ANG pagsara ng pinto ang pumukaw sa aking katinuan. Blangkong titig ang pinukol ko doon.Hindi ko namamalayan ang kusang pagbalong ng mga luha ko sa mga mata kung bakit ay hindi ko alam. Dapat makadama ako ng hiya at pandidiri sa sarili ko dahil sa pag-ayaw ni Hade sa nais ko sanang mangyari ngunit taliwas ang naramdaman ko ngayon. I felt disappointed. Napayakap ako sa sarili saka malaya kong pinakawalan ang mga luha. Hindi ko malaman kung bakit nakadama ako ng kahungkagan sa pagkakataon ito. Mas lalo akong napahikbi nang marinig ko ang ugong ng makina ng sasakyan na papalayo nang papalayo. He left after all.Isang mapait na ngiti ang sumilay sa aking labi. At sino naman ako para pagtuonan ng pansin ng lalaki? Nahihibang ka ba Amella?Wala naman kaming kaugnayan sa isa't isa. Hindi ko rin malaman kung bakit gano'n na lang ang kagustuhan kong may mangyari sa amin kanina na kung tutuusin sa mismong dati kong asawa na si Christian ay hindi ko maipa-ubaya ang sarili, kay Hade pa talaga
MATAMAN akong nakamasid sa madla mula sa isang sulok na hindi abot ng liwanag mula sa ilaw ng bulwagan. Hawak ang isang kopita ng wine ay paminsa-minsa'y sinisimsim ko iyon.There, nakita ko si Shane na masayang nakihalubilo sa mga kakilala sa isang pagtitipon. Kasal ng isa sa kaklase nito noon at sinama ako ng pinsan upang magpalipas ng kabagutan.Nakasuot ako ng isang eleganteng puting gown na may simpleng tabas. Hindi masyadong nakakaagaw ng mata. Lahat ng mga panauhin ay magagara at bigatin.Masaya ang mga bisita na sumasayaw at sumasabay sa malamyang musika na pumainlang sa buong paligid. Madaming mga tao ngunit ni-isa do'n ay wala akong kakilala. Isa akong estranghero sa pagtitipon na dinaluhan ko.. Naninibughong muli kong sinimsim ang alak sa kopita. Napangiwi ako ng kaunti nang malasahan ang pait niyon. Dama ko ang pagdaloy ng mainit na likido mula sa bibig ko pababa sa aking lalamunan.Panay buntong hininga ko na lang dahil wala naman akong makaka-usap. Lihim ko lang na sinu
NANGINGINIG na niyakap ko ang aking sarili habang naka-upo. Pasimpleng pinahid ko ang mga luha sa pisngi.Hindi ko alam kung paano ako lalabas dito na ganito ang aking hitsura?Punit ang pang-itaas na bahagi ng suot kong gown. Ano ang idadahilan ko kay Shane?Ano ba ang problema ng Hade na iyon at basta na lang ako sinugod. Hindi ko talaga mahulaan ang takbo ng utak ng lalaki. Nagugulo pa lalo ang utak ko ng dahil sa ginawa nito.Nang mahimasmasan ay pinilit kong ibalik ang kompiyansa sa sarili. May naririnig akong mga yapag papalapit sa kinaroroonan ko. Napahalukipkip ako sa isang sulok ayaw ko na may makakita sa akin ng ganito ang ayos.Makalipas ang ilang segundo ay lantad sa aking paningin ang paa ng isang panauhin na nakatayuo sa aking harapan.Nang tiningala ko ang may-ari ng bulto nagulat ako sa imaheng bumungad sa aking mga mata."C-christian!" sambit ko, bakas sa mukha ko ang pagkagulat."Amella." Nilahad ng binata ang kanang palad sa harapan ko. His eyes travelled all over m
Isang katok ang pumukaw sa diwa ni Hade mula sa malalim na pag-iisip. "Come in." Bumungad sa kanya si Franklin nang bumukas ang pinto ng kanyang office. Inangat niya ang paningin sa kanyang assistant."Boss heto na po ang mga files na hinihingi mo akin nu'n isang araw," lahad nito sa ibabaw ng mesa niya. "Thank you." "You're welcome Boss." Tumalikod na ito at lumabas ng silid. Kinuha ang folder at binuksan. Tumambad sa kanyang paningin ang isang larawan ng babae, kasunod ay ang mga personal records nito. "Amella Mondragon, that is her name." Binasa pa niya ang ibang pang record nito. Nalukot ang kanyang noo. "This is odd?" Nagsalubong ang kilay ni Hade na ini-isa isa ang mga dokumento. The woman suffered from Dissociative Amnesia 2 years ago. She got it from a car accident. Kasal ito kay Attorney Velez ngunit naghiwalay rin. Hindi siya makapaniwala sa kanyang nabasang impormasyon. Sana alam niya ito noon pa. How come he was so fool? Now, nakadama siya ng awa matapos mabasa ang
MATAMAN kong sinuyod ang aking repleksiyon sa harap ng eleganteng salamin sa loob ng silid. Nanginginig na inangat ko ang mga daliri at inabot ang sarili kong hitsura. Bawat linya at detalye ay pilit kong inaalala. Pilit kong kinalap sa aking diwa. May maganda akong hugis ng mata na sinamahan ng malalantik na pilikmata. Ang aking ilong ay may katamtamang tangos at labi na katamtamang pouty at sadyang natural na mapupula. Mikinis din ang aking pisngi at kutis porcelana. Malaperpekto ang taglay kong ganda ngunit kahit anong piga ko ng aking utak ay sawi kong mahanap ang sarili. Hindi ko kilala ang babae sa salamin. Ni munting parte ng hitsura nito ay hindi ako pamilyar. Walang bahagi nito na nagpa-alala sa'kin sa nakaraan. Kuyom ang palad ay mariin kong naipikit ang mga mata. Naninibughong napabuga ako ng hininga. Hindi ko namamalayan ang munting butil ng luha na kumawala sa gilid ng aking mga mata. Lihim akong napatanong sa aking sarili. Sino ba talaga ako?
"AMELLA, 'san ka pupunta, anak?" blankong tanong ni Mommy Patricia sa akin habang pababa ito ng hagdanan mula sa ikalawang palapag ng aming bahay.Si Patricia Mondragon, the woman who showered me love. "Somewhere," matipid kong sagot at hindi inabala ang inang tingnan sa mukha. Sa halip pinagpatuloy ko ang pagtirintas ng sintas sa sapatos ko. "Somewhere?" Nakataas ang kilay nitong ulit sa sagot ko. "Please Amella, sabihin mo kung saan ang punta mo, anak?" mahinahong giit nito na halatang nag-alala."H'wag kang mag-alala mommy. Okey lang ako. May kailangan lang akong puntahan," sagot ko na hindi pa rin tumingin sa mukha nito.Umungol si Patricia na halatang hindi kumbinsido ngunit sumuko din ito. "Kahit anong gawin ko'y hindi kita mapipigilan diyan sa gagawin mo. Basta mag-ingat ka, Amella." Bakas ang pag-alala ang sa mukha nito pagkatapos ay isang
HINDI ako nakatulog ng gabing iyon at paulit-ulit na sumagi sa utak ko ang lalaking nakatagpo ko sa bukid. Bumalik-balik sa diwa ko iyon hindi dahil sa kagwapohan na taglay nito kundi ang kalungkutan na nasilayan ko sa mga mata ng lalaki.Pabali-baling lang ako sa kama halos hindi ako dinalaw ng antok. Pinilit kong ipikit ang aking mga mata pero palagi na lang lumilitaw ang imahe ng lalaking estranghero sa balintataw ko.Who is that man, anyway? As if kilala ko 'yon. Konta-gustong bumangon ako at bumaba ng kusina. Nagsalin ako ng gatas sa baso. Kailangan ko ng matulog at maaga pa ako bukas para sa tindahan ko. Akmang itutungga ko ang baso nang tumunog ang hawak kong cellphone. Nakita ko ang pangalan ng aking ina sa screen."Oh, thank goodness you answered my call, Amella," dinig ko si Mommy Patricia sa kabilang linya."Mom."Nanghingi ito ng pabor dahil naaberya ang sasakyan nito at ni-maski taxi ay walang dumadaan sa kinaroroonan nito.Agad akong nagbihis ng maong highwaist short an
"SAAN, ba tayo pupunta ha?" Kunot noong tanong ko kay Shane ang pinsan ko. Anak ito ng kapatid ng Mommy ko. "H'wag ka nang magtanong at sumama ka na lang." Nakataas ang kilay sabay irap ang mga mata ni Shane. Inayos nito ang iba naming mga bagahe."Whatever," nagkibit balikat na lang ako. Kontra gustong kinarga ko ang iba naming gamit sa compartment ng sasakyang dala ni Shane. Minsan hindi ko talaga ma-spelling 'tong pinsan ko. Travel blogger kasi ito kaya minsan kung saan-saan ako dinadala. Magkasabay kaming pumasok sa loob ng kotse. Napasimangot akong bigla nang maalala ko ang aking kotse. Mag-iisang buwan nang nakaratay sa talyer. Pinapa-repaint ko pa kasi. Sobrang nasira ang bumper. Walang hiyang lalaki! "Pagnakita ko ulit ang mayabang na lalaking 'yon puputolan ko talaga iyon ng leeg," kikibot kong bulong sa aking sarili. "Anong problema mo?" salubong ang kilay na tanong ni Shane nang mapansin nito ang pagkalukot ng mukha ko. "Nuh?" ismid kong sinandal ang likod sa backrest