ONE

CHRISTEL

Looking outside the plane window, She saw nothing but clouds. Kakatapos lang ng fashion show niya sa Shanghai. She should be celebrating with her fellow Angels. But here she is taking the earliest flight back to Manila airport.

Bago natapos ang show nakatanggap na siya ng tawag mula sa kanyang ama. Sinabi nitong kailangan niyan umuwi sa lalong madaling panahon dahil may importante silang paguusapan. Pagkatapos ng tawag na yun ay hindi na siya mapakali.

Now here she is, sitting on the plane that will take her back to the Philippines. The light blink overhead indicating that they should fasten their seatbelt because they are about to descend. Pagkalapag ng eroplano ay dumeretso na siya sa arrival area.

She only have a hand carry luggage. Kaya hindi na niya kailangan pang makipagsiksikan sa baggage area. Malayo palang ay tanaw na niya agad ang driver nila na si tatay Berto. He is waving the card that has her name written in it.

"How are you Miss?" Tanong nito ng makalapit siya sa dito.

"Okay lang ako tatay Berto." Gulat itong napatingin sa kanya at lumapad pang lalo ang pagkakangiti nito.

"Akala ko ay hindi ka na marunong magtagalog iha." Nakangiti pa ring sabi nito.

"Tatay naman tatlong taon lang po akong nawala. Hindi yun sapat para makalimutan ko ang lenggwahe natin." Nakangiti niyang sagot dito.

Pagkasakay niya ng kotse ay nagkwentuhan pa sila ng mga nangyari sa mga nakalipas na taon. At habang nasa daan ay nakita niya ang ilang naglalakihang billboard na nakapaskil ang kanya mukha. Hindi niya akalaing sa loob ng tatlong taon ay magiging isa siyang kilalang modelo. She have been featured on some of the famous magazines like cosmopolitan, vouge, candy, seventeen and she even made it on the front page of FHM Philippines.

Hindi niya namalayang nasa tapat na sila ng gate ng bahay na kinalakihan niya. The tall iron gate opened and the sight of her twin sister's roses greeted her. Bata palang sila ay mahilig na talaga ang kakambal niyang pagtanim ng mga bulaklak. But she died when they were seventeen. Ni sa hinagap ay hindi niya inakalang iiwan sila nito . It has always been the three of them. Ever since the woman who gave birth to them left with another man. It has always been them. they have always been Daddy's princesses.

Her twin suffered from Progeria, it is a rare genetic disorder in which the symptoms resembling aspects of aging that are manifested at a very early age. Those born with progeria typically live to their mid-teens to early twenties. Sa kasamaang palad hanggang sa edad na seventeen lang ang kinaya nang pinakamamahal niyang kapatid .

Ginawa nila ang lahat ng treatment pati na din ang magpagamot sa ibang bansa pero wala ding nangyari. The freaking disease doesn't have any cure. Kinuha pa din ito sa kanila.

The car stop and she wipe the tears she didn't know that has fallen on her cheeks. The car door opened and as she step outside the scent of her twin's roses filled her nose. She suddenly started to miss her. Mabuti nalamang at napanatiling buhay nina Manang Flor ang mga rosas na paborito ni Chlara kahit wala na ito. Bumukas ang malaking pinto at dire-deretso siyang pumasok sa kabahayan. She always thought that, that bitch called their mom was the cause of that disease. Kaya wala na ngayon sa kanila si Chlara.

Manang Flor greeted her and told her that her dad is waiting in his study. Kaya dumeretso na siya doon. She knock three time and open the door. Doon ay nakita niya ang kanyang ama na nakaupo sa shivel chair nito habang sapo-sapo ang ulo.

"Dad what's wrong? May masakit ba sa'yo? Tell me." Sunod-sunod niyang tanong habang mabilis na lumapit dito.

"I'm fine sweetheart, please sit down." Malungkot nitong sabi.

"May nangyari ba na kailangan kong malaman?" Tanong niya habang papaupo sa silya sa harapan nito.

"Read this." He told her while handing her a piece of paper that was in front of him.

She grab it and start to read what was written in it. Para siyang kandilang nauupos sa nabasa. It's a warrant of arrest stating that her dad imbezzled ten billion pesos from Snyder's Group of Companies. And that the full amount should be paid on the 25th of January, if not Dad will be behind bars.

"Bakit mo nagawa yun Dad? I thought we were fine! Saan mo ginamit ang pera?" Nanginig ang boses niyang tanong sa dito habang unti-unting namumuo ang luha sa kanyang mga mata.

"I'm sorry, Christel." Wika nito habang marahang hinihilot ang sentido.

"Yan lang sasabihin mo? Your sorry? Dad, it's the 20th of the month! Do we even have that much? Kahit yung ipon ko sa pagmomodelo ay hindi sapat para maipangbayad sa ganon kalaking halaga. Bakit mo ba nagawa yun? Saan mo ginamit ang pera" Umiiyak niyang sumbat dito.

"When your sister got sick, halos maisangla ko na buong bahay at lupa natin para sa pagpapagamot nya. I did everything, parang lang madagdagan ng kahit ilang taon ang buhay nya. I love you and your sister so much that I'm willing to do everything para gumaling sya. Even stealing." He said in a voice full of regret.

"Akala ko okay ang lahat Dad. You never said anything. Hindi mo sinabing nauubos na ang mga ipinundar mo para lang sa pagpapagamot ni Chlara." Umiiyak niyang panunumbat sa ama.

"You were still studying that time. Tapos nagaalala ka pa sa kapatid mo. Hindi ko na dinagdagan pa ang mga iniisip mo. Akala ko pag-gumaling si Chlara ay maibabalik ko din agad yung perang kinuha ko pero namatay sya. Wala rin nangyari. She left us." Nanghihina nitong sabi habang unti-unting namumuo ang luha sa mga mata nito.

"The money I used to be able to achieve my dream of becoming a model, please Dad don't tell me..." Nanghihina niyang sambit.

"You were so depressed. Hindi ka nakakausap. Alam ko kung gaano kayo kalapit ng kapatid mo. Kaya alam kong mas ikaw ang nagsuffer nung nawala sya. The only time I saw happiness in your eyes was when that talent scout approached us and she offered you that modeling job when we where in that rastaurant eating our lunch. Alam kong kahit papano makakatulong yun para makarecover ka." Malungkot nitong bigkas.

"I didn't know Dad. I'm so sorry kung nasumbatan kita." Humahagulgol niyang sambit.

Nasapo ng kanyang ama ang dibdib nito at hirap na huminga. Napatayo siya sa kanyang kinauupuan at dinaluhan ito. Hinagod niya ang likod nito. At habang ginagawa niya iyon ay isang idea ang ang biglang naglaro sa kanyang isipan.

She have to talk to the owner of that company. Hindi niya hahayaang makulong ang kanyang ama. He only did what he did, for her to be happy.

She have to convince them that she could pay that amount. Kung kinakailangan niyang magtrabaho sa mga ito ay gagawin niya wag lamang mapahamak ang ama.. Hindi niya hahayaang tumanda ang ama sa kulungan. She owe him that much.