AKI"Bakit kailangan pati ikaw iwan ako?" Agad na tumulo ang mga luha ko nang sabihin ang mga salitang iyon. Naging malabo na ang tingin ko sa lapida dahil sa mga luha ko na walang tigil sa pag tulo. Naka-upo ako ngayon dito sa lupang may damo habang umiiyak. "Ang daya mo." Tuluyan na akong napahagulgol sa sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon. "Paano mo ako nagawang iwan ng ganun-ganun lang?! Bakit? Bakit ka ganyan?! Bakit hindi man lang tayo nakapag-usap ng maayos bago mo ako iniwan bigla?" "Bakit ba lagi niyo na lang akong iniiwan?" After a years, ito ang unang beses kong pumunta sa sementeryo kung saan nakalibing ang mga mahal ko sa buhay. Simula nung nawala sila sa buhay ko kahit kailan hindi ko sinubukang puntahan sila dito. Ayoko. Hindi ko kaya. Hindi kaya ng konsensya ko na makita ang mga pangalan nila na nakasulat sa lapida. "N-Naging masamang anak ba talaga ako? Masamang tao ba ako? Bakit sa tuwing may gagawin akong desisyon may napapahamak na iba? Siguro Kuya Akhill
KING "Pre, Ruiz is back!" Cedrick shouted from outside my office. My heart was beating so fast as I heard him. I put down the files I was reading and stared at the door. After 4 years, she's back. I stood up and walked towards the door and opened it. I saw Cedrick sitting on the chair waiting for me so I sat beside him. "Alex told me." Cedrick says. "Kailan pa daw?" I asked."Kanina lang daw. Hinatid niya sa Kampo nila General Orlando. Back to duty na daw ulit.""Bakit doon? Bakit hindi sa akin?" I frowned."I don't know." Nilingon niya ako. "Gusto mo puntahan natin?" I smirked, "Pupuntahan ko talaga siya kahit di mo ako yayain." "Tsk. Mahal na mahal?" Napangiwi pa siya. "Why are you like that, Ell? You already have a girlfriend but you are always acting so bitter." I rolled my eyes on him."Eh ikaw, bakit ka ganyan? Why are you still inlove with her even though she left you?" "She has her reason, Ell. I understand her." Agad na nangunot ang noo niya sa akin. "Edi puntahan
AKI "Captain manganganak na ako!" Malakas na sigaw ko mula dito sa kwarto nang naramdaman kong pumutok na ang panubigan ko. Hawak-hawak ko ang tiyan ko habang dahan-dahan na nag lakad papunta sa kama para maupo. "Tang-ina ang sakit!" Napapikit ako at napahawak ng mahigpit sa kama nang maramdaman ang paghilab sa tiyan ko. "Love!" Tawag ko ulit. Mayamaya ay narinig ko ang pag bukas ng pinto mula sa office at mabilis na yapak mula roon. "Love, I'm here! Why are you shouting my na— what the heck?!" Natigilan siyang bigla.Nakasuot pa siya ng pantulog sa pang-ibaba at white longsleeve at coat sa pang itaas. May hawak pa siyang mga papeles sa kamay niya na agad niyang nabitawan nang makita akong mangiyak-ngiyak na sa sakit. Umupo siya sa harap ko at hinaplos-haplos ang tiyan at pisngi ko. "Love, anong nangyari?! Saan masakit? Anong gagawin ko? Okay ka lang ba? Pupunta na ba tayo ng hospital? A-Ano? S-Saan masakit? Dito ba?" "Pumutok na yung panubigan ko. Kunin mo yung mga gamit ni ba
AKI"Dismissed." Nakangiting sabi ko sa mga sundalong eni-ensayo ko. Dumeretso muna ako sa comfort room bago pumunta sa barracks para makapag pahinga lang saglit. Alas kwatro na ng hapon kami natapos mag training kaya napagod ako dahil bagong recruit lang na mga sundalo ang tinuturuan ko. Pagod na pagod kong itiinumba ang sarili ko sa kama at napapikit pa. I felt dizzy! Nakakapagod talaga mag train sa mga baguhan! I heard noises from outside that made me get up. I didn't have a chance to sleep because of noises from different military trucks in the field. Sumilip ako sa maliit na bintana ng kwarto na ito para tingnan kung sino ang mga dumating. I almost had a heart attack when I saw a familiar car. "Oh my god! Is he here?" I covered my mouth in nervousness. I took a deep breath and decided to come out and look outside. I frowned when I saw five military trucks parked on the field. These trucks are from the camp where I came from. What is happening?! Lumapit ako sa isang sundalo n
AKI"Tama na, ayoko na!" Agad akong nagmulat ng mata ko saka umupo galing sa pagkakahiga. Hingal na hingal at pawis na pawis. Nanginginig ang mga tuhod ko ganun din ang mga kamay ko. "Aki?" Nag mamadaling lumapit sa akin ang pinsan ko, "Anong nangyari?" Tanong niya matapos maupo sa harap ko. Pinunasan niya pa ang noo ko gamit ang mga palad niya dahil sa pawis. "Anong nangyari? Bakit pawis na pawis ka?" Imbes na sumagot ay tumayo ako at kumuha ng tubig. Ininom ko iyon pero natigilan din nang makita ang nag-aalalang mukha ni Alex. "Wala. Naalimpungatan lang ako." Sabi ko na lang sa kanya para hindi siya mag-alala."Napanaginipan mo na naman ba ulit?" Sumunod pa siya sa akin. Mas pinili ko na lang hindi sumagot sa kanya dahil kung gagawin ko pa iyon ay baka tuluyan na akong maiyak sa harapan niya. Ayaw kong makita niya akong umiyak na naman dahil sa paulit-ulit na rason kaya magtatago na lang ako para hindi niya ako makitang ganito.Tahimik lang akong naglalakad sa hallway nang maka
AKI"In my office, now." He said before walking away. Pareho kaming nag baba ng kamay matapos niya kaming talikuran. Sumunod sa kanya ang mga kasama niyang sundalo maliban sa isa. Lumapit 'yon sa amin kaya napa-ayos ulit kami ng tayo at sumaludo sa kanya na agad din naman siyang sumaludo pa balik."I'm first lieutenant Salazar," inilahad niya ang kamay niya. Unang tumanggap nun si Alex kasunod ako. "Staff Sergeant Medina po." Pakilala naman ni Alex. "Staff Sergeant Ruiz." Pakilala ko rin. "Private first class Arciaga naman po, Sir." Pagpapa-kilala rin ni Gerald. "Welcome to our team!" Nakangiting aniya. "Ihahatid ko nalang sa barracks ninyo ang mga gamit niyo pero as of now, sumunod na muna kayo kay Captain sa office niya. Late kasi kayo, first day niyo panaman." "Ah Ma'am, Sir, mawalang galang lang po. . . Kailangan ko na rin po kasi bumalik kay General Orlando para mag report. Mauuna na po ako." Tumindig siya at sumaludo. "Sige, salamat at mag-ingat ka." Aniko. "Bye!" Pahabo
AKI"Attention!" Lahat kami umayos ng formation matapos marinig si Captain. Palapit siya sa gawi namin kasama ang maraming sundalo na bagong recruit. Kompleto kami dito sa field kasama halos lahat ng sundalo na pinamumunuan niya. Pumuwesto ako sa harap kung saan katabi ko si Alex. Pumunta sa harap si Captain habang si Lieutenant Salazar naman ay tumayo sa tabi ko. Wala sa sarili akong napalingon kay Alex na ngayon ay nakatingin na pala sa akin. "Palit us pwesto." Nakangiting bulong niya.Pinagkunutan ko siya ng noo bago nag-iwas ng tingin. Agad naman nakuha ni Captain ang atensyon ko ng mag simula siyang mag salita. Una niyang kinausap ang mga sundalong kararating lang at sa dami niyang sinabi ni isa wala talaga akong naintindihan. "Akesha come here!" Biglang tawag niya sa akin. Ramdam ko ang pag tingin sa aking ng karamihan dahil sa paraan ng pag tawag niya. Kahapon niya pa ako tinatawag ng Akesha. Akesha siya ng Akesha pwede naman kasing Ruiz. "Double time!" Nayayamot na aniy
AKI"It's a goddamn death threat, Ruiz!" Galit na galit si Lieutenant General habang sinasabi sa akin iyon. Hindi pa nga ako nakaka-upo nasigawan niya na ako. "Sorry, Sir." Nakayukong sabi ko."We're working on it na, Sir. I already told my soldiers what to do. . . I already talked to her na rin naman po." Singit ni Captain. Is he trying to cover me up? "She's not thinking, Vendalle! She even just threw it away. She ignored it!" He's so mad at me. Nanatili akong nakayuko dahil hindi ko alam kung makakatingin pa ba ako ng diretso sa kanila dahil sa kapabayaan ko. Pero hindi naman ibig sabihin wala akong ginawa wala na akong pake sa nangyayari. "Hindi mo ba iniisip na hindi lang ikaw ang pwedeng mapahamak kung ituloy man ni Hunter ang pag hunting sayo? Lahat ng sundalo na narito pwedeng madamay kung ipagpapatuloy mo 'yang ugali mo!" Tumayo si Sir Hernandez tsaka humawak sa mag kabilang baywang, "Tell me your reason. . ." "Sir. . . Actually, iniisip ko lang po na baka may nantr-tr