CHAPTER 9.2

MABUTI na lang talaga at mabilis ang reflexes ko at nasalo ang kanyang ulo gamit ang aking paa dahil kung hindi ay talagang didiretso ang ulo niya sa matigas na tiles. At kahit nakahandusay siya sa sahig ay ipinagpatuloy ko ang pamimili sa gamit ng mga bata, naagaw lang ng aking atensyon nang pumasok ang kapatid ko at ang babaeng medyo pamilyar. Inalala ko pa saglit kung saan ko siya huling nakita at nang ngumiti siya sa akin ay nakumpirma kong siya iyong babae kanina sa cafe.

"Uh-oh, what happened?" Nakangiwi niyang tanong habang itinuturo gamit ang kanyang nguso si Prof. Monroe na mahimbing ang tulog.

"Hinimatay," nakangiwi kong tugon.

"Ayos ka lang, Ate? Anong nangyari? Bakit hinimatay?" Usisa ni Ola.

"Ewan ko! Nang makita ako bigla na lang hinimatay! Hindi ko naman inaano!" Depensa ko sa sarili. Patagilid akong tiningnan ng kapatid na animo'y pinararatangan ako. "Wala nga akong ginagawa, nanahimik akong namimili rito, eh."

"Oh..." Ngumiwi siyang muli, "I'm Narisha! I hope you