Jordan Pov...Few more hours at akin ka na Anita. Dating pangarap lang pero ngayon ay matutupad. Konting tiis pa Jordan, mahahawakan mo din siya. Umay kong sita sa aking sarili. Pinagpapawisan ang aking palad sa kaba habang papalapit ang oras. Natatakot akong mayroon nanamang mangyayaring hindi maganda, huwag naman sana at baka makapatay na talaga ako. Suot ko ngayon ang sinturon na binigay niya sa akin na may nakalagay na Anita loves Jordan so much. Binigyan ko naman siya ng pasadyang necklace na hugis buwan at araw na ibig sabihin na siya ang liwanang kapag dumidilim ang aking mundo. Mababaliw na ako kapag mawala ka pa ulit sa akin Anita. "Sobrang lalim naman nang iniisip ng ating groom!" Pukaw ng aking bestman na kanina pa pala nakasandal sa may pintuan. Natawa ako sakanya. "Pasensiya na hindi kita namalayang pumasok. Kinakabahan lang ako dito!" Nakangiti kong sagot. "Paano ba naman kasi napakalalim ang iniisip mo. Umayos kana at isang oras nalang masisilayan mo na ang iyong in
Samantha Pov...Muntik mabuko ang sekreto ko sa aking magulang. Kung bakit naman sa dinami dami ng araw na magparamdam ka anak sa importanteng araw pa. Hindi mo lang ako tinakot kundi pati ang tito mo tinakot mo ng husto!Akala ko manganganak na ako pero hindi pa, umeksena ka lang pala. Sabi ng doktor sobrang napagod ako at stress. Paano ba naman kasi hindi mastress kung anu - anu ang ginagawang magpapakastress. Sabi nanaman ng aking utak na hindi na umaayon sa aking mga kalokohan. Kahit ganun ako kaimpakta hindi naman ako pinapabayaan ni Rex. Hindi naman magtataka ang magulang ko sa kanyang wagas na pag - aasikaso dahil simula naging magkaibigan sila ni kuya ay anak na ang turing nila sa kanya. Kapag wala si kuya siya ang nag - aasikaso sa akin noon. Ngayong buntis naman ako doble ang kanyang pag - iingat at pag - aalaga simula sa pagkain, paglalaba, paglilinis at pamamalengke inako ni Rex sa kagustuhang makakain ko lahat ang mga masusutansiya at hindi rin kami mapapahamak. Naghahan
Third Person Pov...Hindi ako mapaklai na naghihintay sa labas. Pwede naman na talaga akong umalis pero nag aalala ako sa kanya. Kabuwanan na niya pala pero lumabas pa siya. Kung ibang tao na yan hindi siay tutulungan!Lalo pa akong kinabahan sa sunod sunod na pagtunog ng kanyang telepono! Paano kaya ito. Kanina pa ang tumatawag sa kanyang cellphone. Bahala na sagutin ko na. Ang importante masabi kung andito siya ngayon sa ospital. "Hello." Nanginginig ang aking boses at kamay na sumagot. "Sino ka? Bakit nasa sa'yo ang cellphone ni Samantha?" Galit na boses ng nasa kabilang linya. "Sir, pasensiya po kayo at sinagot ko. Andito po kami sa os-" Hindi ko natapos na sabihin dahil sa paghysterikal niya. "What? Saang ospital yan? Anung nagyari sa kanya? Nasaktan ba sila?" Sunod - sunod na tanong niya. "Sir, Natividad Hospital po." Mabilis kung turan. Sino kaya yun bakit naman sobra ang galit niya at pag aalala. Antayin ko nalang kung sinuman siya mukha naman na kakilala niya ang aking p
Rex Pov...Hindi ako mapakali pagdating ko sa bahay na wala si Samantha. Napakatigas talaga ng kanyang ulo. Sabi ko huwag siyang aalis sa bahay na walang kasama dahil sa kalagayan niya. Kailan ba siyan magtatanda? Napaka-immature niya pa rin! Hindi ako makapaniwala na magiging ina na siya sa kanyang ka-immature.Madilim na pero wala pa rin siya dito sa bahay. Tinatawagan ko din siya pero unattended ang kanyang telepono! Ihinagis ko ang aking telepono sa inis. Wala naman daw siya kina tito James. Saan pa ba siya pwedeng pumunta sa ganitong oras? Lahat na yata ng klase ng kaba at takot ay binabalot ang aking katawan.Alasiyete na nung sinagot ang aking tawag tapos lalaki pa ang makakasagot! Nagpanting agad ang aking tainga sa selos at galit pero nung sabihin niyang nasa ospital sila ay hindi na ako nagdalawang isip na paliparin ang aking sasakyan para makarating doon pero rush hour naman kaya hindi ako agad nakarating sa ospital. Nakapanganak na siya bago pa ako makarating doon.Sa pagd
Samantha Pov...Nagising akong nakatunghay sa akin si Rex pero hindi larawan ng masayang mukha kundi madilim na madilim ang mukha. Nagtayuan ang mga balahibo sa aking katawan, ngayon ko palang nakita ang ganitong hitsura niya kapag galit. Mukhang hindi lang siya basta galit ngayon. Oh my god! What I have done! Samantha, ihanda mo na ang sarili mo. Tanging bulong ko sa aking sarili."Samantha!" Mabigat niyang madiin na pagtawag sa aking pangalan kumbaga sa bomba ay sumabog na."R-Rex!" Nanginginig sa takot kung sagot. Ito ang unang pagkakataong matatakot ako ng ganito. Nakaramdam na ako ng takot before pero hindi yung ganito na para kang maiihi sa nerbiyos sabay lumalakas ang kabog ng dibdib mo. Parang tambol lang ng drum."What's the meaning of this? Bakit mo inilihim sa akin ito! Kaya ba hindi mo ako gustong sumama sa mga check up mo dahil may itinatago ka! Anu ba ang pinaplano mo? Anak ko yan Samantha. Damn it!" Galit na galit niyang sunod - sunod na tanong. Napaiyak ako sa takot sa
Rex Pov...Nababagot ako sa biyahe pauwi. Namiss ko ang aking mga anak.. Haaaay! Malalim kung pagbuntong hininga! Kung bakit naman kasi nadelay ang aking flight. Sa dinami dami ng araw na magkakaaberya sila ngayon pa! Pagkarating sa airport tinawagan ko agad si Mang Dido na nasa labasan na ako at naghihintay. Masarap ang ngiti kong tinitignan ang mga pasalubong ko lalo na sa mga bata. Alam kung hindi pa kailangan ngayon ng mga anak ito pero gusto ko ng bilhin para sa kanila. Masarap pala talaga maging ama. Nakakaexcite bawat araw na gigising ka! Kaya si Jordan baliw na baliw magkaroon ng maraming anak. Masarap sa pakiramdam kapag pagod ka tapos pag uwi mo maririnig mo ang kanilang matinis na pagtawag ng daddy! Pinapauwi rin ako nina daddy sa London. Kailangan kung mabilin ng maayos ang bantay nina Samantha. Siguro palipatin ko na sila sa Quezon para mas maluwag kaysa sa condo. Kailangan nila ng maluwag at komportableng tirahan! Bahala na kung paano ko ito sasabihin kina tito James
Anita Pov..."Baby! Wake up!" Garalgal at tarantang panggigising sa akin ni Jordan. Mapait pa ang aking matang hindi makasagot sa kanya."Anu bang oras na love? Bakit ang aga mo manggising?" Inaantok kong tanong sa kanya."Baby! Kailangan nating lumuwas pauwing Cebu ngayon." Garalgal pa rin ang kanyang boses. Unti- unti kong idinilat ang aking mata at tumingin sa kanya."Jordan, may problema ba?" Nag aalala kong tanong sa kanya."Hindi ko alam, pero tinawagan ako ng prersonal driver ni Rex. Sabi parang masisiraan na daw ng bait si Rex dahil dahil-" Hindi niya matapos tapos dahil sa pag- iyak. Biglang lumakas ang kabog sa aking dibdib. Umayos ako sa pag upo at hinila siya paupo sa kama."Baby, huminahon ka! Anung anung nangyayari?" Mahinahon kong tanong kahit gustong tumalon ang puso ko sa sobrang kaba."They're gone!" Mahina niyang sambit at hindi niya napigilan ang kanyang pagtangis."W-Who? S-Sino Jordan? Sino?" Naiiyak ko na ring ulit na tanong. Huwag naman sana panginoon! Huwag n
After 1 year.....Jordan Pov...Isang taon na ang nakakalipas simula namatay ang pamilya ni Rex pero isang taon ding walang pagbabago kay Rex. Sana magkaroon naman ng katapusan ang mga dumadaan sa aming pamilya na pagsubok.Sobrang galit din ni daddy na bakit ngayon lang daw niya nalaman ang katotohanan kina Samantha at Rex. Paano daw sila nagkaroon ng relasyon na walang nakakaalam. Pinigilan kung huwag nilang susugurin si Rex dahil hanggang ngayon ay nagluluksa pa at hindi na makausap pati ang kanyang trabaho ay napabayaan. Napilitan akong hiramin ang lawyer nina Mr. Paloma. Katulad dati hindi ako susuko para kay Rex, darating din ang araw na babalik siya sa dati. Maghihilom din ang pait nang sugat sa kanyang puso. Gusto ko sanang magpahinga pero andito nanaman si daddy. Anu nanaman kaya ang kailangan niya? Marami nga ang problema pero dinadagdagan pa nila.Haaaay! Tanging malalim na pagbuntong hininga lang ang nagagawa ko."Jordan, samahan mo ako puntahan natin si Rex!" Tiim bagang