แชร์

บทที่ 197

ผู้เขียน: ปาเย่วเซิ่งเซี่ย
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-04-30 18:54:54
ซ่งซีซีเข้ามา ก็ดึงดูดความสนใจของทุกคน

ฮูหยินขุนนางหลายคนเคยไปเยี่ยมนางแล้ว แต่เมื่อเห็นนางแต่งตัวธรรมดา ก็ยังยากที่จะปกปิดรูปลักษณ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ และยังเพิ่มทัศนคติที่ผิดโลกอีกด้วย

ลิปสติกสีแดงอ่อนเพิ่มความมีเลือดฝาดให้กับผิว ผิวแก้มที่ดูเรียบเนียนราวกับหยก คิ้วของก็ถูกปัดเบา ๆ และติ่งหูก็ประดับด้วยสีเขียวเล็กน้อย ทำให้พวกมันเปล่งประกายยิ่งขึ้นเหมือนดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ ทำให้หญิงสาวที่แต่งตัวอย่างพิถีพิถันในงานถูกเบียดลงไป

วันนี้ท่านหญิงเจียอี้แต่งตัวดีมาก โดยกระโปรงจับจีบปักด้วยด้ายสีทอง เสื้อคลุมสีแดงเข้มปักด้วยผ้าซาตินดอกโบตั๋นและเมฆที่คลุมเข่า ถักเปียสีแดงปักด้วยด้ายสีทองและเงิน มวยผมเหมือนเมฆ มรกตเต็มหัว แพงแค่ไหน หรูหราแค่ไหน

แม้ว่าจะแต่งตัวอย่างพิถีพิถัน แต่ก็ถูกบดบังด้วยความสง่างามและความบริสุทธิ์ของซ่งซีซี

นางเป็นคนดื้อรั้นและเอาแต่ใจมาโดยตลอด แต่เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาที่น่าทึ่งของซ่งซีซี ก็ยิ้มอย่างเย็นชาว่า "วันนี้เป็นวันเกิดแม่ข้า เจ้ามาที่นี่โดยแต่งตัวเรียบ ๆ มันแสดงให้เห็นว่าเจ้าไม่มีความตั้งใจที่จะแสดงความยินดีกับแม่ของข้าในวันเกิดของนาง"

ซ่งซีซีมองนางแล้วพูดด
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 198

    ซ่งซีซีที่ได้ยินคำพูดนี้ก็ยิ้มมากขึ้น พัดกรุบกริบและกระจายความอัดอั้นตันใจในห้องโถง "ดูเหมือนว่าท่านหญิงเจียอี้จะไม่กล้ายอมรับความจริง ทำไมข้าพูดความจริงต้องฉีกปากของข้าด้วย เจ้าด่าถึงจะคือเหตุผล? เชื่อว่าวันนี้องค์หญิงใหญ่ได้เชิญหมอมหัศจรรย์ดันมาด้วย ชายนอกก็อยู่ในเรือนหลัก จะเชิญหมอมหัศจรรย์ดันมาถามไหม?"นางมองไปที่ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านด้วยสีหน้ามีความหมาย "ฮูหยินผู้เฒ่าจ้าน หากท่านรู้สึกคับข้องใจ สามารถถามหมอมหัศจรรย์ดันด้วยตนเองได้เช่นกัน"ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านมองไปที่ซ่งซีซีอย่างไม่เต็มใจ นาง เคยเป็นคนอ่อนน้อม กตัญญู และเชื่อฟังต่อหน้าตัวเอง แต่ตอนนี้ดวงตาเต็มไปด้วยความเฉยเมยเมื่อมองมาที่ตัวเองนางโทษว่าทั้งหมดนี้เกิดจากซ่งซีซี แม้แต่ภรรยาธรรมดาก็ไม่สามารถรับได้ ยังพูดถึงศีลธรรมสตรีอะไรอีก?แต่นางไม่กล้าพูดอะไร เพราะถ้าเชิญหมอมหัศจรรย์ดันมาจริง ๆ คงจะไม่ขายยาดันเสวี่ยให้นางได้อีกแน่ท่านหญิงเจียอี้ก็ถูกรั้งทำให้แก้ตัวไม่ได้และจ้องมองที่ซ่งซีซีด้วยความโกรธ "แม่หม้ายที่โดนทิ้ง มีอะไรน่าผยอง?"เสียงซ่งซีซีนั้นไม่ใหญ่ไม่น้อย ทำให้ผู้ชมได้ยินพอดี เต็มไปด้วยมั่นใจ "ข้าไม่ใช่แม่หม้ายที่โดน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 199

    เสียงซ่งซีซีนุ่มนวล ไม่เย็นชาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป กล่าวว่า "หม่อมฉันขอให้องค์หญิงใหญ่มีอายุยืนยาว"ดวงตาขององค์หญิงใหญ่ค่อย ๆ ละสายตาจากใบหน้านาง ความคิดและความเกลียดชังที่หลั่งไหลเข้ามาก็ค่อย ๆ ระงับลง "คุณหนูซ่งมีใจแล้ว ใครก็ได้ มารับของขวัญที"คนรับใช้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อรับม้วนกระดาษ ท่านหญิงเจียอี้ก็พูดอย่างเย็นชา "ดูเหมือนว่าของขวัญนั้นจะเป็นภาพอักษรวิจิตร ข้าสงสัยว่ามันมาจากมือของอาจารย์ท่านไหน? อย่าแค่ซื้อมาจากบนถนนนะ"ซ่งซีซียิ้มเบา ๆ และพูดว่า "ถึงแม้จะซื้อจากบนถนน ก็เป็นน้ำใจจากข้า เช่นเดียวกับตอนที่ท่านพ่อกับท่านพี่ข้าเสีย องค์หญิงใหญ่ส่งอนุสรณ์สืบทอดพรหมจรรย์มาให้ท่านแม่ข้า ก็เป็นน้ำใจจากองค์หญิงใหญ่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?"ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อซ่งซีซีพูดเช่นนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง ทุกคนมีสีหน้าต่างกันออกไป แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสั่นในใจ นี่มันเลวร้ายเกินไปหรือเปล่า? แม่ทัพซ่งตายเพื่อประเทศ องค์หญิงจะให้วัตถุต้องสาปแช่งได้อย่างไร?สนมฮุ่ยไทเฟยสูดลมหายใจและโพล่งออกมาว่า "อนุสรณ์สืบทอดพรหมจรรย์? นี่มันช่างเป็นคำสาปที่เลวร้ายจริง ๆ? ต้องกา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 200

    ท่านหญิงเจียอี้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อแย่ง "ข้าจะเปิดเอง ซ่งซีซีถ้าเจ้ากล้าสาปแช่งแม่ของข้า ข้าจะให้เจ้าตายโดยไม่มีที่ฝัง"ม้วนกระดาษคลี่ออกอย่างช้า ๆ และทุกคนก็เหยียดคอเพื่อดู สิ่งที่เห็นหลังจากคลี่ม้วนกระดาษออกคือภาพของเหมยเย็นม้วนกระดาษยาวครึ่งฟุตแสดงถึงดอกเหมยที่มีกิ่งก้านที่แข็งแรง ดอกเหมยมีทั้งบานสะพรั่งหรือแตกหน่อ และมีดอกไม้จำนวนมากอยู่บนกิ่งก้านทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นว่ารูปดอกเหมยมีชีวิต ราวกับว่ามีต้นเหมยอยู่ตรงหน้า และแม้แต่รูแมลงบนกิ่งก้านของต้นเหมยก็มองเห็นได้ชัดเจนมีสตรีผู้สูงศักดิ์คนหนึ่งที่รู้จักการวาดภาพและพูดออกมาเบา ๆ ว่า "นี่คือรูปดอกเหมยเย็นของท่านเสิ่นชิงเหอหรือเปล่า? ข้าเคยเห็นท่านเสิ่นชิงเหอภาพวาดดอกเหมยมาก่อน ฝีมือเหมือนกัน ตรานี้ ใช่ เป็นของท่านเสิ่นชิงเหอ"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ก็เกิดความโกลาหลมากมายในที่เกิดเหตุ รูปภาพของเหมยเย็นของท่านเสิ่นชิงเหอ? นั่นคือสิ่งที่หายาก คำพูดของซ่งซีซีไม่สุภาพ แต่ของขวัญวันเกิดที่ให้นั้นมีค่ามากองค์หญิงใหญ่เป็นคนมีศิลปะมาโดยตลอด นางเห็นภาพวาดของเสิ่นชิงเหอ แต่นางจำไม่ได้ แค่รู้สึกว่ามีต้นเหมยต้นใหญ่อยู่ตรงหน้า นาง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 201

    พระชายาฉินอ๋องระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที "คุณหนูหยานเจ้าฟังไม่เข้าใจหรือไง แบบอักษรของตราประทับนี้ผิดอยู่แล้ว จะต้องการให้ข้านำภาพดอกบ๊วยเย็นของคุณชายเสิ่นชิงเหอให้เจ้าตรวจดูสักหน่อยหรือไม่"หยานหรูอวี้ทำหน้าจริงจัง "ภาพดอกบ๊วยเย็นที่คุณชายเสิ่นชิงเหอวาดนั้น ที่บ้านหม่อมฉันก็มีสองภาพ อีกทั้งคุณชายเสิ่นชิงเหอวาด ตามดอกบ๊วยหลังบ้านหม่อมฉันด้วยตนเอง ท่านปู่ของหม่อมฉันก็อยู่ด้วย มีสองภาพได้วาดสองต้นดอกบ๊วยอย่างละภาพ ภาพหนึ่งใช้ตราประทับที่เป็นแบบอักษรเสี่ยวจ้วน อีกภาพหนึ่งเป็นแบบอักษรต้าจ้วนทับ ยิ่งไปกว่านั้น คุณชายเสิ่นมีแบบอักษรตราประทับมากกว่าสองแบบนี้ด้วยซ้ำ"นางเปิดเผยส่วนลายตราประทับออกมาก่อนพูดว่า "ลายตราประทับนี้เหมือนกับภาพวาดที่เก็บไว้ในบ้านของหม่อมฉันทุกประการ วันนี้ท่านปู่ของหม่อมฉันก็มาด้วย เขาอยู่นอกลานบ้านหลัก หากทุกท่านไม่เชื่อ สามารถให้ท่านปู่ของหม่อมฉันมาตรวจดูได้"พระชายาฉินอ๋องสะดุ้ง แต่ส่ายหัว "มันเป็นไปไม่ได้ ภาพวาดทั้งหมดที่ขายโดยคุณชายเสิ่นจะถูกประทับตราด้วยแบบอักษรต้าจ้วน นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนรู้จักกันดี"หยานหรูอวี้กล่าวว่า "ใช่เพคะ ดังนั้นภาพวาดสองภาพในบ้าน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-07
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 202

    เสียงของไทฟู่สั่นเทา และเขารู้สึกใจหวิวๆ ด้วยความปวดร้าว แม้ว่าเขาจะมีภาพวาดดอกบ๊วยเย็นสองภาพอยู่ในจวนของเขา แต่งานฝีมือของคุณชายเสิ่นชิงเหอแท้ๆ จะถูกทำลายเช่นนี้ได้อย่างไร เป็นการไม่ให้เกียรติกับคุณชายเสิ่นชิงเหอมากเกินไป และน่าเสียดายกับภาพวาดนี้เช่นกันเขาใช้มือที่กำลังสั่นสะเทาอยู่ ให้คนหนึ่งช่วยถืออีกด้านนึงไว้ จากนั้นต่อกับภาพส่วนนึงที่อยู่ในมือของเขา ภาพวาดนี้ดีกว่าภาพในจวนที่เขาเก็บรวบรวมไว้ เพราะดอกบ๊วยในภาพนี้กำลังบานสะพรั่งดีมากทีเดียวดอกบ๊วยในภูเขาเหม่ยชาน โดยธรรมชาติแล้วเทียบไม่ได้กับดอกบ๊วยที่ปลูกในสวนหลังบ้านของจวนพอเซี่ยหลูโม่ได้ยินว่าเป็นลายมือที่แท้จริงของเสิ่นชิงเหอ เขาคงเดาได้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาไม่ได้พูดอะไรพลางมองกวาดดูใบหน้าทุกคนหยานไท่ฟู่เกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว ริมฝีปากของเขาสั่นเทาไม่หยุด "ทำไมต้องฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ ใครเป็นคนทำ หือ?"สมาชิกหญิงในครอบครัวมองดูใบหน้าขององค์หญิงใหญ่ และเงียบกันหมด เดิมทีสนมฮุ่ยไทเฟยอยากจะพูดอะไร แต่เมื่อเห็นองค์หญิงใหญ่เหลือบมองนางอย่างเย็นชา คำพูดที่ใกล้หลุดออกจากปากนั้นก็กลับเข้าปากของนางช่างเถอะ อดทนไว้เดี๋ยวก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-07
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 203

    แต่แล้ว หากองค์หญิงใหญ่อยากสร้างปัญหาให้ผู้ใด ก็ย่อมไม่ออมมือให้ จากนั้นนางก็ส่งคนไปเชิญชวนหมอมหัศจรรย์ดันกลับมาหมอมหัศจรรย์ดันเคยอธิบายกับปัญหาเรื่องนี้ไปแล้ว และฮูหยินของขุนนางนั้นก็อยู่ด้วย แต่เขายินดีที่จะชี้แจงอีกครั้งยืนอยู่ด้านหลังฉากบังตา เสียงของเขาทั้งแก่ชราและจริงจัง "ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านป่วยเป็นโรคหัวใจและไอเป็นเลือด โรคนี้เรื้อรังมาหลายปีแล้ว และไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ จนถึงบัดนี้ยังรักษาได้ยาก ใช้ได้แต่ยาดันเสวี่ยเพื่อควบคุมโรคด้วย ในตอนแรกที่ข้ารักษาให้นางเพราะเห็นแก่คุณหนูซ่ง นับตั้งแต่ที่คุณหนูซ่งแต่งเข้าจวนแม่ทัพ ดูแลนางทั้งวันทั้งคืนอย่างเอาใจใส่เป็นเวลาหนึ่งปี ค่ายาดันเสวี่ยทุกเดือนที่นางกินมีราคาไม่ใช่น้อย เงินนี้มาจากไหนคงไม่ต้องพูดเจาะลึกก็รู้แล้วแหละ ทว่าฮูหยินผู้เฒ่าจ้านไม่ให้ความร่วมมือมาก นางเอาแต่พูดต่อหน้าข้าว่าค่ายาแพงมาก แต่กลับไม่ถามว่ายานี้ได้ทำมาจากสมุนไพรอันล้ำค่าอะไรบ้าง ถ้าไม่ใช่คุณหนูซ่งมาขอร้องข้าซ้ำแล้วซ้ำอีก ข้าคงไม่ไปจวนแม่ทัพตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว""ดังสุภาษิตที่ว่า คนเราดำรงชีวิตอยู่ด้วยหน้าตาที่รู้ละอายใจ เช่นเดียวกับต้นไม้ที่ดำรงชีวิตอยู่ด

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-07
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 204

    ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็ตกตะลึงแม้แต่เหตุการณ์ที่ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านถูกหมอมหัศจรรย์ดันด่าว่าอย่างรุนแรงนั้นก็ลืมหายไปอย่างรวดเร็วพวกเขาทั้งหมดมองไปที่สนมฮุ่ยไทเฟย นั่นหมายความว่าอะไร? เป่ยหมิงอ๋องต้องการแต่งงานกับซ่งซีซีงั้นเหรอ? ท่านอ๋องจะแต่งงานกับผู้หญิงที่หย่าแล้วเหรอ?ไม่เพียงแต่ฮูหยินทั้งหลายเท่านั้น แม้แต่องค์หญิงใหญ่ยังประหลาดใจอีกด้วย นางมองไปที่สนมฮุ่ยไทเฟย จากนั้นมองดูซ่งซีซี ก่อนจะขมวดคิ้วซ่งซีซีก็มองดูสนมฮุ่ยไทเฟยอย่าเรียบๆ แวบนึง เรื่องนี้ยังไม่ได้ตกลงอะไร อย่างน้อยยังไม่ได้ทำการสู่ขอเลย ทำไม่ถึงประกาศเช่นนี้ออกมาแล้วล่ะอีกอย่าง นางไม่ชอบตัวเองไม่ใช่เหรอ? ไม่ได้ถามอะไรสักคำ ไม่มีข่าวอัไรแพร่ออกไป นางกลับประกาศในที่นี่ทั้งอย่างนี้ยอมรับนาง? แต่ได้รับการยอมรับอย่างรวดเร็วเกินไปจนทำให้นางตั้งตัวไม้ทันยิ่งกว่านั้นแม้ว่าจะพูดเรื่องนี้ก็ไม่ควรมาพูดในช่วงเวลาเช่นนี้ นางถูกวิพากษ์วิจารณ์มาเป็นเวลานาน ดว่าจะหมอมหัศจรรย์ดันมาเล่าให้ฮูหยินทุกคนฟังว่าทำไมเขาไม่ยอมรักษาให้ฮูหยินผู้เฒ่าจ้าน ทว่านางก็รีบช่วยหาทางให้ฮูหยินผู้เฒ่ามีทางออกเลยว่าที่แม่สามีคนนี้ ไม่ได้เรื่อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-07
  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 205

    ซ่งซีซียิ้มเบาๆ และพูดต่ออย่างใจเย็นว่า "ข้าไม่รู้สึกน่าอับอาย เพียงแต่ว่าท่านหญิงเจียอี้ไม่รู้สึกขายหน้าบ้างหรือ? บุตรีคนโตขององค์หญิง ที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูจากราชวงศ์ ทว่ากลับพูดจาหยาบคาย แม้แต่ภาพวาดของศิษย์พี่ข้ายังมองไม่ออกก็เลยฉีกขาด ด่วนสรุปและใช้กำลังเช่นนี้ หากคนนอกรู้เรื่องเข้าก็จะเห็นท่านเป็นตัวตลกเลย แล้วที่ท่านให้ข้าไปไกลๆ นั้น เป็นคำสั่งให้ไล่ข้าออกหรือ เฮอะ น่าตลกสิ้นดี จวนองค์หญิงส่งคำเชิญให้ข้า ข้านำของขวัญวันเกิดมาเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงด้วย บัดนี้กลับต้องการไล่ข้า นี่มันคือวิธีปฏิบัติต่อแขกของจวนองค์หญิงงั้นเหรอ หรือว่าจุดประสงค์ที่มอบคำเชิญนี้ให้ข้าจริงๆ แล้วมีเจตนาอื่นแอบแฝง คืออยากให้ข้าอับอายต่อหน้าฮูหยินทุกท่าน หรือว่าจะคิดว่าหลังจากที่ข้ากย่ากับจ้านเป่ยว่างจะต้องอายคนอื่นจนไม่กล้าพบหน้าใคร แล้วจะให้พวกท่านด่าทอใส่ร้ายตามอำเภอใจได้งั้นเหรอ""อยากจะชวนข้ามาเพื่อหัวเราะเยาะเรื่องของข้า งั้นคงต้องทำให้พวเจ้าผิดหวังแล้ว ข้าไม่ได้ทำผิดอะไร คนที่ต้องอายคนอื่นไม่ใช่ข้า คนของตระกูลซ่งซื่อตรงและใจกว้าง ไม่ว่าจะไปที่ไหน ข้าก็สามารถยืดหลังตรงและพูดอะไรออกมาอย่างไม่เกรงกล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-07

บทล่าสุด

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1354

    พวกเขาเข้ามาในเมืองแล้ว เพราะมีขบวนค้าจากที่อื่นตามมาอีก เขาจึงไปตรวจสอบขบวนพ่อค้าวาณิชเหล่านั้นให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหา จึงปล่อยพวกเขาผ่านทว่าขณะหันศีรษะไป เขากลับเห็นขบวนค้าติดตามกลุ่มคนเมื่อครู่นั้นเดินไปด้วยกัน ในหมู่บุคคลเหล่านั้นมีอยู่หนึ่งคนที่หันหลังให้อย่างคุ้นตายิ่ง ดูประหนึ่งเป็นอาจารย์อาแห่งสถาบันว่านซงเหมินอาจารย์อาผู้นั้นดูเหมือนจะชื่ออูโซเว่ย แต่ก็นะ แค่ส่วนที่เห็นจากด้านหลังก็ละม้ายคล้าย ส่วนใบหน้าหากลองนึกดูแล้วกลับไม่เหมือนเลยสักนิดอย่างไรก็ดี เขายังคงตัดสินใจส่งคนไม่กี่คนให้สะกดรอยตามขบวนพ่อค้า เพื่อสังเกตดูว่ามีความผิดปกติหรือไม่ครั้นผ่านไปครึ่งชั่วโมง มีข่าวว่าพวกเขาพักอยู่ในคฤหาสน์หลังหนึ่งบนถนนตงหลัน แถบนั้นล้วนเป็นที่พำนักของขุนนางและตระกูลทรงอำนาจ แม้พ่อค้ามั่งคั่งแค่ไหนก็ยากจะซื้อบ้านเรือนตรงนั้นได้ปี้หมิงส่งคนไปสืบความ จึงรู้ว่าสถานที่ที่พวกเขาเข้าพักนั้นคือคฤหาสน์ของอ๋องต่างสกุล ซึ่งถูกปล่อยร้างมานาน ไม่มีผู้พำนัก ได้ยินว่าเจ้าของเดิมเดิมย้ายไปตั้งรกรากที่อื่นนานแล้วปี้หมิงรู้สึกเหมือนมีลับลมคมในอะไรสักอย่าง แต่ครุ่นคิดแล้วก็คิดไม่ออกสมองมืดมนว่างเ

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1353

    ทางฝั่งหนิงโจวมีข่าวส่งมาว่า หนิงจวิ้นอ๋องตัวปลอม ถูกเปิดโปงแล้ว เขาเป็นเพียงชายธรรมดาที่มีหน้าตาคล้ายหนิงจวิ้นอ๋อง เดิมทีเป็นราษฎรคนหนึ่ง ถูกหนิงจวิ้นอ๋องพาตัวไปยังจวน ฝึกฝนให้เลียนแบบอิริยาบถทุกกระเบียดนิ้วของหนิงจวิ้นอ๋องเมื่อหนิงจวิ้นอ๋องละทิ้งหนิงโจว ตัวปลอมผู้นี้จึงกลายเป็นร่างแทน ออกไปยังสถานที่ที่หนิงจวิ้นอ๋องโปรดปราน นี่จึงเป็นเหตุว่าทำไมเมื่อตรวจสอบในคราแรก จึงกล่าวกันว่าหนิงจวิ้นอ๋องแทบไม่เคยออกจากแดนศักดินาของตนที่แท้แต่แรกเริ่ม เขาได้ปลอมแปลงอำพรางตัว ตระเวนเคลื่อนไหวไปทั่วทุกสารทิศ“ควบคุมตัวชายผู้นั้นไว้แล้วหรือไม่?” ซ่งซีซีรีบเอ่ยถามทันที “วางใจได้ นำตัวคนไปแล้ว” อาจารย์หยูตอบ ซ่งซีซีผ่อนลมหายใจเบาๆ “เช่นนี้ก็ดีแล้ว หนิงโจวจะได้ไม่มีหนิงจวิ้นอ๋องปรากฏขึ้นอีก ข้านับว่ามองเห็นกลอุบายของหนิงจวิ้นอ๋องแจ่มชัด เขาซ่อนตัวภายใต้นามลุงกวน คำสั่งทั้งหมดส่งออกจากจวนอ๋องฮุย ดังนั้นคนที่ทุกฝ่ายรู้จักว่าเป็นกบฏก็คืออ๋องฮุย ซึ่งเขาอยู่ที่หนิงโจวมาตลอด ไม่ได้มีส่วนร่วมในการก่อกบฏเลยสักนิด”อาจารย์หยูกล่าว “ใช่แล้ว หากพลาดพลั้ง ทุกอย่างก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขายังสามารถอ้างว่า

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1352

    ซ่งซีซีร่วมปรึกษาราชการต่อเนื่องกันหลายวัน นางจึงเข้าใจวาจาของเสนาบดีอย่างแท้จริง บางเรื่องมีผู้เห็นต่างกันมากมาย ล้วนมีเหตุผลในแบบของตน ถกเถียงกันไม่หยุดหย่อน จะมีผู้เห็นด้วยหรือคัดค้านอย่างไรก็ไม่อาจนำไปสู่ข้อชี้นำชัดเจนนางรู้สึกว่าตนไม่อาจเข้าร่วมการประชุมอีกต่อไป หลายวันที่ผ่านมานางถูกกระแสความเห็นนับไม่ถ้วนห้อมล้อม จนไม่อาจตัดสินใจว่าจะขยับก้าวไปทางใดยิ่งไปกว่านั้น พระอาการของฝ่าบาทก็ยังไม่ทุเลาสิ้น พระองค์ทรงไอไม่หยุด ต้องฝืนพระวรกายไว้ มีคนฉวยโอกาสกระตุ้นให้แต่งตั้งรัชทายาทในเวลานี้ผู้ที่เสนอความเห็นนี้คือเหล่าศิษย์ที่เคยเป็นคนของเจ้ากรมฉี เป็นขุนนางหนุ่มซึ่งเดิมทีถูกฮองเฮาฉีโน้มน้าวให้ช่วยผลักดันเรื่ององค์รัชทายาท ครั้นเห็นฝ่าบาทประชวร แผ่นดินมีภัยรอบด้าน จึงฉวยจังหวะเสนอให้รีบกำหนดองค์รัชทายาทโดยเร็วเจ้ากรมฉีโกรธจนใบหน้าถอดสี แม้จะขอคัดค้านเต็มกำลังต่อเบื้องพระพักตร์ แต่กลับทำให้คนมองว่าการถอยนี้คือการรุกอีกรูปแบบหนึ่ง หรืออาจเป็นการปัดความรับผิดชอบอย่างเต็มที่เพราะเรื่องนี้ จักรพรรดิ์ซูชิงถึงกับสำรอกโลหิตอีกครั้ง ทำให้ทุกคนร้อนใจอลหม่านปั่นป่วนยิ่งนักซ่งซีซีจึงอ้า

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1351

    สถาบันว่านซงเหมินเข้มงวดในการรับศิษย์นัก ด้วยเหตุนี้ศิษย์แท้จริงของเหรินหยางอวิ๋นจึงไม่ได้มีมากมาย รวมทั้งผู้ที่จากสถาบันไปแล้วด้วย รวมทั้งสิ้นมีเพียงสิบห้าคนเท่านั้นส่วนศิษย์ที่ออกจากสถาบันว่านซงเหมินไปนั้น ไม่ใช่ว่าทรยศต่อสำนัก เพียงแต่ต่างก็มีเส้นทางเติบโตของตนเองเหรินหยางอวิ๋นเป็นคนไม่ได้คร่ำครึ เขาอนุญาตให้ศิษย์ของตนทำสิ่งที่อยากทำได้ตามใจ แต่มีเงื่อนไขว่าอย่าได้ก่อความเดือดร้อนแก่ราษฎรและคนดีมีคุณธรรมหลายวันก่อน เขาได้ใช้วิธีส่งหนังสือโดยนกพิราบถึงเหล่าศิษย์ที่จากสำนักไปแล้ว บัดนี้แต่ละคนล้วนมีชื่อเสียงฐานะ เมื่อได้ยินอาจารย์เรียกหา พวกเขาล้วนจะมุ่งหน้าไปเมืองหลวงเพื่อช่วยเหลือศิษย์น้องหญิงในสถาบันว่านซงเหมินยังมีศิษย์อื่นๆ อยู่อีก เพียงแต่เรียกขานรวมๆ ว่าศิษย์ แต่ไม่ได้เป็นศิษย์สายตรงของเหรินหยางอวิ๋น เขาเพียงชี้แนะในบางคราวเท่านั้น ส่วนผู้ที่สั่งสอนวิชายุทธ์จริงจังคือสองผู้อาวุโสผู้เชี่ยวชาญในสถาบันว่านซงเหมิน และบางครั้งศิษย์สายตรงของเหรินหยางอวิ๋นก็คอยช่วยสอนบ้างวิทยายุทธ์ของพวกเขาไม่นับว่าแย่ แต่ในชีวิตประจำวันต้องรับหน้าที่ทำงานอื่นๆ จึงไม่อาจทุ่มเททั้งใจจดจ่อฝึกว

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1350

    สถาบันว่านซงเหมิน ณ เขาเหมยซานวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของเหรินหยางอวิ๋น ทว่าอูโซเว่ยกลับกล่าวว่ายังไม่ใช่แต่ก็ไม่เป็นไร ในเมื่อเขาต้องการความครื้นเครง จึงได้ส่งเทียบเชิญไปยังบรรดาสำนักบนเขาเหมยซาน รวมถึงพรรคในยุทธภพที่พอจะมีไมตรีกันอยู่บ้างล่วงหน้าหลายวัน จัดเลี้ยงเกินสามสิบโต๊ะอูโซเว่ยลงมือจัดเตรียมงานเลี้ยงวันประเกิดนี้ด้วยตนเองเรื่องราวภายในสถาบันว่านซงเหมิน ส่วนมากล้วนเป็นเขาที่ลงมือจัดการเอง เขา อูโซเว่ย ไม่ถือสาหากต้องลำบากสักหน่อย แต่ที่ทำให้เขาคิดว่ามีปัญหาก็คือ คราวนี้ศิษย์พี่กลับระบุในเทียบเชิญว่าห้ามนำของขวัญอวยพรวันเกิด มันลำบากเกินไปจริงๆสถาบันว่านซงเหมินมั่งคั่งก็จริง แต่ไม่อาจลดเกียรติตนเองเช่นนี้ แม้ไปดื่มสุรามงคลหรือสุราวันเกิดของผู้อื่นก็ใช่ว่าจะไปมือเปล่า ของขวัญกับน้ำใจย่อมขาดไม่ได้ศิษย์พี่ก็เป็นบุรุษที่เงินทองมากจนคันมือคันไม้ หากมิหาเหตุผลใดๆ เพื่อใช้จ่ายออกไปบ้าง ก็คงไม่อาจเป็นสุขกายใจทว่า ที่ทำให้อูโซเว่ยรู้สึกประหลาดใจก็คือ แต่ก่อนศิษย์พี่ไม่ค่อยชอบคบหาผู้คน ถึงมีเรื่องน่ายินดีก็เพียงเอ่ยวาจาทักทายสองสามคำก็จบแต่วันนี้ต่างออกไป เห็นเขาใช้โอกาสข

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1349

    ท่านอ๋องฮุยมองถ้วยที่แตกกระจายอยู่บนพื้น เศษชิ้นส่วนแม้จะไม่คมมาก แต่หากใช้กรีดข้อมือก็น่าจะทำได้ เขาค่อยๆ ก้มลงเก็บเศษถ้วยชิ้นหนึ่งขึ้นมา แต่ทันใดนั้นมือของเขาก็ถูกคว้าไว้ "ฝ่าบาท โปรดระวังมือได้รับบาดเจ็บ" ข้อมือของเขาถูกบีบจนเจ็บปวด เศษถ้วยในมือก็ถูกแย่งไปในทันที คนผู้นั้นสวมเสื้อผ้าสีดำสนิท แม้แสงจากโคมไฟสะท้อนก็ไม่ปรากฏแสงใดจากชุดของเขา ในจวนแห่งนี้มีคนเช่นนี้อยู่มากเท่าใด เขาเองก็ไม่รู้ เขารู้เพียงว่า ไม่ว่าจะไปที่ใด ก็มีความรู้สึกถูกจับตาดูอย่างหนักอึ้ง คนเหล่านี้ไม่เพียงมีวิทยายุทธ์สูงส่ง พลังภายในลึกล้ำ แต่ยังเก่งกาจเรื่องอาวุธลับ ต่อให้เขาพาเสิ่นว่านจือและคนอื่นๆ ออกไป ความรู้สึกกดดันนี้ก็ยังคงอยู่ เขาเคยหวังว่าเสิ่นว่านจือและคนอื่นๆ จะสังเกตเห็นการมีอยู่ของคนเหล่านี้ แต่พวกเขากลับเหมือนอากาศที่อยู่ทุกหนแห่ง ทว่าไม่มีใครมองเห็นหรือสัมผัสได้ เหล่าทหารรับจ้างของอ๋องเยี่ยนเมื่อเทียบกับคนเหล่านี้แล้ว ช่างเหมือนขยะไม่มีค่า เมื่อคนผู้นั้นปล่อยมือ ข้อมือของเขาก็ช้ำเป็นรอยดำ มีรอยนิ้วมือสองรอยชัดเจน แม้แต่การตาย เขายังไร้หนทางทำให้สำเร็จ ดวงตาของท่านอ๋อง

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1348

    ท่านอ๋องฮุยพ่นลมหายใจออกอย่างเย็นชา พลางเบือนหน้าไปทางอื่น ไม่ยอมมองเขา หนิงจวิ้นอ๋องที่ยืนตัวตรงสง่างามอยู่ตรงนั้น แต่ใบหน้ายังคงเป็นของลุงกวน พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "ลูกขอสัญญา สิ่งที่ลูกตกลงกับเสด็จพ่อไว้ ลูกจะทำให้สำเร็จ งานก่อสร้างคลองจะแล้วเสร็จโดยไม่สังหารผู้บริสุทธิ์ ไม่ทำร้ายชาวบ้านในเมืองหลวง ไม่เหยียบย่ำพืชผลใดๆ และขอให้เสด็จพ่อวางใจ ลูกจะไม่ปล่อยให้เสด็จพ่อต้องตาย ลูกยังรับรองได้ว่า หลังจากชิงใต้หล้ามาได้ บัลลังก์จักรพรรดิ์จะต้องเป็นของเสด็จพ่อแน่นอน" ท่านอ๋องฮุยพูดเย้ยหยันว่า "เจ้านี่ช่างเป็นลูกกตัญญูยิ่งนัก" "ลูกเคยพูดแล้ว" หนิงจวิ้นอ๋องตอบอย่างจริงใจ "ลูกจะมอบตำแหน่งจักรพรรดิ์ผู้ทรงอำนาจสูงสุด ให้เสด็จพ่อ เพื่อให้เสด็จพ่อปกครองแผ่นดิน เราจะไม่ถูกแคว้นซาข่มเหงอีกต่อไป ไม่ต้องยืดเยื้อเรื่องชายแดนกับชาวซีจิง ชาวบ้านจะได้ใช้ชีวิตสงบสุข และแคว้นซางของเราจะเจริญรุ่งเรือง" ท่านอ๋องฮุยสบถเสียงดัง "เจ้ากบฏที่สมคบคิดกับแคว้นซาซีจิง กล้าพูดคำพูดไร้ยางอายแบบนี้ออกมาได้ ช่างน่ารังเกียจที่สุด" "นั่นเป็นเพียงแผนชั่วคราว รอเสด็จพ่อขึ้นครองบัลลังก์ ลูกจะขับไล่ศัตรูและท

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1347

    เฉินเฉินเสนอให้ลองพิสูจน์ดู แต่เสิ่นว่านจือส่ายศีรษะ "อย่าลอง ทำเป็นไม่รู้ดีที่สุด ห้ามไปกระตุ้นให้พวกเขาระแวง พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะออกเดินทางแล้วกลับไปบอกซีซีและอาจารย์หยู" แต่หม่านโถวกลับทำท่าคิดหนัก "พวกเราจะออกไปได้หรือ?" เฉินเฉินตกใจเล็กน้อย "เจ้าหมายความว่าเขาจะไม่ยอมให้พวกเราไป? เขาจะกักตัวพวกเราไว้? แต่ท่านอ๋องฮุยบอกแล้วว่าปล่อยให้พวกเราไปนี่" "แต่เหตุใดท่านอ๋องฮุยถึงเรียกว่านจือมาที่นี่ล่ะ? พวกเจ้าเคยคิดเรื่องนี้บ้างหรือเปล่า?" เสิ่นว่านจือเดินไปมาด้วยความร้อนใจ นางเคยคุยเรื่องนี้กับซ่งซีซีมาก่อนแล้ว ถ้าการเรียกตัวมาไม่ใช่เพื่อขอความช่วยเหลือ แล้วจะเป็นการกักตัวหรือ? แต่มองดูแล้วก็ไม่น่าจะใช่เรื่องนั้น คล้ายกับว่าต้องการเปิดเผยบางอย่างให้พวกเขาเห็นมากกว่า "เป็นไปได้ไหมว่า ท่านอ๋องฮุยและลุงกวนไม่ได้อยู่ข้างเดียวกัน?" เสิ่นว่านจือย้อนคิดถึงช่วงเวลาที่อยู่ในจวนท่านอ๋องฮุย ลุงกวนเหมือนจะอยู่ทุกที่ แต่กลับไม่มีใครรู้สึกถึงตัวตนของเขา นางอดทนไว้ ไม่กล้าพูดสิ่งที่ตนคาดเดาออกมา ลุงกวนจะใช่คนที่ปลอมตัวหรือเปล่า? หรือเขาคือหนิงจวิ้นอ๋อง? "ไม่คุยแล้ว กลับไปนอนกั

  • สตรีขี่ม้าออกศึก   บทที่ 1346

    เสิ่นว่านจือและพรรคพวกพักอยู่ในจวนท่านอ๋องฮุยมาหลายวัน จนแทบจะพลิกจวนค้นหาไปทั่ว แต่ก็ไม่พบเบาะแสอะไร นางจึงตัดสินใจจะถอนตัวกลับ ในแต่ละวัน นางเอาแต่นั่งกินดื่มกับท่านอ๋องฮุย จนรู้สึกว่าตัวเองเกียจคร้าน เสียเวลาเปล่า โดยเฉพาะเมื่อซ่งซีซีกำลังยุ่งมาก แต่นางกลับช่วยอะไรไม่ได้เลย ทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจ ระหว่างมื้อเย็น นางจึงบอกกับท่านอ๋องฮุยว่าจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้ ท่านอ๋องฮุยมองนางพร้อมหัวเราะ "ทำไมหรือ? หรือจวนของข้าเลี้ยงดูเจ้าด้วยของดีๆ ไม่พอ?" เสิ่นว่านจือตอบอย่างตรงไปตรงมา "ท่านเลี้ยงดูดีเกินไป ทุกวันมีแต่ของเลิศรสจากป่าและทะเลจนข้ารู้สึกเกินพอ" "เจ้าช่างเป็นหมูป่าเสียจริง กินอาหารเลิศรสไม่เป็น!" ท่านอ๋องฮุยหัวเราะเสียงดัง "เอาเถอะ หากเจ้าอยู่เบื่อแล้ว ก็กลับไปเถิด" เขาเรียกลุงสิบสามมา สั่งว่า "เจ้าสิบสาม ไปที่คลังสมบัติ เลือกของขวัญสักสองสามชิ้นไว้ส่งให้พวกเขาในวันพรุ่งนี้" ลุงสิบสามตอบ "ขอรับ ข้าจะไปจัดการทันที" ลุงกวนที่ยืนรออยู่หน้าประตูได้ยินจึงกล่าวว่า "ฝ่าบาท ให้ข้าไปเถอะ" ท่านอ๋องฮุยมองเขาครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้า "อืม เจ้าก็ไปเถิด เลือกของดีๆ

DMCA.com Protection Status