“Sige pa...Lapit, lapit pa! Hahahahaha,” Sunod-sunod na tawa ang kanilang maririnig sa buong paligid.Nanlaki na lamang ang kanilang mga mata ng makita sina Benjo at si Loid na kanya-kanya ng hakot ng mga ginto.“Benjo, Loid ano ang inyong ginagawa, nililinlang lamang nila kayo. Tumigil kayo, bumalik kayo dito!” Malakas na sigaw ni Xinniang maging sina Deroi ay nagsisigaw narin. Ngunit tila hindi na sila naririnig ng dalawa. Bakas ang labis na tuwa sa mukha ng mga ito, bahagya pang kinakagat ang mga ginto bago ipasok sa lalagyan.“Yan ganyan nga, punuin pa ninyo ang inyong mga lalagyan, kunin ninyo kahit gaano pa karaming ginto, hindi na kayo kailan man magugutom, gamit ang ginto ay mabibili na ninyo ang lahat ng inyong naisin,” Nasa harap ng dalawa ang magkapatid.Sa mga mata nina Benjo at Loid, napakaganda at seksi ng dalawa. Mga babaeng natitiyak nilang madadala sila sa langit. Ngunit sa mata nina Xinniang, ay ang nakakahindik na anyo ng dalawa ang kanilang nakikita.“Hahaha, pare m
“Tama, naalala mo din ba noong inagawan mo ako ng tinapay?” Tanong naman nito ulit.“Ahh haha, oo umiyak ka pa nga non hahaha,” Palingon-lingon ito sa paligid at malikot ang mga mata.“Talaga? Naalala mo yun? Ako kasi, hindi! Dahil hindi naman tayo nagkita nong mga bata pa tayo!” Malakas na sigaw ni Xinniang. Agad niyang sinugod si Deroi ng atake, mabilis ding sumunod ang iba.Inilabas naman agad nito ang sandata atsinangga ang bawat atake nina Artemis. *Clang, clang!* Sunod-sunod na kalansing ng sandata ang maririnig sa buong disyerto.Sunod-sunod nilang inatake si Deroi, mabilis din itong umiilag. Maliksi ito at malakas. Bawat atake nito ay may napupuruhan sa kanila. Idagdag pa na pagod na pagod na sila sa kakalakad. Lumipad papalayo si Blake ng matamaan ng malakas na suntok ni Deroi, nasipa naman ng malakas si Red at nahampas ng hawakan ng espada si Blue. Muntik ng masaksak si Kael buti nalang nasangga ni Artemis ng kanyang espada. Umaatikabong labanan ang nangyari. Hapong-hapo n
Maya-maya lang ay ipinasok na ni Artemis ang susi sa pinto ng bigla nalang itong bumukas. Malakas na langitngit ang namayani sa buong paligid, isa-isa na silang pumasok sa pinto. Nilamon sila ng kadiliman, walang hanggang kadiliman. Nagkahiwalay sila, bawat isa sa kanila ay may sariling dilim sa puso, isa-isa silang susubukin ng tadhana, kung gaano sila katatag at kadeterminado sa kanilang pakay. Ito ang isa sa pinakamahirap na pagsubok na kanilang haharapin. Bukod sa magkahiwalay, ay haharapin pa nilang mag-isa ang takot at dilim na namamayani sa kanilang kalooban.Nagtaka si Artemis ng pagkapasok nya sa itim na pinto ay nasa palasyo na sya. Nakita nya ang kanyang ama na nakaupo sa trono habang kalong-kalong ang kanyang kapatid na si Dotar. Masayang nagtatawanan ang mga ito, at ang masakit, silang mag-ina ang pinagtatawanan at pinag-uusapan ng mga ito.“Ama, sino ba ang mas mahal mo? Ako o ang walang kwentang anak ng isang dukhang concubine na si Artemis?” Malakas na tanong ni Dotar
Maya-maya ay nagulat sila ng makarinig ng malakas na palakpak.“Magaling, magaling! Sa loob ng limang-daang taon kong pagbabantay sa lugar na ito, sa dami ng nagtangka ay kayo lamang ang bukod tanging nakapasa sa aking pagsubok, Binabati ko kayo. Maaari na kayong pumasok sa kweba. Ito ang susi,” Ibinigay nito ang susi sa kanila. Tatalikod na sana ito ng mabilis itong tawagin ni Artemis.“Sandali!” Mabilis na humarang si Artemis sa daan nito at agad na nagtanong.“Bakit? Bakit ako ang iyong napiling ipasok sa iyong ilusyon? Bakit si Ina pa?” Tahimik lang itong nakatingin sa kanya habang sya ay nanggigigil na sa galit. Galit sya hindi dahil sa ipinakita nito, kung hindi dahil sa ipinakita nito ang katotohanang matagal na nyang itinatanggi simula palang ng umalis sya sa kaharian nila.Uniling lang ito at mabilis na naglaho sa hangin. Hindi parin nakakahuma si Artemis, labis syang naapektuhan ng mga nakita. Kung sana lang ay hindi totoo iyon, kung sana lang ay kabaliktaran iyon ng tunay na
“Ano po ang mga ito lola?” Tanong naman agad ni Deroi.“Malalaman nyo sa takdang panahon,” Pagkasabi nito ay mabilis na itong tumayo. “Tara na, ihahatid ko na kayo sa labasan, bago pa magsara ang lagusan at tuluyan kayong makulong dito,” Mahinahon nitong sambit.Pagkarating nilang lahat sa lagusan, nakita nila ang malaking pintuan, sa pintuan ay may siyam na pangalan ang nakaukit. Ng titigan nilang mabuti, nalaman nilang pangalan nila ang nakasulat sa pintuan, napakunot ang kanilang mga noo dahil sa pagtataka.Itim ang kulay ng pinto, wala namang kung anong kahina-hinalang bagay na makikita dito. Tanging pinto lang ito na nakatayo sa gitna ng kawalan, wala kang ibang matatanaw sa lugar na iyon maliban sa itim at matayog na pinto. “Kayong siyam, sabay ninyong hawakan ang pintuan, walang mauuna, walang mahuhuli, maliwanag?” Utos nito. Agad naman na tumango ang lahat. Nagpaalam muna sila kuna Loid at Benjo bago sabay na lumapit sa pinto. Bago nila mahawakan ang pinto, narinig pa nila ang
“Dustine!” Malakas na napasigaw si Deroi ng makita ang kalagayan nito. Kahit nahihirapan, ay pinilit nitong makatayo at makalapit kay dustine. Napamulagat nalang sya ng makita ang pinsala na dulot ng pagkakatilapon nito at pagkahampas ng malakas sa puno.Dahan-dahan nya itong inangat sa kanyang hita, nagsilapitan naman agad ang iba ng masigurong patay na ang halimaw.“Dustine, anong nangyayari Deroi?” Nanginginig na tanong ni Xinniang. “Nahampas sya ng malakas sa puno, tingin ko ay nabalian sya,” Nagulat sila ng mapaubo ito ng napakadaming dugo. Agad na nataranta silang lahat. “Dustine, Dustine pakiusap lumaban ka, wag mo naman kaming iwan, pakiusap,” Natatarantang hinawakan ni Xinniang ang kamay ni Dustine.Biglang sumagi sa isip ni Artemis ang mga boteng ibinigay ni Lola Belinda, agad nyang kinuha ang isa at lumapit kay Dustine. Agad ng pinatak nya sa bibig nito ang laman ng bote, sa gulat nila ay biglang umilaw ng nakakasilaw, nakita nalang nilang wala ng sugat si Dustine at tila
Nabulabog ang lahat ng biglang nasagi ni Blake ang isang sanga sa kanyang tagiliran. Duon na napatingala ang mga halimaw.“Buela buetre el pipido, gulom!” *Rrrorgggrrrr!*Agad na pinagtulungang kuyugin ng mga halimaw ang punong kanilang pinagtataguan. Duon na sila mabilis na tumalon pababa, sabay nilang sinugod ang mga halimaw.Umaatikabong labanan ang naganap, malalakas ang mga halimaw ngunit, dahil nakapagpahinga na sila ng bahagya kaya may lakas na silang sabayan ang mga ito. Tulong-tulong nilang nilabanan ang mga halimaw.Agad na hinila ni Xinniang si Blake ng muntik na itong masaksak sa kanyang likuran, agad naman na sinangga ni Artemis ang paparating na atake na sana ay tatama kina Xinniang. Pagkatapos ay walang awa nyang pinutol ang ulo nito. Agad naman na tumakbo si Artemis papunya sa kanilang pinuno, inaamon nyang malalakas ang bawat tirang pinapakawalan nito. Dagdag pa na talaga namang mabigat ang sandatang hawak nito at hindi pa sya ganun kagaling humawak ng espada, kaya me
“Saan tayo dadaan Artemis?” Tanong naman ni Kael.Napaisip naman si Artemis, lahat ng mga dinaanan nila ay pawang malalawak na daan, ngunit palaging nauuwi sa panganib. Bakit hindi kaya nila subukang dumaan sa makitid at mahirap na daan, baka dito ay may marating sila. “Dito tayo, sa kaliwa, subukan naman nating dumaan sa mahirap at makitid na daan, baka sakaling may magandang naghihintay sa atin,” Ngunit sa kanyang sinabi, karamihan ay tumutol. “Ngunit Artemis, nababaliw ka na ba? Bakit dadaan tayo sa mahirap na daan gayong meron naman madali at sigurado? Gusto mo nabang mamatay?” Pagalit na wika ni Blake. Isa si Blake sa muntikan ng mapugutan ng ulo kani-kanina lamang. Hindi nya matanggap na muntik na syang mawalan ng buhay dahil sa kabaliwang ito. Susugod sila ng hindi handa at susuong sa lugar ng mga buwetre. Ano nalamang ang mangyayari sa kanila. Kung tutuosin ay para lamang silang mga langaw na pwedeng terisin ng mga halimaw sa lupaing ito. Maswerte sila kung may mabubuhay pa