"What the hell Farisha Venataxia?! For real?!" Lunox exclaimed as I told her what happened earlier. Maliban nga lang sa nangyaring titigan namin ni Rednax kanina.
I just gave her a nod while we're eating our lunch here at the cafeteria.
"Whatever!"
Patuloy lang siya sa pagbibigay malisya sa ginawa ni Rednax kanina kahit wala naman akong pakialam do'n.
Bakit ba gano'n? Porket napakitaan lang ng kabaitan ay nabibigyan agad ng malisya. Hindi ba pwedeng sadyang matulungin lang 'yung tao? Kaya marami ang nagiging assumero't assumera dahil sa agad-agad na pagbibigay malisya sa maliliit ng bagay.
Napatigil ako sa pag-iisip dahil sa pag-usbong ng ingay sa cafeteria.
But later on, a group of men caught my attention since I'm facing the entrance of the cafeteria from my seat.
Just like Lunoxair said, they're all enrolled here. And our uniform suits them well, and it looks like they're wearing a tuxedo. Well, white long sleeves with its black necktie and paired with black slacks then also a black blazer.
Out of nowhere, Rednax black tantalizing eyes met mine for the third time and my heart skipped its beat again.
Nagpakawala ako ng malalim na hininga nang saglit na mawala ang paningin niya sa 'kin dahil sa pag-upo nila. Hindi ko alam na halos hindi na pala ako humihinga nang magkasalubong ang mga titig namin.
Damn! What's happening?
"You okay?" Lunox asked me worriedly.
"Ah yeah. Don't mind me," I replied and smiled at her to ease her worries at me.
Bakit ba nagkakaganito ako sa kaniya? Parang normal na titigan lang naman 'yon pero iba ang epekto sa 'kin? Anong mayro'n sa lalaking 'yon?
"I told you, lahat sila nandito," sambit ni Lunox at tumingin sa pwesto nila Rednax.
I also tried to look but I just met Rednax's intensity eyes looking at me.
What the hell? Ano ba'ng tinitingin-tingin niya?
I just rolled my eyes at him but I saw him let out a small smile. At hindi ko alam kung bakit ako natulala dahil sa kaunting ngiti niyang 'yon! Pa'no pa kaya kung buong ngiti na niya ang nakita ko?
Damn! Parang gusto ko na lang titigan 'yon magdamag! And because of that, I got the chance to look at his face from a few distance.
His black hair that's a bit long that it reached his forehead. He has thick eyebrows that's perfectly shaped, a pointed nose and a grim reddish lips. And lastly his well-defined jaw that gives emphasize to his perfectly shaped face.
"Huy Fari babe! Tulala ka na diyan!" asik ni Lunox na siyang nagpabalik sa ulirat ko.
"Hindi naman," sabi ko.
Ano'ng nangyari? Pinuri ko siya? Seriously Farisha? Kahit kailan ay wala akong pinapansin na lalaki, kahit madapuan man lang ng tingin ay hindi ko nagagawa pero ngayon...
"Wushu!" she teased me. "Porket classmate si Rednax!"
"Whatever Lunoxair," tanging sabi ko at nagpatuloy sa pagkain namin hanggang sa matapos ang lunchbreak.
Nang maghiwalay ulit kami ni Lunox ay nagtungo muna ako saglit sa restroom. At kung sinuswerte nga naman.
"Look who we have here," Arabella, the mean girl spoke as she entered the restroom and she's with Charice.
I just ignored them and washed my hands to get out. I was supposedly to go out when Arabella grabbed my wrist to face her.
Nagrestroom lang naman ako bago ulit pumasok sa klase tapos may ganito pa?
Naramdaman ko ang bahagyang paglubog ng mahahabang kuko niya sa balat ko pero binalewala ko 'yon.
"How dare you turn your back on me?!" she hissed.
I just rose an eyebrow at her. Padabog kong binawi pabalik ang braso ko. Ano'ng karapatan niyang hawakan ako sa gano'ng paraan?
Napangiwi ako sa isipan ko dahil sa hapdi na naramdaman. Tiningnan ko ang braso ko at may nakita akong mahabang kalmot at dumudugo pa.
"What do you want then?" I asked them calmly as glared at them.
"Ha! Do you think matatakot mo ako sa pagan'yan-gan'yan mo? At huwag kang magpakasaya na mabait sa 'yo si Rednax kanina! 'Wag kang feelingera!" she furiously exclaimed.
"Tss. Nagkakagan'yan ka dahil do'n? Bakit? Did I told Rednax to gave me that seat beside him?" I asked.
Hindi siya nakasagot pero masama ang mga tingin na ibinibigay sa 'kin. Ano bang problema niya? I don't get her logic and I don't want to understand because she was just spitting nonsense at all.
"Why don't you confront him instead of me?" I added and went towards the door.
"Sumatsat ka kung may katuturan 'yang ipinaglalaban mo." I dearly smiled and left them with their mouth hanged open in disbelief.
What's wrong with her? She's being like that because of what Rednax did earlier? Edi sana siya na lang nahuling tumayo para sa kaniya binigay 'yung upuan 'di ba?
Napairap na lang ako sa kawalan dahil sa walang kwentang ipinaglalaban niya.
Bitch please!
Habang paakyat ako ng hagdan papuntang classroom ay nagulat ako dahil may taong nakasandal sa railings sa itaas. As if he's waiting for someone. Napagtanto ko na si Rednax pala 'yon. Nang makalapit ako sa kinaroroonan niya ay nilagpasan ko lang siya.
But in my peripheral view I saw him didn't move. Napataas ang kilay ko. Hindi siya papasok?
"You're not going?" I asked him.
Nakakakonsensiya naman kung hindi ko man lang yayain na pumasok kung sakali. Nakita ko naman siya, so why not ask him right? Para kung hindi nga siya papasok at may maghanap na professor ay may sumagot naman.
"Wait."
My brows furrowed. He went near me then he gently grabbed my right arm where the scratch is visible.
"What happened?" he asked as he was looking at me intently.
Agad na may naramdaman akong dumaloy na kuryente nang malamyos niyang nahawakan ang braso ko pero hindi ko ipinahalata 'yon.
"It's nothing," sabi ko at sinubukan na bawiin ang braso ko sa kaniya pero hindi niya hinayaan na mangyari 'yon.
Instead he gently pulled me. Bumaba ulit kami sa hagdan at lumabas ng building ng COA at mukhang sa infirmary ang punta ng daang tinatahak namin.
Tahimik lang ako habang hila-hila niya ng maingat. I just let him do what he wants, I think this is harmless though.
Nang makarating sa infirmary ay nag request si Rednax ng first aid kit sa school nurse. He guided me inside and even let me sat on one of the infirmary's bed.
Sinusundan ko ng tingin ang ginagawa niya para sa 'kin. He is seriously pouring some betadine on a round cotton then he gently press it on my scratch.
Sa unang dampi ay napaigtad ako dahil sa hapdi pero agad naman niyang ginawaran ng marahang ihip para mawala 'yung hapdi.
Mula naman sa kinauupuan ko ay rinig ko ang umpisang pagtambol ng kaloob-looban ko na hindi ko alam kung para saan. Bakit ba ganito ang nararamdaman ko?
"It's good to see you again," he suddenly said and he stared at me intently, with recognition visible in his eyes again.
"It's good to see you again," he suddenly said and he stared at me intently, with recognition visible in his eyes again."H-Ha?" I uttered confusingly and I even stuttered! "Do I know you?"I saw pain crossed his eyes but he immediately changed it back into a serious one."Nevermind," he just said then he gave me a smile.Pa'no nga kasi mangyayari na kilala niya ako? Unang beses pa lang ang pagkikita namin ngayong araw kaya pa'nong magaganap 'yon?Matapos ang paggamot niya sa 'kin ay sabay kaming bumalik sa classroom. Bakas naman ang mga mapanuring tingin ng mga blockmates ko habang sinusundan nila ang mga galaw namin ni Rednax pero binalewala ko na lang 'yon.Ma-issue lang talaga ang mga isip nila. Kaya hindi na rin ako magtataka kung pag-usapan man nila ako ng lingid sa kaalaman ko.I just shrugged the thought away. Gan'yan naman ang mg
"You did that to Harry?" I asked him."Don't lie to me," he repeated, ignoring my question.Mariin akong napabuntong hininga nang mapagtantong hindi niya muna ako titigilan hangga't hindi ko nasasagot ang tanong niya."Answer me first. You did that?" taas-kilay kong tanong at pinipigilan na hindi mainis."Yes. Now tell me the truth," he quickly answered with his eyes lingered on mine."It's just them again. They blindfolded and dragged me to that old place. They're with five men... and left them with me," saad ko na parang nagsusumbong at nakatitig sa mga mata niya.Hindi ko alam pero parang hinihigop na naman ako ng mga mata niya at ayaw maalis ng titig ko ro'n.Pero sandali? Bakit ba kailangan niya pang malaman? Ano naman ang gagawin niya?"What?!" he exclaimed. "What did they do to you? Did they touched you?!"
"What happened?" Mr. Esperanza asked, the College of Architect Counselor.Napabuntong hininga ako habang nakaupo dito sa loob ng counseling office.Kinabukasan ay ito ang bumungad sa 'kin. Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang ay agad na akong ipinatawag sa office pero hindi lang naman ako.So here we are right now... Arabella, Charice, Harry and the five men they're with yesterday."She attacked them Sir," agad na pagsumbong ni Arabella at dinuro pa ako mismo."Opo Sir, kitang-kita namin," Charice seconded her statement.I just rolled my eyes at the two. The audacity of these bitches!"They're the one who started this," I directly said."W-Wala akong kinalaman d'yan!" agad na pagtanggi ni Harry.Nahiya naman ako bigla sa kaniya. Bakit parang bigla na
Mabilis lang na lumipas ang isang buwan bilang freshmen namin sa VHU. Akalain mo 'yon? Isang buwan agad ang lumipas parang kailan lang ay kinakabahan pa kaming pumasok ni Lunox."Set na tayo oh!" Javin exclaimed.Vacant namin ngayon kaya nandito kami sa cafeteria para magpalipas oras. Kasama namin ni Lunox ang feeling F4 dahil free time din naman daw sila ngayong oras.Himala rin kasi na magkakasabay ang mga free time namin, kaya sama-sama kami ngayon.Lunox and I got the chance to be with them because of Rednax. Natigil na rin ang gulo sa pagitan namin nila Arabella. Wala naman talagang gulo kung hindi dahil sa kaniya.Yes, Rednax and I became friends eventually. Pati sila Javin, Khaleed and Vale.I don't know... I just found myself being comfortable whenever Rednax is around me."Uy baka
"Damn you Rednax!" I hissed in front of a mirror here inside my room.Hindi ko alam kung paano pa 'ko nakauwi nang wala sa sarili matapos 'yon!Argh! That was fast! Shit!Nang magsawa kakamura kay Rednax sa salamin ay basta na lang akong humiga sa kama at napatulala sa kisame. I remembered what happened a while ago."Stop," sabi ko nang makabalik ang ulirat ko.I looked at Rednax, amusement was still visible in his eyes. Namumungay ang mga matang nakatitig sa 'kin.I gulped."I need to go home," agad na sabi ko at saka dali-daling tumayo nang hindi nakatingin sa kaniya 'tsaka umalis sa lugar na 'yon."Farisha!" Rednax called me but I didn't looked back. I just did a halfway run to get away from him.Damn! My heart's beating so fast!
"REDNAX?!" I heard Lunox exclaimed.What?Tiningnan ko ang lalaki at nanlaki ang mga mata ko nang makitang si Rednax nga ang 'yon! Tumayo ito mula sa pagkakatumba at pinagpagan ang sarili.Shit!Gusto ko pa sanang lumapit sa kaniya para tulungan siya pero pinigilan ko ang sarili ko. Pinatili ko lang kalmado ang sarili kahit nagsisimula ng magwala ang kaloob-looban ko nang tingnan ko lang siya."Anong ginagawa mo rito?" I calmly asked.Kita ko ang pamumula ng kanyang kaliwang pisngi kung saan ko siya nasipa. Nang hawakan niya ito ay bahagya siyang napangiwi kaya pati ako ay napangiwi sa isipan ko."I just want to talk," he managed to say as if he's not hurting."Ikaw naman kasi Rednax! Bigla-bigla kang sumusulpot! Ayan tuloy!" sunod-sunod na asik sa kaniya ni Lunox."Ano'ng pag-uusapan natin?" kalm
Lulukutin ko na sana 'yung papel kung saan ko iginuhit ang mukha niya nang pigilan niya ang braso ko."What are you doing?" Rednax asked.Nang makita kong nakuha ng atensyon niya ang sketch pad ko ay agad kong itinaob ito para hindi niya makita pero alam kong huli na 'yon.Gamit ang isang niyang kamay ay kinuha niya ang sketch pad. Wala na akong nagawa pa nang makuha niya 'yon dahil hawak niya ang braso ko at mas matangkad siya sa 'kin.He stares at the sketch."Is this..." he trailed off then he looked at me before continuing to ask his question. "Me?" he asked without blinking as he stares at my eyes intently.I looked away because I can't stand staring at his intense eyes. And damn! I can feel my heart starting to race!"O-Of course not!" I denied.Napa
Tonight is the night.Nang magsimula ang buong araw ngayon ay walang akong ibang nararamdaman kung 'di ang dagundong ng puso ko. Hindi ko alam kung inaatake na ba ako o normal pa ba ako sa lagay ko na 'to.Sa tuwing papasok sa isipan ko ang pagiging mag partner namin ni Rednax ay naghuhuramentado ang kaba ko. Hindi ko aakalain na aabot kami sa puntong ganito.Pero hindi ko naman siya tinanggihan 'di ba? Hindi rin ako nagreklamo nang sabihin niyang pagpayag ang katahimikan ko at ang pag-alis ko ro'n.Should I back out? Hindi na lang kaya ako dumalo? Pero sayang ang gown na pinagawa namin ni Mama.Those were my thoughts at that moment but still I found myself sitting in front of my vanity mirror for my make-up and hairstylist to do her deeds on me.Si Ate Bea ang make-up and hairstylist ko sa tuwing may mga events akong pupuntahan tulad na lang ngayon. I think,