"ANO bang sinasabi mo?" ang umiiyak kong sambit.
"Iyong totoo," aniyang tumawa pa ng mahina saka ako tinitigan. "Look at me," ilang sandali nang umiwas ako ng tingin sa asawa ko ay iyon ang narinig kong sinabi niya.
Kahit ayoko ay kusa akong napasunod sa kaniya. Ganoon naman palagi si Daniel. Mayroon siyang sariling paraan kung papaano niya akong pahihinuhurin at hindi niya kailangang magtaas ng boses o maging awtorisado ang tono ng kaniyang pananalita para gawin iyon.
"Kapag wala na ako magmahal kang muli, ituloy mo parin ang buhay mo," mabilis akong nakaramdam ng matinding palalamig sa buo kong katawan dahil sa sinabing iyon ni Daniel.
Magkakasunod akong napailing. "No, alam mong hindi ko magagawa iyan. Alam mo kung gaano kita kamahal at kapag ginawa ko iyon alam mo rin na kahit may ibang tao sa tabi ko ikaw parin ang hahanapin ko, ikaw parin ang makikita ko," umiiyak kong giit.
Present Day... Mabilis na pinahid ni Bella ang mga luhang labis na bumasa sa kaniyang mukha. Hindi niya kilala si Daniel, pero sapat na ang lahat ng nabasa niya upang bigyan ng justification ang lahat ng nangyari. Muli niyang binuklat ang kasunod na pahina. At sa pagkakataong iyon hindi na ang karaniwang Dear Diary ang nabasa niyang nakasulat sa kaliwa at itaas na bahagi ng papel, kundi ang mga salitang Dearest Daniel. Oo, dito pala sinimulan nang sulatan ng kapatid niya ang yumao nitong asawa at iyon ang dumurog ng husto sa puso niya. Dearest Daniel, Nandito ako sa kwarto natin, at habang isinusulat ko ito ay yakap ko ang naka-frame na litrato mo. Napakagwapo mo talaga, alam mo ba? At para sa akin ikaw ang pinakagwapong lalaki sa buong mundo. Totoo iyon. Miss na miss na kita. Kinabukasan nang gabi pagkatapos nating ma
MABIBIGAT ang mga paa kong binagtas ang mabatong kalsada ng lugar na iyon. Hindi ako pamilyar at hindi ko alam kung saan iyon o sa madaling salita, kung nasaan ako. Pero masakit na ang mga paa ko at tinitiis ko nalang ang nararamdaman kong pagtusok sa talampakan ko ng maliliit at matutulis na bato. Sa kabila ng katotohanan na estranghero sa akin ang nasabing lugar ay hindi ko parin mapigilan ang sarili ko na hangaan iyon. Maganda kasi ang tanawin at mabango ang sariwang hangin na tila ba nahaluan ng amoy ng mga damo na nabasa ng hamog at talutlot ng mga ligaw na bulaklak. Napakaganda ng lugar na iyon at kahit kung tutuusin ay wala akong ideya kung nasaan talaga ako ay parang hindi narin naging importante ang kaisipang iyon sa akin. Hanggang sa kalaunan ay tila ba hindi ko narin alintana ang mabatong kalsada na tinatahak ko, dahil ang mas mahalaga sa akin nang mga sandaling iyon, ang masarap na pakiramdam na ibinibigay sa akin nang tila paraisong lugar na iyon. Kung tutuusin ay luma
PUTING-PUTI ang paligid at mabilis na naramdaman ni Ara ang isang klase ng kaligayahan na kahit kailan at sa buong buhay niya ay hindi niya naramdaman. Napakagaan ng feeling at parang walang kahit anong dahilan para maging malungkot siya. Iyon ang klase ng emosyon na agad sa kaniya ay sumapuso nang tumapak ang paa niya sa lugar na iyon. "Nasa heaven na ba ako?" iyon ang anas niyang tanong habang patuloy na nililinga ang paligid. Nasa ganoong tagpo siya nang mapuna ang isang bulto na tila ba pamilyar sa kaniya.
ILANG sandali pa ang pinalipas ni Bella at tumayo narin siya. Mula sa funeral parlor ay umuwi muna siya. Inutusan kasi siya ng nanay niyang si Susan na ayusin na ang mga gamit na dadalhin nila bukas sa pag-uwi ng San Ricardo kung saan nakatakdang ilibing si Ara. Sinabihan narin siya nito na maghanap ng gamit na pwede nilang isama bukas sa kapatid niya.Noon niya sinimulang maghanap sa mga gamit ng kapatid niya.Binuksan niya mataas na kabinet nito sa loob ng kwarto.Napangiti si Bella. Maganda ang pagkakaayos ng mga gamit ni Ara. Noon pa man kasi ay masinop at maingat n
KATULAD ng inaasahan ni Ara, isang linggo matapos ang kaniyang high school graduation ay lumabas na ang resulta para sa kaniyang application for student assistant sa unibersidad na papasukan niya. At laking tuwa ng dalaga nang malaman niyang kasama siya sa mga estudyante na nakapasa."Nay! Tay!" nasa may tarangkahan pa lamang si Ara ng bahay nila ay iyon na ang masayang tawag niya sa kaniyang mga magulang.Alam niyang matutuwa ang mga ito at hindi nga siya nagkamalai. Masaya siyang niyakap ng kaniyang ina at ganoon rin ang ama niyang si Anselmo."Matatalino talaga ang m
IYON ang unang araw ng klase para sa unang semestre ng school year na iyon. At dahil nga trasferee ay automatic na ang pagiging irregular student ni Daniel sa nilipatan niyang unibersidad na iyon sa Maynila."Mag-iingat ka sa pagda-drive, good luck on your first day!" ang masayang pahabol sa kaniya ng ate niyang si Danica.Tumawa lang ng mahina si Daniel saka hinalikan sa pisngi ang kapatid niyang nang mga sandaling iyon ay kumakain parin ng almusal. "Sige ate, mag-iingat ka rin sa paglalakad mo ng mga papeles mo. Mas
MAAGA ang dismissal sa kanila ng huling professor nila bago ang lunch break kaya naman minabuti ni Ara na puntahan nalang sa classroom nito si Jason para sa kainan na sila tutuloy paglabas nito.Katulad ng sinabi niya kanina sa kaibigan niya, malayo ang college building ng mga engineering sa kanila kaya medyo malayo ang lalakarin niya. Pero okay lang naman iyon kay Ara lalo na at mabait sa kanya si Jason at sa lahat ng mga taong nakasama niya mula nang pumasok siya sa kilalang unibersidad na iyon ay hindi na ito umalis sa tabi niya.Inasahan na ni Ara na hihingalin siya sa halos kinse minutes niyang paglalakad sa loob lang ng university kaya naman lihim niyang pinagtawanan ang
NANG gabing iyon ay hindi naging madali para kay Daniel ang matulog. Hindi kasi mawala-wala sa isipan niya ang magandang mukha ni Ara. Maging ang paraan kung paano ito nag-blush nang kindatan at ngitian niya ang dalaga. Sa huling naisip ay hindi napigilan ng binata ang mapangiti.Hindi na niya mahintay ang mag-umaga at pumasok sa eskwela. Gusto niya itong makita at gusto niya itong pormal na makilala sa kahit papaanong paraan na pwede niyang gawin.Well, alam naman niyang si Jason ang pwedeng maging susi sa problema niya. Pero hindi sila close ng kaklase niyang iyon b