Chapter 2

TODAY is the day when she needed to get out from her shell to buy all her necessary needs that she can't found inside the forest. She has full access to a natural resources but she can't deny the fact na meron pa rin syang pangangailangan na makukuha nya lang pagnakisalamuha sya sa ibang tao.

"Mare, pinapatawag daw ni kapitan lahat ng tao sa plaza dahil nandun na daw ang bagong may-ari nitong isla." rinig nyang sabi ng isang tindera sa kapwa tindera nito.

Pinagpatuloy nya lang ang pamimili ng mga kakailanganin habang pasimpleng nakikinig sa usapan ng mga ito.

"Oo nga at ang balita ko pa ay handa daw mag bigay ng tulong ang bagong may-ari nitong isla para sa atin." hindi nya maiwasang ikunot ang noo dahil sa narinig. Gustuhin man nyang magtanong ay mas pinili nya nalang itikom ang bibig bago lumisan.

Siksikan ang mga tao sa plaza kaya't pinili ni Isla ang maupo sa lilim ng puno malapit sa intablado kung saan magsasalita mamaya ang bagong may-ari ng Isla.

Tahimik lamang na nakamasid sa paligid nya si Isla habang pinakikinggan ang sari-saring opinyon ng mga tao.

"Ah.. Ale, mawalang galang na po pero ano po bang oras magsisimula ang pagpupulong rito?" magalang na tanong nya sa isang ginang na nakatayo hindi kalayuan sa kanya. Bahagya nya nang naiyuko ang kanyang ulo at iniwas ang tingin upang itago ang kanyang mukha. Kita nya ang paghagod nito sa kanya mula ulo hanggang paa na ikinaatras nya ng bahagya.

She's not used in that kind of stare. Hanggat maaari ay umiiwas sya sa mga tao dahil ayaw nya ng atensyon na maaaring ikapahamak nya.

"Ikaw ba ay bago lang dito sa Isla ija? Ngayon lang kita nakita dito." hindi nakaimik si Isla sa sinabi ng ginang sa takot na meron syang masabing hindi tama.

"Oh sya, maya-maya lang din ay magsisimula na yan maghintay ka lang saglit." patuloy nito nang mapansin nito na wala syang balak sagutin ang tanong nito.

Muli syang umupo sa kanyang inuupuan kanina lang habang inuobserbahan ang mga tao roon.

Karamihan sa kanila ay masaya sa mangyayaring paglipat sa kabilang Isla kasama ang pamilya nila pero paano naman ang mga walang pamilyang makakasama? Hindi nya maiwasang tanong sa sarili.

 sa pagmamasid ng maramdaman nya muli ang pamilyar na pakiramdam. Na tila may nakatitig sa kanya ng mariin. Iginala nya ang kanyang paningin hanggang matagpuan nya ang pares ng mata na walang mababanaag na kahit anong emosyon kundi ang kaseryosohan lamang.

Napaarko ang kanyang kilay nang makita nya ang unti-unting pagsilay ng ngisi sa labi nito. Inilihis na lamang niya ang kanyang paningin sa nagsasalita sa entablado dahil hindi nya kayang tagalan ang titig nito na parang hindi ito ang una nilang pagkikita. Hanggang ngayon ay ramdam nya pa rin ang mariin na mga titig nito ngunit pilit nyang ipinopokus sa entablado ang atensyon nya.

"Sa lahat ng pumapayag ay h'wag na kayong mag-alala dahil ire-relocate lamang kayo sa kabilang isla at bibigyan kayo ng karagdagang bayad upang meron kayong panimula sa inyong lilipatan." sari-saring bulungan ang umugong sa paligid at halos lahat ay sang-ayon at nasisiyahan dahil sa mga narinig mula sa kapitan. Ngunit hindi si Isla. She can't easily let this Island go. Sa labas ng kanyang tahanan ay wala syang kahit na anong ideya kaya natatakot syang malayo sa kasalukuyan niyang tinitirahan ngayon. Hindi nya alam kung ano ang nag-aabang sa kanya sa kabilang Isla.

"At paano naman po kung hindi kami pumayag." bahagya syang napayuko nang maging sentro sya ng atensyon. Ngunit mas ramdam nya ang matiim ng titig ng isang pares ng mata sa direksyon nya na pilit nyang isinasawalang bahala.

I can't leave this island. She thought with a conviction.

Samut-saring bulungan ang umugong sa paligid. Karamihan ay nagagalit dahil sa ginagawa nyang pag-apila. Karamihan ay nangangamba na baka bawiin pa ng mga ito ang tulong na ibibigay sa kanila dahil sa ginawa nyang pag apila. Namamawis ang kanyang mga palad dahil ramdam nya ang masasamang mga tingin ng mga taong nakapaligid sa kanya. Matatalim ang mga tingin ng mga ito na tila gumawa sya ng isang malaking pagkakamali at handa silang saktan sya na syang ikinakatakot nya.

"Republic law 8371, the Indigenous Peoples Right act." panimula niya. Narinig nya ang bahagyang pagsinghap ng mga opesyales sa kanilang paligid habang ang mga mamamayan ng Isla ay puno ng konpyusyon. Tila nalilito kung ano ang sinsabi nya dahil sa ginamit nyang banyagang salita.

They didn't expect that an island girl like Isla know how to speak a foreign language.

Kasabay ng pag-ihip ng malakas na hangin ay syang pagka-alis ng balabal nya na bumabalot sa kanyang ulo at tumatabing sa kanyang mukha. Muli syang nakarinig ng pagsinghap sa paligid kaya't marahan syang nag-angat ng tingin upang salubungin ang mata ng mga opisyales na ngayon ay nakatulalang nakatitig sa kanya. Gumuhit ang maliit na ngiti sa kanyang labi at bahagyang yumukod upang magpakita ng paggalang. Puno man ng pangamba ay nakuha nya pa rin ngumiti sa mga ito bilang paggalang.

"The law was been enacted in 1997 to protect the rights of the indigenous people. Kaya nais kong malaman kung anong mangyayari kung mayroon saaming gustong tumanggi sa inyong alok Kapitan. I mean, you didn't mean to deprive our rights as an indigenous people. Right?" tila natauhan naman ang kapitan na natulala sa kanya. Kita nya ang pagkabahala sa mukha nito dahil na rin sa paglikot ng mata nito na kung saan saan tumitingin habang ang iba ay tulala pa rin sa taglay nyang itsura na ikinababahala nya.

No one can blame them because this lady is really an epitome of unearthed beauty.

Naagaw ang atensyon nilang lahat nang mayroong tumikhim sa likuran nya.

WALANG emosyon na nakatingin sa paligid si Loki ngunit naagaw ng isang babaeng nakaupo malapit sa kinalalagyan nya ang kanyang atensyon. Naka puting dress ito na sa tansa nya ay aabot sa ilalim ng tuhod ng dalaga habang nakapandong ng kremang balabal na dahilan upang hindi nya makita ang mukha nito but he know better how beautiful the face of the lady behind that cloth.

He felt uneasy, he wanted to walk near her. Her presence is familiar yet bothering in a good way. When his eyes met the most beautiful paired of eyes, he can't help but to smile.

She's here. He thought.

He stunned for awhile when he heard her voice. Her voice gives a soothing feelings towards him. Hindi nya maiwasang mapahanga sa tatas nitong magsalita ng ingles sa kabila ng katotohanang sa isang isla ito nakatira na malayo sa kabihasnan.

Mine.

He mentally claimed her when he saw the face behind that thick cloth.

I didn't know that my little angel is quite smart. Adoration is evident to his eyes while he silently praising her.

His face darkened when he saw how the officials of this Island become entice to the beauty of his angel.

I want to get off their fucking eyeballs for fantasizing my property. He shook his head because of his thought.

Since when did I become a possessive and worse.. She's completely stranger. Dang! I'm smitten. He's having a trouble to his mind. That girl make his system into a mess.

I need to see her near to make me sane.  He thought without removing the sight on her.

He make his way toward them and he cleared his throat to get their attention. Lihim syang napangisi nang makita nyang tumungin sa kanya ang dalaga. Kita nya ang pagkailang dito at ang pamumula ng mukha nito ng mahuli nya itong nakatitig lamang sa kanya. Muli syang tumikhim upang supilin ang kumakawalang ngiti mula sa kanyang labi.

"You're right. miss?"

"Isla, Isla Dizon."

Isla? Seems not the real name for me but it's okay, Angel is suited her better.

"You're right miss Dizon, an indigenous people like you has a rights as well as the land owner. I work my ass off to get this Island in a legal way. You can check it to the registry of deeds to prove that I got this island in a clean way. So, if you don't want to leave this place and choose to stay here. You can be my guest and have a deal with me."

Napangisi si Loki nang makita nya ang matiim na tingin sa kanya ng dalaga.

That's right focus your attention on me angel. Only on me. He wickedly said on the back of his mind.

A triumph smile flustered to his face when he turn his back.

One...

He mentally counted as he walked away.

Two...

"Saan kita pwedeng makita?"

A lopsided grin show in his lips.

My Angel is indeed a beauty and brain.

He stopped walking and looked on her face. Her face is red as tomato.

"You choose the right choice Ms. Dizon."

Her face become more red because of annoyance.

It seems that I pissed her. Hmm.. Interesting.

Mabilis na humakbang ito palapit sa kanya bago matapang na nakipagsukatan ng tingin sa kanya.

Feisty huh, I like it.

Inilapit nya ang kanyang mukha sa mukha nito. She look shocked to what he did at nang akmang ilalayo nito ang mukha sa binata ay maagap naman nyang hinapit sa bewang nito. Naglalaro pa rin ang mapaglarong mga ngiti niya sa labi. Lalong lumawak ang ngiti nya nang makita nya ang sunod-sunod na paglunok nito at hindi makatingin sa kanya ng diretso na sinyales na kinakabahan ito.

"Meet me on the falls before the sunset. You know where is it right?"

Parang wala naman ito sa sariling tumango.

He sexily chuckled on her ears before he leave her dumbfounded.