Share

บทที่ 44

Auteur: ดั่งสายน้ำ
last update Dernière mise à jour: 2024-09-03 19:17:22
ทุกคนต่างก็หันไปมองเมื่อเห็นหลินเซียงเดินเข้ามา ใบหน้าซีดเซียว แต่ดวงตากลับเย็นชาเหลือเกิน เธอกวาดตามองทุกคนที่อยู่ในห้อง "ก่อนหน้านี้จะด่าฉันลับหลังก็ช่าง ถือซะว่าฉันไม่ได้ยิน แต่พอมาได้ยินเต็มสองหูแบบนี้ ฉันว่าคุณควรขอโทษฉันสักหน่อยหรือเปล่า?"

เธอจ้องมองคนที่เพิ่งรวมหัวกันด่าเธอสองสามคนอย่างแข็งกร้าว

สายตาของคนเหล่านั้นเริ่มเลิ่กลั่ก ชายคนหนึ่งลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า "ทำไมต้องขอโทษด้วย? ข้อมูลโครงการที่คุณรับผิดชอบรั่วไหล ไม่มีใครแตะต้องโต๊ะทำงานของคุณเลยสักคน จะไม่ให้พวกเราสงสัยว่าคุณเป็นคนทำเลยรึ!"

หลินเซียงมองเขาด้วยสายตาเย็นชา "เห็นไหม? คุณก็พูดเองว่าเป็นแค่การสงสัย ไม่ได้มีหลักฐานที่ชัดเจนซะหน่อยนี่?"

ชายคนนั้นพูดไม่ออก สีหน้ากระอักกระอ่วนไปหมด

หลินเซียงมองพวกเขา "ไม่ขอโทษเหรอ หน้าด้านใช้ได้เลยนะ"

เมื่อพูดออกมาแบบนั้น คนเหล่านั้นทำท่าโกรธขึ้นมาทันที

"หลินเซียง คุณเป็นคนผิดแท้ ๆ ทำไมพวกเราต้องขอโทษ?"

"ใช่ พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิดเลย"

"ในเมื่อคุณบอกว่าคุณไม่ได้ทำ แล้วคุณหายหัวไปไหนไม่ยอมแก้ปัญหา?"

"..."

"ปัง!"

หลินเซียงวางแฟ้มเอกสารในมือลงบนโต๊ะทันที "นี่ไง ฉันไปเจรจากับเฉิง
Chapitre verrouillé
Continuer à lire ce livre sur l'application

Related chapter

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 45

    "ว้าว เกินคาดเป็นบ้าเลย"หลินเซียงหัวเราะในลำคอแผ่วเบา สายตาจ้องไปยังใบหน้าของหัวหน้าแผนกทุกคนต่างก็หันไปมองหัวหน้าด้วยสายตาไม่เชื่อ"ทำไมถึงเป็นคุณไปได้?!""ทำไมถึงทำแบบนี้?""โครงการนี้สำคัญกับพวกเรามากนะ ทำไมคนทุจริตดันเป็นคุณ?""..."จากความไม่เชื่อในตอนแรก ก็กลายเป็นความโกรธที่เริ่มระงับไว้ไม่อยู่ ทุกคนต่างกรูเข้าไปล้อมรอบหัวหน้าที่กำลังจะออกไป แล้วเรียกร้องให้เขาอธิบายหัวหน้าไม่คิดว่าความผิดตัวเองจะถูกเปิดโปงขึ้นมาง่าย ๆ แบบนี้ ตอนนี้เขาแก้ตัวอะไรไม่ออกเลย!หลักฐานอยู่ตรงหน้าแล้ว จะให้แก้ตัวอะไรได้อีกด้านนอกร่างสูงของลู่สือเยี่ยนยืนอยู่หน้ากระจก ดวงตาดำขลับลึกลับของเขาจับจ้องไปที่หลินเซียงตลอดเวลา เมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวของเธอ คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากันซ่งจั่วที่อยู่ข้าง ๆ พูดว่า "นึกไม่ถึงเลยนะครับ ว่าเธอจะติดกล้องไว้ตรงโต๊ะทำงาน"ริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรง แล้วก็หันหลังเตรียมจะเดินจากไปในเวลานั้น ซ่งจั่วก็อุทานด้วยความตกใจขึ้นมาทันที "คุณหนูลู่เป็นลม!"หลินเซียงสะสางปัญหาใหญ่ ๆ ไปได้แล้ว ความตึงเครียดในใจของเธอผ่อนคลายลงทันที ทันทีที่

    Dernière mise à jour : 2024-09-03
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 46

    ลู่สือเยี่ยนนั่งอยู่ด้านหลัง มองดูเธอที่กำลังดื่มน้ำเงียบ ๆ ดวงตาสีดำสนิทฉายแววอ่อนโยนแวบผ่าน แต่ก็หายวับไปในพริบตาหลังจากดื่มน้ำแล้ว หลินเซียงไม่ได้นอนต่อ แต่นั่งพิงหัวเตียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู มีหลายคนที่ส่งข้อความมาหา ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนร่วมงานที่ทักมาสอบถามอาการเธอ รวมถึงข้อความจากซ่งซ่งด้วยเธอโทรหาซ่งซ่ง"เซียงเซียงคนสวย งานเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ?" ซ่งซ่งรับสายอย่างรวดเร็ว เสียงหวาน ๆ ของเธอดังมาตามาสายหลินเซียง "อืม เสร็จแล้ว เธอเป็นผู้มีพระคุณรายใหญ่เลย อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม?"ซ่งซ่ง "งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ"หลินเซียง "เอาสิ"ซ่งซ่งหัวเราะคิกคัก "ฉันไม่ได้กินอาหารฝีมือเธอตั้งนานแล้ว อยากให้เธอเข้าครัวอีก เธอทำอะไรฉันก็กินได้หมด""ได้เลย"ซ่งซ่งช่วยเธอมากขนาดนี้ ไม่ว่าเธอร้องขออะไรเธอก็ยินดีทำตามซ่งซ่ง "เอ๊ะ ทำไมฉันว่าเสียงเธอแปลก ๆ ไป?"หลินเซียงตอบกลับ "ฉันเป็นหวัดน่ะ ฉัน..."แต่เธอยังพูดไม่ทันจบ โทรศัพท์ของเธอก็ถูกใครบางคนแย่งไป สายถูกตัดไปดื้อ ๆ ก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะหย่อนโทรศัพท์ลงในกระเป๋าของตัวเอง"ลู่สือเยี่ยน ทำบ้าอะไรน่ะ?"หลินเซียงจ้องเขาด้วยความโกรธลู่ส

    Dernière mise à jour : 2024-09-03
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 47

    [คุณหยุดพักผ่อนได้หนึ่งวัน พรุ่งนี้ค่อยกลับมาทำงาน]เหอะ!หลินเซียงหัวเราะเยาะในใจ ดวงตาไร้อารมณ์เมื่อคืน เธอต้องใช้ความกล้าอย่างมากในการพูดคำเหล่านั้น เพราะต้องการได้รับคำตอบจากเขา หรือไม่ก็คำอธิบายจากเขาแม้ว่าจะเป็นคำพูดที่ฟังแล้วรู้สึกแย่ก็ตามแต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้สนใจคำพูดของเธอเลย เมื่อไหร่กันที่เขากลายเป็นคนไม่ใส่ใจเธออย่างนี้นั่นทำให้เธอรู้สึกว่าการถามคำถามเมื่อคืนเป็นเรื่องโง่เง่ามากทำให้ตัวเองอับอายซะเปล่าหลินเซียงข่มอารมณ์ของตัวเองไว้ จัดการทำเรื่องขอออกจากโรงพยาบาล จากนั้นก็กลับบ้าน เมื่อเห็นแฟ้มเอกสารบนตู้ เปิดออกดูก็พบว่าข้างในมีทั้งโฉนดบ้าน เช็ก และกุญแจเฟิงหลินหย่วนคอนโดกลางทำเลทองของเมืองอวิ๋น ตกแต่งพร้อมเข้าอยู่ สิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน มีทั้งหมด 25 ชั้น พื้นที่ใช้สอย 500 ตารางเมตรโอ้โฮ ทำไมถึงได้ใหญ่ขนาดนี้คิดว่าทำแบบนี้แล้วเธอจะรู้สึกซาบซึ้งใจเหรอ?ในดวงตาของหลินเซียงไร้อารมณ์ เธอหยิบเช็กออกมา จำนวนเงินสามสิบล้านปรากฏอยู่บนนั้นชัดเจน และด้านล่างก็เป็นลายเซ็นตวัดของลู่สือเยี่ยนหลินเซียงกำเช็คไว้ในมือเป็นเวลานานโดยไม่ตัวเธอเติบโตมาในสถานเลี

    Dernière mise à jour : 2024-09-03
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 48

    เขาให้สิ่งที่เธอต้องการไปแล้ว ตามหลักเธอควรจะมีความสุขจนยิ้มไม่หุบสิแต่เมื่อดูสีหน้าของเธอเมื่อครู่ คำว่าความสุขไม่ฉายอยู่บนใบหน้าเธอเลยสักนิดเพราะอะไร?ยิ่งลู่สือเยี่ยนคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เขาหยิบมันออกมาดูจึงเห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าจากซ่งจั่ว "คุณลู่ครับ ประธานหานมาถึงแล้ว"“อืม ผมจะรีบกลับ”ลู่สือเยี่ยนตอบกลับอย่างเย็นชาและกดวางสายเขามองไปทางบ้านของหลินเซียงอยู่นาน ก่อนจะขับรถออกไป…ตอนเย็นเมื่อซ่งซ่งมาถึง หลินเซียงก็ทำกับข้าวเสร็จไปสี่จานแล้ว แต่ยังเหลืออีกสองจาน และซุปอีกหนึ่งที่ยังไม่เสร็จ“เซียงเซียงคนสวย เล่นใหญ่เกินไปหรือเปล่าเนี่ย!”ซ่งซ่งกอดเธอด้วยความตื่นเต้น แถมยังเบียดกระแซะร่างกายด้วยความออดอ้อนหลินเซียง "ไม่เห็นเป็นไรเลย เอาล่ะ เธอออกไปรอข้างนอกเถอะ อีกไม่นานก็เสร็จแล้ว"ซ่งซ่ง "ได้ ฉันซื้อเหล้าติดมาด้วยนะ"หลินเซียงพูดอย่างนึกเสียดาย "ฉันดื่มไม่ได้น่ะสิ เพิ่งกินยาแก้หวัดเข้าไป"ซ่งซ่งประหลาดใจ “ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงเป็นหวัดได้ล่ะ? แต่ฉันว่าเธอก็ดูปกติดีนะ”หลินเซียง "เดี

    Dernière mise à jour : 2024-09-03
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 49

    “เข้ามาส่งยาให้ฉันหน่อย ฉันอาการไม่ค่อยดี”หลังจากพูดอย่างนั้น สายก็ถูกกดวางไปดื้อ ๆหลินเซียงมองดูโทรศัพท์ที่เพิ่งวางสายไปด้วยสีหน้าสับสนพร้อมกับขมวดคิ้วเขาโทรผิดจริงเหรอ?ไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดจริงดิ?หลินเซียงเม้มริมฝีปากและกดโทรไปที่หมายเลขโทรศัพท์ของซ่งจั่ว“สวัสดีครับคุณหนูหลิน”ไม่นานอีกฝ่ายก็กดรับ เสียงดังขึ้นจากปลายอีกด้านหลินเซียงพูดว่า "เมื่อกี้คุณลู่โทรผิดมาที่เบอร์ฉัน เขาขอให้คุณช่วยไปส่งยาให้เขาหน่อย รบกวนไปที่นั่นตอนนี้เลยได้ไหมคะ?"“เกรงว่าจะไม่ได้ครับ” ซ่งจั่วตอบตามตรง “ผมกำลังเดินทางไปคุยธุรกิจ ตอนนี้อยู่ที่สนามบินแล้ว คุณหลิน ช่วยไปส่งของแทนผมหน่อยได้ไหมครับ เดี๋ยวผมจะบอกคุณทีละรายการ ยาพวกนั้นหาซื้อได้ตามร้านขายยาทั่วไป"หลินเซียงขมวดคิ้ว “คุณกำลังจะขึ้นเครื่องเหรอ?”“ใช่ครับ"ซ่งจั่วตอบ เสียงประกาศไฟล์ทบินจากสนามบินยังคงเล็ดลอดเข้ามาทางโทรศัพท์อย่างคลุมเครือ“คุณหลิน ผมจะส่งรายการยาไปให้คุณนะครับ คุณลู่ป่วยไข้ทีไรอาการของเขาจะค่อนข้างแย่และทรมานมาก ฝากนำยาไปส่งแทนผมด้วย ขอบคุณมากครับ”หลังจากเขาพูดจบก็วางสายไปดื้อ ๆ อีกคน"ไงนะคะ?"หลินเซียงสะดุ้ง

    Dernière mise à jour : 2024-09-03
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 50

    หลินเซียงตะลึง!เขาเป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย?ป่วยจนไม่มีสติเลยหรือไง?หลินเซียงต่อสู้ดิ้นรนอย่างรุนแรง แต่ในเวลานี้ความแตกต่างด้านสรีระความแข็งแกร่งระหว่างชายและหญิงห่างชั้นเกินไป เธอพยายามดิ้นรนสองสามครั้ง ก็ยิ่งเป็นการกระตุ้นความดุร้ายของเขาโดยตรง เขาคว้าข้อมือทั้งสองของเธอรวบไว้ด้วยมือเดียว แล้วกดไว้เหนือศีรษะลมหายใจร้อนผ่าวระเรื่อยมาตามมุมปากของเธอ ความหนาวเย็นกระทบหน้าอกจนสั่นเทา ตามด้วยไอร้อนและความเปียกชื้นดวงตาหลินเซียงเบิกกว้าง "ลู่สือเยี่ยน คุณเป็นอะไรไป?"เขาไม่ได้ป่วยหรอกเหรอ?แต่เมื่อเธอเห็นท่าทางที่เต็มไปด้วยพละกำลังของเขา ดูเหมือนเขาไม่ได้ป่วยเลยสักนิดหรือเขานึกว่าเธอเป็นผู้หญิงคนอื่น?เซี่ยหว่าน?เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หัวใจของหลินเซียงก็เจ็บปวดเล็กน้อย ทันใดนั้นเธอก็งอเข่าใช้เท้าถีบไปข้างหน้า!การเคลื่อนไหวทั้งหมดของลู่สือเยี่ยนหยุดชะงัก ร่างอันหนักอึ้งของเขาล้มลงนอนทับเธอโดยตรง"ออกไปเลย!"หลินเซียงบิดตัวอย่างไม่สบายใจลู่สือเยี่ยนขบเม้มกระดูกไหปลาร้าของเธอด้วยความโกรธ "หลินเซียง คุณอยากเป็นม่ายนักเหรอ?"ก็รู้นี่ว่าเธอเป็นใคร?ในเมื่อเป็นอย่างนั้น…“เข้าใจ

    Dernière mise à jour : 2024-09-03
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 51

    "เซียงเซียง นอนต่ออีกหน่อยสิ"เสียงที่เป็นธรรมชาติและแสนจะสนิทสนมดังขึ้นจากด้านหลัง คางของชายหนุ่มยังคงถูอยู่บนกลางกระหม่อมเธอหลินเซียงตัวแข็งทื่อภาพแฟลชแบล็กสมัยพวกเขายังอยู่ร่วมกันก่อนหน้านี้ลอยขึ้นมาเมื่อก่อนเวลาเธอต้องตื่นเช้า อาเยี่ยนจะเป็นแบบนี้เสมอ ออดอ้อนออเซาะไม่ยอมห่าง แถมยังพูดประโยคเดียวกันนี้หลินเซียงนอนอยู่บนเตียงด้วยความมึนงง ชั่วครู่หนึ่งเกือบแยกไม่ออกแล้วว่านี่คืออดีตหรือปัจจุบันแต่จะให้เธอแยกแยะได้ยังไงล่ะ?เพราะไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน คนที่พูดคำนี้ก็คืออาเยี่ยนคนเดิมหัวใจของเธอปวดหนึบและเต็มไปด้วยความอัดอึดคับข้อง ถึงอย่างนั้นกลับกัดนิ้วตัวเองไว้ ไม่ได้ลุกหนีเป็นไปได้เธอก็อยากจะกอดเก็บสิ่งนี้ไว้ให้นาน ๆซึมซับความอบอุ่น กลิ่นหอม และทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเขาหวังให้เวลาหยุดเดินอยู่ที่ช่วงเวลานี้ ไม่มีการหย่าร้าง ไม่มีเซี่ยหว่าน ไม่มีลูกชายคนที่สามของตระกูลลู่...พวกเขายังคงเป็นสามีภรรยากันเหมือนเดิม...เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หลินเซียงลืมตาตื่นขึ้นมาก็ประสานเข้ากับสายตาสงสัยครึ่ง ๆ กลาง ๆ ของลู่สือเยี่ยนเธอเปลี่ยนสีหน้า "ทำไมมองฉันแบบนั้น?

    Dernière mise à jour : 2024-09-03
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 52

    ลู่สือเยี่ยนหยุดลงทันที แววตาของเธอทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ"ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่" หลินเซียงถามเสียงเบา "ตกลงเราจะหย่าหรือไม่หย่ากันแน่"ลู่สือเยี่ยนเม้มริมฝีปากทันที ลุกขึ้นจากตัวเธอ ก้าวลงจากเตียงแล้วตรงไปที่ห้องน้ำหลินเซียงหลับตาลงแล้วถอนหายใจยาว ๆ ออกมางั้นก็อย่าทำแบบนี้สิในเมื่อตัดสินใจที่จะหย่ากันแล้ว ก็ช่วยเด็ดขาดกับฉันหน่อยพวกเราทั้งสองจะได้ไม่มีใครอึดอัดเมื่อลู่สือเยี่ยนออกมา หลินเซียงก็จากไปแล้ว แม้แต่ข้าวเช้าก็ยังไม่รอกินพร้อมกันเธอส่งข้อความมาให้เขาเพียงข้อความเดียวหลินเซียง : [ฉันรอคุณอยู่ที่หน้าสำนักงานเขต]สีหน้าของลู่สือเยี่ยนเหมือนถูกปกคลุมด้วยน้ำค้างแข็ง บรรยากาศโดยรอบเย็นยะเยือกและแผ่ออร่ากดดันพ่อบ้านเดินออกมา มองไปรอบ ๆ แล้วถามด้วยความสงสัย "คุณชายสาม คุณหนูหลินจากไปแล้วเหรอครับ?"เมื่อคืนที่หลินเซียงมา พ่อบ้านรับรู้ แต่ได้รับแจ้งล่วงหน้าว่าห้ามใครส่งเสียงดัง เดิมทีคิดว่าจะได้เห็นหลินเซียงในเช้าวันนี้ แต่กลับไม่พบใครลู่สือเยี่ยนเก็บโทรศัพท์ สีหน้าเย็นลงกว่าเดิมเล็กน้อย "คุณว่างมากเหรอ?"พ่อบ้านสัมผัสถึงความเย็นเยียบที่แผ่ออ

    Dernière mise à jour : 2024-09-03

Latest chapter

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 541

    ช่างน่าขันอะไรอย่างนี้?สิ่งที่ตัวเองวางแผนไว้ วิธีการลงโทษคนอื่น สุดท้ายก็เหมือนกับการชกเข้ากับปุยนุ่นอ่อนปวกเปียก ไร้เรี่ยวแรงถูกแล้วแม้แต่ความโกรธของเธอก็ยังไร้เรี่ยวแรง เพราะคนที่เธอเผชิญหน้าคือลู่สือเยี่ยนเธอไม่สามารถต่อต้านเขาได้เลย!ตราบใดที่เขาต้องการ เขาสามารถปิดกั้นเส้นทางทั้งหมดของเธอได้จ้าวข่ายก่อนหน้าก็เป็นแบบนี้ เซี่ยหว่านในตอนนี้ก็ลงเอยแบบนี้เธอเข้าไปพัวพันกับคนแบบไหนมานานขนาดนี้กันนะ?สายตาของหลินเซียงเหม่อลอยไปเล็กน้อย มองไปยังความมืดด้านหน้าอย่างงุนงง ราวกับเหวลึกที่ไม่มีที่สิ้นสุดกำลังค่อย ๆ ปกคลุมเธอเข้าไปฉินโหย่วหานจับมือเธอ “หลินเซียง ไม่เป็นไรนะ?”“ฉัน…ไม่เป็นไรค่ะ” หลินเซียงขยับริมฝีปากพูดเธอสบายดี เธอไม่เป็นอะไร แค่ล้มเหลวเท่านั้น ไม่เป็นไรน้ำตาที่เงียบงันไหลลงมาจากแก้ม รู้สึกเพียงแค่ความเย็นเยียบที่แก้ม พอยื่นมือไปสัมผัส มองลงไปก็เห็นคราบน้ำใสบนนิ้วร้องไห้ทำไม?มีอะไรให้ร้องกัน?ควรรู้ตัวตั้งนานแล้วต่างหาก!ความคิดของเขา เธอคาดเดาไม่ได้เลย!แต่เธอยังกล้าที่จะต่อสู้กับเขา?หึ ฮ่าฮ่าฮ่า!หลินเซียงหัวเราะเยาะตัวเอง แต่ไม่รู้ทำไม น้ำต

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 540

    ซือเยี่ยนค่อนข้างลนลาน “คุณเซี่ย อย่าร้องไห้เลย ไม่มีใครอยากให้คุณตาย อย่าร้องไห้…”เซี่ยหว่านมองเขาด้วยดวงตาที่พร่ามัวไปด้วยน้ำตา “แต่นายมาช่วยฉัน ถ้านายมาไม่ทันล่ะ? ฉันคงตายไปแล้ว!”ซือเยี่ยน “อ่า…คือว่า”เซี่ยหว่านกำแขนเขาแน่น “นายช่วยฉันได้ไหม? ฉันไม่อยากตายจริง ๆ…”ซือเยี่ยนเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คุณเซี่ย อยากให้ผมทำอะไรครับ?”แววแห่งความภาคภูมิใจฉายวาบในดวงตาของเซี่ยหว่าน จากนั้นก็พูดว่า “ช่วยปกป้องฉันได้ไหม?”ซือเยี่ยนขมวดคิ้ว “ไม่ได้ครับ ผมทำตามคำสั่งของท่านประธานลู่เท่านั้น”เซี่ยหว่านก้มหน้าลงด้วยความผิดหวัง “แต่ถ้านายไม่ปกป้องฉัน ฉันก็จะตาย เธอต้องฆ่าฉันแน่ ๆ เพราะฉันแย่งสือเยี่ยนไป…”ซือเยี่ยนขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คือ…ผมขอคิดดูก่อนได้ไหมครับ? แล้วก็คุณเซี่ย ที่นี่ไม่ปลอดภัย ผมส่งคุณกลับไปก่อนดีกว่า”เซี่ยหว่านพยักหน้า “ได้”รถแล่นออกไปในความมืด บนถนนเล็ก ๆนิ้วของฉินโหย่วหานวางอยู่บนพวงมาลัย มองไปที่หลินเซียงอย่างนึกสนใจ “คุณเห็นหมดแล้วใช่ไหม?”สีหน้าของหลินเซียงดูเหม่อลอยเล็กน้อย “เห็นแล้ว…”ฉินโหย่วหานพูดว่า

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 539

    ดวงตาของซือเยี่ยนเป็นประกายขึ้นทันที รีบวิ่งไปที่ตู้คอนเทนเนอร์นั้น พลางตะโกนถาม “คุณเซี่ย ใช่คุณหรือเปล่า คุณเซี่ย?”“ปัง ๆ!”เสียงดังออกมาจากตู้คอนเทนเนอร์นั้นอีกครั้ง ถือเป็นการตอบรับซือเยี่ยนดีใจมาก จากนั้นก็เริ่มตรวจสอบกุญแจของตู้คอนเทนเนอร์ เนื่องจากตู้คอนเทนเนอร์แถวนี้ถูกทิ้งร้าง กุญแจจึงไม่ใช่แบบพิเศษอะไร เขาหาหินมาทุบสิบกว่าครั้ง จนกุญแจพังเขาเปิดตู้คอนเทนเนอร์ ก็เห็นเซี่ยหว่านถูกมัดมือมัดเท้านอนอยู่ข้างใน ตอนนี้น้ำทะเลไหลเข้ามาถึงหูของเซี่ยหว่านแล้วเมื่อเซี่ยหว่านเห็นซือเยี่ยนก็ร้องไห้ออกมาซือเยี่ยนเข้าไปพยุงเซี่ยหว่านขึ้น จากนั้นก็แกะเชือกที่มัดตัวเธอออก แล้วดึงเทปที่ปิดปากเธอออก“อ๊ะ…”เซี่ยหว่านอุทานออกมาสั้น ๆ จากนั้นก็พูดทั้งน้ำตาว่า “หลินเซียง! ต้องเป็นนังหลินเซียงแน่ ๆ ที่จงใจเล่นงานฉัน ต้องเป็นเธอที่ส่งคนมามัดฉันไว้ที่นี่!”ซือเยี่ยนชะงักไป “แต่ผมติดตามคุณหลินตลอด เธอไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นเลยนะครับ”เซี่ยหว่านจับแขนเขา “ซือเยี่ยน ฉันช่วยสือเยี่ยนไว้ แต่หลินเซียงกลับจะฆ่าฉัน นายต้องช่วยฉันแก้แค้นนะ!”ซือเยี่ยนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ที่นี่ไม่ใช่ที่ท

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 538

    น้ำทะเลเริ่มหนุนแล้วตู้คอนเทนเนอร์ที่อยู่ไกลออกไปดูเหมือนสัตว์ประหลาดที่ตั้งตระหง่านอยู่ในความมืด กลืนกินคนข้างในทีละเล็กทีละน้อยหลินเซียงจ้องมองไปทางนั้นอย่างใจเย็น แต่ความมืดที่อยู่ไกลทำให้เธอไม่สามารถมองเห็นกระบวนการน้ำขึ้นได้อย่างชัดเจนภาพเหตุการณ์ที่เธอถูกขังอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์ผุดขึ้นมาในหัว มือและเท้าถูกมัดไว้ ร่างกายเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและขอความช่วยเหลือเฝ้าดูความตายเข้ามาใกล้ แต่เธอทำอะไรไม่ได้เลยเซี่ยหว่าน ตอนนี้เธอคงรู้สึกแบบนี้ใช่ไหม?หลินเซียงหรี่ตาลงเล็กน้อย ไม่มองต่อในขณะนั้น โทรศัพท์มือถือก็ยื่นมาตรงหน้าเธอ“หืม?”หลินเซียงมองไปที่ฉินโหย่วหานด้วยความสงสัยรอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของฉินโหย่วหาน “ผมติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้บนตู้คอนเทนเนอร์นั้นด้วย คุณจะได้เห็นท่าทีที่สิ้นหวังทั้งหมดของเซี่ยหว่าน”เขามองเข้าไปในดวงตาของหลินเซียง “อยากดูไหม?”หลินเซียงประหลาดใจมาก ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ฉินโหย่วหานพูดว่า “ไม่ต้องแปลกใจ ผมแค่รู้สึกว่า ถ้าไม่ได้เห็นกับตาว่าคนที่เคยทำร้ายตัวเองได้รับโทษ แล้วโทษนั้นจะมีความหมายอะไร?”สายตาของเขาเหม่อลอยไปชั่วขณะ

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 537

    ซ่งซ่งหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะเอามือขยี้ผมในขณะนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นสายจากประธานบริษัทซ่งซ่งสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะรับโทรศัพท์ “สวัสดีค่ะ?”“ซ่งซ่ง ทางคุณฟู่แจ้งมาว่าแบบมีปัญหา แถมยังบอกว่าคุณไม่ยอมรับโทรศัพท์เขา เธออยากจะทำให้สตูดิโอของเราพังทั้งบริษัทเลยหรือไง? รีบโทรกลับหาคุณฟู่เดี๋ยวนี้เลย…”“ฉันจะลาออก”ซ่งซ่งพูดอย่างเรียบเฉยอีกฝ่ายชะงักไป “ว่าไงนะ? จะลาออก? ล้อเล่นหรือเปล่า? เธอคงรู้นะว่าการลาออกของเธอจะส่งผลอะไรบ้าง?”ซ่งซ่ง “อืม ฉันรู้ค่ะ แต่ผลที่ตามมาทั้งหมด ฉันจะรับผิดชอบเอง”อีกฝ่ายยิ่งงงเข้าไปใหญ่ “เธอเป็นบ้าไปแล้วหรือไง? แค่ทำโปรเจกต์นี้เสร็จ รายได้ของเธอจะมหาศาลเลยนะ”ซ่งซ่งแสยะยิ้ม “แต่ถ้าทำไม่เสร็จล่ะคะ? ฟู่จิ่นซิ่วคอยหาเรื่องฉันอยู่ตลอด ฉันเหนื่อยแล้ว ไม่อยากเล่นกับเขาต่อแล้วค่ะ”“เธอ…” อีกฝ่ายคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็พูดอะไรไม่ออกซ่งซ่งพูดอย่างใจเย็น “แค่นี้นะคะ สวัสดีค่ะ”พูดจบก็วางสายทันทีอยู่ไปก็ไม่มีความหมายไปดีกว่าออกจากเมืองอวิ๋นไปซะแต่เธอต้องคิดให้ดีว่าจะพูดเรื่องนี้กับหลินเซียงอย่างไรคนอย่างฟู่จิ่นซิ่ว เธอไม่กล้ามีเรื่อ

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 536

    สีหน้าของสวีซินหรานดูไม่ดีขึ้นมาทันที “เธอหมายความว่ายังไง?”หลินเซียงหัวเราะเบา ๆ “ฟังไม่ออกเหรอ? ฉันกำลังเยาะเย้ยเธอไง เห็นเรื่องพวกนั้นแล้ว ที่เธอทำได้ก็แค่นั่งอยู่ในออฟฟิศแล้ววิจารณ์คนอื่น อย่างมากเข้าหน่อยก็เป็นนักเลงคีย์บอร์ดในอินเทอร์เน็ต เธอมีความสามารถอื่นอีกไหม?”สวีซินหรานลุกขึ้นยืนทันที สีหน้าของเธอดูแย่มาก “หลินเซียง เธอคิดว่าฉันกลัวเธอเหรอ? ตอนนี้เธอไม่มีที่พึ่งแล้ว!”“อ้อ แล้วไง?” สีหน้าของหลินเซียงยังคงเรียบเฉย “อยากจะฆ่าฉันเหรอ?”สวีซินหรานกัดฟัน รู้สึกโกรธมาก ผู้หญิงคนนี้เมื่อก่อนไม่เคยพูดอะไร แต่พักหลังมานี้ไม่รู้เป็นอะไร พอเธอเยาะเย้ย หลินเซียงก็ตอบโต้กลับทันที!แถมเธอก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเซียงเลย!หลินเซียงเบนสายตา “เอาเวลาไปพัฒนาผลงานของตัวเองดีกว่า อิจฉาคนอื่นไม่ได้ทำให้เธอดีขึ้นหรอกนะ แต่มันจะทำให้เธออัปลักษณ์มากขึ้น”“เธอ!”สวีซินหรานอยากจะพุ่งเข้าไป แต่ถูกคนสองคนห้ามไว้ทันทีบรรยากาศในออฟฟิศตึงเครียดขึ้นทันทีแต่หลินเซียงกลับไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ ก่อนจะเริ่มทำงานของเธอต่อไปสวีซินหรานถูกกดให้นั่งลงบนเก้าอี้ มองหลินเซียงด้วยสายตาอาฆาต รอก่อนเถอะ สั

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 535

    "อืม ค่ะ"หลินเซียงพยักหน้า เดินไปที่ลิฟต์โดยตรงเพื่อรอซืออวี่กลับมาเธอก้มลงมองโทรศัพท์ และในขณะนั้นเอง ประตูลิฟต์ก็เปิดออก พร้อมกับเสียงประหลาดใจที่ดังขึ้น"คุณผู้หญิง?"หลินเซียงเงยหน้าขึ้น เห็นซ่งจั่วเดินออกมาจากลิฟต์ บนใบหน้ามีร่องรอยของความดีใจ "คุณมาเยี่ยมท่านประธานลู่เหรอครับ?"สีหน้าของหลินเซียงเรียบเฉย ก่อนจะส่ายหน้า "เปล่าค่ะ"ซ่งจั่วชะงัก เอื้อมมือลูบจมูกตัวเอง เห็นได้ชัดว่าหลินเซียงมีท่าทีเย็นชา เขายิ้มอย่างอึดอัด แล้วพูดกับตัวเองว่า "ท่านประธานลู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส พักอยู่ชั้นนี้เหมือนกัน คุณผู้หญิงจะไม่เข้าไปเยี่ยมหน่อยเหรอครับ?"หลินเซียงมองเขาอย่างใจเย็นแล้วพูดว่า "ซ่งจั่ว ฉันกับลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วนะคะ""หือ?" ซ่งจั่วชะงัก แล้วก็เข้าใจความหมายของเธอ ยิ้มอย่างรู้สึกผิด "ขอโทษครับ คุณหลิน"สีหน้าของหลินเซียงจึงผ่อนคลายลงเล็กน้อยแต่ซ่งจั่วก็ยังไม่ยอมไปไหน ยังคงยืนอยู่ข้าง ๆ เธอหลินเซียงถามว่า "มีอะไรอีกหรือเปล่า?"ซ่งจั่วกัดฟันแล้วพูดว่า "คุณหลินครับ อย่างน้อยพวกคุณก็เคยเป็นสามีภรรยากัน ท่านประธานลู่ได้รับบาดเจ็บ คุณจะไม่เข้าไปดูหน่อยเหรอ?"คิ้วที่สวยงา

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 534

    "สวัสดีครับคุณหลิน ผมชื่อเฉินลู่""ผมชื่อเฉินเจียง"เมื่อทั้งสองพูดจบ บรรยากาศก็ตกอยู่ในความเงียบงันอย่างน่าประหลาดหลินเซียง "หมดแล้วเหรอ?"เฉินลู่และเฉินเจียงมองหน้ากัน เฉินลู่พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ว่า "หมดแล้วครับ"หลินเซียงหัวเราะออกมา แล้วถามว่า "พวกคุณถนัดอะไรบ้าง? ต้องการค่าจ้างเท่าไหร่?"เฉินลู่และเฉินเจียงมองหน้ากันอีกครั้ง แล้วมองไปที่ฉินโหย่วหานพร้อมกันฉินโหย่วหานยกมือนวดหน้าผากอย่างจนปัญญาแล้วพูดว่า "พวกนายนั่งลงก่อน"เฉินลู่และเฉินเจียงนั่งลงทันทีฉินโหย่วหานจึงแนะนำสถานการณ์ของพวกเขาอย่างง่าย ๆ แล้วพูดในที่สุดว่า "เรื่องค่าจ้าง เธอจะให้เท่าไหร่ก็ได้"หลินเซียงส่ายหน้าแล้วพูดว่า "ให้เท่าไหร่ก็ได้ไม่ได้ พวกเขาต้องคุ้มครองความปลอดภัยของฉัน แต่รอบตัวฉันไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ นี่ถือเป็นงานที่อันตรายมาก คุณจ่ายค่าจ้างให้พวกเขาเท่าไหร่ล่ะ ฉันจะให้สองเท่า"ฉินโหย่วหานเลิกคิ้ว "ใจป้ำขนาดนี้เลยเหรอ? งั้นผมขอสมัครเป็นบอดี้การ์ดให้คุณด้วยได้ไหม?"เฉินลู่และเฉินเจียงรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันทีไม่จริงน่า?พี่หานจะมาแย่งงานพวกเขาหรือ?อย่างนั้นไม่ได้!ถ้าหลินเซียงจ้างพวกเขา

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 533

    ฟู่จิ่นซิวขบเม้มติ่งหูของเธอ "นี่ลงโทษที่คุณมายั่วโมโหผม"ซ่งซ่งกัดไหล่ของเขาทันที สิ่งที่ตามมาทำให้เธอถึงกับสบถด่าไม่ออกคนคนนี้มันร้ายกาจเกินไปแล้ว!…หลินเซียงนอนหลับสบายตลอดคืนอาจเป็นเพราะมีซ่งซ่งอยู่ข้าง ๆ เธอจึงรู้สึกสบายใจมากเธอลืมตาขึ้นแล้วพูดว่า "ซ่งซ่ง ตื่นได้แล้ว ฉันจะทำบะหมี่ให้กิน อยากกินบะหมี่อะไร?"เธอพูดพลางลุกขึ้น แต่เมื่อมองไปข้าง ๆ กลับไม่เห็นซ่งซ่งหายไปไหน?หลินเซียงตกใจ รีบใส่รองเท้าออกไปตามหาแต่ซ่งซ่งไม่อยู่ในห้องเธอรีบหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรตาม แต่โทรศัพท์ของซ่งซ่งกลับดังอยู่ในห้องนอนสีหน้าของหลินเซียงดูไม่ดีทันที!เกิดอะไรขึ้น?ซ่งซ่งไปไหน?ทำไมไม่พกโทรศัพท์ไปด้วย?ในสังคมปัจจุบัน พรวดพราดออกจากบ้านโดยไม่เอาเงินสดไปยังได้ แต่ขาดโทรศัพท์ไม่ได้เด็ดขาดแล้วซ่งซ่งออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่?ทำไมเธอถึงจำอะไรไม่ได้เลย?ขณะที่หลินเซียงกำลังคิดอยู่ จู่ ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นหลินเซียงรีบไปเปิดประตู เห็นซ่งซ่งยืนอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า ดูอ่อนแรงเหมือนถูกสูบพลังไปจนหมด"ซ่งซ่ง เธอไปไหนมา?" หลินเซียงจับมือเธอถามซ่งซ่งยกยิ้มแล้วพูดว่า "เม

DMCA.com Protection Status