Chapter 10
"Where are we going? Hindi naman ito ang daan pauwi," tanong ko habang inis na nakatingin sa kanya.
I waited for him to answer but he just ignored me.
"Hey! Answer me! Kung saan man tayo pupunta hindi ako sasama sayo! I want to go home, okay? Marami pa akong gagawin kaya wala akong panahon sa kung ano man ang plano mo. If you want to go somewhere then pwede mo na lang akong ibaba diyan. I can go home alone." Sa haba ng sinabi ko, ni wala man lang siyang naging reaksyon.
Pinagmasdan ko siya at hinintay na sumagot ngunit nabaling naman ang aking atensyon sa kanyang mukha. Dahil nakatagilid ang mukha niya ay kitang-kita kung gaano katangos ang kanyang ilong. Kahit nakaside view ay may maipagmamayabang.
Wala sa sariling napababa ang kanyang tingin sa braso nito. Maugat at matigas ang muscles niya, lalaking-lalaki kung tignan parang kay sarap hawakan.
Bigla siyang natigilan sa naisip at mabilis na napailing.
What the h*ck am I saying?
Winaglit ko iyon sa aking isipan at iniwas na pang ang tingin baka mahuli pa niya akong nakatingin sa kanya at isiping pinagnanasaan ko siya.
Of course not!
Hindi ko siya pinagnanasaan 'no.
Pero anyway, hangin lang ata ang kausap ko. Napabuga na lang ako ng hangin at tumingin na lang sa labas ng bintana. Mukhang wala rin naman akong makukuhang sagot kahit magdada ako ng magdada.
More than fifteen minutes when he stop the car. Nagtataka akong tumingin sa kanya.
Where are we?
Wala akong makitang kahit anong bahay or kahit anong establishment at tanging kagubatan lang ang nakikita ko at ang malawak na lupain.
Wait... Don't tell me.
Nanlalaki ang mata akong tumingin sa kanya at may hinuhang tumingin sa kanya.
"Get out," sabi lang niya at lumabas na rin ng sasakyan.
As usual wala nanaman akong nakuhang matinong sagot sa kanya. Inis na lumabas din ako ng sasakyan para komprontahin siya.
"Nasaan tayo?"
Bored siyang tumingin sa akin. "If you don't want to come then you can walk home."
Napaamang ako sa kanyang sinabi. Ano bang problema niya? Napakahirap bang sagutin ng tanong ko?
Sinabi kong maglalakad akong pauwi kung alam ko ang daan, but we went to different direction and I don't even know where are we. Ayaw ko namang umuwi at hulaan ang daan baka maligaw pa ako at hindi na makauwi.
Napabuga ako na lang ako ng hangin sa inis at walang nagawa kung hindi ang sumunod sa kanya.
I have no choice but to follow him.
We entered a mini forest. Hindi naman siya mukhang delikado dahil bukod sa maliwanag ay wala naman akong nakikitang kahit anong hayop. Tanging ang pagtapak lamang namin sa mga tuyong dahon ang aming naririnig habang naglalakad.
I didn't even bother to ask him since alam ko namang hindi niya rin naman niya ako sasagutin. I just follow him. There's a path na sinusundan namin so I think maraming tao na rin ang taong dumadaan dito. Halos ilang minuto rin akong walang ibang nakita bukod sa mga puno, patuloy lang kami sa paglalakad until I heard something. It's like water thats falling down so I think its a fall.
Tama nga ako dahil narating namin ang isang napakalawak na water falls. Napatingala ako at hindi makapaniwalang may malaking treehouse akong nakita. Its like a small family can live there.
Mangha kong pinagmasdan ang paligid. This is actually my first time going to a place like this. Hindi naman kasi ako mahilig maggala sa ganitong klaseng lugar at palaging parties lang ang pinupuntahan ko, but I didn't know na ganito pala kaganda at nakakarelax. Maybe when I get the chance after fixing my problem, makapagtravel ako around the Philippines.
"This is such a nice place," komento ko. "Where did you know this?" tanong ko pa sa kanya habang naglalakad palapit sa treehouse.
Akala ko ay hindi niya ako sasagutin dahil kanina pa niya ako hindi kinakausap.
"Its ours. My family own this land and decided to build this treehouse so we can stay here if we want," sagot niya. "come," aya pa niya sa akin paakyat ng treehouse.
Nagulat ako ng alalayan niya ako paakyat. Since medyo delikado din ang pagakyat dahil puno itong inaakyatan namin.
Nang makapasok sa tree house ay ganoon din ang pagkamangha ko ng makita ang loob. It has a touch of modern and nature style.
Hindi na ako nagabala pang magpaalam kay Zander at basta na lang nilibot at pinakialaman ang mga gamit doon.
The place looks so nice and comfy. Walang division ang tree house so you can see everything. The bed is so big, it looks like a king bed. Even the kitchen has everything you need. Nakakagulat pang maykuryente ang paligid at kompleto ang laman ng ref kahit wala naman naglalagi dito.
"Madalas ka ba dito?" Excited kong tanong sa kanya. I looked at him with all smile.
"Not really." Napanguso ako sa ikli nanaman ng sagot niya.
"Then sinong madalas dito? Yung ref dito punong-puno pero wala naman atang nagpupunta dito sayang lang."
"Si Matias ang madalas dito. Kapag napapagalitan ng mama dito ang takbo."
Hindi makapaniwalang tumingin ako sa kanya. "Really? Buti hindi nagdadala ng babae dito."
Nagkibit-balikat siya. "This place is off limits to outsider. Once he did, he will have no place to go."
"Then why did you bring me here?" Kuryoso kong tanong.
Mataman niya akong tinignan habang ako naman ay hindi rin umiwas ng tingin at hinintay ang kanyang sagot.
Napasimangot ako ng talikuran niya ako. Handa na sana akong bulyawan siya ng bigla siyang magsalita.
"You're not an outsider."
Natigilan ako at naguluhan sa kanyang sagot. Is it because I'm their maid?
Kinibit-balikat ko na lang iyon at sumunod na rin sa kanya pababa.
"What are we going to do in here?" Sinundan ko siya na naglalakad patungo sa falls. "Are you going to swim?"
Nasagot na ang tanong ko nang bigla siyang maghubad ng damit ng niya at pinatong sa batuhan. Naglakad ito sa sapa at lumangoy doon.
Nakaramdam ako ng inggit at gusto ring lumangoy ngunit wala naman akong pamalit.
Nakasimangot akong naupo sa damuhan at hinintay na umahon si Zander. Nang umahon siya ay napatingin ito sa kanya. Tumaas ang kilay niya marahil nagtatanong bakit ako nandito.
"I want to swim too." Parang bata kong reklamo.
"Then swim."
"How about my clothes?" Napatingin pa siya sa suot ko.
"I have my spare clothes. You can use it."
"Oh my really?" Ngiti-ngiti akong tumayo at hindi na nagdalawang isip pang maghubad ng pangitaas at sinunod ang pangibaba. Mabuti na lamang at partner ang suot kong underwear.
Napatingin ako kay Zander na nahuli kong nakatingin din sa akin. Natigilan ako at doon lang napagtanto ang ginawa ko, but I'm used to it naman na since I always wear bikini kapag lumalangoy and mukhang wala lang naman kay Zander iyon. As if maapektuhan ang batong ito.
Nilapag ko na ang damit ko sa may batuhan din at lumusong na sa tubig. Napayakap ako sa aking sarili ng maramdaman ang lamig ng tubig.
Nang makapag-adjust ay inenjoy ko na ang paglangoy.
I wasn't awkward since sanay na akong tahimik siya. I just enjoy the view as if I'm alone, but I can't help it, ang mata ko ay palaging nagagawi ang tingin sa kanya.
How can't I? His great body is waving at me. The way his biceps stretch when he swim. His hair that sways with him. Damn. How can he be so attractive?
Hindi ko namalayan na natulala na pala ako sa kanya. Hindi ko alam kung napansin niya iyon. Ngunit nagising na lang ang diwa ko ng nakalapit na pala siya sa akin.
"You hungry?" he asked.
Wala sa sariling bumaba ang mata ko sa labi niya. Even his lips is so tempting.
"Yeah," wala sa sariling sagot ko.
"You're drooling."
"Yeah."
"Am I that yummy?" he suddenly smirked.
"Yeah"
Nangunot ang noo ko at napakurap-kurap. Nanlaki ang mata ko nang mapagtanto ang kinilos ko.
"NO!" napasigaw kong sagot.
Tinaasan niya lang ako ng kilay kaya napatingin ako ng bibig at napatikhim.
"I-I'm hungry."
"Ganyan ka na pala kagutom sa akin," he's grinning.
Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kanya.
"The f*ck are you saying?!" Maang-maangan ko at pilit tinago ang pagkapahiya.
Nawala ang ngisi sa kanyang labi at sinamaan ako ng tingin.
Sa gigil ko dahil sa pagkapahiya ay winisikan ko na lang siya ng tubig sa mukha sabay langoy papalayo sa kanya.
Muli akong lumingon at tinignan ang reaksyon niya ngunit ganon na lang ang taranta ko ng makitang nakaharap na siya sa akin at handa ng habulin ako at hindi nga ako nagkamali dahil nagsimula na rin siyang lumangoy palapit sa akin.
Napatili ako at pilit na lumangoy palayo sa kanya ngunit sa laki ba naman niya tao at sa bilis niya paglangoy ay naabutan niya ako.
Pilit akong nagpumiglas sa pagkakahawak niya sa aking paa. Lumubog tuloy ako sa tubig at nahirapan umahon, mabuti na lamang at mabilis niya akong nahila pataas.
Hingal akong sumagap ng hangin at nagkandaubo-ubo pa.
Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa ginawa niya. Ngunit natigilan din ng mapagtanto ang aming posisyon.
Nakahawak siya sa aking bewang bilang alalay na hindi ako lumubog habang nakahawak naman ako sa kanyang balikat. Mukhang napansin din ni Zander iyon kaya bigla niya akong nabitawan na parang nandidiring lumayo sa akin.
Hindi ko inasahan iyon kaya muli nanaman akong lumubog ngunit mabilis ring nakabangon.
"Bakit mo ko binitawan!" gigil kong reklamo.
"Why? Do you like being in my arms?"
Nagawa pang mangasar ng loko.
"As if. Tara na nga at ipagluto mo na ko. I'm hungry," sabi ko ng hindi pinag-iisipan at lumangoy na hanggang sa makaahon.
Of course, sino ba naman ako para ipagluto. Huli na ng mapagtanto ko ang aking sinabi. I'm the maid here and he's the senyorito.
Nakasimangot akong naghain ng makakain namin.
"Heto na ho senyorito," sabi ko sabay lapag ng pagkain.
Naupo na rin ako sa may tapat niya at hindi siya pinansin. Bakit pa ako lalayo kung pwede naman akong maupo dito.
"Gabi na pala, kailangan na rin nating umuwi," pangbabasag ko sa katahimikan.
Tumango siya bilang pagsang-ayon. Nang matapos kumain ay nagpasiya na rin kaming umuwi.
Pagkarating ng hacienda ay sumalubong sa amin ang kanyang ina.
"Saan kayo nanggaling? Sinabi sa akin ng mga kapatid mo na kinidnap mo daw itong si Zea, pero alam ko namang hindi mo magagawa iyon. Pero bakit mo nga ba sinama itong si Zea at inabot pa kayo ng gabi?" Bungad na mga tanong ng ina niya.
"Sinama ko lang siya para may katulong ako." sagot niya sa ina.
Nameywang si Ma'am-tita Pat at tinaasan ng kilay ang anak. "At saan mo naman siya sinama para kailanganin ng katulong aber?"
"Just the treehouse, mama."
Gulat ang inang tumingin kay Zander. "Sa may falls? Sinama mo talaga siya roon?"
Why did she react like that? Dahil ba off-limits talaga doon at hindi dapat ako basta-basta pumunta doon? Then what if kapag nalaman niyang hindi naman talaga ako naglinia doon at nakiligo lang doon at kumain pa ng stocks nila? Kahit naman pinayagan ako ni Zander doon ay ang mga magulang pa rin niya ang batas.
Hindi na ako nagpatumpik pa at sumingit na sa usapan. "Don't worry, ma'am. Napagutusan lang po talaga ako ni Za-Sir Zander na maglinis. Huwag kayong magalala wala po talaga akong ginawa doon kung hindi maglinis."
Napatingin siya sa akin. "Ay hindi naman iyon ang ibig kong sabihin. Hindi lang ako makapaniwalang sinama ka talaga niya doon."
Napangiwi ako. "Hindi po ba dapat? Pasensiya na po talaga. Hindi na po mauulit."
"No—Hindi iyon. Ayos lang na magpunta ka doon. Welcome ka doon kaya lang ako nagulat e kasi—"
Pinigil siya ni Zander na magsalita. "Ma kailangan na namin magpahinga. Bukas na lang po ulit," sabi niya sabay tulak sa akin para lumakad na.
Hindi ko na nagawa pang makapagreklamo at napatingin na lang kay madam. Ngumiti ako at sumenyas na pasensiya na bago tumalikod at sumunod na sa lalaking ito.
Tirik ang araw at bilad na bilad kami ngayon dito. Paano ba naman ay unang bungad pa lang sa akin ni Zander pagkagising ko ng umaga ay hinatak na niya ako dito sa farm. Nandito kami ngayon sa kulungan ng baka at hindi ko alam kung ano ba talaga ang dapat kong gawin dito. Nakasimangot akong sumunod kay Zander ng utusan niya akong magsuot ng isang pares ng bota. I'm also wearing a pants and longsleeves so I look like a cowgirl na mukhang hindi. Mas lalo pang kinainis ko dahil ang buong magkakapatid ang narito so I am surrounded by five adonis. "Grab your gloves," utos sa akin ni Zander na kinataka ko. Napatingin ako sa magkakapatid na nagsusuot din ng gloves kaya sumunod na lang ako kahit gulong-gulo ako sa gagawin ko. "Hey beauty!" bati sa akin ni Matias at nagawa pa talagang dumikit sa akin. Mataray ko siyang inirapan at lumayo sa kanya. "That's rude." Rinig ko pang sabi niya at hindi na ako nagtaka ng makitang sumusunod nanaman
It's been months since I have been here. I don't know if my grandfather is still looking for me pero hanggang ngayon ay wala akong nababalitaan. Nakapagtataka lang na I still no updates that someone is looking for me. I know with grandfather's power and money, its easy for me to find me. Pero mabuti nga iyon kung sakaling sumuko na lang ito at hindi na ako hanapin, kahit ganoon ay hindi ako maaaring bumalik na lang na walang kasiguraduhan na iuurong ni lolo ang kasal. I also need to think a plan to stop the wedding, but first since its my day-off ay may oras ako para magpuntang bayan. Kailangan kong tawagan ang kaibigan ko na partner ko sa pag manage ng bar. Naglakad ako palabas ng silid at hinanap si Jenna para magtanong kung paanong makapuntang bayan. Minsan na akong makapunta doon sa bayan ngunit may sasakyang ginamit at hindi ko naman kinabisado ang daan ngayon ay kailangan kong bumayahe mag-isa para hindi nila malaman kung ano ang pakay ko sa bayan. Nahanap ko sila sa may hard
Hindi ko alam kung ano ang sumapi sa akin at nagawa ko ang isang bagay na hindi ko akalain na magagawa ko. Maybe I was too overwhelmed when I stood up and just walk towards him then I did it without thinking. Ang aking mga kamay ay unti-unting pumulupot sa kanyang bewang at mahigpit siyang niyakap. Sinandal ko pa ang aking ulo sa kanyang dibdib kaya rinig na rinig ko ang pagtibok ng kanyang puso. It takes a moment of silence. Walang kahit sino ang nagsalita at hinayaan ko lang ang sarili kong nakayakap sa kanya. Hindi rin naman niya ako tinulak at hinayaan lang ako na mas lalo kong ikinatuwa. "Zander?" mahinhin kong tawag. Nagawa ko ring magsalita. "Hmm?" Humigpit ang aking yakap sa kanya. "Thank you for finding me," I sincerely said. "I didn't look for you," he just said. Natigilan ako at unti-unti umangat ang tingin hanggang sa magtama ang aming tingin. "No?" tanong ko na sinagot niya ng iling. Tila may bumuhos ng malamig na tubig sa akin at nanigas. Halos mamula ang aking
Simula ng makausap ko si Zara ay naghanap ako ng paraan para makausap ito. Bumili na ako ng mumurahing cellphone na magagamit ko para matawagan siya. "Tumigil na ang lolo mo sa paghahanap sa iyo," ani ng nasa kabilang linya. I'm talking to Zara on the phone and she's updating me on a news about my grandfather's movement. "We are still not sure kung tumigil na ba talaga siya. Kahit tumigil pa siya ay wala na akong balak bumalik doon, all I need is to take my inheritance then I'll be off the country," sabi ko. "Are you really sure with your decision? You know, si lolo mo na lang natitira mong pamilya. Paano kung hindi niya ibigay ang mana niya sa iyo?" "I'm sure of this, Zara. Besides what family? Kahit kailan naman ay hindi ako itinuring ni lolo na pamilya niya. He hates my parents. He is the reason why my parents died so what's the reason to stay with him? And he has no rights to my inheritance, he may have the power but he can't defy the law." "Then you know what's written in t
Hello po! Sobrang saya ko po sa patuloy na pagdami ng mga nagbabasa at nag-aadd ng story ko sa kanilang library. Sana patuloy pa rin kayo sa pagbasa kahit po dumalang ang update ko dahil na rin sa nalalapit na pasko at maraming sched na damit gawin. Gusto ko mang magdaily update pero mukhang lutang nanaman ako at nahihirapan magisip ng scene pero will still do my best. Then nabusy lang ho sa school kaya sana maintindihan niyo. Malapit na rin ang christmas kaya Advance Merry Christmas 🎁 Will do my best na mag-update pa at matapos bago mag new year! Thank you!
"Are you really born stupid?" Napaangat ang aking tingin. Sumisinok pa ako at patuloy sa pag-iyak. "I'm already scared yet still calling me stupid, you're so rude." "Because that's you," he said. "I know, I'm not really stupid. You kept saying it but I know you don't mean it," sagot ko. Ilang segundo kaming nagtitigan bago siya umiwas ng tingin. "Baka gusto mong tumayo, mukha ba akong kama." Napanguso ako. Natigil na ang aking iyak ngunit hindi ang aking pagsinok. Simula kasi nang hilain niya ako at parehas kaming natumba ay hindi pa kami tumatayo. Hinayaan niya akong umiyak sa ibabaw niya. Ni hindi niya ako tinulak so I assume that it's okay. Imbes na umalis ay pinatong ko pa ang aking baba sa kanyang d****b. Halatang natigilan siya at bahagyang nanigas ang katawan dahil sa ginawa ko kaya bigla akong napaisip ng kalokohan. Nakalimutan ko na kung ano ang nangyari kanina. "Mukhang pwede naman, ang komportable ko ng
Nalaman nila tita Pat ang nangyari kahapon kaya hindi nito naiwasan ang mag-alala at pagsabihan ang mayordoma. Hindi ko man narinig ang kanilang usapan pero mukhang hindi naman nagalit si tita sa matanda."Pasensiya ka na talaga kay nanay, tumatanda na kasi kaya madalas ng magsungit at palaging mainit ang ulo," hinging pasensiya sa akin ni tita Pat. Narito kami ngayon sa garden niya at tinutulungan ko ulit siyang magtanim.Kung alam lang ni tita, mainit talaga ang dugo niya sa akin pagtapak ko pa lang sa lugar na 'to.Ngumiti naman ako at umiling. "Wala naman hong kaso sa akin iyon, trabaho ko rin namang sundin ang utos niya.""Pwede ka naman tumanggi lalo na kung hindi mo kaya, hindi ko alam kung anong naisipan ni nanay at inutos pa niya iyon sa'yo," iling niyang tinuran."Wala daw kasing ibang mauutusan kaya daw po ako na lang daw.""Hay nako marami namang araw para linisan ang bubong, maaari namang hintayin sila mang Ispe o kung wal
"Sigurado ba kayong ayos lang na sumama ako?" alinlangan kong tanong kay Caleb. Hindi ko naman kasing ugaling magpunta sa party lalo na kung hindi naman ako ininvite mismo ng celebrant. He smiled in assurance. "Don't worry, we are all invited. Kilala ka rin naman ni mang Ispe at kahit sino naman ay invited." Ngumiti na lang at tumango. We used one of their vans at sabay-sabay na nagpunta doon. Ang naiwan lang sa bahay ay ang mag-asawa at si Zander. Nakakahiya at wala rin akong dalang panregalo pero syempre hindi ko naman agad nalaman edi sana nakapaghanda rin ako. "Zander doesn't like parties dadalo lang siya kapag business ang usapan," biglang kwento ni Caleb. Napatingin ako sa kanya. "Halata naman na wala siyang hilig doon." "Yeah.." Hindi nga namin siya kasama ngayon at hindi ko rin naman siya nakita noong umalis kami. Sa loob ng van ay magkatabi kami ni Caleb habang magkakatabi ang mga isip bata sa harap. Busy pa nga ang mga ito sa