Chapter 5- Danag (Act 3)

Naiiyak na lumapit sa akin si Quillia. Bakas pa rin sa kanyang mukha ang takot. Sino bang mag-aakala na ang paglabas mo sa gabi ang magiging mitsa pa ng kamatayan mo?

"Tulungan mo ako! Hindi ko ginustong mamatay! Dapat talaga nakinig na lang ako kay Calla!" ang sabi ni Quillia.

"Teka sino ba si Calla?" ang tanong ko.

Napatingin naman sa akin si Quillia. Lumingon-lingon ako sa paligid dahil baka mapagkamalan akong baliw at isiping bagong takas ako sa mental hospital.

"Ang mabuti pa ay bumalik tayo sa lumang building. Huwag kang mag-aalala ligtas ka sa amin. Isa kami sa nagsosolve ng kaso tungkol sa pagkamatay mo," ang sabi ko sa kanya.

Nakita ko ang ka-aliwalasan sa kanyang mukha at agad siyang lumapit sa akin.

"Talaga? Tutulungan mo ako?" ang tanong ni Quillia sa akin.

Tumungo naman ako. Napalingon naman ako sa aking likuran at nakita ko ang lalaking nakabunggo ko kanina. 

"Pasensya ka na. Nagulat ba kita?" ang tanong nito