“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันจะตามล่านาย ต่อให้จะกลายเป็นผีบ้าฉันก็จะตามล่านายต่อไป!”“ไม่ว่ายังไงนายก็ต้องหย่ากับแมนดี้! ฉันจะไม่ปล่อยให้นายมาฉุดรั้งเธอไว้อีกแล้ว!” ลิเลียนยังคงกรีดร้องต่อไป“ผมคิดว่าคุณควรทำตามที่เธอบอกและตัดแขนตัวเองทิ้งซะ ฮาร์วีย์”ชายหน้าเหลี่ยมแสยะยิ้ม ราวกับว่าเขานึกอะไรบางอย่างออก“ถ้าไม่อย่างนั้น คุณจะทำลายความคาดหวังของภรรยาและแม่ยายลงจนหมด”“ใคร ๆ ก็รู้ว่าเราทำถึงขนาดนี้ก็เพื่อให้คุณพิการ”“แม่ยายของคุณเป็นแค่หนทางหนึ่งเท่านั้น เธอจะอยู่หรือตายก็ไม่สำคัญหรอก!”“ผมสาบานต่อพระเจ้าเลยว่าถ้าคุณยอมตัดแขนทั้งสองข้างทิ้ง ผมจะปล่อยแม่ยายของคุณไปเดี๋ยวนี้!”“ถ้าผมผิดสัญญา ขอให้ผมตายโดยไร้ดินกลบหน้า!”ชายหน้าเหลี่ยมเข้าใจว่าเขาไม่คู่ควรกับฮาร์วีย์ หลังจากได้เห็นทักษะการต่อสู้ของฮาร์วีย์กับตาตัวเองความหวังเดียวของเขาในตอนนี้คือใช้ลิเลียนเพื่อจัดการกับฮาร์วีย์ถ้าฮาร์วีย์ทำให้ตัวเองพิการลงได้ เขาคงตายอย่างไม่ต้องสงสัย!“นายได้ยินไหม ฮาร์วีย์!”“เขาสาบานแล้ว!”“เร็วเข้าและตัดแขนตัวเองทิ้งไปเลย!”ลิเลียนพยายามอย่างหนัก เธอกรีดร้องเสียงแหบพร่าราวกับถูกฉีดด้วยอ
ฮาร์วีย์หัวเราะ“ฉันมาที่นี่เพื่อให้แน่ใจว่าเธอตายแล้วจริง ๆ ฉันวางแผนให้เธอตายด้วยน้ำมือนายไง”“เมื่อนั้นตระกูลซิมเมอร์ก็จะได้เลิกวุ่นวายกับฉันสักที”“แน่นอน พอเธอตาย ฉันก็จะจัดการนายให้สิ้นซากด้วยเหมือนกัน ด้วยวิธีนี้จะไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่”“ทุกคนจะบอกว่าฉันเป็นฮีโร่ที่แก้แค้นให้กับแม่ยายตัวเอง!”“แมนดี้คงจะซาบซึ้งในตัวฉันมาก เธออาจจะนอนกับฉันเลยด้วยซ้ำ!”“เร็วเข้า! ฉันรอไม่ไหวแล้ว!”ฮาร์วีย์แสร้งทำเป็นร่าเริงราวกับว่าเขาต้องการให้ลิเลียนตายเสียตรงนี้แล้วเดี๋ยวนี้ชายหน้าเหลี่ยมตัวแข็งทื่อ“คุณคิดว่าผมจะเชื่อคุณจริง ๆ เหรอ ฮาร์วีย์ ยอร์ก!” เขาพูดแม้ว่าจะแสดงท่าทีลังเลอยู่บ้าง“ผมเห็นมากับตาแล้ว! คุณ…"“สารเลว! แกมันเลว! ไอ้คนโสโครก! แกมันสมควรตาย!!!” ทันใดนั้นลิเลียนก็ตะโกนอย่างเดือดดาล ไม่ให้เวลาอีกสองคนได้คุยกัน“ฉันนี่มันตาบอดจริง ๆ ที่ปล่อยให้ลูกสาวแต่งงานกับคนเนรคุณแบบนี้!”"ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ! ต่อให้กลายเป็นผีฉันก็ไม่ปล่อยแกไปแน่!”“สาบานต่อพระเจ้าเลยว่า ฉันจะทำให้แกหย่ากับแมนดี้ให้ได้!”ลิเลียนกัดฟันขณะที่เธอขู่ ราวกับคิดจะถลกหนังฮาร์วีย์ทั้งเป็นด
เขารู้ว่าทางรอดเดียวของเขาคือการใช้ลิเลียนควบคุมฮาร์วีย์หากไม่มีเรื่องนี้แล้ว เขาคงไม่รอดอย่างแน่นอน!ทักษะของฮาร์วีย์นั้นน่ากลัวอย่างมาก คนธรรมดาจะไม่เข้าใจในขุมพลังแบบนั้นด้วยซ้ำชายหน้าเหลี่ยมกำลังจะออกแรงกดมีดให้หนักขึ้น เขาอยากจะกรีดหลอดลมของลิเลียนให้ขาดในครั้งเดียวฟุ่บ!ใบหน้าของฮาร์วีย์เปลี่ยนไปในขณะนั้น เขาโน้มตัวไปข้างหน้า ปรากฏตัวต่อหน้าลิเลียนขณะที่เหวี่ยงมีดในมือขึ้นแทงปัง!เกิดเสียงดังอึกทึกและทั่วทั้งสถานที่ก็ดูเหมือนจะถูกแช่แข็งมือขวาของฮาร์วีย์วางไว้ที่ท้องของลิเลียนและมีดก็ปักลึกเข้าไปในท้องของเธอชายหน้าเหลี่ยมที่อยู่ข้างหลังเธอไม่อาจแทงเข้าที่คอของลิเลียนได้อีกต่อไป และมีดก็แทงเข้าที่หัวใจของเขาไปแล้วด้วยเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฮาร์วีย์จะฆ่าเขาแบบนี้ฮาร์วีย์มีลิเลียนเป็นเกราะกำบัง!เขาไม่สนใจเรื่องความเป็นความตายของลิเลียนจริง ๆ หรือ?ปัง!ทันทีที่ชายหน้าเหลี่ยมหายใจเฮือกสุดท้าย คนกลุ่มหนึ่งก็พุ่งเข้ามาในโกดังแมนดี้เป็นผู้นำพวกเขา พร้อมด้วยแมทธิว...“ฮาร์วีย์ คุณ…”ใบหน้าของแมนดี้ถอดสีทันทีเมื่อเธอเห็นว่ามีดของฮาร์วีย์ติดอยู่ในร่างของลิเลียน
ในไม่ช้า แพทย์สองคนที่แมทธิวเตรียมไว้ก็รีบเข้ามาปฐมพยาบาลลิเลียน ก่อนจะวางเธอลงบนเปลหามแมนดี้มองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ทำไม่ได้เธอไม่เพียงต้องกังวลเรื่องแม่ของตัวเอง แต่เธอยังต้องแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับคาสิโน พาเลซและสาขาที่เก้าของตระกูลฌองด้วยเธอไม่คิดว่านี่จะเป็นสิ่งแรกที่เธอจะได้เห็น เมื่อได้พบกับแม่ของเธออีกครั้งเธอรับไม่ได้!ฮาร์วีย์สูดหายใจลึกๆเข้าปอด“ฟังผมนะ แมนดี้” เขาเริ่มอย่างเงียบ ๆ“ผมทำแบบนี้ก็เพื่อช่วยแม่ของคุณ ไม่ว่าจะยังไงเธอก็เป็นแม่ยายของผม“เมื่อกี้…”ก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้พูดจบประโยคแมทธิวก็เดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม “นายนี่มันไร้ยางอายจริง ๆ เจ้าชายยอร์ก!“นายหญิงเยตส์ถูกลักพาตัวมาแบบนี้ก็เพราะนาย! แค่การที่นายไม่พยายามจะช่วยเธออย่างเต็มที่ก็แย่พอแล้ว…“แต่นี่นายยังพยายามฆ่าเธอด้วยงั้นเหรอ!“ถ้าเรามาที่นี่ไม่ทัน นายหญิงเยตส์คงตายด้วยน้ำมือนาย แล้วนายก็ป้ายความผิดไปให้พวกนั้น!“ฉันผิดหวังในตัวคุณจริง ๆ เลย ฮาร์วีย์!“ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเป็นคนแบบนี้! ไม่คิดว่านายจะฆ่าใครตามอำเภอใจเพื่อผลประโยชน
“นั่นก็เพราะลูกสาวของฉันมาทันน่ะสิ! ถ้าเธอมาช้ากว่านี้ฉันคงตายไปแล้ว!”ลิเลียนเริ่มทำท่าทางคุกคาม“ใช่ กระเป๋าฉันอยู่ไหน! ฉันมีใบหย่าอยู่ในนั้น! เร็ว! เอาให้ฆาตกรคนนี้มาเซ็น!”“นี่เป็นคำขาดจากฉัน! ต่อให้ฉันตาย ฉันก็จะไม่ปล่อยให้เธอสองคนอยู่ด้วยกัน!”แมทธิวทำท่าทางในขณะที่ลิเลียนกำลังกรีดร้องเป็นบ้าเป็นหลัง ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาพบกระเป๋า แอร์เมสที่มุมห้อง และหยิบชุดกระดาษยับ ๆ ออกมาให้แมนดี้แมนดี้กำกระดาษไว้แน่น ใบหน้าของเธอดูเจ็บปวด เธอเซ็นชื่อของเธอบนนั้นตัวสั่นเธอกัดฟันก่อนจะยื่นเอกสารการหย่าร้างให้ฮาร์วีย์“เซ็นเลย ฮาร์วีย์!”ฮาร์วีย์ถอนหายใจ“คุณไม่เชื่อใจผมจริง ๆ เหรอ?“คุณไม่เอะใจบ้างเลยหรือว่า ทำไมเขาคิดจะพาคุณมาที่นี่ในเวลาที่เหมาะสมเช่นนี้ได้?“เขาพาคุณออกจากลาสเวกัสมาถึงที่นี่ พอดีกับที่เห็นผมฆ่าลิเลียน“คุณคิดจริง ๆ เหรอว่านี่เป็นเพียงเรื่องบังเอิญ?“หรือคุณกำลังจะบอกว่าคุณไม่เชื่อใจผมเลยสักนิด?!“ผมคิดว่าหลังจากสามปีที่ผ่านมา อย่างน้อยในใจคุณก็น่าจะมีที่ผมบ้าง แต่พอเห็นแบบนี้แล้วผมคิดว่าผมคงประเมินตัวเองสูงเกินไป”ฮาร์วีย์เย้ยหยัน“สำหรับคุณแล้ว ผมไม่คู่
“ฉันขอเตือนพวกคุณเอาไว้ก่อนเลยนะ! ไอ้สารเลวฮ่องกงเป็นคนลักพาตัวฉันมาทำให้ฉันเป็นแบบนี้! พวกคุณต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ฉันและจ่ายค่าทำขวัญให้ฉันด้วย!“คุณควรชดใช้เงินให้ฉันมากกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์เป็นอย่างน้อยที่สุด!”แมนดี้ไม่ได้พูดอะไร เธอแค่ดีใจที่แม่ของเธอปลอดภัยและนั่นก็เพราะเธอยังคงมึนงงกับการหย่าร้างกับฮาร์วีย์ผู้ตรวจการตัดบทลิเลียนทันที เขาไม่อยากจะให้ลิเลียนพูดอะไรให้มากความ“ไม่ต้องห่วงครับคุณผู้หญิง ทุกอย่างจะถูกดำเนินการตามกฎหมาย โจรลักพาตัวจะถูกลงโทษโดยชอบธรรม และคุณจะได้รับค่าชดเชยตามกฎหมาย…"มีอีกเรื่อง เราต้องการติดต่อคุณฮาร์วีย์ ยอร์ก ตอนนี้โทรศัพท์ของเขาปิดอยู่ เราจึงติดต่อเขาไม่ได้ มีใครรู้ไหมว่าเขาอยู่ที่ไหน?“ผมได้ยินมาว่าเขาเป็นสามีของนายหญิงซิมเมอร์…”“อดีตสามี!”ลิเลียนพูดแทรกผู้ตรวจการอย่างฉุนเฉียว“ถ้าเขาเป็นอาชญากร เราก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา! ลูกสาวของฉันหย่ากับเขาแล้ว!“เขาเป็นคนทำให้ฉันเป็นแบบนี้! เขานั่นแหละเป็นคนที่ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้มากที่สุด!”"อาชญากร?"ผู้ตรวจการตัวแข็ง"ไม่ไม่ไม่! เรากำลังตามหาเขาเพื่อที่จะแสดงความขอบคุณ“ค
ลิเลียนเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เธอไม่ยอมรับความจริงมันคงน่าอายเกินไปที่จะยอมรับว่าฮาร์วีย์ช่วยเธอไว้!เธอพยายามบังคับให้ฮาร์วีย์หย่ากับแมนดี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพราะส้มหล่นเรื่องนี้ ในที่สุดเธอก็ได้สิ่งที่ต้องการ ไม่มีทางที่เธอจะพยายามแก้ไขความเข้าใจผิดนี้เธอต้องการให้ฮาร์วีย์จากไปและไม่ต้องโผล่หน้ามาให้แมนดี้เห็นอีก!สำหรับเธอ เธอยินดีที่จะไม่รับรู้เรื่องนี้“พอได้แล้ว แม่…”แมนดี้ส่ายหน้าด้วยความเสียใจ“หยุดพูดถึงฮาร์วีย์แบบนั้นได้แล้ว เขาทำทุกอย่างเพื่อเรา…”แมนดี้กำลังสิ้นหวัง และเจ็บปวดจากความเสียใจ เธอไม่เคยคาดคิดว่าฮาร์วีย์กำลังพยายามช่วยลิเลียนเธอไม่เพียงเข้าใจเขาผิดเท่านั้น เธอยังบังคับให้เขาเซ็นใบหย่าให้อีกด้วยโอกาสที่เธอจะไม่ได้พบกับฮาร์วีย์อีกแล้ว ทำให้เธอตกใจกลัวยิ่งกว่าเดิม"อะไรกัน?! เขาพยายามจะฆ่าฉัน! ฉันผิดตรงไหน?!”ลิเลียนส่งสายตาโกรธเกรี้ยวใส่เธอ“ความจริงก็คือเขาพยายามจะฆ่าฉันเพื่อที่เขาจะได้อยู่กับแกและกอดสมบัติของแกไว้! นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่เขารั้งแกไว้!“เขาทิ้งแกไปแล้วจะทำไมล่ะ! เขาไม่มีค่าอะไรสักนิด!“แน่นอน แกก็ไม่ควรเสียใจที่เสียเขาไ
เห็นได้ชัดว่าชายในชุดสูทสีขาวเป็นหัวหน้ากลุ่ม สี่นายน้อยตระกูลยอร์ก ที่มีชื่อเสียงและเป็นหนึ่งใน นายน้อยทั้งสี่แห่งฮ่องกงควินตัน ยอร์กในขณะนี้สีหน้าของเขาดูไม่แยแสอะไร เขาไม่ยิ้มเพราะคำพูดของแมทธิว ฟลินน์ เขากลับถามอย่างแนบเนียนว่า “คุณแน่ใจหรือว่าฮาร์วีย์ ยอร์กลงนามเอกสารการหย่าร้างด้วยความสิ้นหวังแล้วอย่างแน่นอน”"ผมแน่ใจ! ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อพิจารณาจากทัศนคติของแมนดี้ ซิมเมอร์แล้ว จากนี้ไปฮาร์วีย์จะไม่สามารถใช้สายสัมพันธ์ใด ๆ กับสาขาที่เก้าของตระกูลฌองได้อีก!“ทุกอย่างเป็นไปที่ผมคาดการณ์ไว้ทั้งหมด!”ควินตันขมวดคิ้วเล็กน้อยและหลังจากนั้นไม่นานก็พูด “นายน้อยฟลินน์ อย่าประเมินฮาร์วีย์ต่ำไปนะ“ย้อนกลับไปตอนอยู่ที่บัควู้ด คนในตระกูลยอร์กถูกเขาขับไล่ไปยังฮ่องกงเพราะเราประเมินเขาต่ำไป“ครั้งก่อนเราก็ล้มเหลวเพราะเราประเมินเขาต่ำเกินไป“หากครั้งนี้เราต้องการฆ่าเขา เราต้องระวังมากกว่านี้“ถ้าเจ้าชายยอร์กคนนี้รับมือได้ง่ายขนาดนั้น แล้วคงไม่ต้องทำอะไรมากมาย และทำทุกอย่างอย่างสุดความสามารถเพื่อพาเขามาฮ่องกงหรอก”แมทธิวยิ้มกว้างและพูดว่า “แน่นอนว่าเจ้าชายยอร์กไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่าย
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข