masayang-masaya ang mag-ama ng makita ang isa't-isa. Napangiti si Esteban. "Maiwan ko na po kayo mang Jose. Kung may kailangan kayo ay ipagbigay alam niyo lang sa nurse na mag-aalaga sa inyo. Wala po kayong dapat alalahanin, sagot ko ang lahat. Ang importante ay gumaling kayo dahil nalulungkot si Totoy sa inyong kalagayan." Umiiyak ang matanda. "Maraming salamat iho. Hulog ka ng langit. Hindi ko lubos maisipi kung paano ka mapapasalamatan..." They are happy and contended. Masaya silang
Nagtagis ang bagang niya at napailing-iling siya. What could he do? For three years he did nothing but obey them like a puppet."Wala akong ginastos na pera mula sa bulsa mo, Mama. You don't even give me one. Everytime na bibigyan mo ako para sa pamimili ng pagkain ay palaging kulang. Did I bother you?"Tumayo ang biyenan niya saka dinuro siya."Ang kapal ng mukha mong lecture-an ako! Nakabili ka lang ng second hand na bahay na mas maliit pa yata sa kulungan aso, nagyayabang ka na?" pagalit nitong tanong sa kaniya.Itinuro niya si Anna. "Hiwalayan mo ang lalaking iyan. Puro kamalasan ang dala niya sa buhay natin. Remember, Anna... he's the main reason kung bakit naghihirap ka ngayon."Mahigpit na kumuyom ang kamao ni Anna. "Are you threatening me, Mama?"
Chapter 50Marahang binuksan ni Esteban ang pinto ng VIP ward kung nasaan si Mang Jose.“Pasok ka na.”"Sir Esteban," anang matanda saka naglandas ang tingin sa kasama niya, “Napabisita kayo.”Humakbang papalapit si Anna sa matanda.“Magandang araw po. Ako nga po pala si Anna ang asawa ni Esteban. Pasensya na po kayo sa nagawa ni Mama at Papa.” Hinawakan niya ang kamay ng matandang lalaki. “Sana ay mapatawad niyo po sila.”Umiling si Mang Jose. “H-huwag ka ng mag-alala maayos na ang pakiramdam ko. Malaki ang pasasalamat ko kay Esteban dahil dinala niya ako sa hospital, inilipat sa VIP room, binayaran ang bills at ikinuha niya rin ako ng private nurse. At higit sa lahat ay tinulungan niya rin ang anak ko. Napakabuti ng asawa mo.”Inihanda niya ang ngiti bago nilingon ang nagsalita na nakilala niyang si Mayordoma Koring. "Busog pa ho ako, Nay Koring."Tipid siyang ngumiti. "Ganoon ho ba?" Malaumanay ang boses niyang sabi.“K-kuya E-esteban, ang bait-
Tumaas ang kilay na Anna. "What are doing here?"Nakakainsukto itong tumawa. "You're really asking me that?" Nagtatakang tanong nito. "Dapat kayo ang tanungin ko. Do you have the money to pay for your bills?""She must be kidding, honey." A beautiful woman with a good figure said. "You must be the most talk of the town before?" Taas kilay nitong tanong saka sinuyod siya ng tingin mula ulo hanggang paa. "Cheap.""Anyway, thank you for not marrying my Martin, otherwise, I won't find such a nice and handsome boyfriend," dagdag nito na mas humigpit ang kapit sa braso ni Martin. "Hindi ka rin naman nababagay sa kaniya.""Well, what can you say? I'm earning million monthly." Martin smiled smugly. "Ikaw ba?"Umirap si Anna. Hindi niya itinago ang pagkairita sa kausap. Alam naman niyang magmamalaki nanaman ito. Isa sa ugaling hindi niya gusto sa lalaki, masyadong mayabang at mataas ang tingin sa sarili. Aanhin naman niya ang million kung wala namang manners? Duh!"
Matapos kumain nina Anna at Esteban sa Eliseo Restaurant ay napagdesisyonan nilang dalawa na manood muna ng movie. Alas diyes na ng gabi nang makauwi sila. Naabutan nilang nakaupo sa sofa sa sala ang mga magulang ni Anna may kanya-kanya Itong hawak na cellphone at busy sa kanilang buhay. Masama ang tingin ng ina ni Anna kay Esteban. Ramdam ni Anna ang inis nito sa asawa niya. Nag-angat ito ng tingin sa kanya. Hindi niya sana ito papansinin nang magsalita ito."Pupunta tayo sa bahay ng lola mo sa katapusan. Hindi mo isasama ang walang kwenta mong asawa," pagpaparinig nito.Tuwing katapusan ng buwan ay nakagawian na ano ng pamilya ni Anna na magkaroon ng salo-salo sa mansion ng kanyang lola. Ipinatupad ito ng kanyang lolo noong ito ay nabubuhay pa. Ngunit simula nang mawala ito ay malaki na ang ipinagbago ng mansion at sa pamamahala sa kumpanya. Their family dinner became a fixed ceremony. "Bakit hindi siya kasama?" Kunotnoong tanong niya sa ina. "Ayokong pagpyis
Habang papalabas na si Alberto ng conference room, biglang humarang sa kanya si Francisco."Ano na naman ang gusto mong gawin?" Tanong ni Alberto nang malamig.Punong-puno ng galit ang mga mata ni Francisco. Sa tingin niya, si Alberto—isang inutil—ay dapat nananatili sa pinakamababang posisyon sa kumpanya. Kailan pa siya nagkaroon ng lakas ng loob na lumaban sa kanya?"Alberto, bibigyan kita ng isang huling pagkakataon para ayusin ang usapan sa Archfiend. Kung hindi mo ito gagawin, ako mismo ang magpapalayas sa'yo sa pamilya Lazaro." Sabi ni Francisco habang nagngangalit ang mga ngipin.Sa harap ng banta ni Francisco, hindi nakaramdam ng takot si Alberto. Sa halip, natawa siya sa kawalang-katotohanan nito."Ikaw ang magpapalayas sa akin? Hindi mo ba naiisip na ikaw ang nasa alanganin ngayon? At gusto ko lang ipaalam sa’yo—matutuloy ang kasunduan sa Archfiend. Kahit anong gawin mong paraan para pigilan ako, hindi mo ako matatalo." Sabi ni Alberto.Biglang napakuyom ang kamao ni Francis
Hindi pinansin ni Alberto ang sinabi ni Francisco. Alam niyang kontra ito sa kanya, at para sa kanya, normal lang iyon. Hindi niya pinag-aksayahan ng panahon ang ugali ni Francisco."Alam ko na iniisip niyong mahirap paniwalaan ito, pero malapit na ring malaman ang totoo. Sa lalong madaling panahon, ang mga regional leader ng mga sikat na brand ay pupunta sa Laguna para magsagawa ng field investigation. Kung totoo man ito o hindi, malalaman natin sa tamang oras. Hindi ito opinyon ko lang." Sabi ni Alberto nang may kumpiyansa.Dahil sigurado si Alberto sa sinabi niya, at binanggit pa niyang may darating na mga opisyal para magsiyasat, hindi ito isang bagay na basta-basta lang niyang inimbento."Kung totoo ito, malaki ang magiging pangangailangan sa mga materyales para sa pagtatayo ng bagong urban area. Kung makakahanap tayo ng pagkakataong makipagkasundo, walang magiging limitasyon ang magiging tagumpay ng pamilya Lazaro.""Tama! Kapag nakilahok tayo sa proyekto ng bagong urban area, t
Kinabukasan, upang hindi mahuli sa pagpupulong, maagang dumating si Alberto sa kumpanya. Malaki ang magiging epekto nito sa kanyang posisyon, kaya hindi siya maaaring magpabaya.Samantala, nalaman na rin ng iba na magpapatawag ng pagpupulong ang matanda, pero hindi sila nagmadali.Pagdating ni Francisco sa meeting room at makita niyang maaga nang naroon si Alberto, napangiti siya nang may pangungutya."Kuya, ang sipag mo sa pagpupulong, pero pagdating sa kontribusyon sa kumpanya, wala ka namang maipakita." Sabi ni Francisco.Umiling lang si Alberto. Sanay na siya sa pang-aasar ng kapatid niya. Pero dati, wala siyang maisagot dahil aminado siyang wala siyang maipagmamalaking nagawa para sa kumpanya."Francisco, kuya mo pa rin ako. Kailangan mo ba talagang maging ganyan ka kaangas? Pero tandaan mo, malapit nang magbago ang posisyon ko sa kumpanya. Baka dumating ang araw na ikaw naman ang makikiusap sa akin." Sagot ni Alberto.Napahalakhak si Francisco. Siya? Makikiusap kay Alberto? Napa
Ang impormasyong nakuha ni Alberto ay nagpakuryoso sa matanda, kaya itinuro nito ang upuang nasa tapat niya, hudyat na maupo si Alberto.Hindi maikubli ang ngiti sa labi ni Alberto. Alam niyang bihira lang siyang patawaging maupo sa ganitong pagkakataon, lalo na’t mahigpit na ipinagbabawal ang istorbo habang umiinom ng tsaa ang matanda. Para sa kanya, ang sandaling ito ay isang bihirang pribilehiyo."Sigurado ka bang totoo ito?" tanong ng matanda.Nagulat siya na nagawa ito ni Alberto, dahil batid niya ang kakayahan ng anak. Kaya naman may bahagya pa rin siyang pagdududa sa balitang dala nito.Napag-isipan na rin ito ni Alberto. Naniniwala siyang hindi basta-basta gagawa ng kwento si Esteban, kaya naglakas-loob siyang ipaalam ito sa matanda.
Tinulungan ni Esteban si Anna sa pagliligpit ng mesa.Sanay na si Anna sa gawaing bahay, halatang bihasa na siya sa mga kilos niya."Madalas ka bang gumawa ng gawaing bahay?" tanong ni Esteban."Hindi gumagawa ng kahit ano ang mama ko sa bahay, tapos inaapi pa niya si papa, kaya ako na ang tumutulong," sagot ni Anna.Napangiti si Esteban. Mukhang ang posisyon ni Alberto sa pamilya niya ay wala sa kontrol ni Anna.Hindi na rin kataka-taka na noong nag-aaway sina Alberto at Isabel kanina, hindi man lang nagbago ang ekspresyon ni Anna. Ni hindi niya sinubukang pigilan si Isabel sa pag-alis.Malamang, ma
Noong panahong iyon, nasaksihan mismo ni Alberto ang pagsasara ng mga pabrika. Nakita rin niya kung paano nagsumikap ang maraming may-ari ng pabrika na makipagsosyo at maghanap ng ka-partner upang makaligtas sa pagbagsak ng ekonomiya. Para sa Laguna, iyon ang pinakamalupit at pinakamahirap na panahon. Pati ang negosyo ng pamilya Lazaro sa pagbebenta ng mga materyales sa konstruksiyon ay bumagsak nang husto.Habang malalim na nag-iisip si Alberto tungkol sa nakaraan, bigla siyang natauhan. Bakit nga ba biglang nabanggit ni Esteban ang kanlurang bahagi ng lungsod? Posible kayang may balak na ang Archfiend Company sa lugar na iyon?"Huwag mong sabihing gusto ng Archfiend na muling buhayin ang mga pabrika sa kanlurang bahagi ng lungsod?" tanong ni Alberto, halatang nagulat. Matagal nang abandonado ang mga pabrikang iyon. Kung may balak silang itayong muli ang isang industrial park, tiyak na napakalaking proyekto nito. Kahit bahagyang makinabang ang pamilya Lazaro dito, sapat na iyon para
Bagama’t nananatili pa ring masungit at masama ang mukha ni Isabel, mabuti na lang at may maayos na pag-uugali sina Alberto at Anna. Dahil dito, kahit papaano, pakiramdam ni Esteban ay nabawasan ang bigat ng kanyang loob.Bukod pa rito, hindi na niya hahayaang maulit ang nakaraang kahihiyan. Wala nang sinuman ang magtuturing sa kanya bilang isang walang silbi.Samantala, malaki ang inaasahan ni Isabel kay Esteban. Bagama’t hinahamak niya si Alberto at iniisip niyang wala itong kakayahang makipagkasundo sa archfiend, may maliit pa rin siyang pag-asa sa kanyang puso. Pagkat kung nais nilang mabuhay nang maayos, dapat makahanap ng paraan si Alberto.Ngunit nang makita niya si Esteban, agad siyang nadismaya. Isang bata lang ito—paano nito matutulungan si Alberto sa usaping ito?Lalo na ngayong puno ang hapag-kainan ng masasarap na pagkain. Para kay Isabel, hindi man lang karapat-dapat si Esteban sa tatlong ulam at isang sabaw.Tumayo si Isabel at lumapit kay Alberto. Wala siyang pakialam
Nang makita ni Alberto ang pag-aalinlangan ni Anna, hindi na niya nagawang pilitin pa ito. Alam niyang hindi tama na pagdiskitahan ang anak, kaya nanahimik na lang siya. Tutal, darating naman si Esteban sa hapunan mamaya, kaya may pagkakataon pa siyang subukan muli.Pagkauwi nila, agad na pumunta si Anna sa kanyang kwarto upang gawin ang kanyang takdang-aralin, habang si Alberto naman ay nagsimulang maghanda ng hapunan.Samantala, si Isabel ay naglalaro pa rin ng mahjong sa labas. Sa tagal nilang mag-asawa, ni minsan ay hindi pa ito nagluto para sa kanilang pamilya.Sa totoo lang, matagal nang may sama ng loob si Isabel kay Alberto. Napasama lang siya rito dahil inakala niyang makikinabang siya sa kayamanan ng pamilya Lazaro. Pero laking pagkakamali niya—walang kapangyarihan si Alberto sa loob ng pamilya, kaya’t naglaho rin ang kanyang mga pangarap.Gayunpaman, hindi pa rin siya nakikipaghiwalay kay Alberto. Alam niyang maunlad ang negosyo ng pamilya sa mga materyales pang-konstruksyo
Napailing si Anna, halatang kinakabahan, at nagsabi kay Alberto, "Ayos lang ako, Papa. Bakit ka nandito?"Matalim na tumingin si Alberto kay Esteban at sinabing, "Bata, huwag mong guluhin ang anak ko, kung hindi, hindi kita palalampasin."Ngumiti lang si Esteban at umiling. "Alberto, magkaibigan lang kami ni Anna. Wala akong ginagawang masama sa kanya."Kumunot ang noo ni Alberto. Nakakailang ang marinig na tinawag siya sa pangalan ng isang bata. Pero mas lalo siyang nagtataka dahil tila kilala siya nito.Ang pamilya Lazaro ay hindi naman kilala sa Laguna, hindi pa nga maituturing na third-rate na pamilya sa mundo ng negosyo. Maliban na lang sa ilang kasosyo, wala namang espesyal sa kanila para mapansin ng iba."Kilala mo ba ako?" tanong ni Alberto, naguguluhan."Narinig ko lang. Ang negosyo ninyo sa materyales sa Laguna ay hindi ganoon kalaki, pero medyo kilala na rin." sagot ni Esteban.Napangiti nang bahagya si Alberto. Ang salitang kilala ay isang papuri na bihirang marinig ng pam