แชร์

บทที่ 798

ผู้เขียน: ไห่ตงชิง
เมื่อเข้าใจสิ่งต่างๆ ได้ชัดเจนขึ้น จ้าวเสวียนจีก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก

ต้าสิงฮ่องเต้จะสิ้นพระชนม์เมื่อใดก็ได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้

หลังจากจัดระเบียบความคิดของตัวเอง จ้าวเสวียนจีก็หันมามองหลี่อิ๋นหู่ แม้ว่าภายในใจจะเบาใจขึ้น แต่สีหน้ากลับยังคงเคร่งเครียด

“ดูเหมือนสถานการณ์จะพัฒนาไปในทิศทางที่เลวร้ายที่สุดแล้ว”

จ้าวเสวียนจีถอนหายใจยาว สีหน้าที่หม่นหมองของเขาสร้างแรงกดดันให้หลี่อิ๋นหู่มากยิ่งขึ้น

เห็นได้ชัดว่า จ้าวเสวียนจีเช่นนี้ ทำให้หลี่อิ๋นหู่กดดันยิ่งกว่าเดิม

“ท่านผู้อาวุโส พวกเราไม่สามารถนั่งรอความตายได้!”

หลี่อิ๋นหู่กล่าวอย่างเร่งร้อน จ้าวเสวียนจีพยักหน้า “ถูกต้อง เราไม่สามารถนั่งรอเฉยๆ ได้”

“จากนี้ไป ข้าจะเริ่มรวบรวมกำลังคน ติดต่อขุนนางและพรรคพวกในแต่ละพื้นที่ เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เราจะยกทัพทันที”

หลี่อิ๋นหู่รู้สึกหัวใจเต้นแรง ถามด้วยเสียงสั่น “ท่านผู้อาวุโส หมายถึงเมื่อใด?”

จ้าวเสวียนจีหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนตอบว่า “สิบวันจากนี้ พิธีอภิเษกสมรสขององค์รัชทายาท”

สิบวัน!

เหลือเวลาเพียงสิบวันเท่านั้น

หลี่อิ๋นหู่กลืนน้ำลาย สีหน้าเริ่มแดงระเรื่อ

เขารู้สึกตื่นเต้น แต่ในขณะเดียวกั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 799

    เมื่อได้พบกับเหอคุนอีกครั้ง เซียวเทียนหนานและสือเซวียนเหว่ยมีท่าทีที่เป็นกันเองมากขึ้น“พอใจ พอใจ พอใจมาก”สือเซวียนเหว่ยหัวเราะเสียงดัง ก่อนขยิบตาให้เหอคุน “ของพวกนี้ คงไม่ถูกใช่หรือไม่?” มารดามันเถอะ ไร้สาระสิ้นดี พวกแม่นางเหล่านี้ล้วนแต่เป็นอันดับต้นๆ ของเมืองหลวง ข้าต้องเสียเงินไปถึงหนึ่งพันตำลึงเงิน แถมยังต้องให้องครักษ์เสื้อแพรจากหน่วยบูรพาไปกดหัวแม่นางเจ้าของหอนางโลมให้ยอมส่งสาวๆ มาที่นี่ ข้าเองยังไม่ได้ลิ้มลองด้วยซ้ำ!”ในใจเหอคุนสบถเงียบๆ แม้ในใจจะคิดเช่นนั้น แต่สีหน้าของเหอคุนกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูใจกว้าง “พูดถึงค่าใช้จ่ายก็ไม่สมควรนัก ในโลกนี้ ความเป็นมิตรภาพระหว่างสหายคือสิ่งที่เงินซื้อไม่ได้”“จริงด้วย จริงด้วย”เซียวเทียนหนานพยักหน้าเห็นด้วย ขณะในใจครุ่นคิดถึงวิธีที่จะขอพาหญิงสาวสองคนนี้กลับไปยังแคว้นเหลียวคนโง่ก็รู้ว่าผู้หญิงที่มีคุณภาพเช่นนี้ไม่ใช่ของราคาถูกการจะพาตัวกลับไปย่อมต้องใช้เงินจำนวนมากแต่หลังจากได้ลิ้มรสความงดงามนี้แล้ว การจะกลับไปหาผู้หญิงที่แข็งแรงเหมือนวัวแกะในแคว้นเหลียวคงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาเหอคุนมองแวบเดียวก็รู้

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 800

    ไม่ว่าในยุคสมัยใดหรือสถานที่ใด หลักการหลายอย่างก็ยังคงเป็นจริงเสมอ เช่น โลกนี้ไม่มีอาหารกลางวันฟรี และไม่มีโชคหล่นลงมาจากฟ้าเซียวเทียนหนานและสือเซวียนเหว่ยไม่ใช่คนโง่พวกเขารู้ดีว่าเหอคุนต้องการใช้ประโยชน์จากพวกเขาอย่างแน่นอนเรื่องนี้พวกเขาได้คุยกันมาก่อนแล้วดังนั้นเมื่อเหอคุนเปิดเผยเจตนาออกมา พวกเขาก็ไม่ได้แปลกใจนัก เพราะผลประโยชน์ที่เหอคุนยื่นให้มันยากเกินกว่าจะปฏิเสธได้ ทั้งสองจึงตั้งใจฟังว่าเหอคุนต้องการอะไรสำหรับเหอคุน การแสดงละครจัดเต็ม ตั้งแต่การเลี้ยงดูอย่างดี ซื้อของขวัญ พาหญิงสาวมาบริการ และสุดท้ายยังยื่นทองคำให้ทุกอย่างนี้นับว่าเป็นแผนการที่ลงทุนอย่างมากและในที่สุดแผนการนี้ก็มาถึงจุดที่ผลลัพธ์จะปรากฏ เหอคุนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป เหอคุนเรียบเรียงความคิด และตัดสินใจพูดออกมาตรงๆ“จริงๆ แล้วเรื่องที่ข้าต้องการให้พวกท่านช่วยมันง่ายมาก สำหรับพวกท่านแทบไม่ต้องลงแรง และไม่มีความเสี่ยงอะไรเลย เพียงแค่บอกข้อมูลเกี่ยวกับแคว้นเหลียว และรายงานการเคลื่อนไหวขององค์รัชทายาทเย่ลู่เสินเสวียนในเมืองหลวงให้ข้าทราบเท่านั้น”

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 801

    เหอคุนไม่ได้พูดอะไรมากนัก ทิ้งเวลาให้เซียวเทียนหนานและสือเซวียนเหว่ยได้ไตร่ตรองทั้งสองมองตากันหลายครั้ง ก่อนจะพบว่าในสายตาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความลังเลพูดตามตรง เหอคุนพูดถูกในสถานการณ์ตอนนี้ หากมองจากมุมที่กว้างออกไป มันคือคำถามที่มีตัวเลือกเดียวคือตกลง หรือปฏิเสธถ้าตกลง ยังมีโอกาสรอดถ้าปฎิเสธ พวกเขาไม่มีข้อสงสัยเลยว่าเหอคุนที่ดูเป็นมิตรและรักสหายฝูงจะพลิกโฉมหน้าได้ในทันทีการขึ้นเรือโจรนั้นง่าย แต่จะลงจากเรือนั้นไม่ง่ายเลยท่ามกลางความลังเล เซียวเทียนหนานจึงกระซิบพูดคุยกับสือเซวียนเหว่ยอย่างรวดเร็ว หลังจากสนทนาสั้นๆ เซียวเทียนหนานก็พูดกับเหอคุนว่า “ทองคำ เราขอเพิ่มเป็นสองเท่า!”เหอคุนได้ยินดังนั้น ก็ยิ้มพร้อมตอบตกลงทันที “ไม่มีปัญหา ทองคำไม่ใช่สิ่งที่ข้าผู้แซ่เหอให้ความสำคัญนัก เดี๋ยวจะส่งมาให้ในทันที”“ตกลง”เซียวเทียนหนานกัดฟันพูด “เจ้าถามมาเถอะ อยากรู้อะไร เราจะบอกทุกอย่าง”พวกเขาคิดว่าเหอคุนจะถามเพียงไม่กี่คำถาม แต่เหอคุนกลับหยิบกระดาษที่เต็มไปด้วยคำถามมากมายออกมา และเริ่มซักถามทีละข้อพร้อมกับจดบันทึก...ครึ่งชั่วยามต่อมา หลี่เฉินมองข้อมูลลับสุดยอดของแคว้นเหลียว

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 802

    ราตรีล่วงเลยไปโคมไฟที่ถูกจุดขึ้นไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใด เมื่อหลี่เฉินเสร็จสิ้นงานราชการของวันและเงยหน้าขึ้นมอง ท้องฟ้าภายนอกก็กลายเป็นสีดำสนิทวั่นเจียวเจียวสั่งให้คนเพิ่มแสงสว่างด้วยการจุดเทียนเพิ่มอีกสองสามเล่ม ก่อนที่นางจะไปนำถ้วยกระเบื้องเคลือบใส่น้ำบ๊วยแช่เย็นมาให้ด้วยตัวเองมือนุ่มขาวสะอาดของนางถือถ้วยกระเบื้องเคลือบส่งให้หลี่เฉิน พร้อมกล่าวว่า“องค์ชาย วันนี้อากาศร้อนขึ้นมาก ดื่มน้ำบ๊วยแช่เย็นสักหน่อยเถอะเพคะ จะได้คลายร้อนและแก้กระหาย”หลี่เฉินรับถ้วยมาดื่มสองอึก รสชาติหวานเย็นสดชื่นช่วยให้ความเหนื่อยล้าของเขาหายไปไม่น้อยเขารู้สึกคุ้นเคยกับการรับใช้ของวั่นเจียวเจียวมากขึ้นเรื่อยๆ จึงถามขึ้นว่า “เจ้ามักออกจากวังไปซื้อหนังสือคำกลอน เจ้าเคยเห็นว่าขายสบู่ในหมู่ชาวบ้านเป็นอย่างไรบ้าง?”วั่นเจียวเจียวที่ตั้งใจจะอธิบายว่าไม่ได้ออกไปบ่อยนัก แต่ก็เลือกตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “ขายดีมากเลยเพคะ ตอนนี้ร้านหลานเยว่เสวียน อ้อ ก็คือร้านของตระกูลหลิวที่ทำตามคำสั่งขององค์ชาย ได้พัฒนาสบู่สูตรธรรมดาที่คนทั่วไปสามารถซื้อได้ ทุกวันนี้บ้านที่มีฐานะในเมืองหลวงก็มักจะซื้อติดบ้านไว้”“บ่าวยังได้ยินม

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 803

    จวนจ้าวอ๋องในช่วงเวลาที่ได้รับคำถามจากตำหนักบูรพา สวีเว่ยรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมากถึงแม้ว่าหลี่อิ๋นหู่จะมีท่าทีลึกลับในช่วงนี้ แต่โดยรวมจวนจ้าวอ๋องยังดูสงบ ไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆเมื่อสวีเว่ยทราบว่าองค์รัชทายาทต้องการรู้เรื่องการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของหลี่อิ๋นหู่ เขาก็รู้ได้ทันทีว่ามีบางสิ่งที่หลี่อิ๋นหู่เก็บเป็นความลับจากเขาแต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหลี่อิ๋นหู่เป็นคนระมัดระวังมานานหลายปี ย่อมไม่เชื่อใจใครได้ง่ายๆ แม้แต่กับสวีเว่ยซึ่งได้รับความไว้วางใจเป็นพิเศษในช่วงนี้ หากเป็นเรื่องสำคัญ หลี่อิ๋นหู่ก็คงจะใช้คนสนิทที่เขาไว้วางใจมาเป็นเวลานานในช่วงที่ผ่านมา สวีเว่ยรู้ว่าหลี่อิ๋นหู่ได้ลอบฝึกคนกลุ่มหนึ่งให้เป็นนักรบผู้ภักดีนักรบเหล่านี้มีที่มาที่ไปลึกลับ พวกเขาแทบไม่ได้ติดต่อกับคนในจวนจ้าวอ๋องคนอื่นๆ แม้แต่สวีเว่ยซึ่งเป็นหัวหน้าองครักษ์ก็ไม่สามารถเข้าถึงได้ทุกส่วนสิ่งที่สวีเว่ยมั่นใจคือ นักรบกลุ่มนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่ชาวฮั่น ลักษณะการพูด การใช้ชีวิต และการแต่งกายต่างจากคนในหวาเซี่ยอย่างสิ้นเชิงด้วยความต้องการค้นหาข้อมูล สวีเว่ยจึงเดินไปยังลานหลักของจวนจ้าวอ๋องที่หลี่อิ๋นหู่พักอ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 804

    สวีเว่ยตั้งใจมาหาเรื่องตั้งแต่แรกอยู่แล้วยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้ไม่ได้ตั้งใจมา หากเจอท่าทีเช่นนี้แล้วเขายังนิ่งเฉย ไม่พูดไม่ทำอะไร และเดินกลับไปอย่างเงียบๆ ตำแหน่งหัวหน้าองครักษ์ของเขาก็คงไม่มีใครยำเกรงอีกต่อไป ทุกคนจะเหยียบหัวเขาเพื่อแสดงอำนาจ“ข้าเป็นหัวหน้าองครักษ์ที่ท่านอ๋องแต่งตั้ง เจ้าเป็นใครถึงกล้ามาพูดกับข้าเช่นนี้!?”สวีเว่ยแสดงสีหน้าโกรธเกรี้ยว ตะคอกออกไปแต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือ นักรบผู้ภักดีที่ปลอมตัวเป็นองครักษ์กลับโต้ตอบอย่างรุนแรงโดยไม่พูดอะไร เขาชักดาบออกมาและฟันลงไปทันทีคมดาบเล็งไปที่ขาของสวีเว่ย แสดงให้เห็นว่าไม่ได้ตั้งใจจะสังหาร แต่ต้องการข่มขู่ให้ถอยหลังสวีเว่ยแววตาวาวโรจน์ ความโกรธผสมกับความต้องการเอาชนะพุ่งพล่านในหัวเขายกเท้าหลบคมดาบพร้อมกับเหยียบลงบนหลังดาบ เพื่อปัดการโจมตี จากนั้นชักดาบข้างเอวออกมาและฟันกลับไปที่คอของนักรบผู้นั้นทันทีชริ้ง!!!เสียงโลหะปะทะกัน คมดาบสองเล่มกระทบกันกลางอากาศ ประกายไฟเล็กๆ สว่างวูบวาบ เสียงปะทะดังก้องไปไกลทั้งสองสบตากัน เห็นชัดว่าความต้องการเอาชนะในแววตาของอีกฝ่ายเพิ่มขึ้นในพริบตา คมดาบทั้งสองปะทะกันหกถึงเจ็ดครั้ง ร

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 805

    เพียงชั่วครู่ ก่อนหน้านี้นักรบผู้ภักดีที่ยังเคลื่อนไหวอย่างดุดันและต่อสู้กับสวีเว่ยได้อย่างสูสี บัดนี้กลับกลายเป็นศพนอนจมกองเลือดอยู่เบื้องหน้า สวีเว่ยมีสีหน้าตกตะลึง แต่หลี่อิ๋นหู่กลับดูเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร เหมือนว่านี่เป็นเรื่องปกติหลี่อิ๋นหู่เหลือบมองสวีเว่ยเล็กน้อยก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “ตามข้ามา”เขาหันหลังและพาสวีเว่ยเข้าไปยังห้องหนังสือ หลังจากนั่งลง หลี่อิ๋นหู่จึงพูดว่า “ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาแห่งความวุ่นวาย ความเปลี่ยนแปลงสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ ดังนั้นข้าจึงออกคำสั่งห้ามมิให้ผู้ใดเข้าใกล้ลานหลักหากไม่ได้รับคำสั่งจากข้า คนของข้าก็แค่ทำตามคำสั่งนี้”ในขณะที่ภาพนักรบผู้ภักดีที่ฆ่าตัวตายยังติดตา สวีเว่ยสูดลมหายใจลึกและพูดว่า “ท่านอ๋องทรงรอบคอบยิ่งนัก กระหม่อมเสียมารยาทเอง”หลี่อิ๋นหู่โบกมือและกล่าวว่า “ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้ บอกข้ามา เจ้ามีเรื่องอะไรจะรายงาน?”สวีเว่ยตกใจเล็กน้อยเขาไม่ได้มีเรื่องอะไรจะรายงานจริงๆ จุดประสงค์ของเขาคือการสืบหาข้อมูล แต่เมื่อมาถึงจุดนี้ หากเขาพูดความจริง ตัวเขาเองอาจจะเป็นศพต่อไปในชั่วพริบตา สวีเว่ยคิดหาข้ออ้างและกล่าวขึ้นว่า “กร

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 806

    สวีเว่ยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาตอบรับทันทีว่า “กล้า!”หลี่อิ๋นหู่พยักหน้าด้วยความพอใจ พลางกล่าวว่า “ดีมาก”เขาไม่ได้สั่งงานทันที แต่เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงช้าๆ ว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าตอนนี้สถานการณ์มันตึงเครียดแค่ไหน? องค์รัชทายาทกับข้า แม้จะเป็นพี่น้อง แต่เขาใจแคบ ย่อมไม่อาจยอมรับการมีอยู่ของข้าได้ และอาจลงมือกับข้าได้ทุกเมื่อ”สวีเว่ยทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ สายตาเบิกกว้างเต็มไปด้วยความตกใจสีหน้าของเขาเหมาะเจาะกับที่หลี่อิ๋นหู่คาดการณ์ไว้ใครก็ตามที่ได้ยินความลับเช่นนี้เป็นครั้งแรก ย่อมต้องมีปฏิกิริยาเช่นนี้แต่สิ่งที่หลี่อิ๋นหู่ไม่รู้คือ ความตกใจของสวีเว่ยมีเพียงครึ่งเดียวเท่านั้นที่เสแสร้ง อีกครึ่งหนึ่งมาจากความจริงที่ว่า หลี่อิ๋นหู่ไว้ใจเขาถึงขนาดบอกความลับสำคัญเช่นนี้“ข้าอยากจะช่วยองค์รัชทายาทอย่างสุดกำลัง แต่เขากลับไม่ไว้ใจข้า สวีเว่ย เจ้าคิดว่าข้าควรทำอย่างไรดี?”สวีเว่ยรีบตอบว่า “กระหม่อมไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ กระหม่อมรู้เพียงว่า ชีวิตของกระหม่อมเป็นของท่านอ๋อง หากท่านอ๋องต้องการสิ่งใด กระหม่อมย่อมปฏิบัติตาม ไม่ว่าใครคิดจะทำร้ายท่านอ๋อง ก็ต้องข้ามศพกระหม่อมไปก่อน!”หลี่อิ๋

บทล่าสุด

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 834

    ซูผิงเป่ยยังคงไม่เข้าใจในสิ่งที่บิดากล่าว และเพียงเปิดปากจะถามอะไรบางอย่าง แต่ซูเจิ้นถิงก็ยกมือขึ้นห้ามและกล่าวว่า "เรื่องพวกนี้ เจ้าเดินตามข้ากับองค์ชายไปเรื่อยๆ ก็จะค่อยๆ ซึมซับและเข้าใจเอง ตอนนี้เจ้าคิดไม่ออก ต่อให้ข้าอธิบายมากเท่าใด เจ้าก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่ดี""การเมืองนั้นแตกต่างจากการรบ มันต้องใช้ความเข้าใจลึกซึ้ง และที่สำคัญที่สุดคือ ต้องใช้เวลาบ่มเพาะอย่างช้าๆ""ในตอนนี้ สิ่งที่เจ้าควรทำคือ ฟังให้มาก ดูให้มาก พูดให้น้อย และถามให้น้อยเข้าไว้""เอาล่ะ ในช่วงนี้ หากเจ้าไม่มีเรื่องจำเป็น ก็อย่ากลับบ้าน จงไปอยู่ในค่ายทหาร เข้าไปใกล้ชิดกับเหล่าทหารให้มากขึ้น การเมืองถึงที่สุดแล้วก็ต้องพึ่งกำลังทหาร""รู้ไหมว่าทำไมองค์ชายถึงฝากคนหนึ่งพันนายที่เจ้าพามาไว้กับหน่วยบูรพา? นั่นเพราะเพื่อเป็นแผนสำรองในกรณีฉุกเฉิน เจ้าต้องรับรองได้ว่า ในยามจำเป็น คนหนึ่งพันนายนี้ต้องยอมตายเพื่อองค์ชายโดยไม่ลังเล"ซูผิงเป่ยกลืนคำถามทั้งหมดกลับไป และรับคำอย่างนอบน้อม…เมื่อหลี่เฉินกลับถึง พระที่นั่งสีเจิ้ง วั่นเจียวเจียวกำลังสั่งการให้เหล่าขันทีนำก้อนน้ำแข็งมาวางทั่วทั้งท้องพระโรงในยุคโบราณ การผลิตน้

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 833

    "ว่ามา"หลี่เฉินในตอนนี้ต้องการคำแนะนำจากซูเจิ้นถิงอย่างมาก ผู้ซึ่งเป็นแม่ทัพมากประสบการณ์และมีมุมมองทางยุทธศาสตร์ที่ลึกซึ้งเมื่อได้ยินว่าซูเจิ้นถิงมีความเห็นบางอย่าง เขาจึงไม่ลังเลที่จะให้เขากล่าวออกมาซูเจิ้นถิงจัดระเบียบความคิดเล็กน้อยก่อนกล่าวว่า "องค์ชาย มณฑลตงซานควรปล่อยไปเถอะพ่ะย่ะค่ะ อย่างที่องค์ชายทรงกล่าวไว้ มณฑลตงซานคือรังเก่าของจ้าวเสวียนจี เป็นทั้งแหล่งกำเนิดและบ้านเกิดของเขา ที่นั่นไม่ใช่เพียงสถานที่สำคัญ แต่ยังเต็มไปด้วยอำนาจที่เขาสร้างขึ้นเอง แม้แต่เจ้าเมืองที่นั่น ก็เป็นศิษย์ที่จ้าวเสวียนจีบ่มเพาะขึ้นมากับมือ การจะเคลื่อนไหวใดๆ ในมณฑลตงซานตอนนี้ สายเกินไปแล้ว""ดังนั้น ในความเห็นของกระหม่อม จุดสำคัญควรอยู่ที่หนานเหอ"เขาชี้ไปที่แผนที่ตำบลหนานเหอก่อนกล่าวต่อ "หากเราสามารถทำให้หนานเหอวางตัวเป็นกลางได้ อย่างน้อยก็จะทำให้จ้าวเสวียนจีไม่สามารถรับการสนับสนุนใดๆ จากที่นั่นได้ ในกรณีนี้ เราก็เพียงต้องเผชิญหน้ากับการวางแผนของเขาในพื้นที่นครหลวงและมณฑลตงซานเท่านั้น ซึ่งจะลดแรงกดดันลงได้มาก และผลสุดท้ายว่าใครจะแพ้หรือชนะ ก็ยังไม่อาจคาดเดาได้"นี่เป็นเหตุผลที่เข้าใจได้ง่าย

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 832

    ซูเจิ้นถิงขมวดคิ้วพลางเอ่ยว่า “นำแผนที่มา”ซูผิงเป่ยมองไปรอบๆ ห้องหนังสือ พบว่าในห้องมีเพียงสามคนไม่ว่ามองจากล่างขึ้นบนหรือบนลงล่าง ดูเหมือนงานเล็กๆ นี้จะตกเป็นของเขาโดยปริยายดังนั้น ซูผิงเป่ยจึงรีบไปหยิบแผนที่ทหารมาโดยไม่พูดอะไรแม้แผนที่นี้จะไม่ละเอียดเท่าแผนที่ในพระที่นั่งสีเจิ้งของหลี่เฉิน แต่สิ่งสำคัญที่ต้องมีในแผนที่ ก็ปรากฏครบถ้วนเมื่อแผนที่ถูกคลี่ออก ซูเจิ้นถิงมองพื้นที่รอบเมืองหลวง ก่อนจะสูดลมหายใจลึก“พื้นที่เมืองหลวงที่ขึ้นตรงต่อชุนเทียนฝู่ ตั้งอยู่ในมณฑลเป่ยจื๋อหลี่ ทางใต้คือมณฑลหนานจื๋อหลี่ ซึ่งทั้งสองรวมกันเป็นพื้นที่นครบาล แต่หากมองพื้นที่นครบาลเป็นหน่วยเดียว ทั้งหมดถูกล้อมรอบด้วยซีซาน ตงซาน และหนานเหอสามมณฑล นี่คือสถานการณ์ที่ไม่อาจถอยหลังได้อีกแล้ว”หลี่เฉินเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ข่าวดีเพียงอย่างเดียวในตอนนี้ คือมณฑลซีซานผ่านความยากลำบากมาแล้ว เมื่อปีก่อนจ้าวซานเหอถูกส่งไปฟื้นฟูการบริหารและการทหาร ปัจจุบันซีซานถือว่าปลอดภัยแล้ว แต่ก็เพียงแค่ปลอดภัย การให้ซีซานส่งกำลังมาช่วยเหลือจึงแทบเป็นไปไม่ได้”“ดังนั้น จุดศูนย์กลางอย่างมณฑลหนานเหอ และทางซ้ายคือมณฑลตงซ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 831

    คำถามตรงไปตรงมาของหลี่เฉิน ทำให้หลี่เพ่ยเพ่ยหน้าแดงขึ้นทันทีแม้นางจะไม่ใช่หญิงงามเลิศ แต่ความเขินอายของสาวแรกแย้มก็ยังดูน่ารักอย่างยิ่งซูผิงเป่ยที่ยืนข้างหลี่เพ่ยเพ่ย ซึ่งมีนิสัยซุกซนและคุ้นเคยกับหลี่เฉินอยู่แล้ว จึงไม่รู้สึกเกรงใจมากนัก เขาหันไปมองหลี่เพ่ยเพ่ยก่อนเกาศีรษะ แล้วหัวเราะโง่ๆ พร้อมพูดว่า “ดีมากพ่ะย่ะค่ะ ดีมาก กระหม่อมชื่นชอบยิ่งนัก…”“ท่านพี่! ท่านพูดอะไรน่ะ!”ซูจิ่นพ่าถลึงตามองซูผิงเป่ยทันที ขัดจังหวะเขาโดยไม่รอให้พูดจบหากเป็นหญิงสาวทั่วไป การพูดเช่นนี้อาจไม่มีปัญหาแต่หลี่เพ่ยเพ่ยเป็นองค์หญิงแห่งราชวงศ์ การพูดเกินเลยเช่นนี้ถือว่าไม่เหมาะสมยิ่งไปกว่านั้น สองคนยังไม่ได้แต่งงานกันอย่างเป็นทางการ แม้จะเป็นสามีภรรยาแล้วก็ตาม ในราชวงศ์ต้าฉิน ฐานะของราชบุตรเขย ก็ยังต่ำกว่าองค์หญิงอยู่มาก จึงไม่ควรพูดจาล่วงเกินแน่นอนว่าเวลาส่วนตัวนั้นเป็นอีกอย่างหนึ่งหลี่เฉินโบกมือเบาๆ พลางกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ความรักของชายหญิงเป็นเรื่องปกติ ข้าก็หวังว่าพวกเจ้าจะเข้ากันได้ดี เช่นนี้ งานสมรสครั้งนี้จึงจะนับว่าเป็นประโยชน์ทั้งสองฝ่าย”หลังพูดคุยกันต่ออีกเล็กน้อย หลี่เฉินสังเกตว่าหลี

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 830

    ซูจิ่นพ่าไม่คาดคิดว่าหลี่เฉินจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาได้รวดเร็วเช่นนี้ทันทีที่เขาถาม นางก็รู้สึกอับอายอย่างมากนางรีบดันตัวเขาออกไป แล้วพูดอย่างดื้อรั้นว่า “เมื่อครู่ข้าเพียงพูดไปตามสถานการณ์เพื่อรับมือกับเขา ท่านดูไม่ออกหรือ?”แม้ว่าปากจะพูดเช่นนั้น แต่ใบหน้าอันขาวเนียนของซูจิ่นพ่ากลับแดงเรื่อขึ้นอย่างเห็นได้ชัดราวกับผลลูกพีชสุกฉ่ำที่ชวนให้ใครต่อใครอยากลิ้มลอง“จริงหรือ?”หลี่เฉินไม่ได้โกรธที่ถูกผลักออกไป เขาหยิบปลายผมของนางขึ้นมาเล่นในมือ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “แต่ในหูข้า มันฟังดูเหมือนคำพูดจากใจที่เจ้าไม่กล้ายอมรับเสียมากกว่า”เมื่อเห็นปลายผมของตัวเองถูกเขาหยอกล้อ ซูจิ่นพ่าก็รีบดึงมันกลับมาการวาดคิ้วและเกล้ามวยผมให้กันนั้น ตั้งแต่โบราณมาก็ถือเป็นสิ่งที่คู่รักที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งและดีต่อกันอย่างยิ่งเท่านั้นที่จะทำกันเคยได้ยินประโยคที่ว่าเส้นผมเพียงเส้นเดียว ผูกใจเขาไว้หรือไม่?ดังนั้น สำหรับสตรี เส้นผมย่อมมีความหมายพิเศษอย่างยิ่งแม้ในทางกายภาพ เส้นผมอาจไม่มีความรู้สึกใดๆ แต่ฉากนี้กลับสร้างแรงกระทบทางจิตใจต่อซูจิ่นพ่าอย่างมหาศาล“ท่านอย่ามโนไปเอง!”เสียงของซูจ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 829

    ความจริงแล้ว มีบุรุษนั่งอยู่ในรถม้าของซูจิ่นพ่ามาตลอด!?และบุรุษผู้นั้นก็คือคนที่เขาเคยพบมาแล้วสองครั้ง ครั้งไหนก็ดูเหมือนจะใกล้ชิดสนิทสนมกับซูจิ่นพ่าต่อหน้าต่อตาเขา!ในชั่วพริบตา โหวอวี้ซูรู้สึกราวกับเลือดในร่างกายกำลังเดือดพล่านเขากำหมัดแน่นจนฟันกัดกรามแน่นด้วยความโกรธ ความรู้สึกอับอายและโกรธแค้นอย่างรุนแรงถาโถมใส่เขาเมื่อคิดว่าก่อนหน้านี้ ซูจิ่นพ่านั่งอยู่ในรถม้าคันเดียวกันกับชายผู้นั้น ร่างกายใกล้ชิดกัน และพูดคำพูดที่เย็นชาและไร้เยื่อใยต่อเขา ความรู้สึกเหมือนศักดิ์ศรีถูกเหยียบย่ำจมดินทำให้เขาโกรธจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้“สตรีและบุรุษชั้นต่ำ…”“สตรีและบุรุษไม่รู้จักอาย!”เขากำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ เลือดไหลซึมออกมาตามรอยนิ้ว แต่เขากลับไม่รู้สึกเจ็บโหวอวี้ซูจ้องมองไปยังทิศทางที่รถม้าเคลื่อนออกไป ใจเขาคิดแผนการบางอย่างขึ้นมาในเมื่อซูจิ่นพ่ากำลังจะแต่งงานเข้าไปในตำหนักบูรพาเป็นพระชายาองค์รัชทายาท หากเขานำเรื่องที่นางนั่งรถม้ากับบุรุษอื่นไปบอกองค์รัชทายาท ผลลัพธ์ไม่ใช่แค่ซูจิ่นพ่าจะไม่ได้เป็นพระชายา แต่จวนแม่ทัพใหญ่ตระกูลซู และชายผู้นั้นที่มองเขาอย่างเหยียดหยาม ก็จ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 828

    เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงเรื่องราวที่ผ่านมา โหวอวี้ซูพบว่า ทุกครั้งที่เขามุ่งมั่นแสดงความจริงใจ กลับถูกซูจิ่นพ่าปฏิเสธด้วยความเย็นชาครั้งก่อนเขายังปลอบใจตัวเองว่าความพยายามย่อมเอาชนะทุกสิ่งได้ แต่ในตอนนี้ เมื่อเห็นซูจิ่นพ่ากำลังจะเข้าสู่ตำหนักบูรพาในฐานะพระชายาองค์รัชทายาท โหวอวี้ซูไม่อาจอดทนอีกต่อไป“คุณหนูซู!”โหวอวี้ซูตะโกนเสียงดังขึ้นอย่างกะทันหัน ดวงตาของเขาจ้องไปยังรถม้าอย่างแน่วแน่ ม่านไข่มุกที่พลิ้วไหวดูราวกับเขาสามารถมองทะลุเข้าไปยังรถม้าและเห็นนางได้“เจ้ากำลังจะกลายเป็นพระชายาองค์รัชทายาทใช่หรือไม่?”คำพูดนี้ทำให้นักศึกษาที่เฝ้ามองอยู่รอบข้างเผยสีหน้าประหลาดใจทันทีทุกคนสามารถจับน้ำเสียงตำหนิติเตียนในคำพูดของเขาได้อย่างชัดเจนคำถามคือ โหวอวี้ซูมีสิทธิ์อะไรที่จะมาตำหนิซูจิ่นพ่า?ซูจิ่นพ่าก็รับรู้ถึงน้ำเสียงนั้น นางตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและแข็งกระด้างกว่าเดิม “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า ขอให้เจ้าหลีกทางด้วย!”โหวอวี้ซูยิ่งโกรธมากขึ้น เขารู้สึกว่าสายตาของผู้คนรอบข้างที่มองเขานั้นเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและดูแคลน สิ่งนี้ทำร้ายความภาคภูมิใจของเขาอย่างรุนแรง ด้วยความรู

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 827

    โหวอวี้ซูมีสีหน้าเย็นชา พลางหัวเราะเย็นออกมา “ไม่คิดเลยว่าคนที่อาศัยบารมีญาติผู้ใหญ่จนได้เข้าสอบคัดเลือกในพระราชฐานอย่างเจ้า จะกล้าพูดจาเหน็บแนมข้าเสียอีก มีเวลาว่างขนาดนี้ ไยไม่กลับไปทบทวนตำราเรียนให้ดี พรุ่งนี้จะได้ไม่ขายหน้าให้ลุงของเจ้า รองเสนาบดีกรมครัวเรือนฝ่ายซ้าย ต้องอับอายจนเงยหน้าไม่ขึ้น”สีหน้าของสวีจวินโหลวแข็งทื่อไปทันทีเขาอยากสอบผ่านเพื่อเข้าสู่ราชการ แต่สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการที่คนอื่นพูดถึงข้อเสียของเขาเพราะสิทธิ์สอบคัดเลือกในพระราชฐานครั้งนี้ของเขา ก็ได้มาจากความช่วยเหลือของลุงของเขา สวีฉังชิงจริงๆรายชื่อผู้เข้าสอบครั้งนี้ถูกประกาศไปทั่ว แต่จู่ๆ ชื่อของเขาก็ถูกเพิ่มเข้าไป ทำให้แทบจะไม่มีใครไม่รู้ถึงเบื้องหลังนี้สวีจวินโหลวสูดลมหายใจเข้า ก่อนพูดด้วยเสียงเย็น “เจ้ามายืนพูดอะไรที่นี่ ไร้ประโยชน์ทั้งนั้น พรุ่งนี้เจอกันในสนามสอบ เรามาวัดกันให้เห็นชัดเจนเถิด!”โหวอวี้ซูหัวเราะลั่น “แค่เจ้า คนที่พึ่งพาญาติผู้ใหญ่จนได้เข้าสอบ ยังกล้าพูดเช่นนี้กับข้าอีกหรือ? หากข้าแพ้เจ้า โหวอวี้ซูคนนี้จะถอดเสื้อวิ่งรอบเมืองหลวงเลย! แต่หากเจ้าแพ้ ข้าก็ไม่ต้องการให้เจ้าทำแบบนั้น ข

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 826

    บรรดานักศึกษากลุ่มนี้ ล้วนเป็นผู้ที่สนิทสนมกับโหวอวี้ซูในเมืองหลวงส่วนใหญ่ไม่มีสิทธิ์เข้าสอบคัดเลือกในพระราชฐาน เพราะโควตาสอบมีจำกัดแต่ก็ไม่ได้ขัดขวางพวกเขาจากการพยายามสร้างความสัมพันธ์เพราะผู้ที่ได้เข้าสอบคัดเลือก เมื่อสอบผ่านก็จะกลายเป็นขุนนางติดตัวตำแหน่ง การผูกมิตรไว้ล่วงหน้า ถือเป็นการสร้างเครือข่ายสำคัญในอนาคตอย่างโหวอวี้ซู ผู้ที่มีชาติกำเนิดดี แถมยังเป็นศิษย์ของถานไถจิ้งจือ ปราชญ์ผู้เลื่องชื่อในยุคนี้ โอกาสที่เขาจะเข้าสู่ราชสำนักในปีนี้สูงมาก เขาจึงกลายเป็นเป้าหมายของการประจบประแจง“ท่านอาจารย์ไม่ได้กล่าวอะไร”โหวอวี้ซูพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ข้าเห็นว่ามันสมเหตุสมผลอยู่แล้ว พวกเราศึกษาหาความรู้มาหลายปี คำตอบทั้งหมดก็อยู่ในหัวใจของเรา จะไปพึ่งพาวิธีอ้อมค้อมเหล่านั้นไปทำไม บางทีท่านอาจารย์อาจต้องการเตือนข้าให้เดินทางตรง ไม่หลงไปตามทางลัด”คำพูดของโหวอวี้ซูดึงดูดเสียงชมเชยจากนักศึกษากลุ่มนั้นแต่ในคำชมเหล่านั้น กลับมีเสียงหนึ่งฟังดูขัดหูนัก“ไม่แน่เสมอไป ลองดูสวีจวินโหลวสิ ปีนี้เขาไม่มีสิทธิ์สอบคัดเลือกในพระราชฐาน แต่ก็ยังอาศัยเส้นสายของลุงจนได้รับสิทธิ์มา”พูดจบ คนกล่

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status