CHAPTER THIRTY-SEVEN

Kasalukuyan akong naglalakad patungong elevator ng hotel habang nakasuot ng shades at sakto namang kasalubong ko si Charley na mukang kalalabas lang din ng kanyang suite.

Huminto ako sa harap niya habang naka-ekis ang dalawa kong braso, seryoso ko siyang pinakatitigan, at siya nakangiting nakatingin sa 'kin at akmang babatiin niya sana ako nang magsalita ako.

"You have no one word, ipinaubaya mo 'ko sa anak mo, I'm so disappointed," seryoso kong bungad sa kanya buhat ng blangko kong ekspresyon at kita kong nabigla siya.

"Ruby, what are you talking about?" naguguluhan niyang tanong na siyang ipinagtaka ko. Bakit itinatanggi niya??

"He told me last night, na nagkausap kayo at nagkasundo raw kayong ako ang magsisilibi mong regalo sa kanya," giit ko na ikinalaki ng mga mata niya.

"Wala kaming napag-usapang ganiyan!" gulantang niyang tugon na ikinaawang ng bibig ko. "And why would I do that??" gulat niya pang dagdag.

He lied?? Halos hindi ko magawang makapagsalita... Stefan trapped me?

"I-I