Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Inilagay ni Avigail ang kanyang telepono sa gilid at tiningnan ang mga detalye ng mga kamakailang gastusin sa mga gamot sa institute. Nakaramdam siya ng pananakit sa mga templo ng kanyang ulo.Kahapon, napag-isipan na niya ito. Gusto niyang gamitin ang koneksyon ng mga Lee at humingi kay Martin ng tulong para ipakilala siya sa ilang mga negosyante ng gamot.Ngunit ngayon, binigyan na sila ni Leeng sapat na benepisyo. Kung magsasalita pa siya, baka magmukha siyang hindi kuntento. Kaya naman, noong tumawag siya kanina, nag-atubili siya at hindi na ito sinabi.Sa ngayon, tanging ang mga senior na nakilala niya sa huling exchange meeting ang maaari niyang lapitan.Hindi niya alam kung naaalala pa nila siya.Talaga ngang napagod siya kahapon at hindi rin siya nakatulog ng maayos kagabi. Nang hawakan niya ang telepono at tingnan ang kanyang address book, hindi niya naiwasang makaramdam ng inis.Sa panahong ito, malinaw na umuunlad ang institute at nakatapos pa sila ng ilang malalaking proyek
"Hindi mo ba naiisip na may ginawa kang mali?"Tinutok ni Martin ang mata kay May, iniwasan ang mga dokumentong hawak at tinitigan ang kapatid nang seryoso.Nagmumog si May at kumunot ang kanyang noo, "Wala akong ginawang mali. Si Tita Luisa ang may galit kay Avigail, hindi ako. Sinunod ko lang ang sinabi ni Tita Luisa!""Totoo bang sinabi sa'yo ni Tita Luisa na huwag magbigay ng mga gamot sa research institute ni Dr. Avi?" tanong ni Martin nang matalim.Nagulat si May sa tanong, at para bang naguluhan ng sandali. Napalunok siya at pagkatapos ay tumugon ng may kibo, "Kahit hindi sinabi ni Tita Luisa, alam ko na ang ibig niyang sabihin! At sobrang close naman natin sa Pamilya Villafuerte, hindi ba't tama lang na tulungan si Tita Luisa?"Bago pa makasagot si Martin, nagpatuloy si May, "Brother, huwag mong kalimutan na iniwan ni Avigail ang kasunduan sa diborsyo na walang paalam, at hindi ito nakalimutan ni Tita Luisa! Bilang mga kasama sa loob, hindi ba't dapat tayo ang magsanib-puwersa
Nararamdaman ni Martin ang mga haka-haka mula kaninang umaga na patuloy na umiikot sa kanyang isipan buong araw.Pagkatapos ng trabaho sa gabi, tinawagan ni Martin si Dominic.Mabilis na sinagot ng kabilang linya, "Martin, anong maitutulong ko?"Sumagot si Martin ng walang kasiguraduhan, "Matagal na kitang hindi nakita. Baka pwede tayong mag-inom mamaya kung may oras ka?”Nang marinig ito, bahagyang kumunot ang noo ni Dominic, naalam niyang may nais sabihin si Martin, kaya sumagot siya nang mabigat ang tinig.Pagkatapos nilang magtapos sa telepono, ipinag-utos ni Dominic kay Henry na sunduin si Skylei mula sa kindergarten, at nagmaneho patungo sa isang pribadong club na madalas niyang puntahan.Pagpasok sa loob, agad na sinalubong sila ng waiter, "Mr. Villafuerte, nandiyan na si Mr. Lee, naghihintay po siya."Tumango si Dominic at sumunod sa waiter pataas, pumasok sa pribadong kwarto.Bagamat sinabi nilang mag-inom, isang bote lang ng beer ang nasa lamesa, at ang ibang mga pagkain ay
Biglang bumaba ang presyon ng hangin sa loob ng pribadong kwarto.Tahimik na napatigil si Martin, nag-aalangan kung ipagpatuloy pa ba ang susunod na sasabihin."Bakit mo tinatanong 'yan?" tanong ni Dominic habang nakakunot ang noo at tinitingnan siya.Maluwag na nilunok ni Martin at nagsalita ng pabiro, "Kahapon lang, pumunta siya para suriin ang katawan ng matanda, tapos naisip ko na parang maganda ang relasyon niyo dati, kaya naisip ko lang na itanong sa'yo kung may komunikasyon pa kayo..."Kung wala naman daw silang kontak, hindi na siya makikialam.Bago pa natapos ni Martin ang kanyang sasabihin, biglang dumilim ang mga mata ng mga tao sa paligid niya.Pakiramdam ni Martin, parang nahulaan siya. Tumigil siya at nagtanong, "Anong nangyari, kuya Dom?""Balak mo bang ligawan siya?" tanong ni Dominic habang nakakunot ang noo at may halong pagka-inis sa mga mata.Napalunok si Martin at na-speechless. Gulong-gulo ang kanyang isipan.Mula nang pumasok si Dominic, wala ni isang salitang n
Matapos ang mahabang katahimikan, nagtanong si Martin, "Ano na ba ang relasyon ninyo ngayon? Kung hindi mo na balak pansinin siya, kapag bumisita siya para suriin ang kalagayan ng matanda, ituturing ko na lang siyang isang ordinaryong doktor. Wala nang kailangang espesyal na pakikitungo."Tumagal ng ilang segundo bago sumagot si Dominic sa mababang tinig, "Tulad lang ng dati."Pagkatapos ng lahat, malapit nang umalis papuntang ibang bansa ang babaeng iyon, kaya hindi naman niya madalas masusuri ang kalagayan ng matanda.Nang marinig ito, bahagyang gumaan ang pakiramdam ni Martin, ngunit alam niyang interesado pa rin si Dominic kay Avigail.Dahil dito, sinubukan ni Martin na idaan ang usapan sa mga suliraning kinaharap ni Avigail nitong nakaraang mga araw."Ah, at nang bumisita si Dr. Avigail kahapon para suriin ang kalagayan ng matanda, nabanggit niya sa akin na may problema ang kanilang research institute," sabi ni Martin sa paraang parang naturalPagkatapos niyang magsalita, agad na
Matagal na katahimikan ang namayani bago tuluyang natauhan si Henry mula sa pagkagulat. Agad niyang tinawagan muli ang kanyang amo upang iulat ang natuklasan.Sa pribadong silid ng club, nanatiling tahimik si Dominic mula nang ibaba niya ang tawag. Samantala, tahimik na kumakain si Martin ng malamig na pagkain sa gilid.Nang lumiwanag ang screen ng telepono ni Dominic, mabilis na sumulyap si Martin. Agad din namang dinampot ni Dominic ang telepono.“Master, nahanap ko na,” maingat na sabi ni Henry sa kabilang linya.Mahigpit na tanong ni Dominic, “Sino ang may gawa nito?”Sandaling tumigil si Henry bago sinagot, “Ito po... si Madam, si Madam chairaman”Pagkarinig nito, napapikit lang si Dominic, tila hindi na nagulat sa narinig.Simula nang banggitin ito ni Martin, nagkaroon na siya ng hinala. Pinagawa niya ng pagsisiyasat si Henry upang kumpirmahin lamang ang kanyang iniisip.“Alam ko na,” malamig niyang sagot habang inilalapag ang telepono.Tila nagyelo ang temperatura sa silid.Mag
Lumalalim na ang gabi kaya nagkipag-usap pa si Avigail sa mga bata saglit, pinatulog sila, at bumalik sa kanyang kuwarto.Pagod na-pagod si Avigail, hindi lang pisikal kundi pati na rin emosyonal. Kaya't nag-ayos lang siya ng kaunti at agad natulog sa kama.Kinabukasan, agad siyang pumunta sa research institute.Nang makita siya ng mga staff sa research institute, agad nilang nilapitan si Avigail na may mga tanong."Doctor Suarez, kamusta ang libreng clinic kahapon?""Totoo bang magaling talaga ang mga doktor ng Hermosa’s Family gaya ng mga naririnig natin?""..."Sunod-sunod na tanong ang narinig ni Avigail.Ngumiti siya at sinagot ang lahat, "Hindi naman ganoon ka-misteryoso ang libreng clinic. Parang sa ibang hospital lang din. Tungkol naman sa galing ng mga doktor ng Hermosa’s Family, wala akong karapatan magkomento. Pero kung nakarating sila sa kinalalagyan nila ngayon, ibig sabihin, magaling sila."Kahapon, ang tanging inisip ng lahat ay ang mga batang tinulungan, kaya't hindi n
Nang makauwi si Avigail, hatingabi na, ngunit gising pa ang mga bata. Pagkarinig ng mga yabag ng kanyang mga paa sa hagdan, maingat nilang binuksan ang pinto ng kanilang silid at sumilip.Nang makita ang mga bata, hindi naiwasan ni Avigail na maalala ang mga bata sa ampunan, kaya’t bigla siyang nakaramdam ng kalungkutan.Nakita siya ng mga bata at agad na tumakbo patungo sa kanya, "Mommy, anong nangyari? Hindi ba maganda ang free clinic ngayon?"Pilit na ngumiti si Avigail sa mga bata at isinama sila pabalik sa kanilang silid.Umupo ang mga bata sa magkabilang gilid ni Avigail, tinitigan siya ng matalim, "Mommy, okay lang ba ang mga bata sa ampunan?"Malungkot na tumango si Avigail, "Wala silang mga magulang, at ang iba pa nga ay iniwan ng kanilang mga magulang dahil sa sakit, ngunit napakaunawain nila."Habang nagsasalita, punong-puno ng isip ni Avigail ang mga batang nakahiga sa kanyang kama, at ang mga batang dinala sa ospital dahil sa kawalan ng magagawa.Matapos malaman ang kalag
Si Ricky Hermosa ay naiwan para asikasuhin ang mga natirang gawain sa orphanage, kaya nagpaalam ito kina Avigail at Daven.Magkasabay na lumabas sina Avigail at Daven mula sa orphanage.Ngumiti si Daven at nagtanong, “Kamusta ang pakiramdam mo tungkol sa libreng gamutan ngayong araw? Base sa ugali ni Young Master Ricky kanina, mukhang naabot mo ang layunin mo.”Nang marinig iyon, tila biglang naalala ni Avigail ang tunay niyang pakay sa araw na iyon.Masyado siyang nakatuon sa mga bata kaya nakalimutan niya na isa sa mga layunin niya ay makuha ang tiwala ng Hermosa’s Family. Ngunit kahit naalala niya ito, pakiramdam niya ay mas mahalaga pa rin ang mga bata.Ngunit, sa bandang huli, hindi lang niya natulungan ang mga bata, kundi nakuha rin niya ang tiwala ni Ricky Hermosa.Ang kilos at sinabi ni Ricky Hermosa kanina ang nagsabi ng lahat!Napansin ito ni Avigail, kaya’t napangiti siya sa kasiyahan. Lumingon siya kay Daven at nagpasalamat, “Sa totoo lang, ang dami kong natutunan dahil sa
Pagsapit ng gabi, natapos na ang libreng klinika, at ang mga bata sa ampunan ay natulungan na. Halos lahat ng doktor ay napagod.Bagamat masakit ang likod ni Avigail, pakiramdam niya’y gumaan ang kanyang loob sa kaisipang bumuti ang kalagayan ng mga bata. Ang mga may mas seryosong sintomas ay naipadala na rin sa ospital.Halos nakalimutan na niya ang orihinal niyang layunin sa pagpunta roon. Ang tanging laman ng isip niya ay ang mga bata.Paglabas ng lahat ng doktor mula sa silid, naghihintay na sa bakuran ang mga bata kasama ang direktor. Nang lumabas sila, sabay-sabay na yumuko ang mga bata bilang pasasalamat. "Salamat po, kuya at ate!"Nagulat ang lahat ng doktor.Ito ang unang pagkakataon nilang magbigay ng libreng gamutan sa ganitong lugar, at ang makakita ng ganitong eksena ay tumama sa kanilang puso. Ang iba’y hindi napigilang mapaluha.Medyo namula rin ang mata ni Avigail. Pinisil niya ang sariling palad upang pigilin ang luha. Lumapit siya sa isang batang babae na nasa harap
Pagkaharap ni Ricky Hermosa, iniutos niya, "Papuntahin na sila rito."Sumang-ayon ang kawani at agad umalis.Pagkatapos, lumabas si Ricky Hermosa upang alamin ang laman ng dala-dala ng Truck. Bago umalis, tinawag niya sina Avigail at Daven.Hindi nagtagal, pumasok ang Truck na nagdadala ng mga suplay, kasunod ang tatlong ambulansya.Bumaba si Manager Kian mula sa Truck at magalang na bumati sa tatlo.Bagamat unang beses pa lang makilala nina Ricky Hermosa at Daven si Manager Kian, napansin nilang kilala ito ni Avigail kaya sabay silang tumingin kay Avigail at nagbigay ng senyas na siya na ang magsalita.Naintindihan ni Avigail ang ibig sabihin nila. Magalang siyang tumango kay Manager Kia at nagtanong, "Manager Kian, ano po ito...?"Ngumiti si Manager Kian at ipinaliwanag, "Ganito po kasi. Sabi ng aming President Lee, kawawa ang mga bata sa ampunan. Nang malaman niyang may libreng klinika ang Hermosa’s Family dito, inutusan niya akong magdala ng ilang gamit para sa mga bata. Hindi nam
Matapos ang naging alitan nina Garry Chavez at Avigail, naging maayos at payapa ang pagkain nila.Pagkatapos ng tanghalian, naglakad pabalik ang mga doktor patungo sa kani-kanilang mga silid, kasunod ang mga bata na masunurin. Marami sa mga doktor ang nagkaroon ng magandang samahan sa mga paslit.Napalilibutan si Avigail ng mga tao, kaya maging sina Ricky Hermosa ay hirap makalapit. Sa wakas, nang makarating sila sa pintuan ng silid, halos maubos na ang mga kendi sa bag ni Avigail.Pagpasok sa silid, mas naging sikat pa si Garry Chavez kaysa kay Avigail dahil mayroon pa siyang natitirang mga kendi. Agad na nagtipon ang mga bata sa paligid niya, masigla at masaya, tila nakalimutan na ang di pagkakaunawaan ng umaga.Nang makita ni Avigail na napalapit na ang mga bata kay Garry Chavez, napangiti siya nang bahagya.Alam niyang ganoon talaga ang mga bata—madaling makalimot. Kahit ano pa ang nagawa mo sa kanila, basta’t taos-puso ang iyong pakikitungo, sasalubungin ka nila ng kanilang pinak
Pagtingin ni Garry Chavez kay Avigail, may bahid ng pagdududa ang kanyang mga mata, tila hindi lubos naniniwala sa mga sinabi nito.Alam niyang masyado siyang naging halata sa pang-aasar kay Avigail kanina. Kung ibang tao ang nasa kalagayan nito, malamang hindi nito palalampasin nang ganoon na lamang. Ngunit ang dalaga sa kanyang harapan ay tila hindi man lamang dinamdam ang mga iyon.Napansin ni Avigail ang pag-aalinlangan ni Garry Chavez, kaya’t may banayad na ngiti siyang nagpaliwanag, "Matagal na rin akong nasa ganitong propesyon. Marami na akong hinarap na pagdududa, at mas malala pa ang ugali ng ibang tao kumpara sa iyo. Kaya, hindi ko iniinda kung kuwestyunin mo man ang kakayahan ko sa medisina. Ang tanging ikinagalit ko lang ay ang pagiging padalos-dalos mo sa mga bata kanina. Pero humingi ka na rin ng paumanhin, at naniniwala akong lahat ng manggagamot ng tradisyunal na medisina ay may mabuting pagkatao. Bukod pa rito, sigurado akong dumaan sa masusing pagsisiyasat ang Hermos
“Avi, mukhang talagang gusto ka ng mga bata."Umupo si Daven sa tapat niya habang may dala-dalang plato, at sumunod si Ricky Hermosa. Pagkaupo ni Ricky Hermosa, tumango siya nang bahagya kay Avigail bilang pagbati.Ngumiti si Avigail kay Ricky Hermosa, bago bumaling kay Daven na tinutukso siya, "Siyempre, may mas marami akong karanasan sa pagpapalaki ng mga bata kaysa sayo, at para sigurado, naghanda ako ng kendi. Buti na lang at malaki ang naging epekto nito."Kung hindi dahil sa kendi, hindi magiging kasing-cooperative ng mga bata, kahit gaano pa sila ka-gusto sa kanya.Pagkatapos magsalita, biglang sumang-ayon si Ricky Hermosa, "Magandang ideya 'yan. Pwede natin itong gawing halimbawa sa mga libreng klinika mamaya."Nagulat si Avigail at ngumiti, "Nakapag-alaga na rin ako ng maraming bata, at nakapagbuo ng ilang karanasan."Hindi masyadong inisip ni Ricky Hermosa ang sinabi ni Avigail, ngunit naging maaalalahanin siya sa kung paano ito mag-isip habang tinutulungan ang mga bata, "Ma
Nakita ni Avigail ang mga mata ng ibang mga bata na pula, tanda ng kanilang kalungkutan. Tumahimik siya at ibinaba ang kanyang ulo upang itago ang kanyang lungkot.Narinig ni Avigail ang boses ni Ricky Hermosa sa kanyang tainga, "Marami tayong ganitong kaso. Magagawa lang natin ang ating makakaya upang matulungan sila. Ayos lang ang malungkot, pero huwag masyadong magtagal sa kalungkutan."Alam ni Avigail ang ibig sabihin nito, ngunit kapag nakita na niya ang kalagayan ng mga bata, nahirapan pa rin siyang tanggapin.Lalo pa at ang batang ito ay napakabait.Tahimik si Ricky Hermosa, walang sinabi, kundi, "May mga bata pang naghihintay."Pagkatapos ay bumalik siya sa kanyang pwesto.Huminga ng malalim si Avigail, itinago ang kanyang nararamdaman, at tiningnan ang mga batang nakaupo sa kanyang paanan.Isang-isa, itinaas ng mga bata ang kanilang mga ulo, tumitig nang sabay-sabay, ang kanilang mga mata pula at naglalaman ng takot, parang nag-aalala na baka sila na ang susunod.Nakita ni Av