Thank you for reading :) Don't forget to vote using our diamonds. And also, if you have time please rate Diego's story. Thank you. Muuawwh!
Cariena's POV . Ugh, an absolute jerk! If it were not for the free treats and sweets, Diego would probably get a flying kick from me. Mabuti na lang at maganda ang mood ko at siya ang unang nakita ko kanina sa convenience store. Tumawag kasi ulit si Mama at sa pagkakataong ito ay ang magandang balita ang sinabi niya. Emmanuel's legality has now being transferred to my name. Ang pangalan ko na ang nakalagay sa birth certificate niya. Ako na ang legal na ina ni Emmanuel sa papel. This is a good news for me as I want to be Emmanuel's legal guardian. Espesyal sa akin ang batang ito dahil noong isinilang siya sa mundo ay swerte na ang dala niya sa akin. I would probably be far from this world if it were not for him. "Masaya ka na? Nasa sa 'yo na ang lahat. Magpapa-fiesta ka na ba?" pagbibiro niya sa kabilang linya. "Saka na kapag nanalo na ako kay Diego. Elilibre ko ang lahat dito sa St. Barbara." "Talaga lang ah! Siguraduhin mo lang na matatalo mo ang pinakamalupit na kaaway mo."
Cariena's POV . Ang swerte ko naman talaga oh! Hindi mawala ang ngiti sa mukha ko nang makuha ang dalawang bagay na nakasulat sa papel na ibinigay kanina ni Nanay Mechora. I know this is cheating, but who cares. Lahat naman ay nandadaya sa laro at kasama na ito. Matatalo ka lang kung susundin mo ang patakaran. Dahil ang totoong mundo ay puno ng kadayaan at walang malinis sa anomang klaseng laro. "Hmm, not bad," ngisi ko nang mamasdan ito, at inilagay ko agad ito sa maliit na bagpack na dala ko. Ininom ko rin ang tubig dahil nauuhaw na ako. Nag-lotion ulit ako ng mosquito repellent at ininspeksyon ko ang baterya ng flashlight na nasa loob ng bag pack. Maliwanag pa naman at okay pa ang lahat. Siguro mga dalawang oras mula ngayon ay magdidilim na ang langit. Kaya pabilisan ang paghahanap ko ng mga natitirang treasure sa paligid bago mag dilim. The items were easy because I got the clue from Nanay Melchora. That was a bunos. Naupo akong saglit at itinali kong maayos ang buhok ko.
Diego's POV . Her lips are sinfully inviting me to be tasted. I was losing control, and my anger wanted to playfully inside my mind. Matapang siya. Walang halong biro ito. At alam ko ang ugali ng isang Cariena Costello. I can easily defeat her in one go, but it's always the same for me every time we are in a situation like this. I don't know what it is, but I don't want to strangle her to death. She tried to move, and I realised she would headbutt me soon. And before that happens, I need to make my move. Wala na akong ibang naisip at habang titig siya sa mga mata na habol ang hininga ko, ay ang labi niya agad ang natitigan ko. At dahil buong lakas ang hawak ko sa kanya ay hinalikan ko na siya. My lips landed against her lips, not because I wanted this, but because I needed to do this. Dammit! It wasn't easy. I thrust my tongue forcibly inside her mouth and devoured her as soon as she opened. It was a punishment. That's my best excuse for it. But the damn Cariena took it to her
Cariena's POV . I can't believe it! What happens is unbelievable. I. . . got defeated. Ang halong pilyo at demonyong ngiti ni Diego ang hindi maalis sa isip ko at walang humpay ang pabalik-balik na lakad ko sa sarili. Hindi kapanipaniwala ito. At paano ito nangyari? I got the buddha. My points were double, but then. . . Diego got a lot of items. Sana nga pala ay nilublob ko na lang ang sarili sa putukan. Pero hindi ko ginawa dahil kampante ako sa sarili, at ayaw kong magdamag na mangamoy putik. The muddy dirt, slugs, leeches, worms, and snakes remind me of what I've been through in the forest of A****n. That's why I tried not to go near it. I hate it. It reminds me of awful things that I've witnessed myself. It was emotionally distressing, brutal and inhuman. I don't care if I will be defeated as long as I will never put my body again on the muddy dirt. . . And yet, yes, it happened. I lost the game. I will deal with it. I smirked at myself, thinking about the bet we made, and
Cariena's POV . "So, what do you think?" I smiled seductively, and as I licked my lips, one of his eyebrows lifted. He looked at me suspiciously. "And you are making some rules now?" He chuckled and shook his head. I expected this expression from him. I need to get an excuse because, as I said, I will never let him toy me around just because I got defeated. Kung pisikal na labanan lang ito ay hinding-hindi ako matatalo ni Diego. Kilala ko ang bawat galaw niya. Pinag-aralan ko itong mabuti noon pa. "Hmm, and what do I get in return, baby? Aside from your body, which is, of course, given. What else is there to offer, my love?" Napangiwi ako, dahil sa totoo lang ang sarap tumawa sa sandaling ito. Pero hindi ko ito gagawin dahil may iba akong plano. "Like you've said, I'm the best offer, right? Myself. Three nights in Ibiza," taas noo ko. Hindi ko na makuhang makangiti sa kanya dahil kanina pa ako nasasagal sa pagtatagpo na ito. If only not for the four Nanay's, I would never meet
Diego's POV . No matter how hard I tried to shut every living organism in my system, I can't bring myself to sleep in this state. . . Her moist sinful lips betrayed my eyes every time I stared at her. That damn figure and her smooth skin were like silk in my skin. And the most crucial part? Her--her dripping wet and wild -- oh fuck. "Fucking going insane to this shit!" Napabangon ako at ginulo ang buhok ko dahil hindi ako makatulog. "Digs, for pete sake, matulog ka na! Hindi lang ikaw ang nasa kwartong ito, at kanina ka pa paikot-ikot diyaan sa kama mo. Lumipat ka nga! Doon ka sa guest room matulog o 'di kaya sa library room." Dalawang unan na ang nasa ulong bahagi ni Ranger at napailing ako sa sarili. Baliw na yata ako. Ayaw kong matulog mag-isa dahil ang mukha ni Cariena ang napapanaginipan ko. Ayaw ko rin matulog sa library room dahil doon kami nag ano. Pesting kalokohan ito. "I'm out. I had had enough of this. I need her to get this out of my system, or else I will go to he
Cariena's POV . "Nagustuhan mo ba?" "Opo, s-salamat, tita." Ngumiti ako at kampanti siyang tinitigan. Ang laki na niya. Iba na sa nakasanayan ko noong bata pa siya. He seems serious now and quite different from all the kids in the foundation. Sister Anna told me earlier about him, and according to the reports, Emmanuel is improving yet, still hesitates to try new things. Naalala ko pa noong apat na taon pa siya. Ibang-iba siya sa lahat. May sarili siyang mundo. He can't go along well with my parents, especially to the people that took care of him. Isang tao lang ang nagustuhan niya noon at si Sister Anna ito. Kaya noong lumipit si Sister Anna sa islang ito ay hindi na ako nagdalawang isip na isama si Emmanuel sa kanya rito. Siguro, iyon ang pinakamahigpit na desesyon ko, at iyon ang simula ng gulo namin ni Gracie. Pero wala akong magagawa. Ginagamit niya si Emmanuel sa lahat ng gusto niya at pinoprotektahan ko lang ang bata. "Tita? Did you happen to know Prince Del Fiore?" Naw
Diego's POV "Are you kidding me? So you're asking me to kill you, Diego?" her eyebrows furrowed, looking at me with murderous eyes. I stumbled, feeling uneasy. Why the hell does our path keep crossing like this? I don't effing like it. "And now you're accusing me? I'm not here for you, Cariena. I'm here for Emmanuel, and it just happened that way. I'm innocent. Napag-utusan lang ako ni Prince. At syempre mabait ako at hindi demonyo." "Huh, this is insane." Tumalikod siya at alam kung magsasalita pa. Pero hindi natuloy ito dahil lumitaw si Emmanuel mula rito. "Tito, Diego. Thank you. I also have something here for Prince." Pareho kaming tulala ni Cariena at astig akong lumapit sa kanya. "Cool. Magugustuhan ito ni Prince. Makakarating agad ito sa kanya, Emmanuel. Salamat." I grabbed the plastic bag from him. It was wrapped tightly. He looked at me and Cariena suspiciously with no smile. Emmanuel seems different from all kids here. And according to Prince, Emmanuel's mind is you
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr
Brielle.Busog ako at masaya. Nagpahinga na si tiya at naiwan kami ni Morris na gising pa. Maaga pa naman, at alam ni tiya na sa bahay ni Morris ako matutulog ngayon. Kaya inayos ko muna ang lahat, para wala na siyang iisipin pagkagising niya bukas.Mahigpit ang hawak ni Morris sa kamay ko, at panay naman ang ngiti ko habang tanaw na ang treehouse. Huminto kaming pareho, at saka dumampi ang labi niya sa likod ng kamay ko na hawak niya. "I'll be missing you, Bree…" Humarap siya sa akin, at saka hinaplos ang gilid ng mukha ko."And I will miss you too, Morris…" Pinalupot ko agad ang mga kamay ko sa leeg niya at saka hinalikan siya.With both of our eyes shut, we kissed. . . It was majestic. Nakakatawa ang hitsura namin pareho. Para kaming mga teenager rito. We kissed, hugged, laughed and kissed again. Morri's jokes were not funny at all. Kahit pa anong jokes ang sabihin niya ay hindi nakakatawa ito dahil hindi bagay sa hitsura niya. Kaya heto, tudo tawa ako.Morris is also not romant
Morris."Ilang linggo ka sa Italya? Buwan ba? Taon?"Glenn grimaced as he looked at me with never-ending questions. I shook my head, sipping the light champagne.It must be my last family dinner for I am going to go back to Italy in the next few days.“I will be back before you know it, Glenn.”He laughed a little bit.“I will keep an eye on your woman if you want.”I chuckled as I looked at his wife below."Brielle is fine. She's easy and she'll never go anywhere. Hindi naman siya katulad ng napangasawa mo ngayon. Mukhang palaban ang misis mo."“A little bit. She’s stubborn, but I can handle her.”"Sinusuban ang pasensya mo ano? In that case, I will not bother you to keep an eye on Brielle. I trust her,” I proudly said, and it was his turn to chuckle.“So, are you going back into business again?”I know Glenn is worried, but everything is okay with my business abroad. Iyon nga lang may mga bagay na sadyang naiiba sa kalakaran, at alam na niya kung ano ang mga ito.My father knew abo
Brielle.I couldn't sleep, ending up staring at him while he was asleep.Noon, hindi ako naniniwala sa pag-ibig. Wala akong alam kung ano ang nagagawa nito sa buhay ng isang tao. Marami akong tanong tungkol sa pagmamahal, at nang hindi ko makuha ang tamang sagot ay kinalimutan ko na ang mga ito.Si tiya lang ang mahalaga sa akin noon. Siya lang ang pamilya ko. Siya lang ang kinikilala kong ina. Pero nang dumating si Morris sa buhay ko, ay nagbago ang pananaw ko sa pangalang 'pag-ibig'.I suddenly feel a weird desire, longing, and love for him. I want to be with him. I can't be at peace without seeing him. I want to sleep and wake up beside him. I want him to be a part of me. I want him with me forever… I know I'm selfish at times, but… that's me.Pero hindi naman ako bulag. Alam ko ang pangako namin ni Morris sa isa't-isa. Pumayag ako sa gusto niya, dahil wala namang kasiguruhan ang buhay.I'm not a good person. I've done a lot of bad things, and I have a dark past that I've been try
Brielle."You don't want us to go somewhere, Brielle. Why not? The weather is good, baby. Let's go out fishing.""No. I don't feel like fishing." Tumalikod ako kay Morris at saka nag-kunwaring abala sa lababo."Alright. So, when do you feel like fishing or swimming?""I don't know. . ." Kibit-balikat ko. Nilingon ko siya. Nakaupo siya at hawak ang mainit na kape sa kamay. Dapat sana ay pupunta siya sa kabilang Isla para mamalengke, pero pinigilan ko. Si Bleu ang gumawa nito. Inilipat ko ang gawain na ginagawa niya madalas sa amin ni tiya."Why don't we finish the project you started at your place?" I sweetly smiled and walked towards him.Nasa bandang likod na niya ako nakatayo at niyayakap siya."The tree house?""Oo... Hindi ba matagal mo na na gusto matapos iyon. Mas mabuting tapusin na natin bago ka bumalik ng Italy."Humawak siya sa kamay ko, at saka umikot ang tingin sa akin. Tumayo siya at nakatingala na ako ngayon sa kanya.Matangkad si Morris, at polido ang katawan. His broad
Morris."How are you feeling, Nay?" I gazed at her with concern. Brielle hadn't shared the truth about yesterday's events, and I learned about it only from Nay Belen."Okay lang, dong. I'm good, oi. Why worried? I was having fun there, you know." Humalakhak si Nanay at napangiti ako."Nag-alala ako, Nay. . . You are no longer young to wander around on your own. So, please be very careful." I gave her a quick hug."Oo naman. . . Hindi ko pa pwedeng iwan si Brielle ano." She smirked at Brielle, and my darling Brielle looked worried at her.I moved to her side. "Why didn't you tell me yesterday? I could have helped," I whispered."Okay lang. Wala namang nangyari. Naka-uwi naman kami ng maayos dalawa ni Tiya." She placed the food she made on the table."Next time, please let me know first, Bree," I gritted my teeth. "I'm here. I should be the first person to know. And the first person you seek for help."We stared, and she nodded gently."Next time. I will seek you first before anything
Brielle.Nakaraos din ang gabi at heto, tulala ako sa sarili.His mother and brother, Glenn, left about an hour ago. Morris and I stayed because this restaurant also provides overnight accommodations for those who wish to stay longer than a day.Hinintay ko lang na matapos si Morris sa banyo at ako na ang kasunod. Wala ako sa sarili kanina at pilit akong nakikisama sa ina niya.She asked many questions as if she were one of my teachers in school. She seemed classy, as she came from a good family, the Monteverde.Ngayon ko lang napagtanto na hindi basta-basta ang pamilya ni Morris. May pangalan siya. May pinangangalagaan. May sari-saring negosyo sa buong Asya at Amerika and mga magulang at kapatid niya. Si Morris lang ang naiiba at hindi ko alam kung bakit. Ang alam ko lang ay may negosyo rin naman siya sa Italya, pero hindi raw kalakihan ito. Hindi raw tulad ng kapatid niyang si Glenn at ng mga magulang niya."Are you alright?"I spun, and there he was, standing a few feet from me, a