Share

2.2 ขอโทษ

last update Last Updated: 2024-12-16 12:57:09

ดวงตาเรียวหมองลงมากกว่าเดิม หมิงหลันหยักยิ้มขึ้นมาพร้อมๆ กับเงยหน้าขึ้นแล้วจ้องมองใบหน้าของท่านจอมมาร

“ข้าไม่รู้ว่าจะกลับไป..ยังเผ่ามารด้วยเหตุผลเช่นไรดี ข้าคือสตรีที่เดินทางไปยังเผ่ามารเพื่อให้กำเนิดลูกของท่าน แต่ทว่าข้าไม่อาจกระทำตามหน้าที่ได้ เป็นเรื่องสมควรแล้วที่ท่านจอมมารขับไล่ข้าออกมา แล้วจะให้ข้ากลับไปที่เผ่ามารอีกครั้งในครานี้..เพื่อการใดกันเล่าเจ้าคะ”

หลี่เจ๋อเชี่ยนพูดไม่ออก หมิงหลันกล่าวออกมาได้เสียดแทงหัวใจของเขายิ่งนัก และท่าทีอาการดื้อดึงของนางในยามนี้ มันบ่งบอกกับเขาได้เลยว่านางไม่ยอมเขาง่ายๆ เช่นเคยเป็นแน่

เขาไม่โทษนางเลย ทุกสิ่งทุกอย่างเขาคือคนผิด และดูเหมือนว่าเขาควรจะเริ่มต้นด้วยการกล่าวคำขอโทษออกไปก่อน ถึงจะถูกต้องและเหมาะสมมากกว่าการมากล่าวชวนนางกลับไปยังเผ่ามารเช่นนี้

“หมิงหลัน..ข้าขอ..”

“ผลัวะ!!!”

ประตูไม้ถูกถีบออกอย่างแรงจนบานประตูแตกกระจายเป็นเศษไม้ชิ้นเล็กชิ้นน้อย หมิงหลันเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อนางเห็นผู้ที่เดินเข้ามาด้านใน

“ท่านพี่ไป๋เฉียน..”

ไป๋เฉียนยังคงอยู่ในชุดแต่งงาน นางสวมชุดสีขาวและมงกุฎหงส์บนศีรษะ ทว่าใบหน้างามล้ำกลับเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา

Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.3 กลิ่นหอมของดอกศาลี่

    เมื่อทุกคนเดินออกไปหมดแล้ว จนในบ้านหลังน้อยเหลือเพียงแค่หมิงหลันและท่านจอมมาร หมิงหลันก็สูดหายใจเข้าลึกเพื่อเรียกสติของตัวเองกลับมา“ข้า..”“ไปกับข้า แน่นอนว่าเจ้าไม่ได้อยู่ในสภาพที่สามารถปฏิเสธได้ ของพวกนี้ข้าจะสั่งให้คนมาขนไปให้ภายหลัง”เมื่อกล่าวจบหลี่เจ๋อเชี่ยนก็จับมือของหมิงหลันเอาไว้ในทันที เขามองหน้านางที่กำลังนิ่งอึ้งอยู่ด้วยแววตาที่แสนอ่อนโยนหลี่เจ๋อเชี่ยนไม่คิดจะพาหมิงหลันไปที่เผ่ามาร เพราะดูเหมือนว่าพี่สาวของนางพร้อมที่จะไปอาละวาดที่นั่นได้ในทุกเมื่อ ยามนี้เขาไม่สนใจอะไรก็จริงอยู่แต่เขาไม่ต้องการให้ท่านพ่อและท่านแม่ลำบากด้วย อีกทั้งเขายังต้องการเวลาที่จะอยู่กับนางตามลำพังสักร้อยปี หรือสองร้อยปีเพื่อให้เรามีความเข้าใจที่ตรงกันหมิงหลันยังไม่ทันจะได้ตั้งตัวนางก็ถูกเขาพามายังบ้านหลังน้อยที่ขนาดไม่แตกต่างกับบ้านที่นางอยู่เลยที่ด้านหน้าของบ้านมีสระบัวขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนกับสระบัวในเผ่ามารที่นางชอบนั่งมอง ส่วนด้านในมีห้องนอนหนึ่งห้อง ห้องครัวเล็กๆ และเก้าอี้ตัวน้อยสอง สามตัว“ท่านจอมมาร พี่สาวข้าจะต้อง..”เขายกมือขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากของหมิงหลันเพื่อไม่ให้นางได้มีโอกาสพูดต่อ“ข้า

    Last Updated : 2024-12-16
  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.4 เข้าใจผิด

    หลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้นเป็นอย่างไรในยามนี้หลี่เจ๋อเชี่ยนประสบพบเจอด้วยตัวเองอย่างลึกซึ้งแล้ว เขาบรรจงถอดอาภรณ์ของหมิงหลันออกอย่างเบามือในขณะที่นางยังคงตกใจกับการกระทำของเขาหมิงหลันยกมือขึ้นมาจับมือของเขาเอาไว้เพื่อเป็นการห้ามปราม“เจ้าเขินอายอันใดกัน มิใช่ว่าวันนั้นร่างกายนี้ถูกข้าสำรวจทุกซอกทุกมุมแล้วอย่างนั้นหรือ?”ไม่เหมือนกันสักนิด นางในยามนี้กำลังตั้งครรภ์อยู่และ..นางไม่อาจกระทำเรื่องที่รุนแรงเช่นนี้ได้“ไม่ได้เจ้าค่ะ..”“....”ยามนี้หลี่เจ๋อเชี่ยนกำลังใช้ความคิดอย่างหนักว่าที่ผ่านมาเขาทำผิดพลาดตรงไหนกัน นางถึงได้..ไม่มีทีท่าว่าจะยินยอมเขาเช่นนี้ครั้งที่แล้ว..มันห่วยมากงั้นเรอะ!ก็..ในยามนั้นเขาเมาจะให้เขามานั่งอ่อนโยนกับนางคงมิได้ อีกทั้งนางยังหวานล้ำขนาดที่สามารถฉีกทึ้งสติของเขาได้ในทันทีที่เขาล่วงล้ำเข้าไป“..แน่นอนว่าครั้งนี้ข้ามิได้เมามายเช่นครั้งก่อน หมิงหลัน..เพื่อเจ้าแล้วข้าล้วนยินยอมอ่อนโยน”คราแรกหมิงหลันมิรู้ว่าจะกล่าวกับท่านจอมมารเช่นไรดีว่านางกำลังตั้งครรภ์อยู่ แต่ในยามนี้ดูเหมือนว่าหากไม่บอกกล่าวออกไปตรงๆ เขาจะไม่ยอมเข้าใจนางแล้วดึงดันจะกระทำเรื่องเช่นนั้น..“ท่านจอม

    Last Updated : 2024-12-16
  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.5 เจียนตาย

    ม่อเกวียนหลับตาลงช้าๆ ด้วยความเจ็บปวด เขายืนมองเทียนจุนที่กำลังส่งยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตาให้เขา “เทียนจุน หมิงหลันมิได้รักเจ้า หรือหากจะพูดให้ถูกคือนางไม่เคยรักใครเลยนอกจากท่านจอมมาร คำกล่าวของเทพีเสวียนม่านเป็นเพียงเรื่องราวที่นางแต่งขึ้นมา..” ราวกับถูกเข็มแหลมทิ่มแทงข้างในใจ เทียนจุนทรุดนั่งลงบนพื้นที่เย็นข้างๆสระดอกเหลียนฮวาที่ในอดีตหมิงหลันเป็นผู้ดูแล เราต่างหลงว่ายวนอยู่ในวังวนแห่งความรัก เช่นเดียวกับปลาตัวน้อยที่ว่ายวนอยู่ในอ่างบัว แต่ไหนแต่ไรม่อเกวียนคือเทพที่ไม่เคยโกหก สหายผู้นี้หวังดีกับเขามากกว่าใครทั้งนั้น เพราะอย่างนั้นสิ่งใดก็ตามที่ม่อเกวียนกล่าวออกมา มันล้วนแล้วแต่เพราะสหายผู้นี้หวังดีต่อเขา เมื่อได้ลองคิดดูดีๆ แล้ว หมิงหลันไม่เคยมองเขาในฐานะชายคนรักเลยสักครั้งเดียว นางมองเขาด้วยแววตาแบบเดียวกันกับที่นางมองไป๋เฉียนพี่สาวของนาง.. สำหรับหมิงหลันแล้ว เขาไม่เคยเป็นอะไรที่เกินเลยไปมากกว่าคำว่าพี่ชาย อันที่จริงหากว่าเขามีสติมากกว่านี้อีกหน่อย เขาคงจะมองออกถึงเจตนาของเทพีเสวียนม่าน ว่าสตรีผู้นั้นต้องการอะไร นางแค่ต้องการหลอกใช้เขา เพื่อให้เขาแย่งชิงหมิงหลันมาจากอ้อมแข

    Last Updated : 2024-12-16
  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.6 แรกพบ

    นิ้วมือของเจ๋อเชี่ยนไล้ไปตามกรอบหน้างามนั่นช้าๆ เขาพรมจูบไปตั้งแต่หน้าผาก ไล้ลงมาที่เปลือกตา จูบไล่มาเรื่อยๆ จนถึงแก้มขาวนวล“มีใครเคยกล่าวหรือไม่ว่าเจ้าช่าง..งดงามมากเหลือเกิน”นี่คงจะเป็นครั้งแรกที่เขากล่าวชมออกมาว่านางนั้นงดงาม เท่าที่จำได้ที่ผ่านมาท่านจอมมารมีแต่จะทำเย็นชาใส่นางเท่านั้น“มี..เยอะเจ้าค่ะ แต่ไม่มีเลยสักคนที่ชมข้าว่างดงามแล้วข้าจะดีใจเท่ากับที่ท่านชมเชยข้า”หลี่เจ๋อเชี่ยนไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรดี หมิงหลันทำให้เขาตกหลุมรักนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า..เขาหวนคิดไปถึงคืนวันหนึ่งที่เขาพึ่งจะกลับจากการตรวจตราเขตแดน“เอาไปไม่ได้นะเจ้าคะ!! หากว่าท่านปีศาจงูเอาปราณเซียนของข้าไป ข้าจะกลับไปที่สวรรค์ชั้นฟ้ามิได้อีก..ได้โปรดเถิดเจ้าค่ะ ข้าแบ่งปราณเซียนให้ท่านก็ได้ เพียงแต่ท่านจะต้องให้ข้าเหลือเอาไว้..”“มีเหตุผลอะไรที่ข้าจะต้องฟังคำเจ้า นี่คือเมืองมนุษย์ ผู้แข็งแกร่งย่อมอยู่รอด ส่วนผู้ที่อ่อนแอจะต้องตาย นั่นคือสัจธรรมอย่างหนึ่ง เซียนเช่นเจ้าจะต้องเข้าใจสิ!!”หลี่เจ๋อเชี่ยนปรายตามองไปยังป่าไผ่ที่เขากำลังเดินผ่าน หางตาของเขาเหลือบไปมองเจ้าของเสียงที่สั่นเครือนั่นเขาไม่อยากเข้าไปวุ่นวายสักเท่า

    Last Updated : 2024-12-16
  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.7 หลงไหลเเทบโงหัวไม่ขึ้น NC

    หมิงหลันมองแววตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนของหลี่เจ๋อเชี่ยน นางหยักยิ้มขึ้นมาที่มุมปากเมื่อได้มองเห็นความเปลี่ยนไปของท่านจอมมารผู้เย็นชาอันที่จริงไม่ว่าเขาจะเป็นเช่นไรนางล้วนแล้วแต่ยังคงมั่นคงและศรัทธาในความรู้สึกรักที่มีให้เพียงแค่เขาผู้เดียวเท่านั้น แต่เมื่อได้มองเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความรักที่เขามองมาที่นางแล้ว..มันเป็นสิ่งบ่งบอกได้อย่างดียิ่งนัก ถึงการตอบแทนความพยายามและความมั่นคงของนาง“ภรรยา..”เสียงของเขามันแหบพร่าอีกทั้งยังบรรจงกระซิบลงมาที่ข้างใบหูของนาง ความวาบหวิวแล่นริ้วขึ้นมาเมื่อเขาสัมผัสที่ผิวกาย ริมฝีปากเปียกชื้นของหลี่เจ๋อเชี่ยนแนบลงมาบนลำคอเพรียวบางระหง ดึงเอาเสียงครางเครือจากลำคอทีละน้อยครานี้เขามิได้เมาเลยสักนิด อีกทั้งสติยังคงมีครบถ้วนเพราะอย่างนั้นหลี่เจ๋อเชี่ยนจึงตั้งใจว่าเขาจะค่อยๆ ลิ้มรสหวานล้ำของภรรยาอย่างเชื่องช้าและไม่เร่งรีบ“มองหน้าข้าสิ มองแค่ข้าก็พอ”แก้วหูสะเทือนด้วยเสียงหวานเครือเมื่อถูกกระซิบด้วยคำที่หมิงหลันมิคิดว่ามันจะถูกกล่าวออกมาจากชายผู้ซึ่งเย็นชาประดุจน้ำแข็งนางเคยคิดว่าท่านจอมมารผู้เย็นชานั้นอาจจะไม่รู้จักความรักและเขาคงไม่คิดรักใคร ทว่าเมื

    Last Updated : 2024-12-16
  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.8 มีเวลาเหลือเฟือ NC

    บางอย่างในร่างกายบ่งบอกเอาไว้ว่ามันถึงขีดจำกัดเสียแล้ว ความอดทนที่หลี่เจ๋อเชี่ยนมั่นใจว่าตัวเองมีมากนักหนาในยามนี้มันจางหายไปไหนไม่รู้ เขาจับเข้าที่กลางลำแกร่งก่อนจะยัดส่วนหัวเข้าไปในรูเล็กที่คับแคบเป็นอย่างแรก “อ๊า..มะ..ไม่!” “ชู่ว..เชื่อเถอะว่ากระทำเช่นนี้ดีกว่าการใช้นิ้วเป็นร้อยเท่า” ครั้งที่แล้วมันเจ็บเช่นไร ครั้งนี้ยังคงเจ็บเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลงเลย อาจจะแตกต่างกันตรงที่เขามิได้โหมกระหน่ำซัดกระแทกร่างกายเข้ามาดังครั้งเก่า แต่การกระทำของท่านจอมมารกลับนุ่มนวลอ่อนหวาน เกินกว่าที่หมิงหลันจะคาดคิดได้ เขาพรมจูบซับน้ำตาให้นางด้วยความทะนุถนอมในขณะที่เอวก็ค่อยๆ ดันส่วนที่แข็งตึงนั่นเข้ามาอย่างช้าๆ แน่นอนว่าถึงแม้จะมีความเจ็บปวดแต่ทว่าเมื่อเขาเริ่มขยับ ความรู้สึกบางอย่างก็เข้ามาแทนที่ สะโพกขาวเคลื่อนที่ไปตามแรงสวนกระแทกของแก่นกายใหญ่ เขาหมุนควงแท่งเนื้อร้อนระอุให้แตะครูดไปทั่วทุกพื้นที่ผนังเนื้อนุ่มอย่างชำนาญ ด้านในของเธอโอบรัดท่อนลำแน่นขนัดราวกับสัตว์ป่าที่กำลังหิวโซ ครั้งนี้เขามีสติครบถ้วนอีกทั้งยังตั้งใจกระทำเช่นนี้กับเธอ ในหัวใจและในความรู้สึกคับคั่งไปด้วยความรู้สึกประ

    Last Updated : 2024-12-16
  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.9 ไม่เคยรัก

    “มิใช่ว่าในยามนี้สัจจะเทพเทียนจุนควรจะลงไปยังเมืองมนุษย์เพื่อไปตามหาเทพบุปผาอย่างนั้นหรือ แล้วเหตุใดเขาถึงได้ปิดวังเงียบเพื่อพักฟื้นพลังปราณ”นางลงแรงไปตั้งเท่าไหร่กว่าจะยุยงสัจจะเทพผู้นั้นได้ แทนที่จะไปแย่งชิงเทพบุปผากลับคืนมา แต่ชายผู้นั้นกลับปิดวังเงียบ ช่างเป็นสัจจะเทพที่โง่เขลายิ่งนัก!!“ท่านเทพี ที่เผ่ามารท่านจอมมารมิได้อยู่ที่นั่นหลายเดือนแล้วเจ้าค่ะ งานต่างๆ ในเผ่ามารท่านหลี่เจ๋อฮั่นเป็นผู้ดูแลทั้งหมด ส่วนท่านเทพซื่อมิ่งก็เดินทางไปฟื้นฟูพลังปราณที่เมืองมนุษย์..”เสวี่ยนม่านยกนิ้วขึ้นมาขบกัดเบาๆ ท่านจอมมารหายตัวไปได้อย่างไร อีกทั้งยังหายไปพร้อมๆ กับที่เทพบุปผาหายตัวไปอีก มิใช่ว่าท่านจอมมารไปหาสตรีผู้นั้นแล้วงั้นหรือ?ไม่ได้การ! นางจะต้องไปหาท่านสัจจะเทพเทียนจุน ต้องยุยงมากกว่านี้เพื่อให้ชายโง่เขลาผู้นั้นเกิดความคับแค้นใจขึ้นมาในขณะที่เสวียนม่านกำลังเดินออกไปจากวังของนาง ผู้ที่ยืนรออยู่ด้านนอกกลับเป็นองค์รัชทายาทเผ่าสวรรค์เสวียนม่านปั้นรอยยิ้มที่แสนงดงามส่งให้จงจิ้งโหวที่ยืนรออยู่ด้านนอก นางมองหน้าเขาด้วยสายตาหวาดหวั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนนางมิรู้ว่าเขาจะได้ยินคำที่นางพูดคุยก

    Last Updated : 2024-12-16
  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.10 ความรักของดอกศาลี่

    ม่อเกวียนที่กำลังมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดถึงกับเบือนหน้าหนี เขาเองก็ไม่ค่อยจะถูกกับองค์รัชทายาทจงจิ้งโหวสักเท่าไหร่ เพียงแต่ในยามนี้เขาธุระสำคัญที่จะต้องแจ้งแก่พระองค์“ที่ทะเลตงไห่เกิดเหตุกาณ์แปลกๆ และเทพสงครามอันฉีได้เดินทางล่วงหน้าเพื่อไปตรวจดูก่อนแล้วขอรับ”จงจิ้งโหวละสายตาจากใบหน้าของเสวียนม่าน เขาเบนสายตาไปมองหน้าของเทพม่อเกวียน“เช่นนั้นเจ้าก็ควรจะเร่งเดินทางตามเทพสงครามไปสิ ในเมื่อรายงานเสร็จแล้วท่านเทพม่อเกวียนคงไม่มีเรื่องอะไรจะพูดกับข้าแล้ว..”ม่อเกวียนมองหน้าขององค์รัชทายาทสวรรค์นิ่งๆ เขาก้มหน้าลงพร้อมกับยกมือขึ้นเพื่อกล่าวอำลา ก่อนจะเดินจากมาม่อเกวียนได้มองใบหน้าที่ไม่หลงเหลือเค้าเดิมของเทพีเสวียนม่านเลย ทั้งๆ ที่เขาเองก็เจ็บแค้นที่สตรีผู้นั้นทำให้เทียนจุนอยู่ในสภาพเจ็บปวด แต่ทว่าสิ่งที่นางประสบพบเจอนับว่าเลวร้ายยิ่งกว่าสิ่งใดคนที่นางเชื่อใจ กลับไม่เคยรักนางเลย.. องค์รัชทายาทจงจิ้งโหวเพียงหลอกลวงว่ารักนางเพราะอยากจะเอาชนะท่านจอมมารเท่านั้นเองเพียงเพื่อชัยชนะถึงกับยินยอมกระทำเพียงนั้นเชียวหรือ นั่นยังคงเป็นคำถามที่ม่อเกวียนเฝ้าถามในใจถึงการกระทำที่ต่ำช้าเกินกว่าจะเชื่อว่านั

    Last Updated : 2024-12-16

Latest chapter

  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.25 สาบาน

    วันเวลาที่หลี่เจ๋อเชี่ยนรอคอยในที่สุดก็เดินทางมาถึงเสียที เขารอคอยมาเนิ่นนานมากทีเดียวจนกว่าจะถึงวันที่เราได้แต่งงานกัน เขาจะได้ประกาศก้องออกไปให้ดังไกลไปทั่วสี่ทะเลแปดดินแดนว่าเทพบุปผาหมิงหลัน นางคือภรรยาของจอมมารผู้นี้“ข้ามิคิดว่าภรรยาจะสามารถงดงามได้มากยิ่งขึ้นไปอีก..”เมื่อกล่าวจบหลี่เจ๋อเชี่ยนก็หอมแก้มหมิงหลันแรงๆ ท่ามกลางพิธีแต่งงานที่พวกเขากำลังคำนับฟ้าดินท่านอดีตจอมมารถึงกับกระแอมออกมาเสียงดัง“เจ๋อเชี่ยน..ทำพิธีให้เสร็จก่อนสิเจ้าลูกคนนี้!!"เสียงหัวเราะดังขึ้นมาในทันที แขกในงานไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะได้เห็นภาพของท่านจอมมารที่ดูอ่อนโยนและทนุถนอมท่านเทพบุปผาเช่นนี้หมิงหลันร้องไห้อยู่สามวันสามคืนเลยทีเดียว ยิ่งใกล้ถึงกำหนดแต่งงานนางยิ่งรู้สึกตื้นตันใจ ทั้งๆ ที่เรามีเจ้าตัวน้อยซึ่งเป็นพยานรักตั้งสองคนแล้ว แต่หมิงหลันก็ยังอดรู้สึกตื้นตันไม่ได้ทุกที“อย่าร้องสิ ในวันแต่งานของเราเจ้าควรจะยิ้มเยอะๆ ให้ผู้คนที่มาร่วมงานลือให้ไกลเป็นพันลี้ว่าท่านจอมมารเป็นคนดียิ่งนัก เขาทำให้ภรรยาแย้มยิ้มได้ตลอดงาน..”เมื่อได้ฟังดังนั้นหมิงหลันก็หัวเราะออกมาเบาๆ“คำสาบานของข้านั้นเรียบง่ายยิ่งนัก ถึงแม

  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.24 ค่าตอบแทนของความพยามยาม

    เวลาเป็นสิ่งเดียวที่เดินหน้าแล้วมักจะไม่มีวันย้อนกลับ และตัวเขา..ทำให้สตรีผู้หนึ่งเสียเวลาในชีวิตไปนานมากเลยทีเดียว“ยินดีต้อนรับเจ้าค่ะคุณชาย..เชิญนั่งรอที่ชั้นบนได้เลยเจ้าค่ะ ข้าจะจัดการนำชาเลิศรสและขนมหวานที่เป็นเอกลักษณ์ของร้านน้ำชาเราไปส่งให้ท่านถึงที่โต๊ะเลย..”ท่านเทพดวงชะตาบอกกับเขาว่าเขาควรจะทำอะไรที่เป็นการไถ่โทษที่ครั้งหนึ่งเขาเคยทำให้ชีวิตของสตรีผู้หนึ่งพังลง และในยามนี้จงจิ้งโหวกำลังกระทำการไถ่โทษนางในแบบของเขาอยู่ครั้งหนึ่งเราทั้งสองคนคือสารเลว แต่ทว่าในครั้งนี้เขาจะสอนเสวียนม่านด้วยตัวเอง ว่าการทำความดีมันง่ายดายยิ่งกว่าการว่าร้ายผู้อื่น..“ข้ามาที่ร้านน้ำชาแห่งนี้บ่อยมากทีเดียว แต่กลับไม่เคยเห็นสามีของเถ้าแก่เนี้ยเลย..”เขาถามทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่านางคือหญิงหม้าย แต่ถึงอย่างนั้นจงจิ้งโหวคิดว่านี่คือจุดเริ่มต้นการสนทนาที่ค่อนข้างดีมากทีเดียวระหว่างเขาและนาง“ข้าไม่มีสามีเจ้าค่ะ จะเรียกว่ายังไม่มีสามีก็ยังไงอยู่ เพราะว่าข้าคือหญิงหม้ายที่พึ่งผ่านการหย่าร้างมา..คุณชายท่านนี้สนใจในตัวหญิงหม้ายผู้นี้อย่างนั้นหรือเจ้าคะ?”จงจิ้งโหวมองหน้าของเสวียนม่าน เขายกมุมปากขึ้นสูงเล็

  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.23 ยินยอม

    หลี่เจ๋อเชี่ยนค่อยๆ ปรือตาขึ้นมา สิ่งแรกที่เขาสัมผัสได้คือกลิ่นหอมของหมู่มวลบุปผาพร้อมๆ กับกลิ่นไอของแสงแดดนี่เขากำลังฝันกลางวันอยู่หรืออย่างไร เผ่ามารถึงได้ดูแปลกตาเช่นนี้ เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ไร้ไอขุ่นมัว แสงของดวงตะวันสามารถส่องกระทบมาบนพื้นหญ้าได้อย่างชัดเจน และบนพื้นดินที่เคยเป็นสีดำสนิท ยามนี้มันกลับเขียวขจีไปทั่วทั้งดินแดนมวลบุปผาชูช่ออวดโฉมเบ่งบาน มุมปากของหลี่เจ๋อเชี่ยนหยักยิ้มขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดที่ฝังแน่นในใจ มิใช่ว่ายามนี้หมิงหลันอยู่ที่นี่แล้วอย่างนั้นหรือ ยังไม่ทันที่เขาจะได้ก้าวเดินออกไปจากห้อง หมิงหลันก็เดินเข้ามาพร้อมๆ กับถาดน้ำชาในมือ สาวใช้ที่เดินตามนางเข้ามาสีหน้าไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ อาจจะเพราะว่าพวกนางพยายามอย่างมากในการห้ามท่านเทพบุปผาไม่ให้นางทำงานแต่ด้วยนิสัยของหมิงหลันแล้ว นางไม่ถนัดเรื่องการมีคนรับใช้..เขาส่งยิ้มให้กับภรรยาผู้งดงามยิ่งกว่าผู้ใดในสี่ทะเลแปดดินแดน หลี่เจ๋อเชี่ยนเดินเข้าไปหาหมิงหลันโดนที่นางยังไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำเขาโอบกอดและฝังใบหน้าลงไปบนเรือนผมด้วยความคำนึงถึง“ภรรยา..ข้าหลับไปนานพอสมควรเลยอย่างนั้นหรือ?”หมิงหลันหลับตาลงช้าๆ นางยกมื

  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.22 ไม่เอาอีกแล้ว

    “ตามกฎแล้ว ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นเทพแห่งดวงชะตาแต่ทว่าข้าไม่สามารถเปิดเผยเรื่องราวของเหล่าเซียนได้เลย..”สีหน้าของท่านเทพดวงชะตานั้นเต็มไปด้วยสีหน้าขมขื่น จงจิ้งโหวปรายตามองไปยังสวนที่แสนกว้างใหญ่ของเขา“แต่ท่านก็แหกกฎนั้นเพื่อบอกท่านแม่ของข้านี่”เทพซื่อมิ่งเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนที่นางจะแย้มยิ้มขึ้นมาจางๆ“ข้าไม่เคยเข้าหาเจ้าเพียงเพราะว่าในอนาคตเจ้าจะได้เป็นองค์รัชทายาทหรือว่าองค์เง็กเซียนเลยแม้แต่นิดเดียว ที่ตำหนักดวงชะตาของข้านั้น ข้ามักจะชอบนั่งทำงานที่ริมหน้าต่างและเมื่อมองทอดสายตาออกมาด้านนอกหน้าต่างนั้น มันทำให้ข้าได้เห็นเด็กชายผู้หนึ่งที่นั่งอยู่เงียบๆ หน้าสระบัว..ในยามนั้นข้าเพียงคิดว่านั่นคือเรื่องราวที่แปลกพอสมควรเพราะว่าเด็กในวัยเดียวกันควรจะวิ่งเล่นหรือไม่ก็ท่องเที่ยวไปทั่วสวนของแดนบุปผาแล้ว แต่เด็กชายผู้นั้นกลับไม่กระทำการที่เด็กในวัยเด็กกันทำ ข้ามองเด็กคนนั้นมานานหลายสิบปี จนข้าตัดสินใจเข้าไปพูดคุยเพราะข้าอยากรู้ว่าอะไรกันแน่ที่ทำให้เด็กน้อยผู้นั้นดูเศร้าหมองได้ถึงเพียงนั้น การพูดคุยของข้านั้น เป็นการท้าทายความอดทนของข้ามากทีเดียวเพราะว่าเขามิได้ยินยอมพูดกับข้าในทันทีที่ข้าเอ

  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.21 นับถือดั่งมารดา

    ท่านเทพซื่อมิ่งเดินเข้าไปหาองค์รัชทายาทจงจิ้งโหวที่นั่งอยู่บนพื้นหญ้า ในมือของเด็กน้อยผู้นั้นถือถ้วยน้ำชาเอาไว้และมันยิ่งกำถ้วยในมือเอาไว้แน่นมากยิ่งขึ้นเมื่อนางเดินเข้าไปใกล้ครั้งหนึ่งเมื่อยามที่นางยังอยู่บนแดนสวรรค์ นางพบเห็นเด็กน้อยที่น่าสงสารมากกว่าใครๆ ทั้งๆ ที่เขาเป็นหนึ่งในโอรสของสวรรค์แต่ทว่ากลับมิได้รับความเคารพจากผู้ใดเลย จงจิ้งโหวเป็นเด็กที่เก็บตัวเงียบอยู่ในมุมมืดเพียงผู้เดียว ไม่ได้ออกมาวิ่งเล่นดังเช่นเด็กคนอื่น เนื่องจากหอดวงชะตาอยู่ไม่ไกลจากตำหนักชมจันทร์ที่จงจิ้งโหวอาศัย เมื่อมองเด็กน้อยผู้นี้นานๆ เข้า ท่านเทพซื่อมิ่งก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขา“เหตุใดถึงมีเพียงองค์ชายผู้เดียวที่มานั่งชมสระบัวอยู่ตรงนี้เพคะ”นางตามตื๊ออยู่นานทีเดียวกว่าจงจิ้งโหวจะยินยอมพูดด้วย“นี่คือบันทึก..เกี่ยวกับดวงชะตาอย่างนั้นหรือขอรับ”เขาใช้มือลูบไล้ลงไปบนแผ่นไม้ที่จารึกดวงชะตาของเหล่ามนุษย์เอาไว้ด้วยความประหลาดใจ รอยยิ้มน้อยๆ ของเด็กที่ไม่เคยพบเจอสิ่งใดนอกจากสระบัวและดวงจันทร์ข้างๆ ตำหนัก มันทำให้ท่านเทพซื่อมิ่งอดรู้สึกเวทนามิได้“พระองค์..อยากอ่านหรือไม่เพคะ”ในแววตาที่ไร้เดียงสาปรากฏร่องรอยค

  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.20 ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

    “ครั้งหนึ่งยามเมื่อหมู่มวลวสันต์ผลิบาน แสงแรกของดวงตะวันฉายชัดลงมา บรรยากาศบนแดนสวรรค์นั้นทำให้ข้ารู้สึกอบอุ่น อ้อมกอดแรกของสตรีที่มิใช่มารดาโอบกอดลงมาบนร่างกายเล็กๆ ของข้า ในครั้งที่ข้าเป็นเด็ก เพราะว่าข้าคือโอรสที่เกิดจากพระสนมจึงมิมีใครคอยดูแล ยกเว้นเทพที่แสนใจดีผู้หนึ่ง นางสอนข้าเดินหมาก อ่านเขียน แต่งกลอน..”แววตาในยามที่จงจิ้งโหวกล่าวถึงสตรีผู้นั้นมันช่างดูเศร้าหมองจนหมิงหลันอดจะรู้สึกสงสารเขาไม่ได้เลย“ข้าที่ไม่มีใคร รู้สึกดีใจและขอบคุณมากๆ เมื่อท่านเทพผู้นั้นปฏิบัติกับข้าดีเหมือนกับว่าข้าคือบุตรชายของนาง..”คล้ายหัวใจของจงจิ้งโหวถูกทุบจนแหลกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขาหลับตาลงช้าๆ เพื่อข่มความเจ็บปวดเอาไว้“แล้ว..ยามนี้ท่านเทพผู้นั้นอยู่ที่ใดกันเล่าเพคะ”“...นางมิได้อยู่บนแดนสวรรค์ ข้าถูกช่วงชิงนางไปเพราะอดีตจอมมารหลงรักนางตั้งแต่แรกพบ หมิงหลันข้าน่ะไม่เคยมีใครเลยในชีวิต ข้ามีนางที่นับถือราวกับมารดาแท้ๆ เพียงผู้เดียวเท่านั้น ทว่าเรื่องน่าตลกมันเริ่มฉายชัดในยามที่ข้าเติบใหญ่ เมื่อพี่น้องทยอยล้มตายอย่างไร้สาเหตุและมีข้าเพียงผู้เดียวนั้นที่มีชีวิตรอด ข้าที่เป็นเพียงโอรสที่เกิด

  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.19 เอาล่ะ

    หมิงหลันตรึงสายตาเย็นชาเอาไว้ที่รอยยิ้มขององค์รัชทายาทจงจิ้งโหว มุมปากของนางยกสูงขึ้นมาเล็กน้อย รอยยิ้มเล็กๆ ที่ปรากฏบนใบหน้างามนั่นจางหายไปอย่างรวดเร็วจนองค์รัชทายาทจงจิ้งโหวไม่ทันได้มองเห็น“เจ้าเองก็หวาดกลัวเหมือนกันใช่หรือไม่..สงครามน่ะ”“หากหม่อมฉันตอบว่าไม่รู้สึกหวาดกลัวหม่อมฉันคงจะโกหกแล้วเพคะ เพียงแต่หม่อมฉันคิดว่าปัญหาทุกทางย่อมมีทางออกเสมอ กับเรื่องนี้ก็เช่นกัน”ไม่รู้ทำไมจงจิ้งโหวถึงได้รู้สึกว่าเทพบุปผาผู้นี้จะสามารถพูดคุยเพื่อคลายเหงาให้เขาได้บ้าง เพราะแววที่แสนเย็นชาหรือเพราะว่าน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่แยแสของนางกันแน่ ที่มันชวนให้เขารู้สึกว่านางมิใช่สตรีที่จะพุ่งเข้าหาเขา เพียงเพราะล่วงรู้ว่าเขาคือองค์รัชทายาทสวรรค์“ทำไม..เจ้าถึงไม่สนใจข้าเลยล่ะ ทั้งๆ ที่หากเปรียบเทียบกับจอมมาร ข้าเหนือกว่าเขาแทบจะทุกด้าน”ดวงตาของหมิงหลันกระตุกเล็กน้อย เหนือกว่าทุกด้าน? ตรงไหนกัน?หากเป็นเรื่องใบหน้า สามีของนางย่อมเหนือกว่าและหากเป็นเรื่องความดี จริงอยู่ที่เมื่อก่อนท่านจอมมารมิใช่คนที่ดีสักเท่าไหร่ แต่หลังจากที่เราได้พูดคุยปรับความเข้าใจ ในยามนี้เขาคือชายที่ดีที่สุดในสายตาของนาง..“

  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.18 สนุกอะไรเช่นนี้

    รุ่งเช้าหลี่เจ๋อฮั่นยังคงตื่นแต่เช้าเพื่อมารดน้ำผักและดอกไม้มากมายที่ปลูกเอาไว้ด้านหน้าบ้านหลังน้อย เขารู้สึกได้เลยว่านี่คือช่วงเวลาที่มีไม่บ่อยเท่าไหร่นักในชีวิตของเขา การได้อยู่เงียบๆ ในป่าไผ่ที่ไม่ได้พบเจอผู้คนมากมาย ได้ร้องเพลงร่ำสุราเงียบๆ กับหมิงหลันที่เอาแต่ดูเขาดื่มฝ่ายเดียวเขาพึ่งรู้เหมือนกันว่านางทำอาหารอร่อยมากจนน่าตกใจ“เจ๋อฮั่น..อันที่จริงเจ้าไม่ต้องรดน้ำผักพวกนี้ก็ได้ พวกมันเกิดมาจากพลังปราณของข้าเพราะอย่างนั้นมันไม่ตายง่ายๆ หรอกน่า”หลี่เจ๋อฮั่นหัวเราะเบาๆ ในลำคอ“ใต้หล้านี้คงมีเพียงเจ้าผู้เดียวเท่านั้นที่ชอบทำอะไรที่มันแปลกไปจากเดิม..หมิงหลันเจ้าลองปลูกผักพวกนี้โดยที่ไม่ใช่พลังของเจ้าดูสักครั้งบ้างหรือยัง บางทีการกระทำเช่นนั้นอาจจะทำให้เจ้าได้พบเจอกับความแปลกใหม่ก็เป็นได้”หมิงหลันใช้มือของนางเก็บผักกาดมาจากแปลง“เจ๋อฮั่น เอาไว้คราวหน้าข้าจะลองทำตามที่เจ้าว่าดูก็แล้วกัน แต่ยามนี้มิใช่ว่าเรายังไม่ทันได้ทานมื้อเช้ากันหรอกหรือ?”หมิงหลันเดินเข้ามาในครัวพร้อมๆ กับหั่นผักกาดและตั้งเตา นางกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากพร้อมๆ กับที่ใส่ผงสีขาวลงไปในอาหารที่กำลังปรุงนี่คือยาน

  • เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร   2.17 ลางร้าย

    “ท่านผู้มีพระคุณคงกำลังมีแขก ข้ากระทำการอันเป็นการล่วงเกินเวลาพักผ่อนของท่านรึเปล่าขอรับ”ท่าทีนอบน้อมของเขาทำให้หมิงหลันรู้สึกแปลกพิลึกมากทีเดียว นางมิคิดว่าองค์รัชทายาทของชาวสวรรค์จะมีความสามารถในการปลอมตัวเช่นนี้ หากว่าเขาแนบเนียนจนแทบจะมองไม่ออกเช่นนี้ก็มิได้น่าแปลกใจเท่าไหร่หรอกว่าเหตุใดเสวียนม่านถึงได้เลือกเขา..แต่สตรีผู้นั้นก็หวั่นไหวเพราะอำนาจขององค์รัชทายาทเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนี่“ขออภัยพี่ชายด้วย แต่ในวันนั้นที่ข้าจ่ายค่าหมั่นโถวให้ท่าน เรียกได้ว่าเป็นการกระทำที่เล็กน้อยยิ่งนัก อีกทั้งข้าไม่คิดเก็บเอามาเป็นบุญคุณอะไรทั้งนั้น ขอพี่ชายอย่าเรียกขานข้าว่าผู้มีพระคุณอีก ให้คิดซะว่าเรามิได้ติดค้างอะไรทั้งนั้น”“แต่ว่า..”“พี่สะใภ้ของข้ากล่าวเช่นไรก็เอาตามนั้นเถิด อีกทั้งยามนี้เราตั้งใจจะมาพักผ่อนดื่มชาเป็นการส่วนตัว คงจะดีหากว่าท่านไม่มารบกวนเวลาของพวกเรา”เมื่อเห็นว่าชายผู้นั้นไม่มีทีท่าว่าจะยอมถอยตามคำของหมิงหลันเลยแม้แต่นิดเดียว หลี่เจ๋อฮั่นจึงออกหน้าให้ชายผู้นั้นก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเดินจากไป“เรารีบไปกันเถอะเจ๋อฮั่น ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”หมิงหลันรู้สึกไม่ดีเอาซะเ

DMCA.com Protection Status