เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่59 เจรจา
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-19 11:40:36“มาทำการค้ากับข้าซะดี ๆ เถอะ”
จบคำพูดของนางทุกอย่างก็พลันเงียบลง อ๋องผู้แทบจะกลายเป็นของประดับไร้ชีวิตพากันเลิ่กลั่ก พี่ใหญ่ของพวกเขาเป็นอันใดไป จะชวนมาร่วมการค้า หรือว่าบังคับขู่เข็นกันแน่
“จิวหลินขอบังอาจ...พระองค์ชวนกระหม่อม หรือว่าบังคับข่มขู่กันหรือ?”
“ข่มขู่หรือชักชวน นั่นก็ขึ้นอยู่กับท่านจะตัดสิน”
สายตาที่จับจ้องเว่ยหนิงตลอดมาหันมามองพิจารณาผู้ที่มีคำว่าหนิงในชื่ออีกคน ท่าทีของนางอย่างไรก็ไม่คล้ายพูดเล่น และคล้ายว่าคำตอบเดียวที่นางต้องการคือตอบตกลง
จริงอยู่ว่าตรงหน้าเขาคือองค์หญิงที่กุมอำนาจของต้าเฉินเอาไว้ในมือ ทว่าคนต่างแคว้นเช่นเขา นางคิดหรือว่าจะบังคับกันได้
“คล้ายองค์หญิงมั่นใจเหลือเกินว่ากระหม่อมจะไม่ปฏิเสธ”
“บอกท่านตามตรง...ข้ามั่นใจ” ใช่ นางมั่นใจจริง ๆ จึงได้พูดจาราวกับบังคับกัน มากกว่าเป็นการชักชวน นางมีแต้มต่ออย่างไรเล่า
“เอาความมั่นใจมาจากที่ใดกัน หรือเพราะแม่นางเว่ยร่วมกา
บทที่เกี่ยวข้อง
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่60 ไป๋อ๋อง
ตำหนักอันหนิงอากาศยามเช้าในวันหิมะตก ไม่ดีหนัก แต่ถึงแม้จะอยากซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนาสักเท่าไหร่เฉินอันหนิงก็ต้องฝืนตัวเองลุกขึ้นมา ด้วยว่าวันนี้เป็นวันที่นางมั่นใจว่าน้องชายคนที่ห้าจะมาเข้าเฝ้ากลางดึกที่ผ่านมาเค่อซินมารายงานว่าเฉินไป๋เสวี่ยเดินทางมาถึงเมืองหลวงแล้วเพียงแค่ยังไม่ได้เข้าวังนั่นเท่ากับว่าเช้าวันนี้น้องชายของนางจะต้องมาเข้าเฝ้าต่อหน้าพระพักตร์เป็นแน่ เช่นนั้นวันนี้ต่อให้ไม่อยากตื่นนางก็ต้องตื่น และ...นางก็จะไปเข้าประชุมด้วยก็แล้วกันขนบธรรมเนียมแคว้นอื่นเป็นอย่างไรเฉินอันหนิงไม่อาจรู้ และอาจจะเป็นเหมือนกับนิยายยุคจีนโบราณที่นางเคยอ่านที่สตรีไม่ยุ่งงานราชการ แต่ที่ต้าเฉินไม่ได้มีกฎข้อห้ามและขนบธรรมเนียมเช่นนั้น แม้ยังไม่มีขุนนางหญิงในราชสำนักแต่เหล่าขุนนางในท้องพระโรงก็ได้พบเจอนางอยู่ข้าง ๆ ฮ่องเต้เป็นประจำทว่าช่วงนี้นางไม่ได้เข้าร่วมการประชุมในท้องพระโรงบ่อยดั่งเช่นก่อนหน้า หากพูดให้ถูกคือนางไม่ได้เข้าร่วมเลยตั้งแต่หิมะตก แม้กลับจากซินอู๋แล้วก็ยังไม่ได้เข้าร่วม และจากนี้ไปก็อาจจะเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่61 ศิษย์สำนักเฟยผิง
หอเทียนหลินเมื่อการประชุมหารือราชการจบลง เหล่าขุนนางก็กลับไปทำงานในหน้าที่ บ้างก็กลับจวน ส่วนเหล่าอ๋อง...ถูกพี่สาวเรียกมาหอเทียนหลินเฉินอันหนิงยิ้มกว้างเมื่อกวาดตามองเหล่าน้องชายทีละคน วันนี้ช่างเป็นวันดี เจ้าลูกเจี๊ยบของนางมากันครบถ้วน ขาดเพียงน้อง ๆ ที่ยังไม่ได้สวมกว้านเข้าสู่วัยผู้ใหญ่เท่านั้น พอได้มองดูแต่ละคน ก็มองเห็นความแตกต่าง ทว่าน้อง ๆ ของนางต่างก็หล่อเหลาด้วยกันทั้งสิ้นลูกเจี๊ยบเหล่านี้ไม่เพียงได้ความหล่อเหลาจากเสด็จพ่อที่สมัยยังหนุ่มหรือแม้แต่ตอนนี้ก็ยังดูหล่อเหลาแต่ยังได้รับจากฝั่งมารดาที่งดงามสมกับเป็นสตรีวังหลังอีกด้วย“พี่ห้า ครั้งก่อนท่านยังไม่ได้เล่าเลยว่าท่านติดตามท่านหมอเทวดาไปที่ใดบ้าง” เป็นเฉินซูหนี่ อดีตองค์หญิงเจ็ดที่ได้เลื่อนมาเป็นองค์หญิงหกที่ส่งเสียงถามขึ้น นอกจากเหล่าน้องชายจะมาครบแล้ว วันนี้ยังมีองค์หญิงหกและองค์หญิงเก้าที่หนีออกมาเที่ยวเล่นมาร่วมด้วยน้องสาวทั้งสอง จะว่าเดินตามรอยพี่สาวคนโตก็ว่าได้ พวกนางมักจะลอบออกมาเที่ยวเล่นอยู่เป็นประจำ แต่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่62 หมายชีวิต
หอสุราเทียนหลินคือหอสุราหนึ่งในสามอันดับต้น ๆ ของต้าเฉิน ยิ่งฟ้ามืดก็ยิ่งคึกคัก ด้านล่างเต็มไปด้วยเสียงเจือยแจ้วของคอสุราที่มาดื่มกินสังสรรค์โดยไม่รับรู้เลยว่าด้านบนได้มีการเปิดต้อนรับเหล่าเชื้อพระวงค์ถึงเก้าพระองค์ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครล่วงรู้เลยจริง ๆพลึบ!เสียงร้องโวยวายเกิดขึ้นแทนที่เสียงเฮฮาอย่างไม่มีใครทันได้ตั้งตัว เสียงการต่อสู้ดังขึ้นในเวลาต่อมาจนเป็นเหตุให้ต้องลุกออกมามอง ทว่าในทันทีที่โผล่หน้าลงมามองเบื้องล่าง คนชุดดำผู้หนึ่งก็ใช้วิชาตัวเบาหันปลายกระบี่พุ่งเจาะจงมาที่ผู้เป็นองค์หญิงลำดับที่หนึ่งอย่างไม่ลังเลแต่มีหรือเหล่าองครักษ์จะยินยอมให้นายเหนือหัวได้รับบาดเจ็บ เค่อซินใช้วิชาตัวเบาพุ่งไปขวางเอาไว้ในทันที เป็นพอดีกับที่ใครอีกคนพุ่งเข้าใส่คนร้าย ก่อนที่คนทั้งคู่จะเข้าต่อสู้กับคนร้ายท่ามกลางความแตกตื่นวิ่งหนีตายของผู้คนด้านล่างบุรุษรูปงามสองคนพุ่งเข้าต่อสู้กับกลุ่มคนร้าย ขณะที่เหล่าองครักษ์กรูกันขึ้นมาอารักขานายของตนด้วยใบหน้าดุดันเฉินอันหนิงมองความวุ่นวายเบื้องหน้าที่ใกล้จะสงบลงด้วยใบห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่63 ใครอีกคน
เมื่อเห็นเหล่าลูกน้องสลายไปต่อหน้าต่อตา สองคนร้ายที่เหลือก็ตกใจจนพลาดท่า เหลยจิ้งและเค่อซินจึงจับคนทั้งสองได้ในเวลาต่อมา เฉินอันหนิงลงมาด้านล่าง จ้องมองคนร้ายทั้งสองพร้อมกับขบคิดผู้ใดกันที่อยู่เบื้องหลังคนเหล่านี้“ทรงปลอดภัยกันหรือไม่พะย่ะค่ะ” น้ำเสียงทุ่มห้าวทว่าอ่อนลงเล็กน้อยมิได้ดุดันแข็งกร้าวมากของเหลยจิ้งเอ่ยถามหลังจากที่ปล่อยคนร้ายให้ทหารของตนจับเอาไว้“พวกเราปลอดภัยดี” องค์หญิงใหญ่ตอบก่อนจะหันกลับไปหาน้องชายคนที่ห้า “เจ้ามียาที่ทำให้พูดความจริงหรือไม่”“ข้า...”“ข้ามี” ไม่ทันที่เฉินไป๋เสวี่ยจะตอบจิวหลินก็ตอบขึ้นก่อนพร้อมกับหยิบออกมาให้ดู “หากต้องการ...ความเสียหายวันนี้ ก็ชดใช้มาสักสองเท่าก็แล้วกัน”“พี่รองจิว ท่านไม่เขี้ยวเกินไปหรือ”“ไม่เลยแม้แต่น้อยน้องสาว จะเอาหรือไม่ ตอบรับตอนนี้ ข้าแถมลูกกลอนนิทราชั่วนิรันดร์ให้” จิวหลินเจรจาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ขณะที่ผู้มีชีวิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่64 ข่าวลือ
หอซุยฉีทั้งที่ชวนทั้งแม่ทัพบูรพาและคนของเขา ทว่าผู้ที่มานั่งร่วมโต๊ะกับนางมีเพียงแค่เหลยจิ้งและเสียนฟู่ถัง รองแม่ทัพหนึ่งในสองของเขาเท่านั้นที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับนาง ส่วนรองแม่ทัพที่มีนามว่าชิงเว่ยและทหารติดตามขอแยกไปอีกโต๊ะ การอยู่ต่อหน้าบรรดาท่านอ๋องและองค์หญิงเป็นเรื่องที่พวกเขารู้สึกลำบากใจ นางก็พอจะเข้าใจได้“แม่ทัพเหลย ข้าขอถามท่าน...ไม่ทราบว่าท่านอายุเท่าใด ท่านดูอายุมากกว่าพวกข้าไม่กี่ปีเท่านั้น” ผู้ที่ชื่นชอบการรบทัพจับศึกอย่างเฉินซีหานย่อมชื่นชอบคบค้ากับแม่ทัพนายกอง ทันทีที่นั่งลงเฉินซีหานก็ส่งคำถามให้เหลยจิ้งอย่างชวนคุยทันที“ทูลท่านอ๋อง ปีนี้กระหม่อมย่างเข้ายี่สิบเอ็ดพะย่ะค่ะ”“ยี่สิบเอ็ดเท่านั้นแต่กลับเชี่ยวชาญการรบทัพจับศึก นับถือนับถือ นอกจากเสด็จอาแล้ว ท่านเป็นอีกคนที่ข้านับถือ ข้าขอดื่มให้ท่าน”“ท่านอ๋องตรัสเกินไป กระหม่อมไม่กล้ารับพะย่ะค่ะ” นอกจากความเก่งกาจแล้ว เหลยจิ้งผู้นี้ยังมีความอ่อนน้อมอีกด้วย นับได้ว่าน่าคบหาทีเดี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่65 สามสหาย
เวลาต่อมา“อาหนิง เจ้าซุกซ่อนสิ่งใดไว้ภายในข่าวเสีย ๆ หาย ๆ บอกข้ามาซะดี ๆ” คำถามที่ไม่มีความอ้อมค้อมถูกถามขึ้นในทันทีที่สั่งสุราและอาหารมาเป็นที่เรียบร้อย คำถามนี้ไม่ใช่ของเว่ยหนิงแต่เป็นของเหลยเซียนหนิงที่สงสัยมาโดยตลอดการได้พูดคุยทำให้นางสัมผัสได้ว่าองค์หญิงอันหนิงที่คนเขาเล่าลือนั้นมิใช่เช่นนั้นไปเสียหมด แม้ว่าเฉินอันหนิงจะดื่มสุราแต่กลับมิได้มีท่าทีสนใจชายหนุ่มรูปงามหรือคิดปล้นชิงบุรุษของผู้อื่น ยิ่งตอนที่นายท่านของหอเทียนหลินออกมาต้อนรับ อีกฝ่ายก็ไม่ได้ถูกองค์หญิงของแคว้นแทะโลมหรือพูดจาหยอกเอิ้นทว่าชื่อเสียงที่ไปถึงชายแดนนั้น...“ชื่อเสียงของเจ้าที่ชายแดนนับว่าร้ายกาจ เป็นองค์หญิงจอมโฉด ปล้นชิง ล่อลวงบุรุษของผู้อื่น ทั้งยังลุ่มหลงในสุราเมรัย ผิดขนบธรรมเนียมสตรีในห้องหอ หากไม่พอใจผู้ใดก็ให้ฆ่าได้ทันที ชื่นชอบการกลั่นแกล้งพี่น้องและนางกำนัลอ่อนแอแม้แต่สนมนางในพบเจอยังถูกอาละวาดจนพ่ายแพ้ แต่...ตัวตนของเจ้าไม่ใช่เช่นนั้นเลย”“เจ้าคิดเช่นนั้นหรือ?” น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่66 เขา...เป็นอย่างไร
ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ...แล้วชอบบุรุษเช่นใดเล่า?“แล้วเจ้าชื่นชอบบุรุษเช่นไร” เป็นเว่ยหนิงที่สอบถามขึ้น ทว่าคำถามนั้นกลับมิได้คำตอบที่น่าพอใจเหลยเซียนหนิงกลอกตาก่อนจะเอ่ย “ข้าไม่ชอบบุรุษเช่นใดทั้งนั้น ข้าเพียงชื่นชอบมองเป็นอาหารตามิได้อยากจะครอบครอง...”“ข้าไม่อาจขัดใจพี่ใหญ่หรือทำร้ายจิตใจเขา แต่ข้าก็ไม่อยากแต่งให้เขา พวกเจ้ามีหนทางที่ทำให้ข้าไม่ต้องแต่งกับเขาหรือไม่”“หากไม่อยากแต่งกับเขาก็มีแต่แต่งกับคนอื่นด้วยเหตุสุดวิสัยตัดหน้าเขา” เว่ยหนิงเสนอแนวทางที่ไม่นับว่าดี...แต่ก็ไม่นับว่าแย่ แล้วก็หันไปยังสหายผู้สูงศักดิ์ “น้องชายนางมีหลายคน เจ้าเลือก ๆ สักคนแล้วสร้างเรื่องว่าเป็นลิขิตฟ้าอันใดเช่นนั้นดีหรือไม่”“ข้าไม่อยากแต่งเข้าราชวงค์”“เช่นนั้นก็ลูกขุนนางสักคน” เว่ยหนิงเสนอความคิดเห็นพลางยกตัวอย่างลูกหลานขุนนางตงฉินมาสามถึงสี่คนที่นางรู้จัก “บุตรชายท่านเสนาบดีก็รูปงาม ทั้งยังเป็นบัณฑิต บุตรชา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่67 งานในวัง
ช่วงใกล้วันสถาปนาแคว้นของทุกปีเป็นช่วงที่ภายในวังหลวงเต็มไปด้วยความยุ่งวุ่นวาย อันเนื่องมาจากต้องคอยต้อนรับอาคันตุกะจากแคว้นต่าง ๆ ที่มาร่วมเฉลิมฉลอง ช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่เฉินอันหนิงรู้สึกทรมานอย่างถึงที่สุด เพราะนางต้องช่วยหรงฮองเฮาต้อนรับอาคันตุกะและเหล่าอ๋องที่เดินทางกลับมาร่วมงาน...ตั้งแต่เริ่มมีแขกมาถึง นางก็มิได้หนีออกไปเที่ยวหรือแม้แต่พบปะสหายทั้งสองเลยแม้แต่ครั้งเดียวนี่มัน...ไม่ทรมานเกินไปหรือแต่ก็ใช่ว่าจะทรมานไปซะหมด...“ท่านอา” เสียงร้องเรียกด้วยความยินดีดังขึ้นพร้อม ๆ กับที่องค์หญิงลำดับที่หนึ่งมาหยุดตรงหน้าของบุรุษวัยสามสิบต้น ๆ ที่เดินมาพร้อมกับสตรีใบหน้างดงาม เป็นชินอ๋องและชินหวางเฟยที่ในครั้งนี้ยอมมาร่วมงานสถานปนาแคว้นในรอบสิบสองปี ด้านหลังของทั้งคู่ยังมีท่านชายและท่านหญิงน้อยฝาแฝดที่เป็นโซ่ทองคล้องใจของพวกเขาติดตามมาพร้อมกับเหล่าองครักษ์ด้วยองค์หญิงอันหนิงพุ่งเข้ามาเกาะแขนผู้เป็นอาในทันทีทว่าก็ถูกตำหนิไม่จริงจังอีกเช่นทุกครั้ง“ทำตัวเป็นเด็กไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27
บทล่าสุด
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทส่งท้าย
หกเดือนต่อมา...ในที่สุดงานมงคลของกู้หลุนอันหนิงกงจู่อันเป็นที่รักของผู้คนและราชวงศ์ก็เกิดขึ้น ฟู่จื่อเหยียนในชุดสีแดงปักเย็บอย่างดีขี่ม้าคู่ใจนำหน้าแห่ขบวนเจ้าสาวอันยาวเหยียดด้วยสีหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มกว่าจะมีวันนี้ มิใช่ง่าย ๆ เลย แม้ว่าบิดาของเขาจะใช้หลายคำพูดทำให้ฮ่องเต้ไท่เสียนยินยอมให้เขาและบุตรสาวอันเป็นที่รักออกเรือนได้แต่เหล่าอ๋องมิใช่จะยินยอมง่าย ๆ แม้จะทำสิ่งใดเขาไม่ได้แต่ก็พยายามขัดขวางอย่างถึงที่สุดกว่าที่จะยินยอมให้พี่สาวได้ออกเรือน ก็ล่วงเลยมาถึงครึ่งปีทีเดียวฟู่จื่อเหยียนในตอนที่กลับมาต้าเฉินในฐานะบุตรชายคนโตของสกุลฟู่มิได้มีตำแหน่งใดนอกจากสถานะคุณชายฟู่ แต่ระยะเวลาหกเดือนจากคุณชายฟู่ก็ได้เปลี่ยนแปลงไป ผู้คนเรียกขานเขาว่าแม่ทัพฟู่ อันเนื่องมาจากแม้เหตุการณ์หลายอย่างจะเปลี่ยนไป แต่แคว้นฉีก็ยังดันทุรังจะตีต้าเฉิน เหล่าอ๋องต้องการยื้อเวลาไม่ให้พี่ใหญ่ของตนได้ออกเรือนเร็วเกินไป จึงเสนอให้เขาออกรบและกำราบแคว้นฉีเสียแม้การทำศึกกับฉีไม่ได้ยากเย็น แต่ก็กินเวลาไปหลายเดือน
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่98 อำลาต้าไห่
เรื่องราวทุกสิ่งจบลงที่การแต่งตั้งหยางอ้ายฉิงเป็นหยางฮองเฮา ก่อนกำหนดพิธีอภิเษกสมรสในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าเรื่องงานอภิเษกเป็นเรื่องภายใน ฮ่องเต้ไท่เสียนแม้เอ็นดูไห่ซุนหลิงดั่งบุตรชายแต่ก็ไม่อาจรั้งอยู่ต่อรอถึงงานอภิเษกได้ ครั่นจะเดินทางกลับก่อนแล้วค่อยมาก็ไม่ทันอย่างแน่นอน จึงได้แต่ตัดใจ ไม่รั้งอยู่กำหนดเดินทางกลับต้าเฉินจึงเป็นเช้าวันรุ่งขึ้น หลังเสร็จการประชุมฮ่องเต้และฮองเฮาบอกลาคนเป็นดุจบุตรชายและขอตัวกลับตำหนักรับรองไปแล้ว เหลือเพียงเฉินอันหนิงและจิวหูที่ยังอยู่รับน้ำชากับฮ่องเต้ซุนหลิงและว่าที่ฮองเฮา วันนี้เองที่เฉินอันหนิงได้พูดคุยกับหยางอ้ายฉิงอีกครั้ง ทั้งคู่เข้ากันได้ดีเมื่อได้พูดคุยขอโทษขอโพยที่ต่างล่วงเกินกันในวันแรกที่เจอก่อนที่เฉินอันหนิงจะกล่าวขออภัยที่ไม่อาจอยู่ร่วมงานอภิเษกได้“ขออภัยพี่ใหญ่จิว และคุณหนูหยาง ที่มิอาจอยู่ร่วมงานอภิเษกได้”“อย่าได้คิดมาก ข้ามิใช่คนคิดเล็กคิดน้อย” จิวหลิงพูดแล้วก็ยกยิ้มและเอายคล้ายจะแกล้งเย้า “แต่งานของเจ้ากับเขา ช่วยเผื่อเวลาให้
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่97 ไม่มีคำปฏิเสธ
“เห็นได้ชัดว่าท่านยังโง่งมอยู่ ท่านจะป้อนยาล้ำค่าที่มีเพียงหกเม็ดให้พี่ใหญ่ได้อย่างไรกัน นั่นคือของสำคัญของท่านนะ” เป็นเฉินไป๋เสวี่ยที่มาห้ามเอาไว้ ในขณะที่สถานการณ์รอบข้างคลี่คลายลงได้แล้วด้วยฝีมือของหานอ๋องและเหล่าองครักษ์ร่วมมือกับคนของพรรคเมฆาสุริยันต์เฉินไป๋เสวี่ยส่ายหน้าพร้อมกับกำข้อมือของผู้เป็นศิษย์สำนักเดียวกันเอาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยให้จิวหูได้ทำตามใจ เขาเป็นศิษย์หมอเทวดาย่อมรู้ว่ายาลูกกลอนในมือของอีกฝ่ายนั้นเป็นยาล้ำค่าที่สามารถรักษาคนที่อาการสาหัสให้ฟื้นคืนได้ ทว่าสิ่งนั้นมีเพียงน้อยนิด หลายปีก่อนเจ้าสำนักโอวหยางเหวินหลงปรุงยาขึ้นมาได้หกเม็ด เก็บเอาไว้เองหนึ่งเม็ดและมอบให้กับลูกศิษย์ทั้งห้าคนละเม็ดและไม่คิดจะปรุงเพิ่มอีก หวังให้ศิษย์ใช้ยานี้เมื่อถึงคราวคับขันแต่คราวคับขันนั้นมิใช่ให้ใช้กับผู้อื่น...คนผู้นี้ไม่รักชีวิตถึงขั้นจะแลกเพื่อพี่สาวของเขาเชียวหรือ หากวันหน้าเป็นอันใดไปจะทำอย่างไรเล่า“ยานี้ไม่สำคัญอันใด ถ้าไม่มีนาง ต่อให้ต้องแลกกับโลกใบนี้เพื่อนาง ข้าก็จะแลก” ไม่มีสิ่งใดม
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่96 มีคนร้าย
รถม้าเคลื่อนไปแล้ว แต่ชายหนุ่มยังคงยืนนิ่งอยู่ ไม่ได้เข้าไปภายในตำหนักรับรอง และไม่ได้จากไปที่ใดมิใช่เพราะลังเลอันใดอีก แต่เพราะกำลังขบคิดกับคำของอาจารย์ สิ่งที่อาจารย์ตักเตือนเขาและเหล่าเศิษย์พี่น้องไม่เคยไม่เชื่อ ด้วยว่าอาจารย์ไม่เคยมองสิ่งใดผิดพออาจารย์เอ่ยเช่นนี้ เขาก็ชักสังหรณ์ใจไม่ดีเสียแล้ว“อะ พี่ใหญ่” ไม่ทันจะได้คิดสิ่งใดมากไปกว่านั้นเสียงเรียกจากด้านหลังก็ดังขึ้น“เหยาเหยา” จิวหูส่งเสียงให้น้องสาวที่ส่งเสียงเรียกก่อนจะได้เห็นว่าด้านหลังของฟู่จื่อเหยายังมีเฉินอันหนิง เฉินลี่หลิน และอ๋องทั้งสอง กับฟู่จื่อหมิงและฟู่จื่อหลิงอยู่ด้วย“จะออกไปที่ใดกัน”“หอเมฆาเจ้าค่ะ พี่ใหญ่ก็ไปด้วยกันนะเจ้าคะเหยาเหยาอยากอยู่กับพี่ใหญ่” ฟู่จื่อเหยามิได้ชักชวนแต่ดึงแขนผู้เป็นพี่ให้เดินตามเหล่าเชื้อพระวงศ์ทั้งสี่ที่เดินนำไปก่อนแล้ว นั่นย่อมหมายถึงนางไม่เปิดโอกาสให้จิวหูได้ปฏิเสธ บุรุษผู้ไม่มีสิ่งใดให้ต้องลังเลอีกก้าวตามไปด้วยโดยไร้คำใดโต้แย้ง
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่95 ที่แท้เป็นเช่นนี้
เฉินอันหนิงเป็นฝ่ายก้าวนำบุรุษหน้ากากออกไปด้านนอกก่อนจะนำเขาไปยังสวนด้านหลังซึ่งเงียบสงบ แค่เพียงหยุดเดินบทสนทนาก็เริ่มต้นขึ้นจากฝ่ายของผู้หยั่งรู้ฟ้าดินในทันที“เขายังสบายดีได้ ย่อมเพราะชะตาของท่านยังปลอดภัย”“หมายความว่าอย่างไรหรือเจ้าคะ?”“เจ้าสามจะอยู่รอดปลอดภัยหรือไม่ขึ้นอยู่ที่ชะตาของท่าน”คำบอกเล่าของคนตรงหน้ามิได้แตกต่างจากหนิงอันมากนัก ทว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องรองในใจของนาง เฉินอันอันหนิงมองสบตาคู่คมกริบก่อนจะสอบถามออกไปโดยตรง “ท่านพอจะบอกได้หรือไม่ ว่าเหตุใดข้าจึงได้รับโอกาส”“ต้าเฉินมีมังกรและหงส์เพลิงพิทักษ์อยู่ เรื่องนี้ข้าคงไม่ต้องบอกท่านกระมัง”ตำนานมังกรและหงส์พิทักษ์ต้าเฉิน ผู้คนทั้งต้าเฉินล้วนเคยได้ยิน ยิ่งมีตำนานว่าราชวงค์คือลูกหลานของมังกรและหงผู้พิทักษ์ นางย่อมได้ยินมาตั้งแต่เด็ก ๆ ในชาติก่อนแล้ว เฉินอันหนิงไม่ได้มีคำถามใด ๆ นางพยักหน้าให้เท่านั้นอีกฝ่ายก็บอกเล่าต่อ “ยามใดที่ต้าเฉินลุกเป็นไ
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่94 เซียนทวน
“เมื่อก่อนข้าคิดว่าฮวาเอ๋อร์จะรักกับฟู่เสวียน แต่นางกลับเลือกหยวนจิ้ง ชะตาของคนเราช่างแปลกนัก” ฮ่องเต้ไท่เสียนที่ผายมือเชิญแขกผู้มาเยือนให้ไปนั่งเอ่ยก่อนจะหัวเราะอย่างขบขันขึ้นมาและพูดต่อถึงโชคชะตาที่เล่นตลก “ส่วนฟู่เสวียน ไปตกหลุมรักบุตรสาวเซียนทวนจนถึงขั้นขโทยบุตรสาวผู้อื่นกลับบ้าน”“ห๊า ท่านพ่อ...ท่านแม่เป็นถึงบุตรสาวเซียนทวนเชียวหรือเจ้าคะ” ฟู่จื่อเหยาแทรกขึ้นก่อนมองบิดาด้วยความสงสัย ทั้งยังหันไปสะกิดพี่สาวบุตรธรรมเพื่อบอกเล่า “พี่หญิง ท่านแม่เป็นบุตรสาวเซียนทวนล่ะ”“บิดาเจ้ายังไม่ได้ตอบเลย” เฉินลี่หลินแทรกขึ้นบ้างแต่สายตาก็บ่งบอกว่าสนใจเรื่องนี้เช่นกันด้วยอายุนาง ในยามเด็กนางย่อมทันฟู่ฮูหยินที่ผู้คนกล่าวว่างดงามเป็นที่ต้องตาของบุรุษ และรับรู้เพียงแค่นั้นมาโดยตลอด...เรื่องที่ว่าฟู่ฮูหยินเป็นบุตรสาวเซียนทวนแห่งสำนักเฟยผิง นั่นย่อมน่าสนใจไม่เพียงแค่เฉินลี่หลินที่สนใจ เฉินอันหนิงเองก็คิดไม่ต่างกันและนั่นทำให้สายตาแทบทุกคู่มองไปยังฟู่เสวี
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่93 โอวหยางเหวินหลง
งานเลี้ยงต้อนรับในช่วงเช้าเป็นไปอย่างราบรื่น และหลังงานเลี้ยงสิ้นสุดอาคันตุกะต่าง ๆ ก็กลับที่พัก ฮ่องเต้ซุนหลิงมาส่งฮ่องเต้ไท่เสียนและคณะจากแคว้นเฉินด้วยตนเองก่อนจะกลับไปจัดการเรื่องในวังหลังของตน ยิ่งบ่งบอกถึงความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของสองแคว้น และทำให้ผู้คนเข้าใจว่ากู้หลุนกงจู่ผู้สูงส่งแห่งต้าเฉินไม่ปรารถนาให้วังหลังมีสนมมากมายหากตนจะต้องอยู่ที่นี่จึงได้ยื่นคำขาดให้ฮ่องเต้ซุนหลิงปัดกวาดวังหลังให้ดีซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่กู้หลุนกงจู่ผู้ถูกเอ่ยถึงและโอรสสวรรค์แห่งต้าไห่ต้องการให้นางสนมทั้งหลายเข้าใจ เพื่อให้อะไร ๆ ง่ายขึ้นเรื่องในวังหลังจะเป็นเช่นไร เฉินอันหนิงไม่ได้ให้ความสนใจอีก นางเพียงเดินทางกลับตำหนักรับรองพร้อมบิดามารดา มิได้เข้าไปมีบทบาทเพิ่มเติมอันใดบทบาทอีกครั้งของนาง ก็คงจะเป็นในตอนจะกลับต้าเฉิน ที่จะเฉลยให้ผู้คนรู้ว่านางมิได้จะมาเป็นมารดาแห่งแผ่นดินนี้...ถึงตอนนั้นเหล่าสนมที่เลือกออกจากวัง ก็กลับเข้าไปมิได้อีกทุกอย่างนับว่าเสร็จสิ้นสมบูรณ์ตำหนักใหญ่ใบหน้าเต็มเปี่ย
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่92 ข้อตกลง
วันต่อมาเช้าวันนี้มีการต้อนรับอาคันตุกะทั้งหลายอย่างเป็นทางการ หลายแคว้นที่เชื้อพระวงค์มาร่วมด้วยตนเอง แต่ก็มีหลายแคว้นที่ส่งมาเพียงขุนนาง ด้วยว่าแคว้นไห่นับว่าห่างไกล และตกต่ำมาหลายปีเพราะฮ่องเต้ทรราชองค์เก่าทำให้หลายแคว้นดูแคลน จึงส่งเพียงขุนนางมา ทว่าเมื่อผู้คนทั้งหลายได้เห็นว่าฮ่องเต้แห่งแคว้นเฉินเดินทางมาด้วยพระองค์เองพร้อมกับฮองเฮาทั้งยังสนิทสนมกับฮ่องเต้ซุนหลิงราวกับเป็นบิดามารดาและบุตร ท่าทีเย่อหยิ่งของเหล่าขุนนางต่างแคว้นก็เปลี่ยนไป แม้แต่เชื้อพระวงค์จากแคว้นต่าง ๆ ก็เปลี่ยนไปเช่นกันทว่านอกจากท่าทีของอาคันตุกะจะมีความเปลี่ยนแปลงไปแล้ว ท่าทีของเหล่าสนมและขุนนางในต้าไห่เองก็ผิดปกติเช่นกันเฉินอันหนิงมองท่าทีของคนเหล่านั้นก่อนจะสบตากับว่าที่ฮ่องเต้อย่างเป็นทางการของต้าไห่ที่ยกยิ้มอยู่ก่อนแล้ว....เรื่องนี้ มันเริ่มขึ้นเมื่อสายของวานนี้หนึ่งวันก่อน...กลับมาถึงตำหนักรับรองแทนที่จะได้พักผ่อนหรืออาละวาดที่คนผู้นั้นไม่ตามมาพูดคุยต่อเฉินอันหนิงกลับต้องเก็บกังความคิดเอาไว้เพราะแขกที่ย่อ
เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน บทที่91 ไม่พากลับมิได้แล้ว
ครืดไม่ทันทีผู้ถูกหาว่าไม่ยอมออกจากห้องจนทำให้น้อง ๆ เบื่อหน่ายจะได้เอ่ยสิ่งใดประตูห้องก็เปิดออก ทว่าผู้ที่เข้ามากลับมิใช่เสี่ยวเอ้อที่นำอาหารและสุรามาให้ แต่เป็นผู้ถูกเจ้าของห้องนินทาว่ามิออกจากห้องตั้งแต่เมื่อวาน“ถิงถะ...แม่นางเสียน” ผู้มาใหม่ที่คิดจะเรียกน้องสาวถึงกับชะงักเมื่อเห็นว่าภายในห้องมิได้มีเพียงน้องสาว“แม่นางหลัน พบกันอีกแล้ว” เฉินอันหนิงทักทายก่อนจะส่งยิ้มให้และอธิบาย “พวกข้าเห็นหอเมฆาน่าสนใจ จึงแวะเข้ามาแล้วก็ได้เจอกันหลันถิงน่ะ หลันถิงชวนพวกข้าขึ้นมาดื่มกินที่ห้องของนาง”“อย่างนี้เอง เช่นนั้นก็ตามสบายนะเจ้าคะ” หลันซิ่วอิงยังคงมิได้มีท่าทีเปลี่ยนไปจากตอนที่ได้พบกัน นางยังคงมีท่าทีเป็นมิตรเช่นเดิม และยังคงเห็นสหายร่วมทางทั้งหลายเป็นผู้มีคุณทว่าสายตาที่เฉินอันหนิงมองไปกลับมิได้เป็นเช่นเดิม ตอนเจอกันนางเพียงรู้สึกว่าสตรีผู้นี้เป็นสตรีน่าสนใจ แต่หลังจากที่รู้ว่าคนตรงหน้าคือคนรักของฟู่จื่อหลิงที่เดินทางหลายร้อยพันลี้เพื่อติดตาม
