"Tyl, si Jb nasa entrance," Shan whispered as her eyes spot on the entrance of the Resto.
Tapos na kaming kumain at nagliligpit na ako ng mga shopping bags namin.
"Wala akong pakialam, Shan," sagot ko sa kanya na ang mukha ay nakaharap na naman sa salamin.
"Ayaw mo lang umasa, e! Sige ikaw bahala may kasama namang babae." Umirap lang ako sa kanya. Hindi naniniwala.
Tumayo na ako at lumabas na ng restaurant kung saan kami kumain. Deritso lang ang lakad ko papalabas. Hindi ko naman nakita si Jb kaya baka trip lang talaga ni Shan na ipaalala sa'kin ang lalaking 'yon.
Wala na akong balita sa kanya. Huling kita na namin iyong nagka-ensidente kami sa canteen ng South Institue.
"Balita ko sa Amstar University mag c-college si Balesteros?" I stop from walking and faced her.
"That's what I heard from them," kibit-
Shan:Where are you?Ako:On the way, why?Shan:I'm already here. Narito na rin si Jeralyn. And guess what? May kasama siya!Nangunot ang noo ko sa nabasang mensahe mula kay Shan. Agad akong nag compose ng e-rereply ko sa kanya.Ako:Luh, lumande na siya? Sino 'yan?Shan:Dalian mo. The first day of school, pa palate ka na naman? Dalian mo!Hindi nako nag-abala pang mag-reply sa kanya. Nilagay ko na ang cellphone sa bag at binalik ang paningin sa daan. Yes, I have now my car. After I graduated from senior high school with high honor, my parents brought me this Innova Car.Maaga pa lang pero traffic na at ang taas na nang sikat ng araw. Mabuti naman at hindi ako na late. Timing ang pagdating ko sa classroom ay siyang pagdating din ng aming prof. Hindi na ako nag-atubiling pumili ng upuan at inakupa ko na ang bakanting upuan sa likuran ni Dhalal.I saw a beaut
"Umiyak ka ba?" tanong niya muli niya sa mababang boses.Tiningnan ko siya ng seryoso ang mukha at piniling hindi na lang sumagot sa tanong niya. Wala naman siyang magagawa at siguro ay nagtataka lang siya sa namumula kong mata... wala siyang pakialam talaga.Nagkatitigan lang kami ng ilang segundo. Walang nangahas na magsalita sa aming dalawa. Naka-sweat pants lang siya at naka-plain black sweater. Siguro ay invited din siya sa party ni Patrick kaya siya narito ngayon.Tumabi na ako at pinagkasya na lang ang sarili sa espasyo sa pagitan naming dalawa upang ako ay makahakbang na at makauwi na lamang. Hindi na ako nag-abala pang magpaalam sa kanya dahil mukhang mananatili pa naman siya roon."Saan ka pupunta?" he asked. I'm a bit shocked. Naririnig ko ang mga yapak niyang sumusunod sa akin mula sa likuran."Uwi na'ko. Pumasok ka na roon."Walang gana kong sagot sa kanya. Patuloy lang sa paglalak
Pagdating ng araw na Lunes, maaga akong gumising para mag ayos. May pasok na naman kaya kailangan kong mag madali dahil paniguradong late na naman ako. Bumangon na ako at dumiretso na sa bathroom para makaligo.Medyo matagal pa akong nagbabad sa loob bago lumabas. Tumungo na ako sa malaking kabinet na nasa aking kwarto. Nainis pa ako dahil wala na naman akong maisusuot na matino. I ended up wearing a black one-shoulder crop top pair with white fitted pants and a cream color three inches heels.I put a light make make up and braid my blonde hair. Bumaba na ako para mag-agahan. Nadatnan ko si Mommy na nakatalikod mula sa akin. I'm sure nagluluto pa sila ni Nay Pilla. Si Nanay Pilla ang katuwang namin ni Mommy rito sa bahay. Wala siyang pamilya kaya nagtagal na rin siya rito sa amin. Bata pa lang kami ni Seth ay sa amin na siya nakatira."Hi, Mom!" I hugged her from behind.She lowered her gaze at my body at binalik din agad ang tingi
"Bakit ka nag Accountancy? 'Di ba mahirap 'yon?" tanong ko kay JB.Nandito kami ngayon sa lugar na una naming pinuntahan. Tinawag niya itong Paraiso de Parausan. It is a kind of paradise place. A place where you can let your emotions out. You can be who you want. You do not need to be someone that is society wants you to be. Kaya nga sabi niya parausan ito dahil dito, gumagaan ang pakiramdam niya kapag may problema siya."Ikaw? Bakit ka nag Architecture? Mahirap din 'yon." Napabitin sa ere ang kutsara ko dahil sa tanong niya."Dahil ito ang gusto ko," I simply answered and swallowed my food."Same thing. Dahil gusto ko." Ininom niya ang coke in can at binalingan akong muli. "It's not about the struggles, it is the determination you have to fulfill your goals. Patience also," he added and put the empty bottle down the table.Tumango-tango ako sa sinagot niya. H
In life, we experienced dreaming to be in someone's arms. We imagined being extremely happy because of someone. We think of someone and unconsciously, it made us smile.Naranasan at naramdaman ko ang mga ito. Pinagpala ako dahil kung noon ini-imagine ko lang ang mga ganong bagay sa isang lalaki, masasabi ko ngayon na malaya akong gawin iyon nang paulit-ulit.Ang swerte sa buhay hindi napapanahon 'yan. Nasa diskarte mo 'yan. Paano mo makakamtan ang mga gusto mong maabot kung titihaya ka na lang diyan buong magdamag at hayaan ang araw na lumubog nang wala ka man lang nagawa para sa pangarap mo?Do something about it. Work for it. Make an extra effort to make it easier for you so you could be able to claim what you wished for!
"Bakit wala si Charelle?" tanong ko sa mga kaibigan nang hindi makita si Charelle.Pagdating namin nangunot ang noo ko sa hindi pamilyar na bahay. Kanino 'to? Bakit kami nandito? Pero nang makapasok ay alam ko na agad na sa boylet ni Jeralyn 'to. Nakita ko kasing nagbeso-beso siya roon sa lalaking naka-usap, slash hinaharot niya sa party ni Shan, e."Nasa washroom siya. Miss mo talaga si Yaya?" si Gracelle na may hawak ng alak sa kamay."Bakit tayo narito?""Wala kasi kaming pagkain sa bahay kaya nakikikain lang ako rito," sagot naman ni Joanna na nakapwesto na sa mahabang lamesa at kaharap ang maraming putahe."Grabe ka talaga! Huy, baka nakalimutan mong may ini-ingatan na reputasyon ang pamilya mo!" Bahagya kong hinila ang dulo ng buhok niya."May ini-ingatan din akong tiyan. Hindi pwedeng magutoman 'to!" Walang hiya."Ako dahil... narito ako na lagi lang nakatingin sa mga ulap at bituin..." potcha, kumanta pa si Dhalal."Hi,
Maaga akong nagising. Kahit antok na antok pa ako dahil apat na oras lang ang tulog ko ngayon. Naalala ko na naman ang pinanggagawa namin kagabi. Para kaming mga chics na hahabulin. Hahabulin ng baliw, aso at police patrol.Bakit kasi ang gaganda namin? Ayan tuloy at pinaghahabol kami.Hindi ko kailanman pinangarap na habulin ng taong baliw, habulin ng aso at ng Police patrol sa dis oras ng gabi.But, these are the most memorable happenings that I've experienced so far.I became extremely happy that even once in my life I've done this stuff with those maartes.Nothing in this world made me happy like that. Only my friends could.Wala na akong mahihiling pa sa buhay, I have everything. The crazy yet true squad, Cool and understanding parents, one call away brother, and I have the best boyfriend ever.Nang nagpa-ulan si Lord ng swerte sa buhay, nagpa-anod ako."Anong oras ka na umuwi, Etyl Ann?" tanong ni Daddy na nasa harap ko.
WARNING: THIS CHAPTER INVOLVES MATURED CONTENT."Masaya ka na niyan?" I asked him. Patuloy pa rin siya sa kakatawa. Masaya talaga siya dahil hindi matapos-tapos ang tawa niya.Naka-upo ako sa kama niya habang siya ay nasa harap ko. Nakasandal sa dingding at nakakross ang mga brasong pinagtatawanan ako."You made my day, Babe." Unti-unti siyang lumapit sa akin. Lumuhod siya sa harap ko at kinulong ang mukha ko sa mga palad niya."Isusumbong kita kay Daddy," ani ko sa nagtatampong tono."Bakit? Ano ba Daddy mo?""Bobo ka ba? E 'di tao!""Chill ka lang," he chuckles. Nakak