Mayi was so delight after Sy woke up. On top of that, hindi na nila mai-iwan ang kasama kapag aalis na sila. Mayi was now happily packing her things dahil ilang minuto na lang ay aalis na sila at pupuntang susunod nilang destinasyon. She can't stop smiling from ear to ear, she's so happy that even Lu notice her behaviour.“Are you that happy after seeing that fox, wake up?” supladong tanong sa kaniya ni Lu na ngayon ay nakaupo lang sa mabahang upuan na gawa sa kawayan. He cross his both arms in his chest at nag-dekwatro. Makikita talaga ang pagdedeskontento nito sa makasamang maglakbay ang mga kasamang kalalakihan.Sumalpok ang dalawang kilay ni Mayi nang marinig 'yon at mabilis na nilingon ang walang modong kasama, “Are you really that unhappy to not travel with your comrades whose wake up not long ago from the poison?” Hindi nawindag si Lu sa matinding pagtingin sa kaniya ng dalaga. Sa katotohanan ay ngumiti pa siya ng nakakaloko.“They got poison just because they're weak...” mayab
“…iss.” “…iss.” “Miss.” “Ugh!” Unti-unti kong minulat ang aking mga mata. “Miss,” ani ng babae na nasa harap ko. Napabangon ako bigla dahil sa gulat. Nilingon ko ang babaeng kaharap ko at makikita sa maamo nitong mukha ang pag-aalala. Napahawak ako sa aking sentido dahil nakaramdam ako ng pagkahilo. “Are you okay?” nag-aalalang tanong niya. Ibinaling ko ang paningin sa buong paligid. Nasaan ako? Ang huli kong naalala ay kasama ko ang mga kaibigan ko. “Miss?” Nilingon ko ang babae nang tawagin niya ako. Nakaukit sa mukha niya ang bahid ng pag-aalala dahil sa naging reaksiyon ko. Hinawakan niya ang mga kamay ko, “Are you really okay?” nag-aalalang ani niya. Tatango na sana ako nang hindi sinasadyang mapadako ang paningin ko sa mga paa niya. Nanlaki ang aking mga mata at bigla akong napatayo ng makita ang buo nitong anyo.Nagtaka siya sa naging reaksiyon ko at agad ak
DALAWANG araw na ang nakalipas nang umalis si Ayla at bumalik sa dagat ngunit hanggang ngayon ay ‘di parin siya bumabalik. Gumawa na rin ako nang maliit na pasilungan na gawa sa sanga’t dahon ng buko at saging. Pansamantalang pagsisilungan ko kung magkakaroon man nang pag-ulan habang hindi pa bumabalik mula sa ilalim ng dagat si Ayla. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at lumabas sa maliit kong pasilungan upang maghanap ng makakain, nakaramdan na kasi ako ng paghapdi ng aking tiyan. Pumasok ako sa loob ng gubat at nagmasid-masid, nagbabakasakaling may makita akong pwede kong kainin. Kuminang ang aking mga mata nang may nakita akong isang puno na may maraming bunga, dali-dali akong pumunta doon at inabot ito. Hindi ko alam kung anong klaseng bunga ang nakuha ko ngunit hindi naman ito mukhang may lason dahil sa kulay nitong dilaw, at hugis. Masaya kong pinagkukuha ang mga bungang naaabot ko at inilagay sa damit ko na ginawa kong pangsukbit. “Siguro tama na’to hangga
ILANG oras na ang nakalipas nang matapos ang sagutan nina Ayla at June at ngayon ay papunta na kami sa Academy na pinapasukan nila Ayla.Simula nang umalis kami sa dalampasigan at lumabas sa gubat. Nagsimula na akong mamangha sa kapaligiran, bawat nadadaanan namin ay may iba’t ibang bagay na wala sa mundong pinanggalingan ko.Halimbawa nalang ng isang halaman na nadaanan namin sa gubat. Isa itong bulaklak ngunit isang crystal ang petal at mga dahon nito. Kagaya din ng hayop na usa na nadaanan namin sa daan. Makulay ang bawat sanga ng sungay nito at kulay ginto naman ang balat nito.Ang sabi sa’kin ni Ayla ay may iba’t ibang pinanggagamitan ang bawat kakaibang uri ng nilalang na nandirito. Ngunit ang mas nakakamangha sa lahat ay ang mga taong naninirahan sa mundong ‘to.May nakita ako kaninang isang babaeng may taenga at buntot ng aso na naglalakad sa kalsada, may dala itong isang basket na naglalaman ng mga pagkain. Pagkatapos no&r
NAGTAKA ako nang mapansing tumahimik ang buong paligid, lahat sila nakatingin sa’kin na may paghihinala.“I didn’t know that you’re a spirit, Mayi!” Ayla happily said and cling into my arm.“I’m sorry, I didn’t tell you earlier,” palusot kong sabi. Plano ko namang ayaw sabihin sa kan'ya dahil 'di pa ako naka-isip nang paraan no'ng panahong 'yon.“It’s okay, I already knew it, didn’t I?” nakangiti namang ani niya. I smiled at her.Lumingon ako sa staff nang ito’y umubo, kunyareng inayos nito ang salamin at ibinaling ang paningin sa librong nasa harapan.“I’m sorry to interupt your conversation but…” Nasa libro lang ang paningin nito.“What type of spirit of element are you?” nanghihinalang tanong niya pagkatapos ng ilang segundong katahimikan.Her eyes telling me that she didn’t believe the race I was.
Who am I? Where am I? What am I doing? I look to the thing I was riding, it was a huge and wide black thing. After minutes of confusion I hold the black fur that I was riding then I feel that it stop walking. “What are you doing woman?” my eyes widen when the head of black leopard turn and facing me. His eyes was too sharp that it wants to eat me, tumayo ako sa likuran nito at tatalon na sana nang kagatin nito ang leeg ng damit ko sa likuran. “Let me go! Let me go!” ani ko sabay palag dito. Pero hindi ako makatakas dahil ang damit ko ay kagat-kagat ng black leopard na kumuha sa ‘kin. “Just where do you think you’re going?” he’s voice was too scary. I want to run from him, he’s scary. “I told you to let me go!! I want to go back to Ayla, you a**hole! Let me go, ugly beast!” malakas na sigaw ko sa kaniya sabay palag. Ngunit kahit anong palag ko ay siya namang lalong paghigpit ng pagkagat nito sa damit ko. This pervert
Hours passed but I didn’t found a way out. I tried my luck for roaming far away from where I came, at naalala ko sa mga movies na napanuod ko na kapag napunta ka sa maze, kailangan mong hanapin ang pintuang nasa dulo nito. Ngayon ko lang naalala, tinampal ko ang noo ko dahil sa mahinang pagprosesso ng utak ko.Pumunta ako sa unang daan na nakita ko at pumasok doon, inilibot ko ang paningin sa paligid, wala akong nakita o nadadaan man lang na mga maliit na insekto o hayop.Puro nalang mga bulaklak ang mga nakikita ko, ito rin ang gumagawa mg daan sa maze. Napabuntong-hininga ako nang makita ang dulo. It’s blocked.Agad akong bumalik sa dinaanan ko kanina ngunit nag-iba na naman ang daan.May lumitaw na namang dalawang daan sa harapan ko, nasa kanang daan ay makikita ang makukulay na mga bulaklak sa loob nito, at sa kaliwa naman ay napakadilim. Hindi ko makita ang nasa loob nito dahil sa dilim, nakaramdam din ako ng panlalamig habang tiningnan &ls
Chapter 7: Sy the silver-fox“You’re smell was so nice that I can’t control my self, I’m sorry!” mahinang sambit nito.Huh?Nagtaka ako, “What did you say?” tanong ko sa kaniya nang hindi ko narinig nang malinaw ang sinabi niya.Nilingon niya ‘ko, “Hm?”“What did you say a while ago?” tanong ko ulit sa kaniya, nagtaka siya no’ng una pero nang may naalala ay agad naman ulit namula.Umiwas siya ulit ng tingin, “Nevermind,” anito at kinamot ang batok.Hindi na rin ako nagtanong pa at tumahimik nalang. Makalipas ang ilang minutong katahimikan, tumayo siya siinundan ko siya ng tingin.“I will forgive you, but I have a condition. How’s that?” nilingon niya ako habang nagsasalita siya. Nagtaka ako sa sinambit nito.Pinagsasabi nito?“Ha?” tanging sabi ko nalang sa kaniya.&ldquo