Share

บทที่ 100

Author: เฉินเจียเสี่ยวเกอ
“นายท่าน...”

เสียงออดอ้อนปนเกียจคร้านเอ่อล้นออกมาจากริมฝีปากชมพูของฉินเย่ว์โหรว ทันใดนั้นมือหยกอันละเอียดอ่อนโอบรอบคอของเฉินฝาน

แทบไม่มีระยะห่างระหว่างคนทั้งคู่

เฉินฝานสามารถรับรู้ถึงสัมผัสที่นุ่มนิ่มได้อย่างชัดเจน

ลูกกระเดือกขยับอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ดวงตาของเขามืดลง

เขาหยุดมือที่เคลื่อนไหวสะเปะสะปะของฉินเย่ว์โหรว และอุ้มนางไปที่เตียง “อย่าขยับ ข้าจะอุ้มเจ้าขึ้นไป!”

ขณะที่วางฉินเย่ว์โหรวลงบนเตียง มือของนางก็เกี่ยวรอบคอของเฉินฝานอีกครั้ง

ด้วยการยื้อยุดนี้ ผ้าปิดหน้าอกมากกว่าครึ่งหนึ่งจึงเลิกขึ้น

เฉินฝานรู้สึกถึงเลือดร้อนพุ่งขึ้นไปบนหัว เขาเชยคางของฉินเย่ว์โหรวขึ้นพลางพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เย่ว์โหรว เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่”

ใบหน้าของฉินเย่ว์โหรวแดงก่ำ รอยยิ้มเขินอายในแววตาหยาดเยิ้มพร่ามัว “ข้ารู้ พี่สามบอกเอง ให้ข้าช่วยผลิดอกออกผลให้นายท่านเถอะ”

“...” จริง ๆ แล้ววันนี้สองสาวกระซิบกระซาบและยังออกไปดื่มด้วยกัน ที่แท้ก็เพื่อสิ่งนี้

เฉินฝานวางฉินเย่ว์โหรวลง จากนั้นก็เอนตัวนอนอยู่ข้างกายนาง ใช้มือประคองคางมน และมองฉินเย่ว์โหรวด้วยรอยยิ้ม “เพื่อผลิดอกออกผล?”

ฉินเย่ว์
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Maiy Maiy W
ไม่มีตอนต่อไปแล้วรึครับ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 101

    คนพวกนั้นบอกให้เขารับอนุภรรยาก็ช่างเถอะ แต่ภรรยาทั้งสองคนของเขา ก็อยากให้เขามีอนุภรรยาเพิ่มด้วย“พวกเจ้าไม่หึงหวงหรือ?” เฉินฝานแกล้งทำเป็นถลึงตามองหญิงสาวสองคนด้านหลังที่ร่วมวงกับชาวบ้าน“หึงหวง?” ฉินเย่ว์เจียวกับฉินเย่ว์โหรวมองหน้ากัน แล้วยกมือขึ้นป้องหน้าพร้อมกับหัวเราะ “นายท่านถ้าไม่ใช่ความจำเสื่อม ก็แกล้งให้พวกเราดีใจ เรื่องเช่นนี้หญิงสาวคนใดจะหึงหวงกันเจ้าคะ ทุกคนล้วนอยากให้สามีของตนรับอนุภรรยาเพิ่ม”“...” เฉินฝานฉงนงุนงง หรือเขาลืมวัฒนธรรมสำคัญอะไรอีกแล้วหรือ?ในตอนหลัง เมื่อทำความเข้าใจแล้ว เฉินฝานเพิ่งเข้าใจว่าเหตุใดสองพี่น้องตระกูลฉินจึงอยากให้เขามีภรรยาหลายคนบุรุษต้าชิ่ง ยิ่งมีภรรยามากเท่าใด ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาเก่งมากเท่านั้น โดยเฉพาะในช่วงปีที่เศรษฐกิจไม่ดีด้วยเหตุนี้ ในต้าชิ่ง บุรุษคนหนึ่งมีภรรยากี่คน จึงกลายเป็นเครื่องวัดว่าชายคนนั้นมีความสามารถหรือไม่ยกตัวอย่างเช่นเวลานี้เฉินฝานมีภรรยาห้าหกคน หรือมากกว่านี้ ยามพวกฉินเย่ว์เจียวและฉินเย่ว์โหรวออกไปข้างนอก คนอื่นรู้ว่าพวกนางมีพี่น้องมากมายเช่นนั้น ต่างก็พากันอิจฉาแท้จริงแล้วราชสำนักคอยชี้นำเรื่องนี้อย่างลับๆ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 102

    หญิงสาวทั้งสามแถว ยืนเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ มีจำนวนไม่ต่ำกว่ายี่สิบคนมองออกไป แม้จะซูบผอม สวมผ้าหยาบ แต่มีดีที่ความอ่อนเยาว์ พวกนางแต่ละคนล้วนสะสวยแม้แคว้นต้าชิ่งจะยากจน แต่ปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ว่าหญิงสาวที่นี่งดงามยิ่งนักตั้งแต่ทะลุมิติมากระทั่งทุกวันนี้ เฉินฝานยังไม่เคยพบเจอหญิงสาวคนใดอัปลักษณ์มาก่อนเผชิญหน้ากับดวงหน้างดงามอ่อนเยาว์ บวกกับดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง เฉินฝานเคร่งเครียด จะให้เขาเลือกอย่างไรเฮ้อ ช่างเถอะเฉินฝานตั้งใจว่าจะเลือกส่งๆ สักสองสามคน จะได้จบๆ ขอเพียงเฉินฝานเดินผ่านหญิงสาวคนใดไปแล้วไม่เลือก หญิงสาวคนนั้นก็จะร้องไห้เฉินฝานสงสาร ตอนที่กำลังจะหันกลับไปเลือก หญิงสาวตรงหน้าก็ร้องไห้อีกแรกเริ่มเพียงสะอื้นเสียงเบา ตอนหลังร้องไห้กันหลายคน พวกนางจึงฟูมฟายเสียงดังชั่วขณะหนึ่ง ลานหน้าบ้านของเฉินฝาน ก็มีเสียงร้องไห้ดังระงมเฉินฝานเครียดหนักมาก เขาไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไรจริงๆสถานการณ์เช่นนี้ นอกจากเฉินฝานและหญิงสาวที่กำลังร้องไห้เหล่านั้น คนอื่นๆ ต่างชินชาแล้ว เพราะในทุก ๆ ปี ยามที่ทางการจัดสรรคู่ ล้วนมีหญิงสาวมากมายที่ไม่ผ่านการคัดเลือกและจัดสรรออก

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 103

    “ป้า ข้าไม่รับนางเป็นอนุภรรยา ข้า...”เมื่อได้ยินเฉินฝานบอกว่าไม่รับ นางจะทนฟังต่อไปได้อย่างไร“แม้ปานิวของข้าจะดูซูบผอม แต่สะโพกนางผาย มีลูกชายให้ได้แน่นอน” ขณะพูด หญิงวัยกลางคนเริ่มถอดเสื้อผ้าลูกสาวอีกทั้งไม่เพียงถอดเสื้อผ้าตัวนอก เสื้อตัวในก็เตรียมที่จะถอดด้วยฐานะทางบ้านของนาง เมื่อเฉินฝานไม่เลือก เข้าฤดูวสันต์ปีหน้าแม้จะโชคดีเป็นคนที่ถูกเลือก แต่เมื่อไปถึงบ้านสามี ต้องถูกครอบครัวสามีอ้างเหตุผลต่างๆ เพื่อหย่ากับนางแน่นอน“เฮ้อ ป้าอย่าทำเช่นนี้เลย” เฉินฝานรีบปรามหญิงวัยกลางคน หญิงสาวที่ยังไม่ออกเรือน ถอดเสื้อตัวในในที่สาธารณะ ชีวิตนางจบสิ้นแล้ว“เช่นนั้นน้องฝาน เจ้ายอมรับปานิวเป็นอนุภรรยาแล้วหรือ?” พวงแก้มแดงก่ำเพราะอากาศหนาวเย็นของหญิงวัยกลางคน เปี่ยมไปด้วยความหวัง“...ก็ได้ ข้ารับไว้...”เฉินฝานยังพูดไม่จบ หญิงวัยกลางคนอีกหลายคนรีบลากลูกสาวของตนมาใกล้ บอกว่าลูกสาวของตนก็มีลูกชายให้เขาได้ พร้อมกับเริ่มถอดเสื้อผ้าลูกสาวของตน“เฮ้อ พวกป้าๆ พวกท่านทำอะไรเนี่ย หยุดเดี๋ยวนี้ หยุดเดี๋ยวนี้”ความจริง การห้ามปรามของเฉินฝานนั้นไร้ประโยชน์ เพราะพวกเขาเห็นสิ่งที่หญิงวัยกลางคนทำได้ผ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 104

    ไม่มีคนเชื่อคำพูดของเฉินฝานแม้เขาจะหาเงินได้มาก แต่การบอกว่าจะเลี้ยงดูคนห้าสิบกว่าคน เหลือเชื่อเกินไปแล้วเมื่อครู่เฉินฝานพูดปากเปียกปากแฉะ คนในครอบครัวของหญิงสาวเหล่านี้ไม่ยอมให้พวกนางสวมเสื้อผ้าเวลานี้ เฉินฝานไม่จำเป็นต้องพูด ต่างกุลีกุจอใส่เสื้อตัวนอกให้ลูกสาว พาพวกนางเดินออกไปข้างนอกตั้งแต่ผู้ใหญ่ไปจนถึงพวกหญิงสาว ทุกคนต่างเศร้าสลดผู้คนกลุ่มหนึ่งซึ่งนำโดยจูต้าอัน พูดจาเหน็บแนมหน้าบ้านของเฉินฝานบ้างก็บอกว่าเฉินฝานตระหนี่บ้างก็บอกว่าเฉินฝานทำเป็นหน้าใหญ่ใจโต แท้จริงแล้วไม่มีเงินถึงขั้นมีคนบอกว่า เฉินฝานไม่เก่งเรื่องบนเตียง ดังนั้นจึงไม่กล้ามีภรรยาหลายคนคำพูดเหน็บแนมมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งยังไม่ชวนฟังขึ้นเรื่อยๆหลังจากพูดจาเสียดสีเฉินฝานจบ พวกเขาก็เริ่มหัวเราะเยาะคนที่พาหญิงสาวเหล่านั้นมา“เฮ้อ พวกเจ้าโง่หรือเปล่า? เป็นสาวเป็นนาง พามาถอดเสื้อผ้าให้คนอื่นดูฟรีๆ”ในธรรมเนียมของต้าชิ่ง หญิงสาวคนหนึ่งที่ยังไม่ออกเรือน สวมใส่เสื้อผ้ากับไม่สวมใส่เสื้อผ้า ไม่มีอะไรแตกต่างกัน“โง่จริงๆ หลังเข้าฤดูวสันต์ปีหน้า แม้พวกนางจะถูกคัดสรร แต่เมื่อฝ่ายชายได้ยินว่าเฉินฝานเห็นเรือนร่างแ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 105

    หญิงวัยกลางคนวิ่งไปตรงหน้าเฉินฝาน คุกเข่าลง“น้องฝาน เมื่อครู่เจ้าบอกว่า เจ้าจะรับหญิงสาวทั้งห้าสิบกว่าคนเอาไว้ เจ้าอย่าคืนคำนะ”“ข้าไม่ได้คืนคำ ห้าสิบกว่าคน ขอเพียงยินดีที่จะอยู่ ข้ารับทั้งหมด” เฉินฝานพูด พร้อมกับส่งสายตาให้ฉินเย่ว์เจียวพยุงหญิงวัยกลางคนขึ้นหญิงวัยกลางคนไม่ยอมลุก “น้องฝาน ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนดี แต่ว่า คำพูดไร้หลักฐาน”เฉินฝานหันไปพูดกับฉินเย่ว์โหรว “เย่ว์โหรว เจ้าหยิบกระดาษกับพู่กันออกมา”แม้จะไม่เข้าใจว่าเฉินฝานทำเช่นนี้มีจุดประสงค์อะไร แต่ฉินเย่ว์โหรวไม่ลังเลแม้แต่น้อย ขานรับ แล้วทำตามที่เฉินฝานสั่งทันที“ท่านป้า” เฉินฝานชี้ไปยังฉินเย่ว์โหรวที่หยิบกระดาษและพู่กันออกมาแล้ว “นี่คือภรรยาของข้า ข้าให้นางเขียนหนังสือรับรอง ประเดี๋ยวนางจะจดชื่อลูกสาวของท่าน แบ่งเป็นสองฉบับ ท่านหนึ่งฉบับ ข้าหนึ่งฉบับ เช่นนี้ท่านวางใจแล้วกระมัง”“เขยฝาน!” หญิงวัยกลางคนรีบเปลี่ยนสรรพนามร้องเรียกทันที ดึงลูกสาวของตน คำนับขอบคุณเฉินฝานไม่หยุด “เจ้าเป็นคนดีจริงๆ ขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยลูกสาวข้า”“ท่านป้า!” จูต้าอันที่ยืนมองด้านนอกร้องตะโกนเสียงดัง “ท่านอย่าเพิ่งรีบร้อนคำนับขอบคุณ หากหนังสื

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 106

    คนพวกนั้นพาพวกสาวๆ ไปตัดฟาง“อย่าๆๆ!” เฉินฝานที่เพิ่งดึงสติกลับมารีบร้องปราม “พวกนางไม่ได้พักที่นี่”“จริงอยู่ว่าที่นี่ไม่กว้างพอ เขยฝาน บ้านของเจ้ามีที่ดินผืนใดกว้างกว่านี้ พวกเราตัดฟางแล้วสร้างกระท่อมที่นั่นกัน”“ไม่ใช่!” เฉินฝานอธิบาย “เมื่อครู่ข้าบอกแล้วว่า ข้าจะให้พวกนางมีชีวิตรอด แต่พวกนางไม่ต้องแต่งงานกับข้า ไม่ต้องอยู่กับข้า”“???” บรรดาพ่อแม่ของพวกหญิงสาวมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าเฉินฝานหมายความว่าอย่างไร“เจ้าพูดจาไร้สาระอะไรเนี่ย? เจ้าแต่งงานกับพวกนาง แต่ไม่ให้พวกนางอยู่ด้วยเนี่ยนะ?” จูต้าอันฉวยโอกาสนี้พูดเสียงดังพ่อแม่ของพวกหญิงสาวงงงวย “เขยฝาน? เจ้าไม่ให้พวกนางอยู่ที่หมู่บ้านซานเหอ แล้วจะให้พวกนางอยู่ที่ใด?”“ทุกท่านพาลูกสาวของตนกลับไปก่อน” เฉินฝานยกมือขึ้น “ทุกท่านโปรดให้เวลาข้าห้าวัน อีกห้าวันข้าจะหาที่พักให้พวกหญิงสาวแน่นอน”“ระยะเวลาห้าวันหาที่พักสำหรับห้าสิบกว่าคนเนี่ยนะ? พวกท่านอย่าเชื่อเขา!” จูต้าอันที่อยากเห็นเฉินฝานขายหน้ารีบพูดสีหน้าของเฉินฝานไม่สบอารมณ์เล็กน้อย “หมาบ้าจากไหนเนี่ย เห่าหอนไปทั่ว!”“น้องฝาน ข้าจะรีบจัดการเดี๋ยวนี้” เฉียนลิ่วพาคนสี่ห้าคนล้อมจู

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 107

    การแต่งกายของหญิงสาวด้านหลังเหล่านี้ แม้จะดีกว่าปานิวเล็กน้อย แต่ก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เท้าและมือของพวกเขา เต็มไปด้วยแผลเปื่อยตอนออกไปจากเรือนของเฉินฝาน พ่อแม่ของพวกนางเหมือนกับหญิงวัยกลางคน ต่างหารือว่าอีกห้าวันจะนำสินเดิมใดมาบ้างก็นำข้าวสาร บ้างก็นำเป็ด บ้างก็นำเนื้อ บ้างก็นำผ้าห่มมาคนที่บอกว่าจะนำผ้าห่มมานั้น ถูกมองด้วยสายตาอิจฉาจากผู้คนมากมายหลายปีมานี้ฝ้ายเก็บเกี่ยวได้น้อยมาก ดอกฝ้ายจึงค่อนข้างแผง เอาผ้าห่มมาเป็นสินเดิมได้นั้น สำหรับชาวบ้านทั่วไป ถือเป็นเรื่องที่ดีมากมองใบหน้าบริสุทธิ์ของผู้คนที่สวมเสื้อผ้าเรียบง่าย แต่พูดคุยเรื่องสินเดิมอย่างมีความสุข เฉินฝานประทับใจเล็กน้อย“ทุกท่าน ช้าก่อน”เฉินฝานหยิบถุงเงินในมือฉินเย่ว์โหรวขึ้นมา“ข้ามีเงินให้นิดหน่อย คนละสิบเหวิน ถือว่าเป็นค่าครองชีพห้าวันของพวกนาง“เท่าใดนะ?”นอกจากเฉียนลิ่วที่ช่วยเฉินฝานจับปลาแล้ว คนอื่นๆ มองเฉินฝานด้วยความตกตะลึงห้าวันให้ค่าครองชีพสิบเหวินเนี่ยนะ?หมู่บ้านแถบนี้ ไม่อาจเทียบกับในอำเภอได้ ชาวบ้านที่นี่ โดยส่วนมากหนึ่งครอบครัวหาเงินได้เดือนหนึ่งไม่ถึงสิบเหวิน“เขยฝาน เจ้าไม่ได้ล้อเล่นกระ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 108

    “เจ้าทำอย่างไรต่างหาก ไม่ใช่เรา เจ้าเกลียดเฉินฝาน มีความแค้นกับเขา ข้าไม่มี”เฉินเจียงพูดอย่างชัดเจนว่าตนไม่เกี่ยวข้องกับเรืองนี้ เขาเล่นงานเฉินฝาน แต่ไม่มีวันเอาตัวเข้าไปยุ่งเด็ดขาดจูต้าอันชะงัก ก่นด่าในใจเฉินเจียงเอ๊ย เจ้าเป็นคนมาหาข้าและเป็นต้นคิด แต่ตอนนี้กลับบอกว่าตนไม่ได้อยากเล่นงานเฉินฝาน เจ้าเล่ห์จริงๆแต่ว่าช่างเถอะ ขอเพียงทำให้เฉินฝานล้มได้ เขาไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร“คือข้าคนเดียว ข้าคนเดียว”เวลานี้เฉินเจียงค่อยรู้สึกพอใจ เขาเงยหน้าขึ้นมองกำแพงที่กั้นกลางเรือนของตนและเฉินฝาน พูดขึ้นช้าๆ “หลังจากนี้ทุกอย่างง่ายมาก จับตาดูเขาไว้ อย่าปล่อยให้เขามีโอกาสหนีไปเด็ดขาด”“อีกเรื่องนี้ หากเจ้าเห็นเขาทำอะไรผิดปกติ ไม่ว่าทำอะไร เจ้าและสหายคิดหาวิธีทำลายซะ”“เรื่องนี้ไม่ต้องกังวล” จูต้าอันโบกมือ สีหน้าไม่ยี่หระ “เวลาห้าวัน เขาจะเสกเรือนหลังใหญ่ออกมาได้หรืออย่างไร”“เจ้าระมัดระวังหน่อย” เฉินเจียงไม่วางใจเล็กน้อย หลังจากเฉินฝานตกหน้าผา ก็ยากจะคาดเดานักยกตัวอย่างเช่นปลาย่าง ก็คาดเดายากยิ่งนัก เมื่อก่อนแค่ทำอาหารเขาก็ยังทำไม่เป็น แต่จู่ๆ กลับทำปลารสชาติอร่อยเช่นนั้นได้“ได้ ข้าจะ

Latest chapter

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1070

    “เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหตุใดจึงกระวนกระวายเช่นนี้?”เมื่อเห็นคนคนนั้น อวิ๋นเต๋อรีบเดินไปถามทันที คนที่มาคือหัวหน้าทหารเวรรักษาพระองค์ในวันนี้“ผู้นำอวิ๋น จู่ๆ นอกวังหลวงก็มีชาวบ้านมากมายมา พวกเขาต้องการเข้าพบท่านอัครเสนาบดีขอรับ!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น โอวหยางน่าหลันที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรโมโหเล็กน้อย “เรื่องเล็กแค่นี้ กลับกระวนกระวายขั้นนี้ อวิ๋นเต๋อ เอาตัวเขาออกไป!”เมื่อครั้นโอวหยางน่าหลันเพิ่งครอบครองอำนาจ มักจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นบ่อยครั้ง ดังนั้นโอวหยางน่าหลันจึงเคยชินแล้ว สำหรับนางนี่เป็นเพียงเรื่องเล็กๆ“องค์หญิง!”หัวหน้าทหารเวรคุกเข่าลง สีหน้าลำบากใจ“ครั้งนี้แตกต่างจากทุกครั้งพ่ะย่ะค่ะ ไม่ว่ากระหม่อมจะใช้วิธีการใด พวกชาวบ้านก็ไม่ยอมไป ยิ่งไล่พวกเขาก็ยิ่งบุกเข้ามา กล่าวว่าแม้พวกเขาต้องตาย พวกเขาก็ต้องขอพบท่านอัครเสนาบดีให้ได้!”โอวหยางน่าหลันโบกมือด้วยความรำคาญ “เช่นนั้นก็ไล่ด้วยวิธีที่รุนแรงขึ้นอีก หากมีคนตาย เช่นนั้นก็ส่งอาหารสำหรับสามปีไปให้ครอบครัวเขา เจ้าไปจัดการด้วยตนเอง!”นี่คือวิธีการที่โอวหยางน่าหลันใช้เป็นประจำ เมื่อก่อนให้เงิน ตอนนี้ข้าวสารล้ำค่ากว่าเงิน เช

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1069

    เสียงฟิ้วดังขึ้นสองครั้ง โอวหยางกว่างเซวียนใช้หนังสติ๊กยิงก้อนหินออกไปแล้วสองก้อนเหตุเพราะเป็นการใช้หนังสติ๊กครั้งแรก ก้อนหินที่ยิงออกไป จึงไกลเพียงสองสามเมตรเท่านั้น“เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?”ริมฝีปากของโอวหยางกว่างเซวียนจู๋เล็กน้อย สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความไม่พอใจ ถามเฉินฝาน “เหตุใดท่านจึงยิงไกลเช่นนั้น”เฉินฝานยิ้ม “เพราะข้าใช้เป็นประจำ ยกหนังสติ๊กให้ท่านแล้ว วันข้างหน้าท่านฝึกฝนทุกวัน ต้องยิงได้ไกลแน่นอน”“แต่ว่า...” โอวหยางกว่างเซวียนขมวดคิ้วเป็นปม “ท่านบอกให้ข้าใช้หนังสติ๊กยิงคนที่พูดถ้อยคำเหล่านั้นกับข้าไม่ใช่หรือ?”“ถูกต้อง แต่ข้าไม่ให้ท่านอยู่ห่างไกลเช่นนี้!”เฉินฝานยังพูดไม่จบ โอวหยางกว่างเซวียนก็พุ่งตัวออกมาราวกับฟ้าแลบเสียงฟิ้วดังขึ้นสองครั้งโอวหยางกว่างเซวียนใช้หนังสติ๊กยิงหัวหน้าเลขากรมขุนนางเหมียวเหลียงจื้อและราชครูโจวหยางชิง“พวกเจ้าสองคนนี่เอง ทหาร!”โอวหยางน่าหลันร้องตะโกนเสียงดัง“เอาตัวขุนนางชั่วพูดจาให้ร้ายผู้อื่น ทั้งสองคนออกไป จับพวกเขากักขังในคุกหลวง!”“องค์หญิง กระหม่อมถูกใส่ร้ายพ่ะย่ะค่ะ”เหมียวเหลียงจื้อและโจวหยางชิงคุกเข่าอ้อนวอนทันที“องค์หญิง

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1068

    เฉินฝานโน้มตัวลง พูดกับโอวหยางกว่างเซวียนด้วยความอ่อนโยน “วังหลวงแคว้นหลู่คือบ้านของเซวียนเอ๋อร์ตลอดไป ข้าจะไล่ท่านออกไปได้อย่างไร?”“ข้าไม่เชื่อท่านหรอก พวกเขาบอกว่า แรกเริ่มท่านต้องพูดเช่นนี้กับข้าแน่นอน แต่หลังจากผ่านไปนานวันเข้า ท่านต้องเห็นว่าข้าขวางหูขวางตา แล้วไล่ข้าออกไปจากวังหลวง”“เซวียนเอ๋อร์ ถ้อยคำเหล่านี้ผู้ใดเป็นคนบอกเจ้า?” โอวหยางน่าหลันที่ยืนฟังอู่ข้างๆ ยิ่งฟังก็ยิ่งโมโห “เจ้าบอกพี่มา ข้าจะไปฉีกปากพวกเขา”“พวกเขา...” ทันใดนั้นเองโอวหยางกว่างเซวียนก็ปิดปากเงียบสนิท ไม่ว่าโอวหยางน่าหลันจะใช้ลูกไม้ได้ ถึงขั้นตำหนิ เขาก็ไม่อมพูดเฉินฝานเข้าใจแล้ว ทว่าเป็นเที่ยงตรงและกล้าคิดกล้าทำแม้โอวหยางกว่างเซวียนจะปัญญานิ่ม ทว่าเขาเป็นคนเที่ยงตรงและกล้าคิดกล้าทำราชวงศ์โอวหยางแคว้นหลู่ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย ล้วนเป็นคนเที่ยงตรงและกล้าคิดกล้าทำ ทว่าพวกเขาค่อนข้างให้ความสำคัญกับสายเลือด ชอบให้ญาติมิตรสนิทชิดเชื้อแต่งงานกัน เมื่อถึงรุ่นของโอวหยางน่าหลัน มารดาของโอวหยางน่าหลัน มีลูกชายสามคนติดกัน สองคนแรกอายุไม่ถึงหนึ่งขวบก็สิ้นใจ ไม่ง่ายเลยอุตส่าห์เลี้ยงดูโอวหยางกว่างเซวียนจนเติบโต

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1067

    ท่านราชครูบอกให้เซวียนเอ๋อร์มาขอรับ”“ท่านราชครู? โจวหยางชิงบอกให้เจ้ามา”โจวหยางชิงเป็นราชครูของโอวหยางกว่างเซวียน และเคยสอนเหมียวเหลียงจื้อ ภรรยาเป็นชาวเมืองหลวงแคว้นต้าชิ่ง“ขอรับ!” โอวหยางกว่างเซวียนพยักหน้า “ท่านราชครูกล่าวว่า เซวียนเอ๋อร์เป็นจักรพรรดิแคว้นหลู่ อายุสิบสามแล้ว ควรค่อยๆ ศึกษาการปกครองแคว้นหลู่ อย่าให้ท่านพี่เหนื่อยเช่นนี้ แต่ว่า...”จู่ๆ โอวหยางกว่างเซวียนก็ทำหน้ามุ่ย สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความเสียใจ“ฮือ!” โอวหยางกว่างเซวียนร้องไห้เสียงดัง แล้วกอดโอวหยางน่าหลัน “เซวียนเอ๋อร์ไม่อยากนั่งเก้าอี้ตัวนั้น เพราะเซวียนเอ๋อร์อยากไปชิ้งฉ่อง แต่ท่านราชครูบอกว่าไม่อาจไปได้หากยังไม่จบการประชุมราชสำนัก ทั้งยังไม่อาจเล่นกับแมลงได้”“ท่านพี่ ท่านรักเซวียนเอ๋อร์ที่สุด ท่านไปตำหนิราชครูได้หรือไม่ เซวียนเอ๋อร์ไม่อยากประชุมราชสำนักจริงๆ ขอรับ”โอวหยางกว่างเซวียนจับแขนเสื้อของโอวหยางน่าหลันแล้วอ้อนวอน สำหรับเขา ท่านแม่นอกจากใจดีกับเขาและท่านพ่อท่านแม่แล้ว ล้วนดุร้ายกับทุกคน อีกทั้งคนพวกนั้นก็กลัวท่านพี่มาก ขอเพียงท่านพี่ดุเล็กน้อย พวกเขาก็เชื่อฟังท่านพี่แล้วโอวหยางน่าหลันไม่ได้ตอบ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1066

    “ท่านพี่ฝาน ท่านหมายความว่า...” โอวหยางน่าหลันเงยหน้าขึ้น “ชาวต้าชิ่งช่วยเขาคิดแผนการนี้หรือ?”“มีความเป็นไปได้สูง” แววตาของเฉินฝานเย็นยะเยือก “พุ่งเป้ามาที่ข้าได้ แต่เอาสตรีของข้าเข้ามาข้องเกี่ยว เอาชาวแคว้นหลู่มาข้องเกี่ยว เช่นนั้นไม่ได้”“ท่านพี่ฝาน ฟังจากที่ท่านพูดหมายความว่า...” แววตาของโอวหยางน่าหลันแปรเปลี่ยนเป็นเหี้ยมโหดเช่นเดียวกัน “ไฟป่าแคว้นหลู่ในครั้งนี้ มีคนตั้งใจทำให้เกิดขึ้น”เฉินฝานพยักหน้าตลอดสี่เดือนที่ผ่านมานี้ เขาวิ่งวุ่นไปทั่วทุกเมืองของแคว้นหลู่ ไฟป่าทั้งรุนแรงและไม่รุนแรง เขาดับมามากมายกว่าพันแห่ง เขามั่นใจว่า ไฟป่าแคว้นหลู่ในครั้งนี้ เป็นฝีมือมนุษย์“ข้าจะมีราชโองการ ให้กรมยุติธรรมไปสืบเดี๋ยวนี้!”โอวหยางน่าหลันกำลังจะเอ่ยปาก ให้นางกำนัลคนสนิทนำม้วนหนังสือราชโองการ พู่กันและหมึกมา ก็ถูกเฉินฝานปราม“ต้องรีบสืบหาความจริง แต่ไม่อาจสืบหาเช่นนี้ ต้องดำเนินการอย่างลับๆ ท่านมีรับสั่งลับ ให้คนของอวิ๋นเต๋อไปสืบด้วยตนเอง”“ได้ ท่านพี่ฝาน ข้าฟังท่าน”ตอนโอวหยางน่าหลันมีรับสั่งลับ นางถามเฉินฝานอีกครั้ง “ท่านพี่ฝาน ท่านว่า เสิ่นหมิงหยวนจากแคว้นต้าชิ่งอยู่เบื้องหลัง

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1065

    หลังจากฟังคำอธิบายของเฉินฝานจบ โอวหยางน่าหลันโมโหจนตบโต๊ะ “เหมียวเหลียงจื้อ ช่างร้ายกาจเสียจริง ข้าจะประหารเจ้า”“อย่าโมโหขนาดนั้น เด็กในครรภ์ของท่านจะไม่สบายเอาได้” เฉินฝานรีบปลอบโอวหยางน่าหลัน“คุณชายฝาน ท่านพูดถูก ข้าไม่อาจทำร้ายลูกของเราเพราะคนร้ายกาจเช่นนั้น”โอวหยางน่าหลันจับท้องของตนเองเบาๆ พยายามให้ตนเองสงบลง“เฮ้อ ไม่สิ” โอวหยางน่าหลันที่จับท้องตนเองเบาๆ อยู่นั้น หยุดชะงักกะทันหัน “เหมียวเหลียงจื้อเป็นบุตรชายของเหมียวปิง แม้จะมีความสามารถ ทว่าไม่อาจเทียบชั้นเหมียวปิง แผนการชั่วร้ายอำมหิตเช่นนี้ เขาจะมีปัญญาคิดได้หรือ”“ยิ่งไปกว่านั้น เหมียวปิงสนับสนุนให้ท่านเป็นอัครเสนาบดี เมื่อครั้นตอนที่เขาถูกระเบิดของทหารหญิง เคยบอกข้า”“หากแคว้นหลู่อยากรอดจากวิกฤต ดำรงอยู่ในใต้หล้านี้ต่อไป มีเพียงวิธีเดียว ซึ่งก็คือให้ข้าแต่งงานกับท่าน ให้ท่านเป็นอัครเสนาบดีของแคว้นหลู่”“อ่อ ที่แท้การที่ท่านแต่งงานกับข้า ไม่ใช่เพราะชมชอบข้า แต่เพื่อใช้ประโยชน์จากข้า” เฉินฝานแกล้งทำเป็นโมโห“คุณชายฝาน ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้าเพียงอยากบอกว่า ตั้งแต่เล็กจนโตเหมียวเหลียงจื้อเชื่อฟังเหมียวปิงมาโดย

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1064

    หลังจากอ่านจดหมาย เฉินฝานรีบคัดค้านทันที ตอบกลับจดหมายในทันควัน นักส่งสารที่มาส่งจดหมายรีบขี่ม้าเร็วนำจดหมายตอบกลับของเฉินฝานส่งถึงมือโอวหยางน่าหลันประชุมราชสำนักเช้าวันที่สอง ตอนโอวหยางน่าหลันอ่านจดหมายตอบกลับของเฉินฝาน ทั่วท้องพระโรงตกอยู่ในความเงียบ“เหตุใดท่านอัครเสนาบดีจึงไม่เห็นด้วย หลังไฟป่าเผาทำลายทำให้ชาวบ้านไม่มีฟืนขาย ช่างเหล็กก็ไม่อาจผลิตเครื่องมือเหล็กได้เพราะไม่มีฟืนสำหรับเผา พวกเขาตกที่นั่งลำบาก หากราชสำนักไม่ช่วยพวกเขา แล้วพวกเขาจะผ่านวิกฤตนี้ไปได้อย่างไร?”ขุนนางในราชสำนักแสดงความไม่เข้าใจและเคืองขุ่น ถึงขั้นมีคนรู้สึกว่าเฉินฝานตั้งใจเฉินฝานไม่อยากให้แคว้นหลู่ดีกว่าต้าชิ่ง เขาไม่เห็นแคว้นหลู่เป็นแคว้นของตนเองโอวหยางน่าหลันฟังแล้วหงุดหงิดยิ่งนักนางเชื่ออย่างหนักแน่นว่าเฉินฝานไม่มีทางไม่อยากเห็นแคว้นหลู่ดี แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายการกระทำนี้ของเฉินฝานอย่างไร เพราะนางเองก็ไม่เข้าใจ“จบประชุมราชสำนัก!”โอวหยางน่าหลันจบการประชุมราชสำนักเย็นวันเดียวกัน เฉินฝานเร่งเดินทางกลับถึงเมืองหลวงแคว้นหลู่“ท่านพี่ฝาน!”เฉินฝานเพิ่งไปถึงหน้าตำหนักองค์หญิง โอวหยางน่าหลันก็พยุ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1063

    “เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?” โอวหยางน่าหลันขมวดคิ้วเป็นปมแคว้นหลู่มากไปด้วยภูเขาทว่าพื้นดินน้อย รายได้หลักมาจากการขายเครื่องมือเหล็กและฟืน อุตสาหกรรมอื่นๆ นั้น ล้วนอาศัยสองอุตสาหกรรมนี้ในการดำรงชีวิตไฟป่า เผาทำลายพื้นที่ป่ากว่าเจ็ดในสิบส่วนของแคว้นหลู่ชาวบ้านไม่มีต้นไม้ เช่นนั้นก็ไม่มีรายได้ช่างเหล็กไม่มีฟืน เช่นนั้นก็ไม่อาจทำเครื่องมือเหล็กได้ และไม่มีรายได้ช่างเหล็กและชาวบ้านที่ครอบครองผืนป่าไม่พอใจ เช่นนั้นก็เท่ากับชาวแคว้นหลู่ไม่พอใจเฉินฝาน“องค์หญิง ราษฎรคือแหล่งน้ำของแคว้น น้ำทำให้เรือแล่นและทำให้เรือจมได้เช่นเดียวกัน องค์หญิง ต้องคลายโทสะของชาวบ้านให้ได้พ่ะย่ะค่ะ” เหมียวเหลียงจื้อพูดด้วยสีหน้าลำบากใจโอวหยางน่าหลันมองเหมียวเหลียงจื้อด้วยแววตาเย็นชา “คลายโทสะของราษฎรที่เจ้าพูดถึง คืออยากให้ข้าถอดยศอัครเสนาบดีของเฉินฝาน แล้วให้เจ้าขึ้นเป็นอัครเสนาบดีแทนใช่หรือไม่?”“องค์หญิง!” เหมียวเหลียงจื้อรีบคุกเข่าทันที “กระหม่อมไม่กล้าคิดเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมตระหนักรู้ดีว่าตนไม่มีความสามารถเทียบใต้เท้าเฉินได้!”โอวหยางน่าหลันถลึงตามองเหมียวเหลียงจื้อ “ข้าว่าเจ้าก็คงไม่กล้า”เม

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1062

    “ท่านคงไม่ได้...” เฉินฝานลุกขึ้นแล้วนั่งลงข้างโอวหยางน่าหลัน มองท้องน้อยที่นูนขึ้นมา แววตาของเขาแปรเปลี่ยนเป็นระมัดระวัง “ตั้งครรภ์หรือ?”“เจ้าค่ะ”พวงแก้มของโอวหยางน่าหลันแดงระเรื่อเล็กน้อย ดวงตางดงามเปี่ยมไปด้วยความรักของแม่ นางคว้ามือเฉินฝานขึ้นมาอีกครั้ง วางลงบนท้องน้อย “สามเดือนกว่าแล้วเจ้าค่ะ”เมื่อสามเดือนก่อน เฉินฝานจะไปเมืองเฟิ่งหวง โอวหยางน่าหลันเดินทางไกล ไปถึงเมืองหลวงต้าชิ่ง อยากตามเฉินฝานไปเมืองเฟิ่งหวงเฉินฝานไม่ให้นางไป ก่อนออกเดินทาง เพื่อปลอบโยนโอวหยางน่าหลันที่เดินทางมาไกล พวกเขาบรรเลงเพลงรักสุดเร่าร้อนบนรถม้านานหนึ่งชั่วยามกว่าเด็กน้อยในครรภ์ของโอวหยางน่าหลัน น่าจะมาจากตอนนั้นเฉินฝานก้มหน้าลงประทับจุมพิตลงบนท้องน้อยที่นูนขึ้นมาของโอวหยางน่าหลัน“เจ้าตั้งครรภ์แล้ว เราไม่อาจทำอะไรพร่ำเพรื่อได้”ขณะพูด เฉินฝานสวมเสื้อผ้าให้โอวหยางน่าหลัน ทว่าคิดไม่ถึง โอวหยางน่าหลันคว้ามือของเขา นางจับมือเฉินฝาน เลื่อนสูงขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายวางมือเขาไว้ที่ยอดประทุม“?”เฉินฝานมองโอวหยางน่าหลันด้วยความฉงนเพราะตั้งครรภ์ยอดประทุมทั้งสองของนาง จึงอวบอิ่มกว่าเดิม เต่งตึงกว่าเ

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status