Share
Dis-Oras 9
Napa-pout naman ako sa narinig, “I miss you both mom, okay lang ako dito mommy don't worry and please don't stress yourself nag-alala ako.” Naka-pout ko paring ani.
“Hahaha okay hindi na, chill lang nga ako e. Anyway i gonna hang up na honey. I have meeting to attend.” Saad nito, “Yeah sure mommy, ingat ka.” Saad ko, ”You too baby, we love you.” Saad niya, “I love you too mom and also dad.” Huli kong ani bago naputol ang linya sa kabila.
Nilagay ko sa side table yung phone ko saka ako humiga sa kama ko. Naisip kong matulog total inaantok narin naman ako bago pa pumikit ang mata ko tumingin muna ako sa side clock at kita kong 6:12 pm na.
UNKNOWN
Tahimik itong umaakyat sa may pader walang mababakas na kahit anong ingay dito habang paakyat.
Halata din sa akyat nito na parang sanay na sanay na siya sa akyatan, nang maabot ni
Related chapters
Dis-Oras Dis-Oras 10
He's cold as ice and a snob slash heartless one so don't expect him to be nice cause he will never do that not unless if you're Tiffany.Sumapit ang alas kwatro ng madaling araw ay agad ng bumangon ang di kilalang lalaki sa tabi ni Tiffany na mahimbing paring natutulog.Tumayo ito saka binalingan ng tingin ang mukha ni Tiffany bago ito halikan sa noo at umalis. Doon parin siya dumaan sa balkonahe nang makababa siya agad siyang lumapit sa naka-park nyang Black Ducati 848 EVO superbike nag-suot muna ito ng helmet at sumakay saka pinaandar at pinaharurot ng mabilis ang motor niya.He looks cool and hot as the same time.TIFFANYNagising ako sa sobrang sakit ng ulo at para pa kong mahihilo sa sakit. Di ko alam pero parang may naamoy akong ewan kagabi.Napahawak ako sa noo ko at dahan-dahan bumangon sa higaan ko bumaling pa ko sa may glass door nang mapansin kong
Dis-Oras Dis-Oras 11
Nginitian ko lang sila at kita ko naman ang pagsipulan at asaran nila hahaha mga estudyante nga naman hayst nakaka-miss pala maging estudyante.Lumapit na ko sa counter kung nasaan ang mga trabahador ko dito, “Naku ma'am Tiffany andito pala kayo.” Saad ni Mitch ang naka-base lagi sa counter ngumiti naman ako, “Kamusta dito Mitch?" Tanong ko at sumandal pa sa gilid, "Okay naman po Ma'am, as always madami pong nagkakape dito mula umaga hanggang gabi.” Napatango-tango naman ako at tumingin sa mga naka-display na mga iba't ibang uring cakes and breads. Nasa glass ang mga ito kaya pwede mo lang ituro kung alin dito gusto mong i-partner sa coffee mo.“How about yung ibang cakes and breads na di na uubos? yung bilin kong ipamigay sa mga bata at matanda na palaboy sa daan at na mamalimos?” Saad ko at binaling sakanya ang tingin.“Naku ma'am Tiffany, sa totoo wala pong natitirang cakes at
Dis-Oras Dis-Oras 12
Pinagbuksan pa ko ni mang Kardeng ng pinto kaya nginitian ko ito at nagpasalamat na din, ngumiti lang naman sya't tumango.Naglakad na ko papunta sa kabilang kalsada kung saan nakatambay sila lolo Tinoy at Mawmaw para mamalimos.Ingat na ingat ako habang naglalakad dahil patawid na ako sa kalsada e.Kita ko pa ang paghinto nang isang mint green sports car na nagpapahiwatig na tuloy ko lang ang pagtawid kaya ngumiti muna ako kahit di ko makita ang tao na nagmamaneho sa loob, tinted kasi ang salamin ng sasakyan nito.Dumiretso na ako kina lolo Tinoy at napansin naman nito ang paglapit ko kaya napangiti ito, “Tiffany, apo ikaw ba iyan." Nakangiti nitong bungad, apo ang tawag nito sakin. Ngumiti naman ako at walang arteng tumabi ng upo sakanya nakaupo kasi ito sa malaking karton.“Opo ako nga po lo.” Saad ko, “Naku! Bakit ka umupo dito sa karton apo e ma
Dis-Oras Dis-Oras 13
“Importante lang naman sakin e, makatulong ako sa inyo saka kumain na nga tayo po. I know gutom na kayo.” Ani ko habang binubuksan ang plastic, di na rin sila nagsalita pa kaya tuloy na kami sa pagkain. Pansin ko naman ang magana na pagnguya ni Mawmaw ganun din si Lolo, makita ko lang na ganito ay nakakabukal ng puso.UNKNOWNMalumanay na mga mata niyang tinitingnan ang dalaga na nakikipagusap sa pulobe at may bitbit pa itong plastic ng McDO. Kanina habang patawid ang dalaga ay talaga namang natigilan siya dahil sa hindi niya inaasahan na ngingitian siya ng dalaga.Hindi niya mawari ang kanyang sarili pero para sakanya masarap sa pakiramdam na mangitian siya ng dalaga.Yes, he's the one whose driving the mint green sports car.Tinigil niya lang ang sasakyan sa may di kalayuan sa dalaga at ito siya ngayon tinitingnan ang galaw ng dalaga, kita niya na masaya ito at wala
Dis-Oras Dis-Oras 14
Kasi madami naman talagang nagkakagusto kay ma'am Tiffany e, “Nga pala Miss.. Ilan taon na sya?” Nahihiya niyang tanong na ikinatawa ako, “21 palang po si ma'am Tiffany sir.” Sabi ko at lumiwanag naman mukha niya na parang may natatanaw siyang pag-asa.“Sige salamat Miss.” Saad nito na ikinatango ko lang at ngumiti pa, pumunta na ito agad sa mga kaibigan niya na may gusto din kay Ma'am Tiffany. Napailing nalang ako at natawa ng mahina.TIFFANYNagpaalam na ako kina lolo Tinoy at Mawmaw na aalis nako sinabihan naman nila ako na mag-ingat kaya tumango ako.Tumawid na ulit ako nang maingat. Nahagip pa ng mata ko yung mint green sports car sa di kalayuan pero binalewala ko lang iyon.Pumasok na ulit ako coffee shop ko.Naabotan ko pa din doon ang iilang college student, ang iba nagkakape habang nagbabasa ng libro.
Dis-Oras Dis-Oras 15
Nong una sabi niya na aantayin niya nalang ako pero di na ako pumayag kaya napatango nalang siya at sinabihan akong mag-ingat at baka ano pa daw mangyari sa akin lalo na't gabi na at babae pa naman daw ako.Bumalik na ako sa loob ng mini office ko para magsulat nang notes para sa plano ko sa mga bago kong ipapatayong cafe's.Nang matapos ako ay agad na akong napatingin sa orasan ng cellphone ko, Gulat pa ako ng dis-oras na pala kaya dali-dali na kong nagligpit.”Di ko man lang namalayan ang oras, jusme Tiffany.” Bulong ko sa sarili ko saka binulsa ang phone ko saka ni-lock ang pinto ng mini office ko, tiningnan ko pa ang counter at mukhang wala naman akong na iwan or problema kaya pinatay ko na ang ilaw, sinigurado ko ding walang naiwang nakasaksak na wire.Kinuha ko ang susi ng kotse ko sa bulsa at ni-lock ang main door ng coffee shop.Pagharap ko palang ay aga
Dis-Oras Dis-Oras 16
Impossible naman na isa ito sa mga kaibigan niya. Well, masyadong mahal ang sports car and as far as she knows di nagwawaldas ang mga kaibigan nya ng pera para sa isang sasakyan lang.Yup, they're rich but not a multi-billioner.Minabuti nalang nyang bilisin ang pagpapatakbo ng sasakyan niya para makarating agad sa bahay nila ng mga kaibigan nya.Malapit-lapit narin naman sya sa village e. Bumaling ulit sya sa gilid at pansin nyang ganun parin ang takbo ng sports car sinasabayan ang takbo ng sasakyan nya.“Tss..” Bulaslas ko nalang saka hangin at tinuon sa pagmamaneho ang atensyon hanggang sa liniko ko na ang sasakyan papasok sa village. Bumaling ulit ako sa side mirror at nasa likod ko na ang mint green sports car kaya binilisan ko pa lalo ang pagpapatakbo ko ng sasakyan.Nang makarating ako sa bahay ay agad kong pinark ang sasakyan sa garahe. Lumabas ako ng kotse ko
Dis-Oras Dis-Oras 17
“Ah, di ko namalayan ang oras e. Dami ko kasing sinulat sa notes ko about don sa ipapatayo kong new cafe sa Thailand, Europe and US.” Paliwanag ko, napatango naman ito. “Sige tulog kana, tulog na din ako nyan..” Saad nito kaya napatango ako.Sabay kaming umakyat sa hagdan saka pumasok sa kanya-kanya naming kwarto.Kinaumagahan ay agad akong nagising kaya inayos ko na yung higaan ko, naligo na din ako kasi naisipan kong bisitahin sila Mom and Dad sa building ng Merkel Company.Nagsuot lang ako ng black skirt saka pinarisan ng white longsleeve na may black ribbon sa pagitan ng dibdib. Nagsuot din ako ng 3 inch na sandal saka kinuha ang sling bag ko at nilagay ko doon yung phone ko saka wallet.Tahimik lang din akong bumaba at naabotan ko sila Mara at Ina na parang galing sa pag-jo-jog, “O, Tiffany san ka pupunta?..” Tanong ni Mara, “Kina Mommy and Daddy, bibisi
Latest chapter
