Patuloy lang na tinahak nina Avery at Prince Darius ang daan. Hindi makaramdam ng pagod si Avery dahil sa tanawin na kanyang nakikita. She really feels that she is in Paradise. Like, you can't feel any pain, tiredness, or any things that are negative when you are here in Lux'celestial.
Tahimik lang silang naglalakad nang may naalala si Avery.
"Uhmmm... Prince Darius?"
"Hmm? What is it?"
"May I ask you something?"
"Sure, go ahead."
"You said earlier that every person that comes here always has a reason."
"Yes, why?"
"So, d-do you even have any reason right now t-that's why you come here?"
Saglit na natahimik ang binata. Sa sitwasyon nila ngayon, hindi niya inakala na marunong palang makiramdam si Avery. Naisip kaagad ng dalaga na may dahilan si Darius kaya sila naandito ngayon sa Lux'celestial. He never thought that Avery would that be genuis enough to think about that.
Prince Darius heaved out a sigh before
When the bright light vanished and her eyes had adjusted from the light, Avery noticed that she is now back once again to her world... In the 21st century.Avery took a deep breath and sigh. Ayaw pa niyang umalis sa Luxuinia pero kailangan niyang bumalik sa mundo niya dahil naandito ang kanyang buhay. Because when she was in Luxuinia, she feels relaxed because of the new environment. She can't feel any pain or sadness or tiredness nor pressures in life. When she was in that place, she only feels at ease.*I hope I can go back to Luxuinia soon.*Inayos na ni Avery ang kanyang sarili para bumaba, baka hinahanap na siya ng kanyang mga magulang at lola niya dahil ilang oras na siyang nawala.Naglakad na si Avery papalapit sa pinto nang mapadako ang kanyang tingin sa wall clock na nakasabit sa dingding ng kaliwang parte ng kwarto.Bahagya siyang nagulat at nagtaka nang makita ang oras."H-How did that h-happen?"Ave
Nang makarating na sila sa tapat ng bahay nila ay agad na bumaba ng sasakyan si Avery. Nakita naman niyang ibinaba na yung full-length mirror mula sa truck. Nakaramdam naman bigla ng exicitement si Avery nang makita ito.Inutos ng kanyang ama sa mga tao na nagdadala ng salamin na dalhin muna ito sa likod ng kanilang bahay para ipalinis ito sa mga maid bago dalhin sa kwarto ni Avery.Habang naghihintay ang dalaga na malinis ang salamin, naupo muna siya sa may kitchen counter para kumain ng snacks. Ipinaghanda naman siya ng kanyang mommy ng brownies, chocolate chip cookies at orange juice.Avery smiled sweetly at her mom. "Thanks, mommy."Her mom smiled back at her. "You're always welcome, baby. Enjoy your food."After her mom finished preparing her snacks ay lumabas na ito ng kitchen. Tahimik lang na kumakain si Avery at nang matapos na ito ay lumabas siya ng kusina at pumunta sa likod ng kanilang bahay."Hi, Dad."Bu
Avery and Renzo was about to go out of the gate when her father came in."Oh, Renzo naandito ka pala," Mr. Yancey said, with a smile on his lips, when he saw Renzo.Renzo smiled back. "Hi po, tito Rev.""Daddy, aalis lang po kami ni Zio."Tumango-tango naman ang kanyang ama. "Okay, sige. Mag-iingat kayong dalawa."The both of them nods."Yes, Dad.""Opo, tito. 'Wag po kayong mag-alala ako na po ang bahala sa anak niyo."Mr. Yancey nods. "I know. Don't worry, I trust you, son.""Where are you two going?"Sabay-sabay silang napalingon sa direksyon kung saan nagmula ang boses. And there they saw Avery's mother, Avralyn, walking towards them."Mommy, aalis lang po kami ni Zio. Pwede po ba?" tanong ni Avery nang makalapit na ang mommy niya sa kanilang pwesto.Her mom nods. "It's fine with me, as long as Zio is the one who is with you."Nagkatinginan naman sina Avery at Renzo
Silence is engulfed between them once again as the cold night breeze touches their skin.Inilagay ni Avery ang kanyang mga kamay sa braso niya dahil nakakaramdam na siya ng lamig. Napansin naman iyon ni Renzo kaya agad din siyang lumakad papunta sa kotse para kunin yung jacket niya doon.Naglakad siya papalapit aa dalaga at inilagay sa balikat niya ang jacket na kanyang dala. Napatingin naman doon si Avery bago nag-angat ng tingin sa binata.She warmly smiled at him. "Thank you."Renzo smiled back at her and nodded his head as response. Lumapit siya sa may railings at ipinatong ang mga siko niya dito.Napabaling naman ng tingin si Avery sa kanyang kaibigan na mukhang may malalim na iniisip. Bahagya siyang napangiti. Lumapit siya sa binata at niyakap ito.Napapitlag pa si Renzo dahil sa ginawa ni Avery. He chuckled and looked down at her. "Oh, bakit?"Nag-angat ng tingin si Avery at matamis na ngumiti. "Baka kas
The next day...The sun is already up. Avery was awaken by the sunlight that is hitting her face. She slowly sit up and stretch her arms up. Kinusot-kusot pa niya ang kanyang mga mata at humikab. She feels so good after sleeping for completely eight hours.She got off from her bed at inayos ito bago sinimulan gawin ang kanyang morning routines. After taking a shower, change into her casual clothes and brushed her teeth, she went downstairs to eat breakfast.Nang makababa na siya sa living room ay napansin niyang parang tahimik ang kanilang bahay. Dumiretso nalang siya sa dining area para kumain. Iginala niya ang kanyang mga mata sa paligid, but her mom and dad is nowhere to be found. Only their busy maids are around the place."Good morning, Ms. Avery," one of the maids greeted her.Tipid na ngumiti naman ang dalaga dito. "Good morning. Nasaan si Manang?" she asked. The maid was about to answer when a middle-age woman entere
Prince Darius and Avery silently and secretly walks into the hallways of the castle. Iniiwasan nilang makalikha ng kahit na anong ingay na pwede nilang ikapahamak kapag nagkataon.Nang masigurado na nilang walang mga guards o maids ang nag-iikot sa mga pasilyo ay nagpatuloy na sila sa paglalakad.After passing through several hallways, passing through the guards and maids, they finally got out of the castle. A carriage is secretly waiting for them outside.Avery was amazed by how the carriage is so elegant looking and the pure white horses that will pull the carriage.The coachman got down and opened the door for them. Prince Darius assist her first to get inside before him. Nang makapasok na sila loob ng carriage, the coachman made the horses move. And before Avery could know it, the carriage is now moving.Excitement immediately run through her veins when the carriage started to move.Avery looks out of the wi
Avery's cold sweat is dripping from her forehead. Hindi na niya alam ang kanyang gagawin. *Ano ba 'tong nangyayari?! How did she know?! Walang pwedeng makaalam na hindi ako taga rito sa panahon na ito?!* She is almost starting to panic! She doesn't know what to do anymore. Avery turned her gaze at Prince Darius who is already looking at her. Saglit silang nagkatitigan, mukhang alam na ng binata ang gustong sabihin ni Avery. Ibinaling ng prinsipe ang kanyang tingin sa matandang babae. "Baka nagkakamali lang po kayo. This girl on my side lives in this period of time," he seriously said but the old woman just smiled and shakes her head. "Hindi po talaga ako nagkakamali, mahal na prinsipe. Hindi ko po kayo pinipilit na maniwala sa akin pero nagsasabi po ako ng totoo, kaya ko pong makita ang katotohanan at kasalukuyan..." Hindi sumagot sina Prince Darius at Avery, nanatili lamang sila na nakatingin sa matanda na para bang si
Nang makarating na sila sa tapat ng lagusan na dinadaanan nila sa tuwing lalabas at papasok sila ng kastilyo ni Avery, ay agad na bumaba si Prince Darius ng karwahe na buhat-buhat ang dalaga, inalalayan naman siya ng coachman.He immediately walks through the hallways of the castle. Lakad-takbo na ang kanyang ginagawa hanggang sa makarating na sila sa tapat ng kanyang kwarto.He gently layed her down on his bed and fixed the blanket on her."Wait for me here, I'll go get some help."Prince Darius was about to leave when Avery held his hand that made him turned his gaze at her again."D-Don't l-leave..."Agad na lumapit ulit sa tabi ni Avery ang prinsipe. "Kailangan natin humingi ng tulong. Hindi ako papayag na hahayaan lang kitang ganiyan."Naalerto kaagad ang binata nang bumangon mula sa pagkakahiga sa Avery. He helped her to sit comfortably on his bed. Nilagyan din niya ng unan ang likuran ni Avery para hindi ito m