Share
CHAPTER 16
Kaugnay na kabanata
FORGOTTEN CHAPTER 17
FANZELL's POV"Hello Fanzell?""Yes Ace? Something's wrong?" I asked him on the phone. He is Ate Clara's fiancé."I just wonder if something happened? Your sister's not answering her phone. Kahapon pa. She just texted me not to call her for now and that she's okay. But I know there's something up. Is she alright?" he asked worriedly.I saw Ate Clara from my room's window. She's drinking wine at the garden."Don't worry. I'll talk to her. Maybe about work. Nasa bahay lang naman siya ngayon," sabi ko.Narinig ko namang napabuntong hininga siya.He might be really worried."Okay. Thanks Fanzell---oh wait. The meeting's about to start. Update me about her okay? Tell her I love---"Agad kong pinindot ang end button bago pa niya matapos ang sasabihin niya.Napaawang nalang ang bibig ko saka napailing. Grabe na talaga ang pinagbago ng lalaking yun.Bago niya nakilala si Ate Clara, everyone knew him as the most arrogant man you could ever met.Mas nauna niya 'kong nakilala bago ang kapatid ko
FORGOTTEN CHAPTER 18
TOBI's POVNgayon nalang ulit ata ako nag-drive na parang biyaheng langit.Mygosh! Yung puso ko parang nagpupumilit lumabas sa malulusog kong dibdib!I'm on my way now to the police station.Something happened to Viah girl and I am now ready to slap, kick, or even punch that bastard who tried to... to....Aish! I can't even say it because I feel like exploding!"Viah?? Viah!" I called her right after I opened the glass door of the station.Nakita ko siyang nakaupo sa harap ng isang detective. Maybe for her statement.Nang makita ko naman ang isang lalaking nakaupo din na malapit sakanya ay kusang bumilis ang lakad ko papunta doon. Walang duda na siya nga ang nagtangka kay Viah dahil nakaposas ito at may isang pulis din na nakabantay sa may likuran niya."How dare you!" sigaw ko sa kanya habang sinusugod siya pero agad din naman akong napigilan nung pulis."Huminahon po kayo," sabi niya.
FORGOTTEN CHAPTER 19
ELA's POVPagbaba namin sa kotse ay napatingin kaagad ako sa napakalaking bahay na nasa harapan ko ngayon."This is our house Zenice. Your home." sabi ni Ate Clara na hanggang ngayon ay nakahawak pa rin sa braso ko.Kahit kanina pa 'ko naiilang ay hinayaan ko na lang."Let's get inside?" sabi naman ng isang lalaki na iyon daw ang tatay ko. Ngumiti naman sakin ang isa pang lalaki na kapatid ko rin daw.Napatingin naman ako sa isang bata na katabi niya. Tahimik lang itong nakatingin sakin habang nagpupunas ng mga luha. Mukhang pinipigilan niyang maiyak dahil kaagad niyang pinupunas ang mga luhang nasa pisngi niya.Nilapitan ko siya."W-Wag ka nang umiyak. Ayoko ng batang iyakin." sabi ko sakanya na may halong pagbibiro.Mahina naman siyang napatawa kaya napangiti ako."I know. I'm sorry Ate Zen but I'm really trying not to cry. I just can't help it." sabi niya na parang napipiyok pa."Hayaan
FORGOTTEN CHAPTER 20
CLARA's POVHanggang ngayon ay hindi pa rin ako makagalaw mula sa pwesto ko.Gusto kong pigilan sa pag-alis si Zenice pero walang lumabas na kahit anong salita sa bibig ko.Ganun nalang ba talaga katindi ang pagmamahal niya kay Viah na kahit hindi niya pa tuluyang naalala ang lahat, siya pa rin ang pipiliing lapitan at samahan ng kapatid namin at the end of the day??Ano bang meron sa babaeng 'yon at ganun nalang kung ipagtanggol siya ni Zenice??"Hayaan nalang muna natin siya Ate Clara." rinig kong sabi ni Fanzell na kakabalik lang galing sa labas."She's really unbelievable." I said in disbelief and disappointment. And somehow there's sadness inside me.Why??"You never truly understand her."Napatingin kaming lahat kay Thirdy na biglang nagsalita.He's been quite all this time.Nakayuko lang siya pero kita namin ang mga luhang tuloy-tuloy na umaagos sa
FORGOTTEN CHAPTER 21
VIAH's POVThough I'm kissing you in my dreams, I can't help but to feel blues.Pain is still here, knowing that I couldn't do this with you in reality.Yet you never failed to make me feel comforted even in the slightest way.But this time, I want more than that.So please let me do this Zenice.I know this is just a dream but I want to feel you for real.In reality or not, my feelings for you wouldn't change.I kissed her passionately. But no response at all. This feels so real.Pwede ba Zenice?Kahit sa panaginip masyado ka pa ring pa-hard to get!I pressed my lips onto hers more.She's holding my shoulders as if she wants to stop me pero hindi ako nagpatinag.Paatras siya nang paatras hanggang sa tumatayo na din siya paalis ng bed ko.Pero hindi ko pa rin pinuputol ang halik. At wala akong balak gawin yun.I immediately held h
FORGOTTEN CHAPTER 22
ELA's POVHindi ako nakasagot kaagad dahil hindi ko din naman alam ang sasabihin.Sa halip ay binago ko na lang ang usapan."Hindi ka ba... nagalit sa p-pamilya ko?" nag-aalangang tanong ko.Hindi ako nakarinig ng sagot mula sa kanya.Pero ayoko namang balingan ulit siya ng tingin.Kita ko sa gilid ng mata ko ang paggalaw niya.Umayos ito ng upo kaya hindi na siya nakaharap sakin.Nakarinig lang ako ng buntong hininga."I guess, you came here because you want answers." sabi nito.Saglit ko siyang tiningnan."H-Hindi ah. K-Kukumustahin din naman talaga kita--- huy san ka pupunta??" tanong ko nang bigla siyang tumayo at naglakad palayo sakin."In my room." maikling sagot niya."Ha? A-Akala ko ba m-manonood ka?" tanong ko."Inaantok na 'ko.""Ha?? P-Pero may tanong pa 'ko!""Then follow me.""Pero---"
FORGOTTEN CHAPTER 23
VIAH's POVHer brows were all curled up na parang inis na inis.Mula sa pagkakahiga ay umupo siya sa higaan kaya napaupo na din ako dahil ayoko pa sana siyang pakawalan.Pero... buong lakas siyang umalis mula sa pagkakayakap ko.This is the moment I was always afraid of coming.She's definitely mad right now. It's all on her face.I felt wretched, as if my heart was being crushed into pieces."I... I'm s-sorry..." I said as I looked down.I tried hard to say those words because I could barely breathe."I'm sorry... I really am. I'm... sorry." I repeatedly said while crying hard.I can't even look directly at her eyes and face."I'm---"I stopped when she grabbed me for a hug.I was stunned and can't even move or utter a single word.Even I'm still confused, I felt really... really warm. That feeling that only she could give.I tightened my lips
FORGOTTEN CHAPTER 24
TOBI's POV6:00am palang gising na 'ko.Halos hindi ako makatulog kagabi sa kakaisip sa lagay ni Viah.Pinilit ko siyang dun nalang ako mag-sleep over sa condo niya para samahan ko siya pero itinaboy ako nung babaita.Kaya ko naman sana magmatigas pero yung mga nangungusap na naman niyang mga tingin, nakaka-hypnotized. Ramdam kong gusto talaga niyang mapag-isa.Nagmadali akong nagprepare para puntahan siya sa condo niya.I used the doorbell pero wala atang balak pagbuksan ako nung gaga.So I just entered her passcode and get in.Oo alam ko ang password niya.Actually silang dalawa lang naman ni Zenice ang nakakaalam nito. Pero simula nung mawala siya, pinilit ko si Viah na ipaalam na sakin dahil baka mamaya kung anong gawin niya or baka hindi na siya lumabas ever. Kung alam niyo lang kung anong hirap ang pinagdaanan ko makuha ko lang yung passcode na 'yon.I got more curious nung tina
Pinakabagong kabanata
