HINUBAD niya ang kaniyang leather jacket at pinalibot dito para takpan ang katawan nito kahit pa may bahid na ng dugo ito.
Malaki ang jacket niya para dito kaya hindi na alintana ang kahubaran nito. Maingat niya itong binuhat at mahigpit na niyakap para hindi ito lamigin, lumakad na siya papalabas nang may humarang sa kaniyang isa sa mga tauhan nila.
"Sir, ako na po." Bahagya pa itong nakayuko sa kaniya.
Umiling siya sa lalaki. "Ako na." Dumiretsyo na siya sa tube-like passageway para ilayo na ang babaeng buhat niya sa lugar na iyon.
Hindi maiwasan ni Austin mapatitig sa maamong mukha ng dalaga. Nakikita niyang may mga marka sa leeg nito na nagpadilim ng mukha niya.
Siya ang babaeng ginagalaw ng mga lalaki doon kanina. Minabuti niyang tawagan si Larkspur gamit ang earpiece.
"May buhay pa bang kahit isa doon sa kwartong pinasukan ko?" nagtatagis ang bagang nitong tanong.
"Sorry, dingleberry," hingi nito ng patawad, mukhang alam nito ang binabalak niya. "Unfortunately, napatay mo lahat. Sobrang grabe ng ginawa mo."
Nang makalabas na ang lahat ng mga tao sa kailaliman ng lupa saka niya nadinig si Lysandros na tunawin na ang testing ground ng Triumvir gamit ang mga bomba na hinanda ni Lazzini.
"Smooth! Ang linis ng gawa natin," nasisiyahang sabi ni Lysandros sa kabilang linya.
"Yea, maliban kay Aust na kulang na lang hiwain niya ang bituka ng lahat ng mga tauhan ng Triumvir." Matabang na sabat naman ni Larkspur.
Napailing na lang siya saka dumeretsyo na sa hospital plane ni Helios.
Maingat niyang inilapag sa hospital bed ang dalaga, napansin niyang sumisilip ang dibdib ng babae kaya agaran niya itong tinakpan gamit ang kaniyang jacket.
Mahigpit na iniiwasan dumapo ang mata sa katawan nito.
"Dingleberries, ready for departu---"
"Wait, Austin is not here," pahabol ni Divine kay Larkspur.
"I'm busy with someone," he promptly answered to his friends in a fretful tone.
"You sound concerned what's up with you, Aust?" Efron asked, he connected his earpiece with him.
"I might go home tomorrow, Cleo, tell Lios and Lark that I need them with something, I will call you later. Bye," he dismissively said.
Anthony turned on his earpiece to join him. "But we planned to play that one-second song quiz," he whined.
There were a lot of questions that were asked but he didn't give an answer to anyone, he turned off his earpiece.
When their hospital plane was settled they immediately flew to Helios' nearest hospital which is covert, binantayan niya lang ang dalaga hanggang sa makarating na sila sa assigned room nito.
Ipinalabas siya ng mga nurse doon, kahit ayaw niyang iwan ang dalaga sinunod niya na lang ang mga ito. Umupo muna siya nang tinawagan siya ng kaibigan.
Sinagot niya ito agad nang makita na si Larkspur iyon. "That girl I carried, who is she? Can you give me some information about her? I'll give you a minute, dingleberry," deretsyahang utos niya.
"You sounded like a worried shit, dingleberry," sagot ng kaibigan.
"I am worried," pag-amin niya. Hindi na siya sinagot ni Larkspur at tanging pagtitipa lamang ang narinig niya nang eksaherada itong napasinghap. "What's with the gasp?"
"I don't think you'll want to know these, Aust." There was a hint of hesitation in his voice, he can't help but to clasped his hand.
'I was horrified when I saw the long mark of scars on her neck, it looks like it was whipped.'
"Then let me know the basics only." He has to take it slow since he has anger issues that can trigger anytime. Good thing his best friend knew him too well.
Tumikhim muna ang kaibigan bago nagsimula. "Her name is Fauzia Niryana Alfonso, she's 26 years old. Her mother left her in her father's care. Her father had a mistress that has two sons. Ang dalawang lalaki na ito ay pinagsamantalahan siya." Nakapikit siya ng mariin, patuloy na nakinig si Austin sa kaniyang kaibigan.
Umpisa pa lamang ay kumukulo na ang dugo niya.
"Sabi dito, kinakadena siya ng ama 'pag hindi nito gusto ang ginagawa ng anak---"
Wala sa huwisyong napatayo siya. "Anong klaseng ama 'yang tanginang yan?!" hindi na niya nagawang alalahanin ang taong nakapaligid sa kaniya.
"Calm down, dingleberry, umpisa pa lang 'yan, do you want me to get going?" nag-aalinlangan itong nagtanong.
Tumango siya kahit 'di niya kaharap ang kausap. "Keep going." Bumalik na muli siya sa kaniyang pwesto.
"Halos anim na taon na gano'n ang buhay niya, may tumulong sa kaniya pero inabandona lang rin siya nito dahil pinapatahimik ito ng kaniyang ama---I don't want to say these parts---nang makawala siya sa bahay ng kaniyang ama saka naman may dumukot sa kaniyang isa sa mga tauhan ng Triumvir." Habang tumatagal humihina ang pagsasalaysay nito.
"Apat na taon siyang nandoon, kapag nahuhuli siyang tumatakas nilalatigo siya ng mga tauhan ng Triumvir at ang masama pa dito---ahm, hindi mo na kailangang malaman." Napahilamos ng mukha si Austin sa paghinto ng kaibigan.
"Tell me, anong ginagawa sa kaniya?" halos wala nang boses na aniya.
Hindi sumagot ang kaibigan sa kabilang linya, wala pa itong balak magsalita kung hindi lang niya maotoridad na tinawag sa pangalan ni Austin.
Nahirapan pa itong deretsyuhin ang dapat sabihin, alam ni Larkspur ang magiging reaksyon nito sa babanggitin niya. "T-They... Gang up on her..."
His fist balled, Austin unconsciously stand up. Hindi na niya nakontrol ang emosyon na nag-aalburoto.
"Austin, I can see you. Stop whatever you're thinking and calm down." Pilit na pagpapakalma sa kaniya ni Larkspur kahit na hindi niya na mapipigilan ang binata.
Nagpatuloy lang siya sa paglakad, sinigawan na siya ni Larkspur sa kabila. "Austin! Stop right there! Huwag kang maglabas ng galit sa ibang tao---Austin!"
Hindi niya na pinalipas pa ang lalaking dumaan sa direksyon niya, sinalubong niya ito ng marahas niyang kamao.
He was goaded by anger. He wasn't restraining, still punching and giving a heavy blow on someone he doesn't know.
Hindi na niya nagawang pigilan ang sarili, sa bawat pagsuntok nito hindi malabong makapatay ang binata.
Ramdan niyang may lalaking puimigil sa kaniya gamit ang syringe.
Dahil sa turok na iyon bumigay ang katawan niya at nanghina.
"W-What..." was the only thing he could say and when he looked at the man who stopped him it was Helios that's angrily looking down at him.
FAUZIA was tired when she headed back home. She does not know why but school makes her tired all the time. Maybe because she doesn’t have a companion, though she doesn’t want one.Having a friend can tire her too.When she slid the door open her eyes widened at the sight she’s seeing. Her father was grabbing her mother’s hair, he slapped her.She ran hastily to at least protect her mother. “Stop!” Ginamit niya ang sarili para salagin ang kamay ng ama niya. “Stay away from this, Niryana! Go to your room,” Tinulak siya nito palayo ng isang kamay lamang, sa sobrang lakas ng puwersa na iyon ay bumagsak siya sa sahig.“Who the fuck are you to do this to me, huh?!” puno ng galit na tanong ng ama niya at mas hinigpitan pa ang paghawak sa buhok ng kaniyang ina.“Hindi ko ‘yon magagawa, Leander, alam mo ‘yan. How could you say that… H-Hindi kita niloko.” Halos mapaos na ang boses ng ina niya habang humahagulgol.“Then how would you explain this?! Huh? Ito ba ang ‘hindi niloko’ na sinasabi mo?!
“LET’S take advantage of the time now that she’s asleep. Dalhin natin siya sa SJ, hindi siya pwedeng nandito lang sa ospital, we don’t know what might happen if she stays here,” nabaling ang atensiyon nila kay Divine.“Huh? Why? Hindi ba mas maganda na nandito siya?” Nagugulumihanang tanong ni Mavis.Humarap dito si Divine. “Mave, she can’t. Kasi kung mananatili siya dito mahihirapan lang siya, hindi niya kayang makakita ng ibang tao lalo na kung lalaki dahil sa trauma. “ Ito ang naobserba niya sa kinilos ng dalaga kanina.“She thinks we’re a threat. For now, we’ll let her rest, Mavis, you know how to deal with her. Please take care of her.” She shortly glanced at him. “Austin, carry your woman.”She snapped her fingers to make them move.“Let’s make it fast, her nightmares won’t let her sleep that long.” Sinunod na nila ang utos ni Divine at tumungo na sa SJ.AUSTIN sipped his cup of coffee to keep him stay awake. He always does this for three months now.He doesn’t know why he’s acti
BUMILIS ang tibok ng puso ni Austin nang napagtanto kung gaano siya kalapit sa dalagang nakapikit ang mga mata.Binigyan niya ng maayos na distansiya ang pagitan nila. “It seems like you can’t move freely when I’m around so…” Napakamot sa likod ng ulo ito.“I’ll call Mavis and leave you be. Eat your breakfast,” paalam niya bago lumabas sa kwarto niya para makahinga na ng maayos ang dalaga.Nasa tapat pa rin siya ng pinto ng kwarto nito nang tinawagan si Mavis. “Hey Mave,” tawag niya dito kahit na nasa iisang bahay lamang sila. Tamad lang lumakad si Austin dahil malawak ang kanilang mansion.Hindi pa agad sumagot ang nasa kabilang linya kaya naglakad muna siya sa kaniyang office. Nang makaupo na sa kaniyang swivel chair nakita niya sa monitor na hindi pa rin ginagalaw ng dalaga ang dinala nitong pagkain hanggang sa napukaw ng atensiyon niya ang boses ng kaibigan.“Dang it, dingleberry, ang aga-aga tumatawag ka---”“Hindi ikaw ang tinawagan ko, gago, si Mavis ang tinatawagan ko,” putol n
NADATNAN niya si Larkspur doon na naglilinis ng pinaggamitang pot habang sila Lazzini at Helios ay walang kibuang kumakain ng vanilla custard cream donut na gawa ni Larkspur.Dumeretsyo siya sa pakay niya saka ipinasok ang bowl sa microwave, hinintay niyang matapos initin ito. “Good morning mga dingleberries,” bati niya sa mga ito ng hindi man lang siya pinansin.“Ugh, that endearment is disgustingly iconic sino nga ulit ang nagsimula niyan?” nilingon siya ni Lennon na narinig pala siya kahit nasa malayo. Katabi niya si Efron at Lysandros na naglalaro sa x-box nila.“Well, Anthony was the mastermind,” sagot ni Lazzini.“Kagigising ko lang narinig ko kaagad ang gwapo kong pangalan? What’s up?” Napatingala sila sa boses na nagmumula sa hagdanan nilang nakakahilo dahil sa pabilog ito at mataas.“That ‘dingleberry’ thingy again,” sagot ni Lysandros habang tutok pa rin ang tingin sa malaking monitor.“That shit was 10 years ago hindi pa rin kayo makamove on?” naiiling na sabi ni Helios na t
SA SANDALING naimulat ni Fauzia ang mga mata bumalikwas siya ng bangon. Namamanghang kinapa ang sarili kung totoo itong nangyayari sakaniya.Totoo nga ang sinabi ni Austin, hindi dumaan ang masamang panaginip niya. Sumilay ang ngiti niya dahil doon.Fauzia closed her eyes to embrace the fougère essence of the room she’s in, since day one the familiar scent didn’t come off.Napatingala siya sa wall clock na ikinalaki ng mata niya, 8 na ng gabi. Pitong oras siyang tulog. Kung dati hindi ito nakakaramdam ng kahit anong pagod ngayon ramdam niyang pagod ang katawan niya, ramdam rin niyang gutom na siya.She heaved a sigh.Kita naman niya kung gaano kabait si Austin at Mavis but she can’t just let her guards down.The last time she trusted someone he neglected her to sold her body. That traumatic memory carved in her soul for the rest of her life.Tanggap niya nang dadalhin niya ito hanggang kamatayan.She shook off her mind when Mavis entered with a food tray. She smiled at Fauzia who is si
HINDI na nagawang alamin ni Austin kung gaano katagal ang kaniyang tulog, basta na lang siyang ginising ni Lysandros at hinila papunta sa second-floor ng mansion.“Fuck you, Ly, you didn’t even ask me if I already had eaten!” he abrasively yelled.Muntik pang matalisod si Austin dahil hindi niya nakita ang hagdanan at ang masakit pa dito dahil nakapaa siya ang hinliliit sa paa nito ang natamaan.Napaupo siya sa sakit habang hinimas ang paa bago masamang tumingin kay Lysandros.“Not my fault, don’t be tanga-tanga next time okay?” he mocked as he patted his head. “Don’t worry, makakakain ka naman huwag ka nang makulit.” Pinatayo na siya ni Lysandros, nakaakbay na silang pumunta sa taas.Pagpasok sa gaming room nila bumungad sakaniya si Anthony, tinutukan siya nito sa lalamunan ng nerf gun.He looked at Anthony, annoyed. “Really? A nerf gun? You shot me on the throat with a nerf gun?!” he said out loud.He didn’t have time to react when someone splashed him a water and when he saw Efron r
BINAGSAKAN niya ng masamang tingin si Anthony bago hinampas ang kamay palayo sa mukha niya.Lumabas na siya at hindi na gimambala ang dalaga, baka magising ito sa ingay nila.Pagkatapos kunin ang sandamakmak na mga plato umakyat na sila, nagsimula na nilang kainin ang mga nakakawalang ulirat na pagkain.“Okay, I’ll start with these two,” sabi ni Helios kinuha ang cheerios pati ang isang litro ng coke. “Let’s take it easy.”Nagsigawan sila sa inis nang inunang ilagay ni Helios ang coke bago ang cereal. “Oh come on, dingleberry!”“Bro! Cereal always first. Dang it, Helios, cereal always first! Then put milk!” Larkspur bellowed, displeased at what their friend did to their food.“Helios! Cereal always first!” then, Austin’s screamed in the background like the others did.“I don’t care, I don’t play by the rules.” Helios shrugged. Lahat sila doon ay napabuga ng hininga dala ng iritasyon.“Ugh! You’re giving me an OCD,” sabi ni Efron na nasusuka pa ang mukha.Nang malagyan na ang isang bowl
IN THE PAST 3 days, he can really see that she is exhausted. Fauzia slept for 2 days after he gave her the special medicine.Hindi na siya magugulat pa kung matagal pang magigising si Fauzia. Bumabawi na ang katawan niya sa tulog.Pinakatitigan lamang niya ang dalaga hanggang sa napagpasiyahan niyang suklayin ang buhok nito.Hindi pa man umiinit ang kamay siya sa buhok nito ay napahinto siya nang gumalaw ito bahagya pero hindi naman nagising.Halos isang oras lamang siya doon at ang ginawa niya ay suklayin ang buhok nito habang iniisip ang lahat ng nangyari sa dalaga. Iyon na ang hinding-hindi na maalis sa isipan niya na hindi niya matanggap.Yesterday, he finally has the guts to know her history. And that was very traumatic for him, there’s no word to describe how much pain she must’ve felt and it’s making him so angry even if the happening itself didn’t came from Fauzia’s lips.After a minute or so, he gently remove her arms that was wrapped around him.He, then, go down to see his f