As soon as Luther reached the entrance of the hospital he immediately run as he bridally carried the girl still shaking in fear. Pabalik-balik ang tingin niya sa dinadaanan at sa dalaga, nag-aalala kung tama ba ang ginagawa niya. Nang makita ang papalapit na nurse ay agad na ininform ang mga ito sa kalagayan ng dalaga. Mabilis naman itong inaksyunan ng mga medical staffs at dinala ang dalaga sa kwartong nararapat dito. Naiwan naman ang binatang naghahabol pa ng hininga sa ginawang pagtakbo. 'Is she gonna be okay?' tanong sa sarili na may bahid ng pag-aalala para sa dalaga. He saw how his mother suffered from such illness and he knew mental health is no joke. Malalim ang hiningang umupo ito sa nakahanay na bench sa pasilyo. Inilabas ang phone para magpalipas ng oras habang naghihintay ng bigla itong makatanggap ng tawag sa kaibigan. " What is it?" ( Gransil has come.) Agad na Napapikit ang binata sa narinig. Nadagdagan na naman ang problemang kanyang iisipin. " You deal with it
" Alright, send me the documents immediately, I want everything. Do your job right this time, Kheed." Nagising ako sa malamig at pamilyar na boses. Kunot ang noong napalingon pa ako sa pinanggagalingan nito at doon ay nakita ang pamilyar na kunot na noo ng boyfriend ko habang nakaupo sa sofa at may kausap sa phone. May ilan pa itong sinabi sa kausap ng sa wakas ay napansin na ako, agad naman na binaba ang hawak na phone saka ako nito nilapitan. " How's you?" Walang bahid nang galit pero hindi ko din mahagilap sa tono nito ang pag-aalala. Tumingala ako at tumingin sa mukha nito, mas okay na din siguro ang ganito kaysa lagi niya akong sinusungitan. Ngumiti ako dito, " okay naman." " Are you sure? Or do you need more time to recover? " Muli pang tanong nito. Nagtataka naman ako sa biglang pagbabago nito. Parang kagabi lamang ay nagkaron kami ng pagtatalo. Papaanong nagbago agad ang pakikitungo nito ngayon sakin? May nangyari ba kagabi na hindi ko matandaan? May nagawa ba akong tama?
Tahimik akong nakamasid sa bintana ng kotse, nakatingin sa makukulay na ilaw galing sa mga kabahayan na siyang nagbibigay liwanag sa madilim na kalangitan, naghahanap ng paglilibangan. Halos tatlumpong minuto nang nagmamaneho ang boyfriend ko pabalik sa hotel pero kahit isang salita ay wala akong naririnig dito. Hindi ko alam kung may nagawa na naman ba akong kasalanan dito. He still wear his infamous wrinkled forehead na nagbibigay dalawang isip sa akin kung magbubukas ba ako ng pwede naming mapag-usapan. Ayoko nang madagdagan pa ang galit na nararamdaman nito sa akin, kaya kahit ang awkward ay mas pinili ko na lang manahimik. Bagot na nakadikit ang ulo ko sa bintana, nagmamasid pa din sa paligid ng makita ang isang pamilyar na lugar. Agad akong napabangon at masiglang tinignan ito nang madaanan ito ng kotse. " Tumutugtog din pala sila kahit sa gabi." Anas ko na halos mapilipit ang leeg sa pagtingin sa mga musikerong minsan niyang nakasamang tumugtog. Napangiti ako habang sinasariw
After the call, Luther never let Samantha get away from him. Hindi na ito nakalabas pa ng kwartong tinutuluyan. Maging ang pagsilip sa bintana ay ipinagbawal ng binata na hindi naman maintindihan ng dalaga. She doesn’t know why does she have to stuck herself on the four lonely corners of room. Napakaganda ng bansang pinagdalhan sa kanya ng kasintahan, madami silang pwedeng mapuntahan; bakit mas pinipili nitong ikulong siya sa loob? Walang ideya ang dalaga sa biglaang pagbabago ng kasintahan. Akala niya, matapos ang naging maayos na pag-uusap nila simula ng maospital siya dito ay magbabago na ang pakikitungo nito sa kanya. Hindi nya akalaing mas magiging matigas pa ang pagtrato nito sa kanya. Umaalis ito at babalik lamang pagmadilim na ang kalangitan. Araw-araw, ganito ang nararanasan ni Samantha sa loob ng tatlong araw. Gustuhin man niyang lumabas ay wala siyang magawa, hindi na niya gusto pang dagdagan ang galit ng binata kaya pikit-mata niya itong sinusunod. Ngayon ay nag- aay
Chapter 45Tahimik akong nakamasid sa bintana ng kotse, nakatingin sa makukulay na ilaw galing sa mga kabahayan na siyang nagbibigay liwanag sa madilim na kalangitan, naghahanap ng paglilibangan. Halos tatlumpong minuto nang nagmamaneho ang boyfriend ko pabalik sa hotel pero kahit isang salita ay wala akong naririnig dito. Hindi ko alam kung may nagawa na naman ba akong kasalanan dito. He still wear his infamous wrinkled forehead na nagbibigay dalawang isip sa akin kung magbubukas ba ako ng pwede naming mapag-usapan. Ayoko nang madagdagan pa ang galit na nararamdaman nito sa akin, kaya kahit ang awkward ay mas pinili ko na lang manahimik. Bagot na nakadikit ang ulo ko sa bintana, nagmamasid pa din sa paligid ng makita ang isang pamilyar na lugar. Agad akong napabangon at masiglang tinignan ito nang madaanan ito ng kotse. " Tumutugtog din pala sila kahit sa gabi." Anas ko na halos mapilipit ang leeg sa pagtingin sa mga musikerong minsan niyang nakasamang tumugtog. Napangiti ako haban
" Meet me or you'll regret it" Paulit-ulit na umaalingawngaw sa utak ko ang huling salitang binitawan ng lalaki sa telepono bago mabilis na tumakbo palabas ng kwartong aking tinutuluyan. Walang tigil at walang pagod na maramdaman sa bawat pagpadyak ng mga paa sa lupa na ang tanging nasa isip ay mailigtas ang taong hawak nito. Hanggang sa unti-unti na palang pumapatak ang ulan nang hindi namamalayan... Ngunit hindi magawang huminto sa pagtakbo... Madilim ang paligid... Tanging ang liwanag na nanggagaling sa kidlat ang nagpapaliwanag sa aking dinadaanan... Maging ang malakas na kulog na kasabay nito ay nagbibigay ng takot sa aking puso... Takot na mahuli ang lahat... Na hindi ko na ito masilayan pa..." It's your choice, you better decide or else... You know what I mean" mala-demonyong ngumisi sa akin ang lalaking minsan ko lamang nakilala kasabay ng pagtutok nito ng baril sa taong naging haligi ng aking buhay na naghihina at nakaluhod, duguang bakas ng pagpapakasakit dito. Ang mga
CHAPTER 1 CHAPTER 1 "Boyfriend kita?" Gulat na tanong ng dalaga habang nakatingin sa napakagwapong Mukha nang nagpakilalang kasintahan nito. "Yes, he is," tugon nang isa sa kasama ng lalaki. " Pretty handsome, isn't it?" Dagdag pa nito na nagbigay siya sa dalaga, "ang swerte ko!" Iling naman na tumalikod na lamang ang lalaking nagpakilala, iniisip ang panibagong problemang sumibol. Their operation was supposed to be successful, but due to a single miscalculation, his plan failed. Hindi niya inaasahan ang aksidenteng ito. Iling na lumabas ng kwarto kung saan nagpapahinga ang babaeng kanina niyang kausap. "Are you sure about this?" Tanong ng isa sa mga kasama ng lalaki, "you know I don't have a choice, Lucas." " Well, I think she doesn't know anything, so we could just let her go." "No. The plan was ruined because of one miscalculation, and I will never allow another one to happen," sagot nito kasabay ng pag-alala kung paanong ang isang pagkakamali ay babago sa takb
Beauty, intelligence, and social status. The university is trying to find that. With her attractiveness serving as the school's public face, brilliant at public speaking and lastly, the university is renowned for its top-notch tutoring because of its social standing. Many girls fit the criteria, but Luther showed interest in the non-participant. Nagtatakang nakakunot ang noo nito sa isinagot sa kanya ng Dean, hindi maintindihan ang ibig nitong iparating. Hindi niya gusto pang pahabain ang usapan ngunit hindi niya lamang mapigilang usisain ang problema. " Why not? She's pretty" kahit hindi naman nakita ang mukha ng babae. Di naman mapakali ang matanda na yumuko at pilit iniiwasan ang mga mata ng gwapong binata. " She did not enter the contest" dahilan nito ngunit hindi ito pinapaniwalaan ng binata. " Well, the contest still on, I could talk to her and---" " You don't understand, Mr. Cromwell" putol sa kanya ng matanda. Buntong hininga itong tumingin kung saan nandon an