CHAPTER 7

Kinabukasan ay pumasok nga si

Raffy sa trabaho. Kahit maga pa ang

mga mata nya ay sinikap nya pa ring

gumising ng maaga upang makarating

agad sa opisina.

Ngayon ay inihanda nya ang naiwang

scheme na ipapakita nya sana kay

Grand. Kahit malungkot at tuliro pa

rin sa nangyari, buong lakas pa rin

syang bumangon upang pagsilbihan

ang taong pinagkakautangan nya ng

malaking halaga.

"Raffy.. I'm not expecting you to be

this early. How are you? Are you sure

na kaya mo na?"

Si Brix na biglang pumasok sa opisina

nila. Alam na nito na may tao na sa

loob dahil may duplicate keys naman si

Raffy sa opisina nila.

"Brix.. Wag kang mag-alala, kaya ko

naman. Kailangan ko lang talagang

pumasok. Nakakahiya na kay Sir

Grand. Sobra-sobra na ang naitulong

nya sa amin,"

Tsk. Alam mo, si Grand.. Kahit

ganun yun, bihira kung magsalita at

kahit hindi mo alam ang timpla ng

ugali niya paminsan-minsan. Pero

kapag nag offer na yun ng tulong..

Trust me, he's sincere about that.

Bayaran mo mano hindi, basta

nakatulong sya. Okay na yun."

"Pero, hindi ko naman hiningi ang

itinulong nya.. Gagawin ko yung

utang sa kanya. Idadagdag..."

Muntik na syang masamid sa sariling

laway dahil sa sasabihin nya sana.

"Idadagdag? Sa ano?"

Tanong ni Brix sa kanya.

"A-ah.. Idadagdag ko sa mga utang ko

sa kanya.. Alam mo naman siguro na

Sya ang sumagot para makauwi kami

sa probinsya.."

"Oh yeah, but he said na tulong

nya yun sa inyo. Kaya, wag mo ng

bayaran yun."

Kung alam mo lang Brix kung gaano

na kalaki ang utang ko sa kanya.

Kaya lang, hindi ko pwedeng sabihin.

Mahigpit na bilin nya sa akin yun.

Makalipas ang ilang minuto ay

dumating na si Grand sa opisina nila.

"Are you sure kaya mo na?"

Kaagad na tanong at bungad nito sa

kanya.

Nakakapanibago na hindi ito nakita ni

Raffy na umiinom ng kape sa pagpasok

nito.

"S-sir.. Magandang umaga po. W-wag

po kayong mag-alala, ayos lang po

ako."

Wariy nahihiya pa si Raffy sa

pinakitang concern ng boss.

"Okay. Basta hindi kita pinilit na

pumasok ngayon."

Napatango nalang ang dalaga sa sinabi

ng amo.

Tama ka sir Grand. Ngunit kung hindi

ako papasok ngayon at liliban ng

ilang araw, mas lalo lang lalaki ang

utang ko sa inyo.. Kaya mas mabuti

nang pumasok ako, kahit pa nga

mag-overtime.. Kakayanin ko pa rin

mabawasan lang kahit papano ang

babayaran ko sa inyo.

Bulong ni Raffy sa sarili.

Kahit na sinabi ng boss niya na tulong

ang ginawa nitong pagsagot sa lahat

ng bayarin nila, hindi nya pa rin

matanggap na gann lang kadali para

rito ang magbigay ng ganoong halaga

para sa isang empleado nya.

Sa isip ni Raffy, labis-labis na ang

ginawang pagtulong ng boss nya.

At alam nya sa sarili na may kapalit

ang lahat ng ito.. Para sa kanya, kung

anuman iyon, si Grand lang ang

tanging nakakaalam.

Lihim na pinagmasdan ni Raffy ang

boss na nakaupo na ngayon sa pwesto

nya. Abala na naman ito sa pagkalikot

ng laptop.

Tumayo si Raffy at nagpunta sa harap

ng mesa ng boss nya.

Uhh.. Sir? Pwede ko po ba kayo

maistorbo?"

Ilang segundo pa ang lumipas bago

nag-angat ng mukha si Grand.

"Ano yun?"

Malumanay na tanong nito.

"M-may ipapakita lang ho sana ako

sa inyo. Isang scheme po. Sana po

magustuhan nyo."

Iniabot nya ang ginawang scheme kay

Grand.

Halatang namangha ito sa ipinakita

nya dahil sa reaksyon ng mukha nito.

"Wow. This is a masterpiece Miss

Pastrana."

May kung anong bagay ang tila

kumurot sa bahagi ng puso ni Raffy

nang marinig na naman nya ang

pagtawag ni Grand sa kanya.

Masyado pa rin itong pormal sa

pakikitungo sa kanya. Wari hindi pa

rin nito tinitibag ang kongkretong

pader na hinarang nito sa pagitan

nilang dalawa.

"S-sir."

"The design I've been looking

for precisely. Nakuha mo Miss

Pastrana. ! Great Job! This deserves a

celebration.!"

Sa tuwa nito, agad nitong pinatay ang

laptop na kanina lang ay kinakalikot.

"C'mon, come with me. May

pupuntahan tayo."

"S-sir.. K-kayo nalang po siguro."

Kahit pa masaya si Raffy na

nagustuhan ni Grand ang ginawa nya,

ayaw nya pa ring magsaya ng lubusan

bilang respeto na rin sa kamamatay

lang na ama.

No. You should come with me.

It's not a party or what. I know it's

impertinent na dalhin kita sa mga

ganun. Kamamatay lang ng itay mo,

kaya hindi bagay sayo ang mag saya

ng wala namang kabuluhan. Kaya,

tara,"

Nauna ito palapit sa pinto.

Kahit pala ang isang Grand Yvcaz ay

marunong ding mnakiramdam. Alam

ya ang pinagdadaanan ko. Kung

hindi lang talaga sya nag-offer sa akin

ang pinakamabait at pinakagwapong

nilalang sa balat ng lupa.

Napakaswerte ng taong mamahalin

"Miss Pastrana? Are you coming with

me?"

Pukaw nito sa kanya.

"Ah! 0-opo.."

Dahil sa taranta, napapayag sya ni

Grand nang wala sa oras. Kaya, wala

syang nagawa kundi sumunod nalang

dito.

Brix, we're going out. Ikaw na muna

ang bahala rito. Just call me kung

may naghanap sa akin or may mga

Concerns."

"Okay."

Hindi man lamang ito nag abala na

tingnan sila ni Grand.

Panay ang pagbabasa nito sa isang

papel.

Papunta na sila sa elevator.

Tahimik lang na nakasunod si Raffy sa

likuran ni Grand.

Pagbukas ng pinto, agad na nakita ni

Raffy ang nag-iisang tao sa loob nito.

Abala man ito sa pagkalikot ng

cellphone habang nakayuko, alam na

ni Raffy kung saan nya unang nakita

ang taong ito.

Teka..

Pumasok na si Grand sa loob. Ngunit,

hindi pa rin sumusunod si Raffy sa

kanya. Kaya, pinindot nyang muli ang

buton ng elevator.

Miss Pastrana? Are you gonna stand

there? Or what?"

"You are the same old Grand

Timothy Yvcaz I knew since we were

young. Hindi ka pa rin nagbabago.

Enigmatic ka pa rin hanggang

ngayon."

Natatawang saad ng tanging taong

kasama nila ngayon sa elevator.

Hindi na ito nakatingin sa cellphone,

bagkos ay nakatingin na ito sa kanila

ni Grand.

Nagulat si Raffy nang lumabas ito at

iminuwestra ang mga kamay nito sa

tabi nya.

"Lady's first."

Nagtataka man sa ginawa ng lalaki, ay

napasunod sya nito. Para itong magnet

na hindi mo mailagan. At gaya ng

unang pagkakataon na nakita nya ito,

ganun pa rin ang turing nito sa kanya.

Napaka maginoo nito.

Teka.. Ibig sabihin. Hindi sya

nagtatrabaho rito?

Yeah. And you are the same Clyde

Montereal na nakilala ko 15 years

ago. You know what? Hanggang

ngayon? Pakialamero ka pa rin.

Ano naman ngayon kung enigmatic

ako? And what exactly are you doing

here? Sa BUILDING KO?"

Clyde Montereal??? Pamilyar sa akin

ang pangalan nya... Saan ko nga ba

nakita o narinig iyon??

"Bakit? Bawal na bang tumuntong

dito ang soon to be part-owner

ng kompanya mo0? Aba! That's so

disrespectful, Grand. Kailangan

mong makitungo ng maayos sa mga

kasosyo mo, di ba Miss?"

Kitang-kita ang pangingislap ng mga

mata nito nung tumingin ito kay Raffy.

Nakangiti pa ito na parang modelo ng

isang toothpaste.

"A-ahh.. O-opo.."

Pagsang-ayon naman nya rito na

parang na hipnotismo sa itsura nito.

Oh, di ba? Sang-ayon sa akin si

Miss cute. Alam mo Grand, masanay

ka nang makita ako madalas sa

BUILDING MO. Kasi, alam mong

malapit na rin akong maging parte

ng kompanyang ito. Kumbaga, ako

na ang mag-mamay-ari ng isang

haligi ng buong building na ito. At

kung papalarin..."

"Shut up. Alam mong hindi

ako makakapayag sa gusto mo

Sige, mag invest ka. Wala akong

pakialam. Ngunit, ito ang tandaan

mo.. Hangga't nabubuhay ako.

mananatiling YVCAZ EMPIRE ang

pangalan ng kompanyang ito."

Nagtagisan ang dalawa ng tingin.

Magkasing tangkad ang mga ito kaya

si Raffy na nasa likuran ng dalawa ay

parang bata na hindi na mapakali sa

naririnig at nakikita.

Makikita sa mga mata ni Grand ang

nag-aapoy na galit habang si Clyde ay

kalmado lang na nakipagtitigan kay

Grand. Parang alam na alam na nito

ang gagawin sa mga oras na iyon.

Gumaan ang pakiramdam ni Raffy.

S-Sir Grand Tara na po...

Nauutal na anyaya nya rito.

"By the way, bago man lamang tayo

maghiwalay ng landas.. I just want

to inform you na hindi mo pala

ako makikita next month dito kasi

aalis ako. I have something to do in

Switzerland kaya, makakahinga ka

ng maluwag."

Natatawa pa rin nitong

pagbibigay-alam kay Grand.

Hindi na sumagot si Grand. Lumabas

na ito ng elevator at hindi man lang

lumingon.

"S-sorry po s-sir."

Hindi man nya alam at kilala ang

taong ito, nababatid nyang mataas

ang katayuan nito sa buhay. Ramdam

nya na kagaya ng boss nya, tinitingala

rin ito sa industriya at maaaring

magkatulad lang ang dalawa ng estado

sa buhay.

Ngumiti lang ito sa kanya.

Naunang lumabas na rin si Raffy mula

sa elevator. Hindi man nya nilingon,

alam nya na nakasunod lang si Clyde

sa likuran nya.

"Bakit ang tagal mo?"

Tanong ni Grand sa kanya nang

makarating na sya sa parking lot.

"Sorry sir."

Sumakay na sya sa sasakyan ng boss

nya. Nasa tabi sya nito.

Habang tumatakbo na ang sasakyan ni

Grand, palihim na sinulyapan ni Raffy

si Clyde sa side mirror. May kausap ito

sa cellphone at pasakay na sa kulay

asul na sobrang kintab at marangyang

kotse.

"Wag kang lalapit sa kanya. I know

he's meek-eyed but trust me, kung

anong kinaamo ng itsura at mata

nya, ganun rin kagaslaw ang ugali

nya."

Hindi inasahan ni Raffy ang sinabi ni

Grand sa kanya. Malamang nakita nito

ang lihim na pagsulyap nya kay Clyde

sa side mirror.

Bakit nya ako binigyan ng babala? Ano

bang meron? Eh hindi ko naman talaga

kilala ang taong iyon. Siguro, nakita

ko siya minsan sa elevator nung nag

aapply pa ako. Ngunit, kasabayan ka

rin naman namin sa elevator sir ah?

Nasa likod ka pa nga nun. Akala ko

nga nun ay janitor ka lang at sya ang

may-ari ng kompanya mo..

"S-sir?? S-sino po sya? K-kapatid nyo

po ba?"

Naniningkit ang mga mata ni Grand na

sinulyapan sya sa rearview.

"Hell no. Kung magiging kapatid ko

yun, mas gugustuhin ko nalang ipa

abort ako kaysa mabuhay sa mundo

na may kadugong kagaya nun."

Bakit ??? Kung ganun ka gwapo at

sopistikado, bakit hindi? Eh, parang

ang layo naman ng itsura nya sa

paglalarawan mo sa ugali nya.

"M-mabait naman po sya.. Tsaka..

Maginoo."

Pagkontra nya sa naunang pahayag ni

Grand.

I don't know Miss Pastrana. But

I know one thing about him, he's

unreasonable, a knave."

"K-knave??"

"Yeah. Isa syang tuso."

Tuso? Sa bagay, hindi ko naman talaga

sya kilala. Ngunit inaamin ko, minsan

ko na rin syang inisip.. Na Crush at

First sight ata ako sa lalaking yun. Ikaw

ba naman ang pakitaan ng ganun ka

bait na pakikitungo kahit hindi ka nya

kilala.. Hayy.

"We're here."

Sa labas pa lang, nakita na ni Raffy ang

kumpulan ng mga tao.

Nauna nang bumaba si Grand at

dumiretso sa loob ng malaking lugar

na iyon.

Agad din namang bumaba si Raffy at

sumunod sa boss.

Doon ay namangha sya sa bumungad

sa kanya. Puro puti ang nakikita nya.

Karamihan ay mga bulaklak na nasa

paligid. Ang iba naman ay mga tela na

ginawang dekorasyon, att mga kandila.

Simbahan??

"Miss Pastrana! Over here."

Tawag ni Grand sa kanya. Naka upo ito

sa harapan. Di naman magkamayaw

ang mga tao na may dalang camera sa

pagkuha ng litratO sa boss nya.

Tumakb0 sya palapit rito.

"Dyan ka lang umupo.'

Itinuro nito ang upuan na nasa likuran

nito.

"S-sir... Kaninong kasal po ba ito??"

Di napigilan ni Raffy na magtanong

dito.

"Kasal ng yaya ko."

"H-ha??"

Hindi na ito sumagot pa hanggang sa

nag-umpisa na ang seremonya.

Naunang naglakad ang groom

papuntang altar. Sinundan ng mag

sponsor at mga abay.

"Grabe no? Ang swerte talaga ni

Martina! Kahit wala na sya sa poder

ng mga Yvcaz, si Sir Grand pa rin ang

sumagot ng kasalnya.. Grabe."

Narinig ni Raffy na nagsalita ang

babaeng katabi nya.

"Sinabi mo pa! Ang gwapo talaga ng

principal sponsor ni Tinang!!! Sana

all talaga... Sana, ako rin ikasal..

Pero gusto ko.. Sa kanya..."

Segunda naman ng isa pang katabi nito

na parang maihi na sa impit ng boses

nito.

"Shh! Baka marinig ka nya."

Saway naman ng kausap nito.

Hayy. Ipagdadasal ko yan ate. Pag

nangyari yun.. Isang malaking SANA

ALL talaga.

Pero.. Teka.. Di ba. sabi nung isa? Wala

na sa poder nya ang ikakasal??

B-bakit... Bakit sya pa rin ang sumagot

ng kasal nito??

Di kaya....? Di kaya ginawa nya rin sa

yaya nya ang ginawa nya sa akin???

Ngunit. Parang imposible naman ata?

Tahimik na pinagmamasdan ni Raffy

ang likuran ni Grand.

Hanggang sa biglang tumugtog ang

orchestra.

Rinig na rinig ni Raffy ang paborito

nyang kanta. Kasalukuyang tinutugtog

ng orchestra ang kantang Perfect ni Ed

Sheeran.

Kasabay ng pagtugtog nito ang

palakpakan at pagsisitayuan ng mga

tao sa loob ng simbahan na iyon.

Napatayo nalang din si Raffy mula sa

kinauupuan.

Kitang-kita nya ang paparating na

babaeng ikakasal.

Magarbo ang suot nitong trahe de

boda.

Taliwas sa iniisip nya na may edad na

ang ikakasal, bata pa pala ito, maganda

at matangkad pa.

Ngunit ang talagang kumuha ng

atensyon nya ay ang mga magulang

nito sa tabi.

Ang ina na nasa kaliwang gilid nito

ay panay ang pagpunas ng luha,

samantalang ang ama na hinahawakan

ng ikakasal ay tahimik lang.. Ngunit

kitang-kita ni Raffy na sobrang saya

nito na ihatid sa altar ang anak.

Hindi napigilan ni Raffy na maalala

ang kanyang yumao na ama..

Itay. Kung nasaan man kayo ngayon.

Sana masaya po kayo.. Hindi man natin

pwedeng ibalik ang mga oras para sana

naiwasan natin na magkahiwalay ng

tuluyan... Nagpapasalamat pa rin po

ako na ikaw ang naging tatay ko. At

kung mabubuhay man po akO muli.

Ikaw at ikaw pa rin po ang pipiliin kong

maging tatay. Sayang lang.. Hindi nyo

na po ako maihahatid sa altar kung

ikakasal na po ako balang araw...

Biglang nanikip ang dibdib ni Raffy

hanggang sa maramdaman nyang

nag-uunahan na naman sa pagpatak

ang mga luha nya.

Hanggang sa sumisingap na sya.

Pinagtinginan sya ng mga katabi

nya. Nagtataka ang mga ito kung

bakit gann na lamang ang kanyang

reaksyon.

"S-sorry.."

Hindi na nya natiis ang silakbo ng

damdamin kaya humingi sya ng

paumanhin at tuluyan nang lumabas

ng simbahan.

Iniwanan nya si Grand sa loob.

Sumandal sya sa pader. At doon

ipinagpatuloy ang pag-iyak.

"Itay... Miss na miss ko na po kayo.

Sana, kahit sandali man lang ay

mayakap ko po ulit kayo.. "

Alam nyang imposible ang hinihiling..

lamang sa sementadong upuan at

ipinatong ang ulo sa tuhod habang

patuloy pa rin sa pag-iyak.

Ilang sandali pa. Nakarinig sya ng mga

yabag ng paa.

Tumigil ito sa harap nya.

"Wala akong panyo kaya ito muna."

Nag-aalangan man na iangat ang ulo,

tiningnan nya pa rin ang taong nag

alok ng kung ano sa kanya.

May dala itong isang rolyo ng tissue.

"Hiningi ko lang doon. Alam ko

kasing umiiyak ka na naman."

"S-sir Grand.."

Nagpakawala ito ng buntong-hininga

bago nagsalita muli.

"I heard you wished to hug him.. You

know that's so impossible but I can

help you again with that."

Kumunot ang noo ni Raffy sa sinabi ni

Grand.

"B-bakit sir?? B-bubuhayin nyo po ba

si itay?"

Inosenteng tanong nya rito.

Di napigilan ni Grand na mapangiti.

"Mas lalong impossible naman ata

yan? May pera ako, yes. But, to bring

back someone's life? No. I CAN'T do

that. I really just Can't. No one can.

Not even the richest person in the

world. But, you can still hug him if

you want."

"P-paano po sir?"...

"Tumayo ka muna" ...

Nakapamulsang utos nito sa kanya.

Sumunod nalang sya sa utos nito

bilang boss nya ito at gusto sya nitong

tulungan.

Bigla nitong itiningkab ang braso at

kamay sa ere.

"Close your eyes. And just imagine

na ako ang tatay mo. Feel free to

hug me and tell your supplications.

Wag mo sa akin sabihin ang mga

hinaing mo ha? Kundi sa tatay mo at

sa Panginoon. Kausapin mo Sila even

though hindi natin Sila nakikita,I

know na nakikinig Sila."

Puno ng pagkamangha na tinitigan

ni Raffy si Grand. Nakapikit ito at

naghihintay sa pagyakap nya.

A-ano bang nangyayari? B-bakit ang

bait-bait mo sa akin?? Bakit mo ako

dinadamayan ng ganito?? Grand..

Kung ano man ang iniisip mo, alam

kong kayang-kaya mo yung kunin.

Ngunit, hindi na sa ganitong paraan na

tutulungan mo pa akong kalimutan ang

sakit na nararamdaman sa pagkawala

ng itay ko.

Subalit... Hindi ko rin maiwasang isipin

na baka ako lang talaga ang nag-iüsip

ng masama sayo.. Pano kung.. Nagawa

mo lang yun dahil sa pag-aakala kong

iyon nga ang patutunguhan ng alok

mo? Pano kung sobrang malisyosa ko

lang? O. Baka tama naman talaga ako?

Ano ba talaga Grand?? Hindi talaga

kita ma kalkula.. Tama nga si Clyde,

enigmatic ka.. Napaka misteryoso mo.

Iminulat nito ang kaliwang mata kaya

natigilan si Raffy sa pag-iisip.

"Ano na??"

Unti-unti syang lumapit rito kaya

ipinikit nitong muli ang mata.

Hindi naman siguro masamna kung

yayakapin ko sya.. Siguro, pag ginawa

ko iyon maiibsan ang pangungulila ko

kay itay. Baka sya nga ang ipinadala

nya sa akin upang makiramay at

tumulong.

Pangit man kung iisipin, alam ni Raffy

na makakatulong ito sa kanya. Sobrang

bigat na ng pakiramdam niya. Kung

kikimkimin nya ang lahat ng ito, baka

isang araw, mababaliw nalang sya.

kaya ipinikit na Lang ni RAFFY Ang kanyang mga mata bago tuluyang inilapat Ang katawan Kay grand.

Bahagyang nagulat pa ito sa pagyakap

nya.

Sobrang akma nito. Kahit papaano'y

mailalabas ko kay sir Grand ang

nararamdaman ko.

"Tay... "

Pagsisimula nya.

"Kumusta na po kayo riyan? Ako

po. Eto, pinipilit pa rin pong

makabangon at makapag-umpisa

muli. Tay, kung nasaan ka man

ngayon, sana gabayan nyo po ako.

Kahit hindi ko na po kayo makikita,

na patuloy nyo pa rin po akong

samahan sa paglalakbay ko. Sana

po balang araw, sabay nating

makakamit ang mga pangarap

natin.. Ako po ang magpapatuloy

ng mga gusto nyong makamit sa

buhay. Pinapangako ko po yan.

Tsaka... Ikumusta nyo nalang po

ako kay Jesus, Mama Mary at sa

Makapangyarihang Ama Itay.

Nawa'y kasama nyo na ho sila.. Sa

langit. "

Idinilat na ni Raffy ang mga mata.

Si Grand na tahimik lang na nakatitig

sa kanya ang nakita nya.

Sa gulat, madali syang lumayo rito.

"S-sorry p-po sir... Nadamay pa ho

kayo sa pagluluksa ko."

Paumanhin nya.

"Kaya nga tinawag na KARAMAY

Miss Pastrana. So, How is it? Are you

feeling relieved? Or what? Do you

want to talk to him personally? You

can visit him now, if you want?"

Ngumiti si Raffy at umiling.

"H-hindi na sir.. Okay na po ako

kahit papano. Sobrang laki po ng

tulong nyo. Tsaka, baka po masanay

ako sa inyo. Magaling po pala kayong

Ngumiti rin si Grand.

"Actually, this is the first time na

nakiramay ako ng ganito. It feels

good pala na nakakatulong ako as

emotional support. So, alam mo

na. If you're feeling weary, I'm just

here."