Home / รักโบราณ / ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท / บทที่ 37 ไม่เพียงแต่จะเป็นนักต้มตุ๋น ยังเป็นนักพนันอีกด้วย

Share

บทที่ 37 ไม่เพียงแต่จะเป็นนักต้มตุ๋น ยังเป็นนักพนันอีกด้วย

Author: โม่เชียนซาง
last update Last Updated: 2024-09-24 13:38:25
เยี่ยนเว่ยฉือควบม้า ส่วนทั้งสองคนใช้วิชาตัวเบา

แม้ว่าทั้งสองจะมีวิทยายุทธ์ไม่เลว แต่ก็ยังไล่ตามจนเหนื่อยหอบ

เมื่อไล่ตามได้ทัน แต่กลับพบว่าเยี่ยนเว่ยฉือเดินเข้าไปในโรงรับจำนำ

โรงรับจำนำ? นางเอาเครื่องประดับทั้งสองชุดไปจำนำงั้นหรือ?

นางเป็นนักต้มตุ๋นจริง ๆ งั้นหรือ?

อวี๋เฟยเหยียนขมวดคิ้วทันที พลางกล่าวว่า “ไม่ได้! ปล่อยให้นางทำร้ายชาวบ้านแบบนี้ไม่ได้ ข้าต้องไปเปิดโปงนาง”

“ช้าก่อน!” เย่เทียนซูจับแขนอวี๋เฟยเหยียนผู้ใจร้อนเอาไว้ พยายามปลอบว่า “ข้ารู้สึกว่าแม่นางผู้นั้นฉลาดมาก ไม่น่าจะทำเรื่องเลวทรามเช่นนี้หรอก อีกอย่าง หากนางขัดสนเงินทอง ก็สามารถไปขอยืมจากศิษย์พี่ใหญ่ได้ เหตุใดต้องออกจากจวนมาต้มตุ๋นหลอกลวงด้วยเล่า?”

อวี๋เฟยเหยียนขมวดคิ้ว กล่าวว่า “เฮ้อ ต้องโทษข้า ข้าเป็นคนท้าทายนาง เพื่อทดสอบความสามารถของนางเอง”

“ท้าทาย? ท้าทายเรื่องอันใด?”

อวี๋เฟยเหยียนกล่าวต่อไป “ข้าให้นางคิดหาวิธีซ่อมแซมจวนองค์รัชทายาท”

เย่เทียนซูประหลาดใจ กล่าวว่า “จวนองค์รัชทายาทออกจะใหญ่โตถึงเพียงนั้น หากจะซ่อมแซมให้ดี คงต้องใช้เงินถึงแปดพันถึงหนึ่งหมื่นตำลึง จะซ่อมได้อย่างไร? เจ้าไม่ได้ท้าทายนางด้วยเรื่องที
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 38 เดิมพันให้สูงขึ้น!

    ทุกคนหัวเราะ เยี่ยนเว่ยฉือก็หัวเราะไปด้วย ดูจากท่าทางที่โง่เขลาของนาง เห็นได้ชัดว่าเป็นลูกแกะน้อยที่พร้อมถูกเชือด!เจ้ามือยืนอยู่ด้านหลังโต๊ะพนัน เยี่ยนเว่ยฉือนั่งลงตรงข้ามเขาเยี่ยนเว่ยฉือเขี่ยถั่วในกอง กล่าวว่า “นี่เล่นยังไงล่ะ?”เจ้ามือกล่าว “ง่ายดายยิ่ง ข้าจะหลับตา แล้วสุ่มหยิบถั่วหนึ่งกำมือ จากนั้นแบ่งมันออกเป็นสี่กลุ่ม กลุ่มละสี่เม็ด ที่เหลืออยู่เท่าไร ท่านก็แค่ทาย หากทายถูก จะจ่ายหนึ่งได้สอง”เยี่ยนเว่ยฉือครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พูดกับตัวเองในใจ “หนึ่งต่อสอง นั่นแปลว่า หากข้าเดิมพันหนึ่งร้อยตำลึง เมื่อแพ้จะต้องเสียหนึ่งร้อยตำลึง หากชนะก็จะได้สองร้อยตำลึง ฟังดูใช้ได้ แต่กอบโกยได้ช้าไปหน่อย”นางยิ้มอย่างโง่เขลา “ได้ ลองดู!”เจ้ามือยิ้มแย้มแจ่มใส เริ่มเล่นกับเยี่ยนเว่ยฉือทันทีเยี่ยนเว่ยฉือก็ไม่ได้ลงเงินเดิมพันมากนัก เดิมพันครั้งละหนึ่งร้อยตำลึงเท่านั้นเดิมพันไปหลายครั้ง เสียมากกว่าได้ เงินเดิมพันสามพันตำลึงเหลือเพียงสองพันตำลึงในพริบตาเยี่ยนเว่ยฉือส่ายหัว ถอนหายใจ “ไม่เล่นแล้ว ไม่เล่นแล้ว ไม่สนุกแล้ว!”เมื่อเห็นว่าเยี่ยนเว่ยฉือกำลังจะจากไป เจ้ามือก็รีบกล่าวว่า “เดี๋ยวก่อ

    Last Updated : 2024-09-24
  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 39 นักล่าตัวจริงมักแสดงตนว่าเป็นเหยื่อ

    เยี่ยนเว่ยฉือจ้องมองเจ้ามือที่มั่นใจในชัยชนะตรงหน้าเสียเต็มประดา อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะในใจคำกล่าวนั้นว่าอย่างไรนะ ผู้ที่คิดร้ายต่อผู้อื่น ย่อมได้รับผลร้ายเช่นกัน หลักการเดียวกันนี้ใช้ได้กับคนที่คิดร้ายต่อผู้อื่นเช่นกันนักล่าตัวจริงมักแสดงตนว่าเป็นเหยื่อเยี่ยนเว่ยฉือวางมือที่กำถั่วไว้ตรงกลางโต๊ะพนันเป็นสัญญาณให้เจ้ามือทายเจ้ามือสุ่มทายทันที “เลขคู่!”เยี่ยนเว่ยฉือแบมือออก ปรากฏว่ามีถั่วอยู่ในฝ่ามือสามเม็ด!เจ้ามือตกใจเล็กน้อย แต่ยังคงยิ้มแย้มตอบกลับ “คุณชายน้อยช่างโชคดีเสียจริง!”เมื่อพูดจบ เจ้ามือก็ส่งเงินห้าร้อยตำลึงให้เยี่ยนเว่ยฉืออีกครั้งหลังจากผ่านไปสองรอบ เยี่ยนเว่ยฉือได้เงินไปหนึ่งพันตำลึงแล้วมีผู้หวังดีด้านข้างแนะนำให้เยี่ยนเว่ยฉือหยุดเมื่อได้กำไรแล้ว แต่เยี่ยนเว่ยฉือกลับดื้อรั้นเหมือนคนโง่ที่อยากจะเดิมพันให้หนำใจเจ้ามือย่อมยินดีเป็นธรรมดา รีบคว้าถั่วในถุงมากำไว้บ้างคราวนี้เขาหยิบขึ้นมาเพียงสองเม็ด ซึ่งง่ายดายต่อการโกงเขาเอามือวางบนโต๊ะแล้วกล่าวว่า “คุณชาย เชิญ”เยี่ยนเว่ยฉือกล่าว “ข้าทายว่าเลขคู่!”รอยยิ้มบนใบหน้าของเจ้ามือแข็งค้างไปครู่หนึ่ง แต่เขาไม่ไ

    Last Updated : 2024-09-24
  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 40 กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ

    เยี่ยนเว่ยฉือมองเขาด้วยรอยยิ้มครึ่ง ๆ กลาง ๆ คิดในใจว่า “เจ้าหาเรื่องใส่ตัวเองนะ อย่าได้โทษข้า!”เยี่ยนเว่ยฉือเดินกลับไปที่โต๊ะพนัน แล้วกล่าวว่า “ย่อมได้ ท่านหยิบหรือข้าหยิบดีล่ะ?”เจ้ามือรีบพูด “แน่นอนว่าต้องข้าหยิบสิ”เยี่ยนเว่ยฉือพยักหน้าตกลงเจ้ามือล้วงมือเข้าไปในถุง แต่ไม่ได้หยิบถั่วออกมาสักเม็ด ชักมือกลับออกมาด้วยความว่างเปล่าเขาใช้วิธีโกงหน้าด้าน ๆ ไม่ว่าเยี่ยนเว่ยฉือจะทายเลขคี่หรือเลขคู่ เขาก็ชนะอย่างแน่นอนเจ้ามือยิ้มเย้ยหยันแล้วกล่าวว่า “คุณชาย เชิญทายได้เลย!”เยี่ยนเว่ยฉือแตะหมัดเจ้ามือไปด้วย แล้วกล่าวว่า “เลขคี่!”เจ้ามือหัวเราะอย่างสาแก่ใจ แล้วแบมือออกพร้อมกับพูดว่า “ท่านทายผิด...”ยังพูดไม่ทันจบก็อ้าปากค้างเพราะในฝ่ามือของเขามีถั่วเม็ดเล็ก ๆ อยู่ในนั้นจริง ๆผู้คนรอบข้างต่างก็ร้องอุทาน!โอ้โห!ชนะแล้ว!สุดยอด!ว้าว!เจ้ามือชะงักตัวแข็งค้างอยู่กับที่ เหงื่อเม็ดโตผุดออกมาจากหน้าผากเม็ดเป้งหากเงินหนึ่งหมื่นห้าพันตำลึงนี้ไป อาชีพการงานของเขาคงถึงคราวจบสิ้น“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปได้อย่างไร? เจ้าโกง เจ้าโกง!”เยี่ยนเว่ยฉือผายมือยักไหล่ “พี่ใหญ่ ท่านเป็นคนหย

    Last Updated : 2024-09-24
  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 41 เกิดความรู้สึกชื่นชม

    ทั้งสองเดินตามเยี่ยนเว่ยฉือกลับไปที่ร้านอวี้หม่านถัง พบว่าสถานะของนางเปลี่ยนไปจากคุณชาย กลายเป็นสาวใช้ในบ้านเศรษฐีแล้ว เยี่ยนเว่ยฉือก้มหน้าลงด้วยความขลาดเขลา ยื่นเครื่องประดับสองชุดคืนให้พร้อมกับกล่าวขอโทษด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เถ้าแก่ ข้าต้องขออภัยอย่างสุดซึ้ง ฮูหยินของข้าไม่ยอมรับการแต่งงานนี้ และได้กักขังคุณชายของข้าไว้ เครื่องประดับสองชุดนี้ข้าจึงต้องนำมาคืนท่าน คุณชายของข้ากล่าวว่าให้ท่านเลือกผ้าไหมสองพับไป ถือเป็นค่าตอบแทนที่ทำให้ท่านต้องเสียเวลา”เถ้าแก่ร้านอวี้หม่านถังแม้จะไม่พอใจนัก แต่เมื่อได้ยินว่าจะได้รับผ้าเนื้อดีสองพับโดยไม่เสียสักแดง เขาก็ไม่อาจหาคำตำหนิมาพูดได้อีก พยักหน้า “คุณชายเป็นคนใจกว้างเช่นนี้ ข้าก็จะไม่เกรงใจแล้ว”เถ้าแก่เดินไปยังเกวียนบรรทุกผ้าไหมทั้งห้า เลือกผ้าสองพับที่มีลวดลายและสีสันวิจิตร เห็นได้ชัดว่าเพื่อตัดเย็บอาภรณ์ให้สตรีในบ้านแม้ว่าการค้าจะไม่สำเร็จ แต่ก็ยังได้ของฟรีอยู่ เถ้าแก่จึงมีความสุขมาก……หลังจากนั้น เยี่ยนเว่ยฉือก็นำผ้าไหมห้าลำเกวียนกลับไปที่ร้านหลิงหลัวฟาง เถ้าแก่ของหลิงหลัวฟางก็รู้สึกงุนงงเช่นกันเยี่ยนเว่ยฉือยังคงก้มหัวลงอย่างขลาดเขล

    Last Updated : 2024-09-24
  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 42 การแสดงข้างถนน

    อวี๋เฟยเหยียนและเย่เทียนซูยังคงเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่หยุดปากไม่มีอะไรมากไปกว่าความฉลาดแกมโกงของเยี่ยนเว่ยฉือแต่ซ่างกวนซีกลับนึกถึงเรื่องอื่นเขาพูดพึมพำ “บ่อนซื่อเซิ่งดูเหมือนจะเป็นกิจการของน้องรองนะ”อวี๋เฟยเหยียนและเย่เทียนซูตกใจเล็กน้อย จากนั้นทั้งสองก็หัวเราะออกมาดังลั่น“ฮ่าฮ่าฮ่า ถูกต้อง ถูกต้อง บ่อนซื่อเซิ่งเป็นกิจการขององค์ชายรองซ่างกวนหลี แม่นางคนนี้ช่างโชคดีเหลือเกินที่บังเอิญไปหลอกศัตรูของศิษย์พี่ใหญ่เข้า” อวี๋เฟยเหยียนหัวเราะจนตัวโยน น้ำตาแทบจะเล็ดออกมาเย่เทียนซูก็หัวเราะร่วน “ฮ่าฮ่าฮ่า… นางเป็นดาวนำโชคจริง ๆ!”อวี๋เฟยเหยียนมองไปที่เย่เทียนซูแล้วส่ายหัว “เจ้าช่างเปลี่ยนใจง่ายเสียจริง ก่อนหน้านี้เจ้ายังบอกว่านางเป็นดาวหายนะอยู่เลย”“ข้าไม่ได้พูด!” เย่เทียนซูโต้แย้งอย่างรุนแรง “ก่อนที่ศิษย์พี่ใหญ่จะกลับมาเมืองหลวง อาจารย์ให้ข้าทำนายดวงชะตาให้เขา ผลปรากฏว่าเก้าตายหนึ่งรอด มีเพียงวิธีเดียวที่จะแก้ไขได้ นั่นคือตายแล้วฟื้น”ดังนั้น ซ่างกวนซีจึงกับยอมติดกับดักเหตุลอบสังหารแต่ไม่ตอบโต้ ก็เพื่อใช้วิธีหลบหนีความตายแล้วเปลี่ยนจากการสู้ซึ่ง ๆ หน้า ไปสู่การเคลื่

    Last Updated : 2024-09-24
  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 43 ความฝันของสาว ๆ นับล้าน

    เยี่ยนเว่ยฉือคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางเองก็คงจัดว่ามีฝีมือเหมือนกัน ใครว่าการหลอกคนไม่ใช่ความสามารถอย่างหนึ่งเล่า? คนทั่วไปอย่างน้อยก็ไม่มีฝีมือการแสดงละครตบตาได้ดีเท่านางแน่!เยี่ยนเว่ยฉือหัวเราะร่าซ้ำอีกครั้ง “ถูกแล้ว การแสดงข้างถนนนั่นแหละ อ้อ จริงสิ ข้าไปสอบถามที่ร้านแลกเงินมาแล้ว ตั๋วเงินเหล่านี้สามารถใช้ได้ทั่วไป ไม่มีความเสี่ยงเรื่องถูกระงับการใช้งาน ท่านสบายใจได้”มุมปากของอวี๋เฟยเหยียนกระตุก คิดในใจว่าแม่นางผู้นี้ช่างคิดการณ์รอบคอบเขาโกหกว่าตั๋วเงินของตนถูกระงับการใช้งาน นางจึงจำได้ว่าต้องไปตรวจสอบว่าตั๋วเงินเหล่านี้จะถูกระงับการใช้งานหรือไม่อันที่จริงเขาเพียงพูดจาเหลวไหลเรื่อยเปื่อย!อวี๋เฟยเหยียนยิ้ม หัวเราะร่าตอบ “ได้สิ วางใจข้าเถอะ ข้าจะจัดการให้เรียบร้อยแน่นอน”“ขอบคุณมาก!” เยี่ยนเว่ยฉือกล่าวจบก็หันหลังจากไปอวี๋เฟยเหยียนมองตั๋วเงินหนึ่งหมื่นตำลึงที่อยู่ตรงหน้า คิดถึงรายได้ของเยี่ยนเว่ยฉือในวันนี้แล้วก็อดขำไม่ได้ “แม่นางผู้นี้ยังซ่อนเงินส่วนตัวไว้ด้วย เจ้าคิดจะหนีไปไหนงั้นรึ?”อวี๋เฟยเหยียนเดาไม่ผิด เยี่ยนเว่ยฉือกำลังวางแผนเพื่อตนเองอยู่จริง ๆแต่นางไม่โง่หนีไปในตอน

    Last Updated : 2024-09-24
  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 44 เรียนรู้ด้วยตนเอง

    ถึงเวลาอาหารเย็น เยี่ยนเว่ยฉือ ซ่างกวนซี และอวี๋เฟยเหยียนที่เป็นแขกต่างก็รับประทานอาหารร่วมกันเยี่ยนเว่ยฉือมองอาหารเลิศรสบนโต๊ะ แล้วอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “จางมามาเก่งจริง ๆ ทำอาหารได้เก่งนัก!”อวี๋เฟยเหยียนพูดด้วยความภาคภูมิใจ “นั่นแน่อยู่แล้ว จางมามาเป็นพี่เลี้ยงของข้า ไม่ว่าจะซักผ้า ทำอาหาร นั่นแน่อยู่แล้ว ไม่มีอะไรที่นางทำไม่ได้ ไม่มีอะไรที่นางไม่ชำนาญ”เยี่ยนเว่ยฉือเม้มปากแล้วแอบบ่นในใจ ‘ดังนั้นจึงเลี้ยงดูรัฐทายาทเช่นท่านกลายเป็นคนไร้ค่า ที่ต้องมาขอข้าวที่จวนองค์รัชทายาทกินเพราะไม่มีเงินสินะ’อวี๋เฟยเหยียนหันไปถามซ่างกวนซี “ศิษย์พี่ใหญ่ ร่างกายของท่านดีขึ้นหรือยัง?”แม้ว่าเขาไม่อยากยอมรับ แต่ซ่างกวนซีก็ยังต้องพยักหน้า เพราะพบว่ายาขมสองถ้วยของเยี่ยนเว่ยฉือมีประโยชน์ต่อการรักษาอาการป่วยของเขาจริง ๆเยี่ยนเว่ยฉือที่อยู่ข้าง ๆ กล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล แค่ไข้หวัดธรรมดาเท่านั้น มีข้าอยู่ทั้งคน จะรักษาเขาไม่ได้เชียวหรือ?”“อ้อ? พูดถึงเรื่องนี้ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าร่ำเรียนวิชารักษาโรคมาจากไหน? เรียนจากสำนักใด? เจ้าสำนักเป็นใครกัน?” อวี๋เฟยเหยียนพยายามสืบหาข้อมูลของเยี่ยนเว่ยฉ

    Last Updated : 2024-09-24
  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 45 เมามายในห้วงฝัน

    ซ่างกวนหลีโบกมือเป็นสัญญาณให้เถ้าแก่บ่อนพนันถอยออกไป จากนั้นจึงหันไปมองซ่างกวนเจวี๋ยด้วยความสงสัย “เวลานี้มืดค่ำแล้ว เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?”ซ่างกวนเจวี๋ยหาที่นั่งลงแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อะไรกัน? เสด็จพี่รองไม่ต้อนรับข้าหรือ ข้ามาเพื่อนำสิ่งดี ๆ มาให้ท่านนะ!”ซ่างกวนเจวี๋ยวางขวดกระเบื้องเคลือบสีขาวขนาดเล็กไว้บนโต๊ะซ่างกวนหลีอารมณ์ไม่ดี เหลือบมองสิ่งนั้นแล้วกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “อย่าอ้อมค้อม! นี่มันอะไร?”ซ่างกวนเจวี๋ยหัวเราะ “สิ่งนี้มีนามว่า เมามายในห้วงฝัน”ซ่างกวนหลีขมวดคิ้ว “ของเล่นสนุกอีกแล้วหรือ? ข้าบอกเจ้าแล้วมิใช่รึ ว่าอย่ามัวแต่หมกมุ่นอยู่กับสตรี”“นี่นี่นี่ ท่านอย่าเพิ่งรีบตำหนิข้าสิ เสด็จพี่รองฟังข้าให้จบก่อน”ซ่างกวนหลีเหลือบมองเขา เป็นสัญญาณให้พูดต่อซ่างกวนเจวี๋ยกล่าวต่อไป “ได้ยินมาว่าคราวนี้เมื่อองค์ชายรัชทายาทกลับเมืองหลวง เขากลับมาเพียงลำพัง มิได้นำผู้ใดมาด้วย ขณะนี้จวนองค์รัชทายาทยังขาดแคลนผู้คน เสด็จพ่อจะต้องพระราชทานคนรับใช้ให้เขาแน่ ๆ และคนผู้นั้นจะต้องอยู่ในมือของฮองเฮา”“หมายความว่าอย่างไร?” ซ่างกวนหลีฟังแล้วไม่เข้าใจซ่างกวนเจวี๋ยชี้ไปที่ขวดเมามาย

    Last Updated : 2024-09-24

Latest chapter

  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 327 ใจราชายากแท้หยั่งถึง

    โดยที่ซ่างกวนซีไม่ทันได้ตอบโต้ อวี๋เฟยเหยียนก็ปฏิเสธข้อสันนิษฐานนั้นด้วยตัวเอง“ไม่ ไม่ใช่ ฮวาอวี๋ดูเหมือนจะมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับศิษย์พี่ ตอนที่เกิดเรื่อง เขาก็คงจะอายุแค่เจ็ดแปดขวบ เป็นไปไม่ได้ที่จะวางแผนร้ายต่ออดีตฮองเฮา อีกทั้งสองพี่น้องเป่ยอิ้นก็บอกว่าปิ่นปักผมนั้นเป็นของที่ฮวาอวี๋ทำตกไว้ แต่ปิ่นคู่นั้น ข้าเห็นกับตาว่าเยี่ยนเว่ยฉือไถ่ถอนมาจากโรงรับจำนำ ดังนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับฮวาอวี๋”เมื่อพูดถึงตรงนี้ อวี๋เฟยเหยียนก็ครุ่นคิดอีกครั้ง “เว้นแต่… เว้นแต่คนเบื้องหลังโรงรับจำนำคือฮวาอวี๋? หรือหลังจากฮวาอวี๋ ยังมีคนร้ายคนอื่นอีก?”ซ่างกวนซีกล่าวต่อ “นี่คือเหตุผลที่ข้าเรียกเจ้ามา ไปบอกเทียนซู ข้าต้องการหาคนผู้นั้นให้เจอ!”อวี๋เฟยเหยียนพยักหน้า “ถูกต้อง ต้องลากตัวคนออกมา ถามต่อหน้าต่อตถึงจะกระจ่างได้ แต่พฤติกรรมของคนผู้นั้นช่างแปลกประหลาด บาดเจ็บสาหัสแทนที่จะไปรักษาตัว กลับลักพาตัวเยี่ยนเว่ยฉือไป พอพาตัวไปก็ไม่ได้ทำอะไร วนเวียนอยู่พักหนึ่งก็ปล่อยตัวกลับมา ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่”ซ่างกวนซีหรี่ตาลงเล็กน้อย ตกอยู่ในภวังค์ความคิดเช่นกันฮวาอวี๋ผู้นั้นมีวรยุทธ์ไม่ธรรมดา มองปราดเ

  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 326 ฮวาอวี๋เป็นฆาตกร?

    อวี๋เฟยเหยียนเอ่ยขึ้น “โอ้โฮ ฝ่าบาททรงพระปรีชายิ่งนัก หากไม่กล่าวเสียก็คงไม่มีผู้ใดล่วงรู้ บัดนี้ในเมืองหลวงแห่งนี้ นอกเหนือจากท่านหญิงอิ๋นตางแล้ว คงหาสตรีใดเหมาะสมที่จะอภิเษกเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีแทนองค์หญิงได้อีก!”เยี่ยนเว่ยฉือก็กล่าวเสริม “ความคิดนี้ก็ไม่เลวนัก แต่ดวงหทัยอันบริสุทธิ์ของท่านหญิงอิ๋นตางนั้น ได้มอบให้แด่องค์รัชทายาทของพวกเราจนหมดสิ้นแล้ว นางจะยอมปฏิบัติตามแต่โดยดีได้อย่างไร?”อวี๋เฟยเหยียนรับช่วงต่อ “ถึงแม้นางจะยินยอมโดยดี แต่อ๋องจ่างซิ่นก็คงไม่เห็นด้วยเป็นแน่! นั่นคือบุตรีคนเดียวของเขา! ข้าดูจากท่าทางแข็งนอกอ่อนในของอ๋องจ่างซิ่นแล้ว คาดว่าในชีวิตนี้คงมีนางเพียงคนเดียว เขาจะยอมส่งนางไปยังดินแดนอันหนาวเหน็บอย่างเป่ยอิ้นได้อย่างไร”เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ อวี๋เฟยเหยียนก็พลันบังเกิดความกังวล “ศิษย์พี่ใหญ่ เรื่องนี้ไม่ใช่ง่ายดาย ฝ่าบาททรงมอบภาระอันหนักอึ้งให้ท่านเสียแล้ว!”ซ่างกวนซีพยักหน้า “ยากจริง แต่เว้นจากข้าแล้ว เสด็จพ่อคงไม่อาจหาผู้ใดอื่นมาทำสิ่งนี้แทนได้อีก”“เฮ้อ!” อวี๋เฟยเหยียนถอนหายใจกษัตริย์ผู้ครองแผ่นดิน กลับมีผู้ที่สามารถใช้งานได้เพียงน้อยนิด ช่างน่าเศร้า

  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 325 นางถนัดนักเรื่องเอาใจเจ้า

    ซ่างกวนซีขมวดคิ้ว “เพียงแต่อ๋องจ่างซิ่นอายุเกินกึ่งศตวรรษ มีบุตรสาวเพียงคนเดียว ลูกเกรงว่าเขาจะไม่ยินยอม”ฮ่องเต้คังอู่เผยรอยยิ้ม “เขาไม่มีทางยินยอมอย่างแน่นอน ถึงเวลาต้องใช้กลอุบายบ้างแล้ว ทำให้ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”ซ่างกวนซีตะลึงเล็กน้อย เข้าใจความหมายของเสด็จพ่อเขาครุ่นคิดอย่างละเอียดแล้วเอ่ยตอบ “เรื่องนี้ หากอ๋องจ่างซิ่นรู้ความจริง เกรงว่าจะทำให้เขาไม่พอใจ”“เช่นนั้นก็อย่าให้เขารู้สิ!” ฮ่องเต้คังอู่โยนอาหารปลาทั้งหมดในมือลงในสระปลาจากนั้นปัดเศษอาหารออกจากมือพลางกล่าวต่อ “เรื่องนี้ มอบหมายให้เจ้าไปทำ! เจ้าคงไม่ทำให้ข้าผิดหวัง ใช่หรือไม่?”ตามแผนการของซ่างกวนซี เขาไม่ต้องการที่จะจัดการกับอันกั๋วกงและอ๋องจ่างซิ่นพร้อมกันในเมืองหลวงในเมื่อตอนนี้ได้เปิดศึกกับอันกั๋วกงอย่างเปิดเผยแล้ว เช่นนั้นก็ควรกำจัดอันกั๋วกงก่อน แล้วค่อยคิดหาวิธีจัดการกับอ๋องจ่างซิ่นแต่เมื่อซ่างกวนซีนึกถึงความต้องการของท่านหญิงอิ๋นตาง และการประชันของนางกับเยี่ยนเว่ยฉือ เขาก็เปลี่ยนใจเขาจึงตอบรับทันที “เสด็จพ่อโปรดวางใจ ลูกจะทำการอย่างลับๆ แน่นอน!”ฮ่องเต้คังอู่ตบไหล่ซ่างกวนซี แล้วเ

  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 324 ไม่จำเป็นต้องแต่งกับองค์หญิง แต่งกับท่านหญิงก็ได้

    ซ่างกวนซีรู้สึกว่าคำพูดของฮ่องเต้คังอู่มีเหตุผลหากเป็นอันกั๋วกงทำจริง ๆ เช่นนั้นอันกั๋วกงย่อมไม่มีทางทิ้งปิ่นหางหงส์อันเป็นหลักฐานที่ชัดเจนเช่นนี้ไว้แต่หากไม่ใช่อันกั๋วกงทำ เช่นนั้นจะเป็นใคร?ปิ่นของเยี่ยนเว่ยฉือซื้อมาจากโรงรับจำนำหลังจากนั้นโรงรับจำนำก็เกิดเพลิงไหม้ มีคนทำลายศพเพื่อกลบเกลื่อนร่องรอยเช่นนั้นผู้ที่อยู่เบื้องหลังนี้ ก็คือฆาตกรที่สังหารพระมารดาของเขาในอดีต?เวลาผ่านไปนานปี ผู้ที่อยู่เบื้องหลังผู้นั้น ไฉนเลยจึงนำปิ่นหางหงส์ออกมา ทั้งยังจูงใจให้เยี่ยนเว่ยฉือซื้อกลับมาที่จวนรัชทายาทอีก?ทั้งหมดนี้มีแผนการร้ายอะไรแฝงอยู่?ซ่างกวนซีคิดไม่ออกไปชั่วขณะ“เสด็จพ่อโปรดวางใจ ลูกจะสืบสาวเรื่องนี้อย่างละเอียดแน่นอน!”ฮ่องเต้คังอู่วางใจในตัวซ่างกวนซีหลังจากกล่าวเรื่องนี้จบ เขาก็เอ่ยถาม “เรื่องการอภิเษกเชื่อมสัมพันธ์กับเป่ยอิ้น เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”ซ่างกวนซีตอบอย่างระมัดระวัง “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับบ้านเมือง ลูกไม่กล้าแสดงความเห็น”ฮ่องเต้คังอู่ถอนหายใจอย่างจนใจสิบปีที่พ่อลูกแยกจากกัน สุดท้ายก็ห่างเหินซ่างกวนซีเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา นับวันก็ยิ่งเหมือนขุนนาง ไม่ใช่พ่อลู

  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 323 อะไรนะ? ตามหาฆาตกร?

    แต่เยี่ยนเว่ยฉือเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เพียงแต่…รู้สึกกังวลอย่างประหลาดเมื่อซ่างกวนซีเห็นนางมีสีหน้ากังวล แต่กลับพูดอะไรไม่ออกก็เอ่ยปลอบ “กลับไปรอข้าอย่างเชื่อฟังเถอะ!”เยี่ยนเว่ยฉือเม้มริมฝีปากแล้วพยักหน้านางรู้สึกว่าคำพูดของซ่างกวนซีที่ว่า “รอข้า” ปลอบโยนนางได้มากเขาไม่ใช่คนผิดคำพูด เขาให้นางรอ เขาย่อมต้องรีบกลับมา!……วังหลัง อุทยานหลวงซ่างกวนซีเดินตามเต๋อซุ่วนกงกงมาถึงอุทยานหลวงมองเห็นแต่ไกลว่าฮ่องเต้คังอู่กำลังให้อาหารปลาอยู่ที่ริมสระปลาทองในเวลานี้ ฮ่องเต้คังอู่มีพระเนตรที่สุกใสน่ากลัว สีหน้าก็เคร่งขรึม ไม่หลงเหลือท่าทางมึนเมาเช่นในงานเลี้ยงเมื่อครู่นี้ซ่างกวนซีเข้าใจแล้ว ฮ่องเต้คังอู่แสร้งทำเป็นเมาเขาเดินไปข้างหน้า ประสานมือคารวะ “ลูกถวายบังคมเสด็จพ่อ”ฮ่องเต้คังอู่พยักหน้า จากนั้นก็ยกมือขึ้น ไล่คนรอบข้างออกไปซ่างกวนซีถามต่อ “เสด็จพ่อเรียกลูกมา มีอะไรจะสั่งสอนหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ฮ่องเต้คังอู่มีสีพระพักตร์เคร่งขรึม “ชูจิ่ง เจ้าจะต้องตามหาสตรีที่สวมปิ่นของเสด็จแม่เจ้า หรือจับกุมบุรุษที่ชื่อฮวาอวี๋ให้ได้!”ซ่างกวนซีตกตะลึงเล็กน้อย รู้สึกฉงน “เสด็จพ่อไม่ได้มอบ

  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 322 ถูกสกัดกั้นกลางทาง

    ในขณะที่ฮ่องเต้คังอู่ลังเล ซ่างกวนหลีก็รีบลุกขึ้นกล่าวว่า “เสด็จพ่อ เรื่องนี้มอบให้กระหม่อมจัดการเถิด! ตราบใดที่คนผู้นั้นอยู่ในเมืองหลวง กระหม่อมจะต้องหาทางจับตัวเขาออกมาให้ได้!”อันกั๋วกงก็รีบกล่าวเช่นกัน “ใช่แล้วฝ่าบาท ก่อนหน้านี้เมื่อสำนักปกครองเมืองหลวงตรวจสอบปิ่นปักผมนี้ ก็ได้รายงานคดีนี้ให้องค์ชายรองทราบแล้ว ให้องค์ชายรองสืบสวนต่อไปก็ดี จะได้ไม่ต้องส่งมอบให้ผู้อื่น เพิ่มความยุ่งยากโดยเปล่าประโยชน์”ฮ่องเต้คังอู่คิดอยู่ครู่หนึ่งก็พยักหน้า “ดี เรื่องนี้ข้าจะมอบให้เจ้า เจ้าต้องทำให้ประชาชนทุกคนในเมืองหลวงได้สัมผัสกับน้ำยาเถาเหลยกง!”“กระหม่อมรับพระบัญชา!” ซ่างกวนหลีรับคำอย่างยินดีอีกด้านหนึ่ง เยี่ยนเว่ยฉือ อวี๋เฟยเหยียน และฉินเซียงหรูต่างก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ซ่างกวนซีเพราะทุกคนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยปิ่นหางหส์นี้เป็นของรักของอดีตฮองเฮากล่าวอีกนัยหนึ่ง เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอดีตฮองเฮามากที่สุด ในฐานะที่เขาเป็นพระโอรสองค์เดียวของอดีตฮองเฮาที่ยังมีชีวิตอยู่ซ่างกวนซีจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง ย่อมต้องใส่ใจเป็นพิเศษแต่ทำไมฮ่องเต้คังอู่ถึงไม่มอบหมายเรื่องนี้ให้เขาทำ?ก่อนหน้า

  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 321 คัมภีร์ลับสวรรค์นั่นอัศจรรย์จริงหรือ

    ฮ่องเต้คังอู่ต้องการออกโจทย์การประชันด้านอักษร ย่อมมีประสงค์ที่จะช่วยเหลือเยี่ยนเว่ยฉือเขาต้องการถามเยี่ยนเว่ยฉือเป็นการส่วนตัวว่า แท้จริงแล้ว พิณ หมากรุก อักษร และภาพวาด นางถนัดสิ่งใดเยี่ยนเว่ยฉือและหานอวี่เฟยได้ยินฝ่าบาทออกหน้า ย่อมไม่อาจขัดพระราชโองการได้ต่างก็เอ่ยตอบรับ“หม่อมฉันล้วนยอมรับการจัดการของฝ่าบาทเพคะ”“หม่อมฉันก็ยอมรับเพคะ!”ฮ่องเต้คังอู่พยักหน้า “ดี เช่นนั้นเรื่องการประชันค่อยว่ากันในวันพรุ่งนี้ กลับโต๊ะตนเองเถิด อย่าได้เอะอะอีก!”ฮ่องเต้คังอู่หันมองอ๋องจ่างซิ่น ส่งสัญญาณเตือนด้วยสายตาอ๋องจ่างซิ่นพยักหน้าอย่างจนใจ อัดอั้นตันใจอย่างยิ่งหากแพ้ เสียหน้าเป็นเรื่องเล็ก ที่ร้ายแรงคือสูญเสียอำนาจคุมกองทัพเสินเช่อแต่หากชนะ เขาจะให้บุตรสาวเพียงคนเดียวแต่งงานกับผีดิบที่ใกล้ตายหรือ?“เฮ้อ!” อ๋องจ่างซิ่นถอนหายใจ กระวนกระวายใจอย่างยิ่ง…… ทุกคนดูละครจบก็ร่ำสุรา สนทนากันต่อพูดไปพูดมาก็วกกลับมาที่คัมภีร์ลับสวรรค์ไร้อักษรท้ายที่สุดแล้ว เมื่อเทียบกับการประชันของเยี่ยนเว่ยฉือและหานอวี่เฟย ทุกคนย่อมให้ความสำคัญกับคัมภีร์ลับสวรรค์ไร้อักษรมากกว่าเบื้องบน ฮองเฮาอดไม

  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 320 ประชันสามยก!

    “กังวลอะไร?” ซ่างกวนซีเอ่ยอย่างสงบนิ่งอวี๋เฟยเหยียนประหลาดใจ “แน่นอนว่าต้องกังวลว่านางจะแพ้!”ซ่างกวนซีเอ่ยเรียบ ๆ “นางมีปัญญาประชันย่อมไม่แพ้ หากแพ้จริง เช่นนั้นก็ให้นางไปเลี้ยงหมู เจ้าจะกังวลอะไร”“หา? ศิษย์พี่ ท่านไม่กังวลหรือ?” อวี๋เฟยเหยียนไม่อาจเข้าใจ ท้ายที่สุดแล้วในความคิดของเขา คู่สามีภรรยาคู่นี้รักใคร่กันดีซ่างกวนซีเหลือบมองอวี๋เฟยเหยียน ไม่ได้ตอบคำถามแท้จริงแล้วเขาไม่กังวล เพราะ… การเลี้ยงหมูก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายหากนางต้องไปเลี้ยงหมูจริง ๆ เช่นนั้นเขาก็จะพานางไปเลี้ยงหมูที่ด่านเฟิงหลิงเขาซ่างกวนซี หากไม่อยากแต่งงานกับใคร ใครก็อย่าได้คิดบังคับในเมื่อผลลัพธ์ล้วนอยู่ในกำมือ เช่นนั้นเขาจะกังวลอะไรอีกอย่าง เยี่ยนเว่ยฉือดูมั่นใจยิ่งนักเขาจึงตั้งตารอการแสดงของนางเป็นไปตามคาด หลังจากที่เยี่ยนเว่ยฉือและหานอวี่เฟยลงนามในสัญญาแล้วก็เอ่ยถาม “ไม่ทราบว่าท่านหญิงอิ๋นตางจะประชันอะไร?”หานอวี่เฟยขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดอ๋องจ่างซิ่นที่อยู่ด้านข้างเห็นดังนั้นก็รีบเอ่ย “เป็นสตรี ประลองกำลังกันก็อาจจะทำให้บาดเจ็บได้ ประชันด้านอักษรเถิด! ประชันการเขียนอักษร!”

  • ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท   บทที่ 319 จะประชันอย่างไร

    โดยไม่รอให้หานอวี่เฟยเอ่ยตอบ เยี่ยนเว่ยฉือก็เอ่ยปาก “ใช่แล้ว ใช่แล้ว ท่านหญิงอิ๋นตาง ท่านดูสิ แม้แต่ท่านกั๋วกงก็คิดว่าท่านจะแพ้ ยังจะกล้าเสี่ยงอีกหรือ?”“เหลวไหล! ใครบอกว่าข้าจะแพ้? ข้าจะแพ้ให้กับนางชั้นต่ำที่เลี้ยงหมูงั้นรึ? หึ! ประชันก็ประชัน แต่ข้าขอบอกไว้ก่อน ในเมื่อเจ้าต้องการเดิมพันที่ยิ่งใหญ่จากข้า เช่นนั้นข้าก็จะเพิ่มเดิมพันขึ้นไปอีก!”หานอวี่เฟยเป็นคนอารมณ์ร้อนไร้สมอง คำยั่วยุของเยี่ยนเว่ยฉือ เมื่อใช้กับนาง ออกแรงเพียงนิดก็ได้ผลเกินคาดเยี่ยนเว่ยฉือยิ้มมองนาง “ได้ เช่นนั้นก็ลองว่ามา”หานอวี่เฟยเหลือบมองเยี่ยนเว่ยฉือ คิดแล้วเอ่ยต่อ “เดิมทีข้ายังคิดจะให้ตำแหน่งชายารองแก่เจ้า แต่ในเมื่อเจ้าท้าทายข้า เช่นนั้นหากเจ้าแพ้ ก็จงไสหัวออกจากจวนรัชทายาทไป กลับไปยังไร่นาของเจ้า ชั่วชีวิตนี้ต้องเลี้ยงหมู ห้ามแต่งงานกับผู้ใด! ข้าจะให้เจ้าอยู่ตัวคนเดียวจนแก่เฒ่า! หึ!”คำพูดนี้ดังขึ้น อวี๋เฟยเหยียนที่อยู่ข้าง ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะกังวลเขาเอ่ยเตือน “นี่ … พี่สะใภ้ ท่านไม่ถามก่อนหรือว่าจะประชันอะไร?”เขาเองก็กลัวว่าเยี่ยนเว่ยฉือจะแพ้ไม่เพียงแต่จะสูญเสียชีวิตในภายภาคหน้าของตนเอง แต่ยังสูญเส

DMCA.com Protection Status