CHAPTER 5

“ANG malas ko talaga kagabi!” bulalas ni Lera habang naghuhugas ng mga pinggan.

“Anong nangyari na naman ba?” tanong ni Sheena.

“Nanaginip kasi ako kagabi. Kasama ko ang crush ko na si Jungkook tapos mag-k-kiss na dapat kami noong biglang may narinig akong sigaw. Parang tinatawag si Manang Gina—” Mabilis akong naubo pagkatapos mabilaukan.

Mabilis na lumapit sa akin si Sheena.

“Dahan-dahan lang, Honey. Ayos ka lang ba, ha?” Naibaba ko ang hawak na baso ng tubig para lang tapikin ang dibdib ko.

“O-Oo, ayos lang… nagulat lang,” mahina kong sabi sabay iwas ng tingin.

“Naku, uhaw na uhaw ka ba, Honey?” naiiling na sabi ni Lera pagkatapos ay ngumiti. “So, ayon nga at narinig kong may sumisigaw ng pangalan ni Manang Gina kaya nagising ako ng kaonti—”

“Ah, diligan ko muna ang mga tanim sa harden. Mauna na ako sa inyo,” singit ko at tumalikod kaagad pero nabangga ako sa isang matigas na bagay.

“Anong mayroon dito?” The hard thing I bumped into vibrated when that person asked. Doon ko natanto na dibdib ni Remmington ang nabangga ko. Mabilis na umatras ako papalayo habang nanlalaki ang mga mata sa gulat.

Gulat dahil sa biglaang reaksyon na naramdaman ko sa sariling katawan.

Bumaba ang tingin ni Remmington sa akin. He didn’t smile at me, and it reminded me of what happened last night. He did cook me some ramen. We stayed up late. He asks me questions, and I keep lying until I bid him good night before leaving the kitchen because I couldn’t take it anymore.

He scares me a lot… and he…

I can’t go there. I really can’t.

“How was your first day at work, Ms. Flores? Were they good to you yesterday?” he asked me, his brown orbs staring at me again.

“Y-Yeah… they were. It was fine, Sir. I-I love working here…” Ngumiti ako sa kaniya ng tipid pagkatapos ay yumuko ako. “Gagawin ko po muna ang trabaho ko. Maraming salamat po, Sir,” dagdag ko sabay talikod.

Doon lang ako nakahinga nang maluwag pagkatapos kong makalayo sa kaniya. Hindi ko alam pero kapag sobrang lapit niya sa akin ay halos hindi ako makahinga, hindi lang dahil sa kaba dahil may isa akong emosyon na hindi ko kayang pangalanan kapag kaharap siya.

I’ve been trying to observe things since yesterday. Napansin ko na walang umaakyat sa kwarto nito maliban kay Manang Gina at Mics. Hindi rin basta-bastang nakapapasok ang kahit sino sa gate, kahit na kakilala niya pa ang mga ito. Maliban na lang kung si Remmington Accardi na mismo ang nagtawag sa kanila. There are CCTV‘s everywhere too, and I definitely can’t avoid them – so there’s only one way out if I really want this task to success.

But I don’t want to do it. Hindi ko alam kung kakayanin ko ba.

“Stop it, girl! You have a boyfriend for heaven’s sake! Hindi ka dapat nag-iisip ng ganito!” saway ko sa sarili ko.

Napapikit na lamang ako habang naiiling sa sariling katangahan. Ni hindi ko inaasahan na mangyayari ito!

“You were holding a knife last night, and now you are drowning my plants. Do you somehow like the thought of killing someone, hmm, Hon?” Isang tili ang kumawala sa labi ko nang makiliti ako sa hangin na dumampi sa likod ng tainga ko.

Naramdaman ko ang pag-atras niya sa likod ko kasabay ng paghakbang ko papalayo bago siya hinarap.

“H-Hon?!” utal kong tanong, namumula ang pisngi na sinalubong ang mga mata niya.

He smirk. He looks so amused at me, and here I am, battling my inner side for peace!

“Your name is Honey Flores. I just shortened it. Do you like it? Hm, Hon?” His smirk grew wider while my chest keeps on thumping.

“I-It is not funny, Sir Rem!” Awkward akong natawa. “A-Ano po pala ang ginagawa mo rito? May kailangan ka po ba sa akin?” Bigla ay dumilim ang mukha niya na tila may naalalang hindi maganda.

Kinabahan ako. Did he finally knew why I was here? May nalaman ba siya tungkol sa totoo kong pagkatao?

I do know how to do martial arts. I’m great at handling guns, but I don’t have any gun right now and we are surrounded by his armed bodyguards. Even if I try to fight, I know that I am no match for all of them. Naramdaman ko ang onti-onti pagkawala ng pula sa pisngi habang hinihintay ang sasabihin nito.

Kung totoo mang may nalaman na siya ay gagawin ko pa rin ang lahat ng makakaya ko para tumakbo. I can’t die in his arms without fighting at all!

“Boyfriend, huh? You have a boyfriend?” he blurted out finally. I blinked.

“P-Po?”

Naalala ko ang sinabi ko kanina dahilan para mapasinghap ako.

“You have a boyfriend so why are you working? Can’t he work for you? Is he not pampering you enough, Hon?” The way the Hon rolled out from his tongue sounded so sexy, and sweet. Pakiramdam ko ay sinasadya niyang lambingan ang boses niya kapag tinatawag ang pangalan ko na mas lalong nakapagbabaliw sa sitwasyon ko ngayon.

“He is my boyfriend, Sir. Hindi ko po siya alila para pagsilbihan ako,” sagot ko pabalik. Pilit kong tinatagan ang sarili kahit ramdam ko ang panginginig ng mga tuhod ko.

He raised his left brow at me. His eyes squinted a bit that made him look more scary because he is still keeping that smirk in his lips! Para niya akong tinatakot! It is really a bad idea to let me do this task!

“Yeah? Well, if it was me – I wouldn’t let you work at all. I can be your sugar daddy, y’know?” His slang sounded like Brooke’s except that I find his more appealing than my cousin.

Lumunok ako. I can’t deny it any longer. I didn’t put much thought into it when we first meet because I thought it wouldn’t last, but it is happening again now. My body is getting hot in each second we talk. It reacts to his every action. Longing to be touch… to be kiss by those sexy mouth… to be one with him.

I’m attracted to this man named Remmington Accardi so, so much, that my body is yearning to be screwed by him.