I asked permission from my sister that I'll go out to buy some snacks. I've been eating the same foods since the day I arrived here in Cebu. And I also wanted to breathe some fresh air outside. Nabo-bored na ako sa loob ng bahay nina Jam. I don't know if when are we going out to stroll around the city.
"You're not going out, Zephyrine." My sister said firmly while typing something on her laptop.
Tumaas ang kilay ko. "But why? Hindi naman ako magtatagal sa labas, Ate. Tungkol na naman ba 'to sa age ko? My god, I'm already eighteen! Hindi na ako bata."
"Mapapagalitan tayong dalawa nina Dad and Mom kapag nalaman nila ang ginawa mong paglabas ng bahay mag-isa. Gusto mo ba 'yon?" She asked back.
I rolled my eyes. "Edi magalit na sila kung magalit. I don't care."
"Zephyrine! Anong malay natin kung pinapasundan ba tayo ng mga tao nina Daddy at
Ethan walked me home. Kahit na sinabi kong hindi na kailangan, since I'm already inside the village. I know I'm safe in here. But he insisted. His reason was that his cousin, Ate Jarie, had a house here just a few blocks away at doon siya tumutuloy. I have no strength to argue with him so I just let him. Hindi kami nag-uusap habang naglalakad pauwi. Hindi kami close pero hindi ko siya sinusungitan. He saved me twice and that's enough to treat him casually. When I got home, Nana was watering the plants in their front yard and she saw Ethan with me kaya inaya niya ito para sumabay na rin sa aming magmeryenda. Ayaw pa sana nito pero pinilit talaga ni Nana. Magkatabi pa kami habang kumakain ng leche flan at fruit salad. Pero hindi kami nag-uusap kasi nga ang awkward! Tinanong nila kung bakit ang tagal ko raw sa labas kaya kwinento ko sa kanila ang lahat ng nangyari. "Ay naku! Ba
Ate Jarie rented five hotel rooms for us to stay in! Kuya Jude also ordered a lot of foods and drinks para mamaya. Ate Jarie told us to not worry about the bills anymore dahil sagot na niya lahat. "Mag-ambagan dapat tayo, guys." Ate Zaf suggested. "Come on, Zafie. It's alright. Ako naman talaga nag-aya sa inyo na mag-beach. You just have to relax and enjoy the moment." Ate Jarie said with a smile while hugging my sister. Out of all my sister's friends, I like Ate Jarie the most. She's very nice and sweet. Not to mention na galante rin siya sa pera. I like her presence, too. "It's settled already, okay! Don't worry sa babayaran dahil sagot ko na lahat. Magbihis muna kaso saka tayo mag-swimming. Enjoy yourselves, guys." Ate Jarie said. We went to our respective rooms to change our clothes. Mabilis lang akong nagbihis dahil simpleng swimwear l
I felt the need to avoid Ethan and ignore him. It's not an easy thing to do since mapilit at makulit talaga siyang tao. Pero tuwing naalala ko ang sinabi ni Jam sa akin, nag-iinit ang ulo ko sa kanya. Mas lalo akong naiinis sa presence niya at ni Ate Wry. But I have to get along with them, kahit in a very casual way na lang.Mas lalo man akong hindi naging kumportable kasama sina Ate Wry at Ethan, hindi ako pwedeng magpadala na naman ng emosyon ko. Ayokong gumawa ng gulo dahil nandito kami upang mag-enjoy. Mahirap man makisama sa kanila tuwing kumakain kami o nagtitipon-tipon, kailangan ko 'yong gawin dahil baka maghihinala ang mga kaibigan ni Ate. For now, gusto ko na lang matapos ang beach vacation na 'to. I'm not enjoying it, anyway."Erin, do you want to grab some coffee or something?" Ethan asked me out of the blue.Nasa kwarto kami nina Ate Zelle dahil nag-aya si Ate Kyla na manood ng movies. I can't sa
I was sitting alone in the beachside while watching the sun setting down. I distracted myself by throwing some pebbles back to the sea. A lot of things are bothering me. I have a lot of thoughts — both negative and positive, in my mind. "The sunset is so beautiful." Napatingala ako nang may magsalita sa likuran ko. It's Ethan. Siya na naman. Ang hilig niya talagang sirain ang moment at mood ko. "Yeah, it is." I uttered while staring at the most beautiful scenery in front of me — the sunset. "But you're more beautiful..." He whispered na nagpatindig ng mga balahibo ko at nagpalakas sa tibok ng puso ko. It was a soft whisper but I heard it clearly. Mariin akong napapikit at napakagat sa labi ko. Is he trying to flirt with me? Baka mamaya, assumera lang pala ako.
Everyone's stunned after hearing Wry's confession that she's Ethan's girlfriend. Walang nagsasalita sa aming lahat. Nabalot ng katahimikan ang table namin.I'm pretty sure we're all shocked sa narinig namin. Pero nasa ibang lebel ang nararamdaman ko ngayon."What the f*ck." Isang malutong na mura ang bumasag sa katahimikan.Napalingon kaming lahat kay Kuya Steve na nagpabalik balik ang tingin kay Wry at Ethan."For f*ck's sake, you're older than him, Wry! Pumatol ka sa mas bata sa 'yo? At sa pinsan pa ng kaibigan mo?!" Hindi makapaniwalang singhal niya."Age doesn't matter, Steve. You know that." Ate Wry nonchalantly uttered.The girls gasped. Kuya Jude looked so confused. Well who wouldn't be? Nalilito ako. Hindi kaya noon pa lang, may relasyon na silang dalawa? But they kept it from us to avoid complications? Ano ba talag
I locked myself inside the hotel room and cried so hard. I don't want to confirm the reason why I am reacting this way. I just cried and cried."I don't like your boyfriend." Keeps on replaying in my head.What a lie.Gusto kong tawanan ang sarili ko. Ang tingin ko sa mga lalaki, manloloko sila. Pero ako rin pala 'tong niloloko lang ang sarili dahil ayokong maapakan ang pride ko. Mataas ang standard ko kaya hindi ako magpapadala sa emosyon na umaapaw sa puso ko ngayon. Mawawala rin 'to. Tama... lilipas din ang mga araw at mawawala rin ang weird na pakiramdam ko tuwing nakikita at naaalala si Ethan.I heard Jam's voice outside of the room. She's been calling my name for minutes already but I didn't even respond. Pakiramdam ko, wala na akong boses para magsalita. I want to be alone and to not hear any noises. My mind is so messed up. Everything is not going well. Things are comp
Ethan glanced at me. Siguro narinig niya ang pagbulong ko sa sarili ko! "May sinabi ka ba?" Napatingin ako kay Ethan. Kumurap ako ng ilang beses at saka umiling. "W-wala." Pinagmasdan ko siya. At nararamdaman ko na naman 'yong sakit. Hindi naman kasi dapat ako nasasaktan pero 'yon ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ko siya kayang makita dahil mas lalong nagugulo ang isipan ko. Mas nasasaktan lang ako. Tumalikod na ako upang umalis ngunit nagulat na lang ako nang hatakin niya ang palapulsuhan ko. Sobrang lapit namin sa isa't isa. Ramdam ko na ang paghinga niya at naaamoy ko rin ang pabango niya. Palakas ng palakas ang tibok ng puso ko na anumang oras ay maaaring sumabog na ito. "Let's talk." Tinitigan ako ni Ethan bago siya dumistansya sa akin kaya napahinga ako ng maluwag. Muntik akong malagutan ng hin
I composed myself first before going inside the hotel room upang kuhanin na ang mga gamit ko. Nadagdagan lang 'yong sakit sa puso ko dahil sa nasaksihan ko. Pero ayokong ipakita sa kanila na sobrang apektado ako dahil do'n. And I already removed Ethan from my life. "Zeph, are you really okay? Bakit namumugto ang mga mata mo?" Biglang tanong ni Jam sa 'kin habang nagsusuklay ako ng buhok. Napatigil ako sa ginagawa ko at diretso lang akong tumingin sa salamin. Namumugto ngarang mga mata ko kakaiyak kaya napahinga ako ng malalim. Paano ko na 'to itatago? "Why do I even bother asking you? Alam ko namang hindi ka okay. Pero hindi ka rin naman nagsasabi kung okay ka ba o hindi." Sabi niya sa sarili niya at humarap sa akin. "Pero huwag kang magsinungaling sa akin today! Never ever tell me that you are okay when in fact, you're not!"