"ELLAINE MANANSALA, GUMISING KA NA!!!!! ISA!"
Umikot ng higa si Ellaine at tinakpan ng unan ang tenga. Ang ingay ingay naman kasi! Kitang natutulog siya, mambubulabog pa!"DALAWA! ELLAINE!!!!"Inis na ginulo niya ang buhok niya. Padabog na tumayo siya at pupungay-pungay na binuksan ang pinto niya. Patay talaga sakanya ang pesteng nambubulabog.Pagkabukas na pagkabukas ng pinto ay niready niya na ang bibig niya sa pagsigaw. "BLOODY HELL! TULOG ANG TAO OH! ANG AGA AGA NAMBUBULABOG KA! ANG GANDA NG PANAGINIP KO, ANDUN NA EH! MANANALO NA AKO SA BIDDING, BUT NO! YOU JUST INTERRUPTED ME!" Pikit na sigaw niya sa taong nasa harapan niya. Antok na antok pa talaga siya. "Ang baho ng hininga mo." Bigla niyang minulat ang mga mata at nakita niya ang nakahalukipkip na si Mico habang nakangisi. Bigla niyang tinakpan ang bibig ng kamay niya. Huminga siya para maamoy ang hininga. Hindi naman mabaho! Sira-ulo 'to ah!Nameywang siya sa harapan nito. "Hoy! FYI, mabango ang hininga ko." Bumuga pa siya sa harap nito. Natawa naman si Mico. "Alam mo ba kung ano ang itsura mo ngayon?"Nanlaki ang mga mata niya at mabilis na tumakbo sa harap ng salamin. Shit lang talaga! Pangalawang beses na ito na humarap siya kay Mico sa hindi kaaya-ayang itsura. Napapikit siya ng mariin. "Ano ba ang kailangan mo?!" Mataray na tanong niya rito. "I told you last night, be up at six am. Five thirty na po, maligo ka na at magbihis. Sumunod ka sa may vegetable farm maghaharvest tayo.""What? Ayoko nga sabing magtrabaho!" Inis na sabi niya rito. Ngumisi lang si Mico sakanya. "And I told you before that there's nothing you can do about it. You have nothing. You have to work for you to live. Dahil hindi lahat ng kailangan mo ihahain sa'yo. Tandaan mo, Ellaine. Nasa puder na kita, hindi ako ang parents mo. Kung gusto kitang pagtrabahuin, dapat gawin mo." Sabi nito habang matamang nakatingin sakanya. "Aalis ako rito!" Dabog niya. Tumawa naman si Mico na parang isang kahibangan ang sinasabi niya. "Nagpapatawa ka ba? Ano sa wala kang pera at kotse ang hindi mo maintindihan? Paano ka makakauwi? You know that our ranch is private. Wala kang makikitang pakalat kalat na tao o sasakyan. Anim na oras ang layo ng bayan. Kaya mo lakarin iyon?"Naiinis siya rito dahil tama ito! Pinipigilan na niya ang sarili na sabunutan ang buhok nito. Lumapit sakanya si Mico. "If you really want to get out of here, you should follow my orders. That's the only way, you can go home." He leaned forward at her. He patted her head like she was the same girl back then. "So be a good girl, sweetie. Six am, dapat naroon ka na sa farm. Okay?""I SAID DON'T CALL ME THAT!" Pero itong si Mico, tinawanan lang siya. Tumalikod na ito at nilagay sa magkabilang bulsa ang mga kamay. "See you, sweetie!" Pahabol na sabi nito bago isara ang pintuan niya. "AHHH! DON'T CALL ME THAT!"-------Kanina pa nakatulala kay Ellaine sina Mico at ang mga trabahador sa loob ng vegetable farm. She just rolled her eyes behind her sunglasses. Naiirita siya kay Mico. Ang dami-dami niya naman palang trabahador, bakit kailangan pa siya nitong isama? Besides, ang dumi-dumi kaya! Ang putik! Ang init pa! Lalo na kapag pinagsama-sama ang amoy ng mga pawisang trabahador!She lifted her forefinger to brush her nose. Kanina pa siya rito, pero maglilimang minuto na ay nakatayo parin siya. Finally, mukhang natauhan naman na si Mico at nilapitan siya ng iiling-iling. "What are you wearing, Ellaine?" Manghang tanong nito habang isa-isang tinignan nito ang suot niya. "My farming clothes." Simpleng sagot niya rito. "Makakapagtrabaho ka ba sa suot mong iyan?" Gulat na tanong ni Mico. "Of course. Pipitas lang naman ng gulay, hindi ba?"What is the problem of her clothes?She's wearing her Balmain embellished tank top, Balmain studded cargo pants and her Christian Louboutin tuba boots. Well, ito lang ang nakita niya sa wardrobe niya na close enough sa 'farming'. Buti nga hindi na siya naglagay ng make-up and jewelries dahil baka humulas at mawala lang. "Bahala ka nga. Oh, ito ang basket. Pitasin mo ang mga kamatis na okay na." Pag-aabot nito sakanya ng isang basket. Inis na kinuha niya iyon mula rito. Pagkakuha niya ay bumalik na si Mico sa ginagawa.Nilibot naman niya ang paningin sa farm, at napansin niyang nakatingin parin sakanya ang ibang trabahador. Hinarap niya ang mga ito at inalis ang glasses niya. Tinaasan niya ang mga ito ng kilay. "What?"Mabilis pa sa alas kuwatrong iniwas ng mga ito ang mga tingin nila. "Tch." Napaismid nalang siya sa mga ito. Isinuot niyang muli ang glasses niya at hinanap ang mga kamatis. Para siyang supervisor sa ginagawa niya dahil lumalakad lang siya at isa-isang dinaraanan ang mga nagtatrabaho. "Nasaan na ba ang mga kamatis na iyon?" Tanong niya sa kanyang sarili. Kanina pa siya paikot-ikot sa buong farm pero wala siyang makitang kamatis. "Saan ka ba pupunta, Ellaine? Sabi ko mamitas ka na ng mga kamatis." Paglapit sakanya ni Mico. "Nasaan ba kasi ang mga kamatis?" Naiinis na niyang tanong. Grabe, pinagpapawisan na siya hindi pa man siya nagsisimula sa trabaho. Napabuga nalang ito ng hangin. "Hannah." Tawag nito. Nakita naman niyang tumayo iyong babaeng mukhang lalaki na nakita niya kagabi."Bakit?" Nakangiting tanong nito. Naningkit ang mga mata niya rito. May kakaiba sa ngiting iyon, isip niya. "Pakisamahan nga itong si Ellaine, at ipakilala mo sakanya ang mga kamatis." Tumango lang si Hannah at inaya na siya. "Halika na, Ellaine."Nilingon niya ito at tinaasan ng kilay. "Close tayo? Miss Ellaine ang itawag mo sa'kin." At nauna na siyang naglakad. Pero napatigil siya nang mapagtanto hindi nga niya pala alam kung nasaan naglulungga ang mga kamatis. Inis na nilingon niya si Hannah na kausap pa si Mico. Bigla siyang nakaramdam ng inis sa mga ito. "Hannah! Ano ba?! Halika na! Ipapakilala mo pa ako sa mga kamatis hindi ba?" Sarcastic na sabi niya. Inirapan niya si Mico nang magtama ang mga tingin nila. Nagpaalam naman itong si Hannah at naunang maglakad. "Dito nakatanim ang mga kamatis." Turo niya. Tumango lang siya rito. Kinuha na niya ang basket at nag-umpisang mamitas ng kamatis. "Gusto mo ba ng tulong?" Magalang na tanong nito sakanya. "No need. I can handle it. Umalis ka na." Sagot niya habang busy sa paminitas ng kamatis. "Ah, ganoon ba? Sige, tawagin mo nalang ako kapag may kailangan ka." Mahinang sabi nito bago umalis. God! She is starting to hate that girl! Her pa-good girl attitude is getting on her nerves! At tsaka, hindi siya bulag para hindi mapansing may gusto ito kay Mico!How pitiful! "Ah, Ma'am Ellaine. Ayos lang po ba kayo?" Bati sakanya ng isang lalaking trabahador. Napatingin siya rito. Ano ba'ng sinasabi nito?"What?" Takang tanong niya rito. Hindi ito nagsalita bagkus ay tinuro niya ang tanim na kamatis. Bumalik ang tingin niya sa tanim at nakita ang gutay gutay na tanim ng mga kamatis. Maski ang kamatis na hawak niya ay napisa na pala niya! Napapikit nalang siya ng mariin. This is so not happening again!---------VOTE AND COMMENT!"Here." Inabot ni Ellaine ang tubig na binigay ni Mico sakanya. Inisang tungga niya ang tubig. Ay! Grabe! Init na init na siya! Katatapos lang nila mag-harvest ng mga gulay at inilipat na nila Mico ang mga ito sa truck na siya daw maghahatid sa mga restaurants na sinusupply-an nila ng mga gulay at prutas. "Wala man lang thank you. Tsk tsk!" Sabi ni Mico at umupo ito sa may tabi niya. Inirapan niya lang ito at pinaypayan ang sarili. Anong oras na ba? Init na init na siya!"Hoy, anong oras na?" Baling niya kay Mico. Tinignan naman nito ang relong suot. "Quarter to eight." Sagot nito. Napabuntong-hininga nalang siya. Nanatili lang siyang tahimik at buti nalang hindi naman na nagsalita si Mico dahil baka maitulak niya ito. Maya-maya'y lang lumapit kay Mico si Manong Densio. Infairness sakanya naalala niya ang pangalan nito. All in all, si Manong Densio at Hannah na ang kilala niya. That's a big achievement for her. Dahil sa mansion nga nila, ni isang katulong wala siyang tinandaang p
"Wala parin ba si Ellaine?" Tanong ni Manang Ising - ang matandang kasambahay ng mga Illustre. Umiling si Mico bilang pagsagot. Six pm na ng gabi pero wala parin si Ellaine sa hacienda. Kanina pa siya naghihintay rito sa may front door. "Ipahanap mo na kaya siya kela Densio?" Suhestiyon sakanya ni Manang Ising. Huminga siya ng malalim bago hinarap si Manang. "Kapag wala pa siya pagkatapos ng sampung minuto ako na po mismo maghahanap sakanya." Sagot niya. Tumango lang si Manang sakanya at tinapik ang balikat niya. "O siya sige, kapag dumating na siya pakainin mo kaagad. Nakahanda na sa hapag ang mga pagkain.""Salamat po, Manang." Kanina niya pa gustong libutin ang buong rancho para hanapin ito. Pero pinigilan niya ang sarili dahil alam niyang babalik rin ito. Hindi niya maiwasang maalala ang pagkikita nilang muli after thirteen years. At totoong nagulat siya sa nakitang Ellaine. She's not the sweet,innocent and simple girl that he used to know. She changed.Akala niya nung una
Nanatiling nakatayo lang si Ellaine at nakatulala lang sa pintuang nilabasan ni Mico. Nanlalagkit siya, her leg is hurt, and she's goddamn tired pero tila hindi niya iyon maramdaman. Hindi naman niya inakalang magbe-break down siya sa harapan ni Mico. Pero kasi, tila umaapaw na ang mga dinadala niya sa kanyang dibdib at saktong sa harapan pa ni Mico siya sumabog. Pinunasan niya ang kanyang mga luha at pumunta nalang sa banyo para maligo. Pagkatapos ay sinuot niya ang roba at tinignan ang maleta niya. Habang naghahanap ng maisusuot, napansin niyang may nakalagay sa pinakailalim ng isa niyang maleta. Nagbadya nanaman ang mga luha niya sa nakita niya. Dahan-dahan niyang kinuha ang picture frame na matagal na niyang iniingatan. Isang tao lang ang may alam sa picture frame na ito - si Manang Mildred. Ang kanyang yaya simula pagkabata. Hinaplos niya ang mukha ni Mico na nakaakbay sakanya. The picture was taken when she was twelve years old at seventeen naman ito. Graduation niya iyon. Na
Pagkagising ni Ellaine ay nagtaka siya nang mapansin niyang nasa kama na siya. Ang pagkakatanda niya ay nakatulog siya dahil sa kaiiyak at hawak niya ang picture frame nila ng Ate Elisha niya. Hinawi na niya ang comforter at tatayo na sana nang mapansin rin niya ang benda sa may binti niya. Napakunot ang noo niya at pilit na inaalala ang nangyari kagabi pero walang nangyari dahil sumasakit lang ang ulo niya sa kaiisip. May pumasok kaya sa kwarto niya? Pansin rin niya kasi na iba na ang damit na suot niya. Kagabi kasi ay nakaroba lang siya sa pagkakaalam niya. Huminga nalang siya ng malalim. Bahala na nga. Hindi nalang niya iisipin kung sino ang nagpalit at naglagay ng benda sa binti niya. Pagod narin siya kakaisip pa. At tsaka wala namang ring mangyayari eh. Naligo na siya at bumaba na sa kusina. Nagugutom narin siya. "Good Morning, señorita." Bati sakanya ng mga kasambahay na nakasalubong niya. Tinanguan niya lang ang mga ito at dire-diretso sa dining area. Papasok pa lamang si
Legend: **** - Past-----"Matulog ka muna. Malayo pa ang bayan eh." Sabi sakanya ni Mico. "No thanks. I had enough sleep last night." Tanggi niya rito. "Kung ganun, ikaw nalang ang magdrive. Inaantok kasi ako. Unlike you, I haven't got any sleep last night."Napatanga siya rito. Niloloko ba siya nito?"Gago ka ba? Matapos mo akong sapilitang gawing trabahador rito sa rancho mo, ngayon gagawin mo naman akong driver?!" Sigaw niya rito. Tinakpan naman ni Mico ang kanang tenga at kinuskos iyon na tila nabingi ito. "Grabe ka naman makasigaw. Pwede ka namang tumanggi ng maayos eh. No need to curse at me." Inirapan niya lang ito at pinokus ang tingin sa mga makikita sa paligid which is mga puno, taniman at mga bundok lang."How's your leg?" "Huh?""Nabingi ka ba sa sarili mong sigaw?" Natatawang sabi ni Mico at sinulyapan siya saglit.Pinalo niya ito sa braso. "Hey, baka mabangga tayo!" Suway nito sakanya. Inismiran niya lang ito. "Mababangga saan? Eh tayo lang ang sasakyan na dumada
Hindi alam ni Mico kung ano nangyari kay Ellaine. Bad mood nanaman. Bumuga nalang siya ng hangin at tsaka sinundan ito sa labas. "Ellaine.." Tawag niya rito pero hindi lang siya nito pinansin at palinga-linga lang ito sa paligid. Napapalatak nalang siya at hinila nalang ito. "Ano ba!" Singhal nito sakanya. "Alam mo, ang arte mo. Meron ka ba?" Biro niya rito. Hinampas naman siya nito ng malakas sa braso. "Alam mo ang bastos mo!""Ano'ng kabastos-bastos sa sinabi ko?" Manghang tanong niya rito. Patuloy lang niya itong hinihila. "Saan ba tayo pupunta?! Tsaka pwede ba! Bitawan mo ko, hindi ako aso mo at kung hilahin mo ay para akong alaga mo!" Sigaw nito sakanya. Tumigil siya sa paglalakad at nilingon ito. Padabog naman nito binawi ang kamay. "Alaga kaya kita." Sabi niya rito. Gulat na napamaang naman ito sakanya. "What?!" Sigaw ulit nito. Naku, kung may masking tape lang siyang dala kanina niya pa nilagyan ang bibig nito. Napakaingay, nakakahiya sa mga tao. Pinagtitinginan pa
Ellaine wrinkled her nose at the smell of the carabaos. She was just standing beside the coconut tree watching Mico's farmers planting. Si Mico naman ay naroon rin sa palayan at hawak ang tali ng kalabaw habang paikot-ikot sa kabuuan ng palayan. Hindi niya talaga maintindihan kung bakit pa siya ginising ni Mico ng alas-kwatro ng madaling araw, paano ba naman siya lang ang nag-iisang babae rito. Hindi niya alam ang gagawin dahil nang kausap niya si Mico ay tinawag ito ni Mang Densio at hindi na siya binalikan pa.She was just wearing a simple white shirt and maong shorts. Nakatsinelas lang rin siya. Looking at the dirty clothes of the people working in the fields, she was thankful that Mico insisted her to buy clothes yesterday. She will not risk her signature clothes and shoes. Never. "Tsk.. Boring." Bulong niya sa sarili. Paglipas siguro ng mga thirty minutes ay tumigil muna silang lahat sa pagtatrabaho. Ang iba ay naghugas sa may poso na makikita sa gilid ng kubo. Ang iba naman a
Ngiting-ngiti si Ellaine nang lumabas siya ng kanyang banyo. She feel so fresh! Ang bango bango niya na hindi katulad kanina na amoy araw siya at kalabaw!Pumunta siya sa closet niya at tinignan kung ano ang kanyang masusuot. Kinuha niya ang kanyang Red Moschino dress at isinuot iyon. Sinipat niya ang sarili sa salamin at umikot-ikot sa harap nito. "Hmm..tsk. Para naman akong pupunta sa party." Komento niya sa sarili. Hinubad niya iyon at ibinalik sa loob ng closet. Sunod naman na kinuha niya ang Yves Saint Laurent Print tee niya na aabot hanggang kalahati ng hita niya. Katulad ng una ay umikot-ikot siya sa harapan ng salamin pero hindi rin siya naging komportable sa suot. Sa huli ay napaupo siya sa gilid ng kanyang kama at nangalumbaba habang naka-undies lang siya. She blew the strand of her hair on her forehead at napansin niya ang plastic bag kung saan nakalagay ang mga damit na pinamili nila ni Mico kahapon sa bayan. Tumayo siya at kinuha iyon. Infairness naman sa mga nabili n