“Ayoko! Hinding-hindi ako papayag na maikasal sa kanya!" matigas na pagtutol na duro ni Carlos sa akin, habang sumasagot kay Uncle at Auntie. Galit na galit siyang halos nagwawala nang malaman niya ang plano na pagpapakasal sa aming dalawa.
Walang mapaglagyan ng bumubulusok na galit nito na kinataas ng blood pressure ni Auntie. Sa itsura pa lang ni Auntie, hindi nito nagustuhan ang inasal ni Carlos. Lalo nang duru-duru-in na ako at halos ako ay matumba.
Napaatras kasi ako, naihakbang ko ang mga paa ko sa takot ng sugurin ako nito habang duro ng daliri ni Carlos. Kabang-kaba ako, takot na takot.
Nanlilisik kasi ang mga mata ni Carlos na parang sa isang demonyo. Lasing na lasing pa siya at humahalimuyak ang amoy alak nitong hininga ng magawa niya makalapit sa akin.
Hindi ko napansin ang pagdating niya. Pero nang marinig ko na ang sigawan. Nagmamadali na ako bumaba mula sa kwarto ko. At nakita ko kung paano sumagot si Carlos sa mga magulang niya.
Kaya nga lang nang ako na ang makita. Ito na ang naging eksena. Mas kinagalit pa nito ang makita ako.
“Ano ba! Tama na nga, Carlos." pigil ko nang makisali na ako sa gulo nang maging sila Auntie at Uncle. Dinuro-duro na rin nito at nagsisigaw.
“Wag kang mangialam dito." sigaw nito. Tinabig ako at tumilapon.
Napaupo ako sa sahig. Nang mag-angat ako ng aking mukha. Sinabi ko sa kanya.
“Hindi naman tama ang ginagawa mong pagsagot sa parents mo. Lasing ka lang! Hindi tamang sigaw-sigawan mo sila at duruin ng ganyan. Matuto ka naman sila igalang."
I was terrified while saying those words. Even though he couldn't say anything, his face was yelling. Nakakatakot.
I sighed as I bit my lip and took a deep breath. I felt like he was going to explode, especially since I wasn't wrong.
Ang init ng ulo ni Carlos. Hindi mapigilan ang pagwawala nito. “Ang t*nga mo! Didn't really you understand? I'll never marry you." madiin na pagkakasabi ni Carlos. Para akong idinikit sa pagkakaupo ko sa sahig. Hindi ako makagalaw o nakakibo na sa mga matigas niyang pahayag.
“Shout up!" Nagulat ako.
I was shocked when Auntie couldn't stop herself from participating in Carlos and me.
I was engulfed in nervousness and fear. Auntie seemed to be blazing with anger while Carlos did the same.
Every breath Auntie Imy took was heavy. Auntie had a bad opinion of Carlos. As Uncle Carl was on his wife's back, he was trying to calm Auntie Imy down. He was obviously confused, but he was also angry but calm, and he didn't want to participate first, so he kept his anger from venting his anger at the child's reaction and response to them.
“Hindi mo na kami, ginalang. Nakapa walang kwenta mong anak!" galit na bulalas muli ni Auntie.
Auntie catches her breath. Because he was so angry with Carlos.
Because the exchanges of words between the mother and son intensified even more, I was no longer really silent and able to speak like Uncle Carl.
“Don't speak, if we don't need you to answer. Anong karapatan mong pagtaasan ako nang boses? Kami nang Daddy mo? Ang lakas ng loob mo para kwestyunin kami ng Daddy mo sa ginawa naming desisyon— Ang ipakasal kayo ni Lalaine."
Auntie Imy had mixed emotions of melancholy and revulsion, while Auntie's statement to Carlos trembled with anger as she continued to speak.
“Sa kabila na wala ka naman sa kinatatayuan mo at hindi ka mabubuhay kung 'di sa amin ng daddy mo. Hindi ba at pera namin ang ginagastos mo? Kung hindi sa pera namin ng Daddy mo, mabubuhay ka ba? Makukuha mo ba lahat? Magagawa mo lahat? Tulad ng madalas mong ipamukha sa ginawa namin na pagtulong kay Lalaine. Ikaw? Hindi ba! Kung hindi sa tulong ng pera din namin. Magagawa mo bang humarap sa lahat? Makapag-aral ka ba? Mabibili mo ba lahat? Hindiiiiii!" Nanginginig pa rin sa galit na sabi ni Auntie.
Akala ko tapos na! Pero, may karugtong pa pala.
“All these years. Ganito lang pala ang makukuha at matatanggap namin sayo, matapos ka namin palakihin, arugain, pakainin, pag-aralin…" napuputol putol na pahayag ni Auntie, tumulo na ang luha niya sa mata. Ako na hindi makatayo o makagalaw sa kinauupuan ko. Sa sahig.
Masyado na madrama si Auntie. Bumuhos na talaga lahat ng galit na naipon ata sa kanya. “Ang kapal nang mukha mo!" sinampal ni Auntie si Carlos. Nanlaki ang mata ko. Si Uncle nagulat din sa ginawang yon ni Auntie.
Si Carlos, hindi na maipinta ang mukha at straight itong napatitig sa mukha ni Auntie. “M-mommmm…" shock niyang usal. Nanginginig na din ang buo nitong katawan habang nakatayo.
“S-sinampal mo akoooo?" nasaktan nitong tanong, ni Carlos habang nakahawak sa pisngi niyang namula sa malakas na pagkakasampal ni Auntie.
“We did it all for you. We give you everything you want. But with a request... I can't imagine you will also disobey us and speak to us as you insult me and your dad."
“Mom, hindi ko naman sinabi na tina-talikuran ko lahat ng mga nagawa niyo sa akin ni Dad. Ang sa akin lang. Sana naman makinig din naman kayo sa side ko. Hindi ko gusto ang sumuway sa kagustuhan niyo. But sa usapang kasal? Tapos sa babaeng iyan pa? Ibang usapan na 'yon. I am your child, yes! That's why I hope you understand me too. You are wrong to push me and insist that I marry this woman. You and Dad were the only ones who persuaded me to marry her. I don't love her. And I can’t afford to love someone like her.
Itinuro ako ni Carlos ng daliri niya habang malakas ang boses na nakikipag sagutan kay Auntie. Hindi talaga siya magpapatalo. Sa bawat salita ni Auntie, may agad na sagot si Carlos.
Hindi mapa-liwanagan, si Carlo. Pilit nito na iginigiit ang pagtutol sa plano ng kanyang mga magulang sa nalalapit naming kasal. Sarado ang utak niya. At lalong hindi magawa na pakiusapan siya nang maayos. Pasigaw itong sumasagot at nagbibigay ng kanyang pahayag sa pakiusap ng kanyang magulang.
Napalunok ako, habang masama ang mga tingin na ibinibigay ni Carlos. Nakatingin pa rin ito sa gawi ko at masama ang mga kanyang pagtitig sa mukha ko. Mas lumalakas pa, ang kabang nararamdaman ko. Dahil sa masamang tingin na yon ni Carlos.
Si Auntie, hinahabol ang kanyang paghinga. Galit na galit ito at nanggigigil sa kanyang anak. Habang si Uncle naman. Magsasalita na rin sana. Pero bigla nalang din napigilan ang kanyang sarili at napailing habang sinulyapan ang kanyang anak na si Carlos.
Alam ko na malaki ang pagseselos ni Carlos sa akin. Mula nang dumating ako sa bahay nila. Ayaw nga niya sa akin. Naramdaman ko yon nang una pa lang ako iharap at ipakilala sa kanya. Nung araw na makuha ako sa bahay ampunan ng mga magulang niya at dinala dito sa bahay. I still remember the day I was introduced to Carlos. That day, he didn't even look for a moment or even glance at me. He didn’t really. The first time it happened, it was hysterical to appeal to his parents' announcement that I would live in their house. And I will be part of their family. When he heard that, he was furious and started screaming. He was shouting while he answered Auntie Imy and Uncle Carl. “No, she can't stay and live here. Put her back in the orphanage. "
Mas tumindi pa ang tensyon sa pagitan nila Auntie Imy at Carlos. Natatakot naman ako sa posibleng mangyari kay Auntie Imy. Ngayon ko lang din siya nakita na nagalit nang ganito. Sa ilang taon na dito ako nakatira. Never ko pa siya nakita na ganito nagalit kay Carlos. Galit na galit talaga siya kanyang anak, ngayon. Although napakapasaway nitong si Carlos. Dahil sa iba't-ibang babae ang mga nakikita at napapa-balita na madalas nito kasama. Pikit mata at takip sa tenga lang sila Auntie at Uncle sa mga nakikita nila at naririnig na usap-usapan pa-tungkol sa kanilang anak. Minsan na rin kasi nila ito nakita. Yung sekretarya pa mismo nito sa opisina. Pero, wala. Hindi mapigilan dahil sa hindi naman din nakikinig sa kanila. Pero ngayon. Mukhang hindi na nakapagtimpi at nakapagpigil si Auntie. Napapahikbi siya sa kanyang pag-iyak. Habang si Carlos, pinunasan ang luha sa kanyang mata. Gamit ang kamay niya.
“Honey, ilang oras na si Carlos sa labas. Maybe he will get a cold outside. I think it's enough and better for him to go inside. Baka magkasakit pa si Carlos sa labas. Masyado na malamig at lumalakas pa ang ulan." pahayag ni Uncle. “Yeah! Auntie, Uncle Carl maybe right. Stop this kausapin mo nalang ulit si Carlos if okay at stable na siya. Maybe because he was drunk that's why he didn't know how he spoke to you." dagdag ko mula sa mga pahayag ni Uncle Carl. Napabuntong hininga pa si Auntie Imy. “Okay, maybe you both, right. Okay, open the door. But tell him first…" nang napahinto si Auntie sa pagsasalita. Huminga ito nang malalim. “Hindi ko siya mapapatawad. Until he didn't accept what his fault was, why I needed to do this for him. Hangga't hindi niya narerealize kung
“Mom, please! Open the door. You can't do this to me. Please, open this door." sigaw ni Carlos. Kangina pa siya namamaos sa kakasigaw mula sa labas ng kanilang bahay. Itinulak siya ng kanyang Mommy palabas ng bahay. Halos bitbitin siya. Hindi na niya nagawa pang makapalag sa gulat sa ginawa ng kanyang Ina. Nabigla rin talaga siya. Kasalanan din naman kasi ni Carlos. Nagawa niyang sagutin ang kanyang Ina dahil lang sa matindi niyang pagtutol sa kagustuhan ng kanyang magulang na mai-pakasal siya kay Lalaine. Ayaw niya! Tinutulan niya ang plano ng kanyang magulang. Kaya nga lang! Ito naman ang napala niya ang mapalabas siya ng bahay at galit na galit sa kanya ang kanyang Ina. “Do what you want." pabalik na sigaw ng kanyang Ina. “I don't care what you want in
“Rey, why are you calling late at night?" he asked the caller with an arrogant voice. Nagulat din yung kausap niya sa kabilang linya. “Hey! Are you kidding me? Ikaw ang may sabi na tawagan nalang kita after you gotten at your house. Nakalimutan mo na ba?" Rey asked him back. Nalimutan ni Carlos. Nasira kasi ang gabi niya sa ginawa ng mga parents niya nang makauwi siya ng bahay. Kaya ang usapan nila ni Rey, limot na rin niya. “I am sorry!" He said to his buddy. “What happened? Has something happened to you?" He sighed. “My parents." he began when his parents were mentioned to Rey. Nagulat naman si Rey, his eyes winded after he heard from Carlos. Kagulat-gulat nga naman. Kangina kasi ay maayos pa ang naging usapan nila bago siya makauwi ng bahay. And his voice… Malayo sa kung paano niya kausapin si Rey ngayon. “Huh? What
Nakaupo na pasandal si Carlos sa sofa. Naririnig niya ang malakas na pagtawa ng kanyang Daddy. Tuwid na tuwid ang tingin niya sa TV screen. Pero ang kanyang tenga ay humahaba at malayo ang nararating. Nakikinig kasi siya sa mga usapan ng dalawa may bahagyang pagitan lang din naman sa kanya. Napaka lawak ng bahay nila. Kaya lang ang Sala at Dining area nila ay maghalos magkatabi lang talaga. Kaya ang maingay na pag-uusap ni Lalaine at Carl sa dining habang hindi pa natatapos sa kanilang pagkain. Naririnig niya at naiinis naman siya dahil sa pakiramdam niya siya ang pinag-uusapan ng kanyang Daddy at ang ampon nitong si Lalaine. “Tapos ka na ba?" Tumango si Lalaine. “Okay! Let's go to the Sala and I will first call your Auntie Imy in our room. Baka nakatulog n
“Talagang mas pipiliin mo lang tumayo at manahimik? Are you insane? Why don't you defend yourself? Hindi ka parang tuod na nakatayo lang diyan at ayaw sumagot." he sighed. Naiinis na rin siya at hindi na siya makatiis sa pananahimik lang ni Lalaine. Siya na panay daldal, pero nanahimik lang si Lalaine at kahit isang beses. Hindi man lang nagawa depensahan ang sarili sa mga accusations ni Carlos sa kanya. Kaya mas ikinainit niya ng ulo. Si Carlos inis siya pero nang magawa ni Lalaine humarap sa kanya. He says... “Don't look at me like that!" pahayag na ingos ni Carlos. Inis na naman siya ngayon na nakatingin na si Lalaine sa kanya. Straight and plain face lang sa kanya nakatingin si Lalaine. Hindi niya pinahalata ang kangina na pagtulo ng kanyang luha sa mat
Kasalukuyang nag-uusap si Imy at Carl sa loob ng kwarto nila na mag-asawa. Pinag-uusapan nila ang dalawa na nasa baba sa kanilang Sala. Si Carlos at Lalaine ang kanilang topic. “Honey, halika na sa baba. Harapin mo na si Carlos at kausapin mo nang maayos. Wag mo daanin sa init ng ulo na para kang wala pagkakaiba sa anak mong si Carlos." pahayag na pakiusap at pagpapaalala niya kay Imy na tahimik lang at hindi nakibo habang nakahiga sa kama. “Honey! Please come over to me. Let's first talk about your son's marriage to Lalaine. Hindi matatapos ito, kung hindi rin natin kakausapin si Carlos at haharapin. Bumaba na tayo sa baba. At baka mamaya antukin na ang anak mo. Hindi na natin ito maaari na ipagpabukas. Let's talk to him before you sleep." nakikiusap na pahayag ni Carl habang hawak niya sa braso si Imy, at nakikiusap siya. Nagawa niya rin himas-himasin sa braso si Imy habang malambing na kinakausap.