แชร์

บทที่ 2134

ผู้เขียน: ชวินเป่ยอี๋
“ไล่ตามไป!”

“ห้ามปล่อยให้พวกมันหนีไปได้!”

“หากฆ่าพวกหวังหยวนไม่ได้ กลับไปพวกเราคงหัวหลุดจากบ่าเป็นแน่!”

หัวหน้าคนนั้นตะโกนลั่น ลูกน้องรีบวิ่งตามไปติด ๆ!

เดิมทีคิดว่าหวังหยวนหยุดอยู่ที่นี่คงจะสู้ตาย แต่ไม่คาดคิดว่าหวังหยวนกลับพาลูกน้องวิ่งหนีอย่างกับหมาตกน้ำงั้นหรือ?

หากเรื่องนี้แพร่ออกไปคงจะอับอายขายหน้า!

“หากท่านไม่ได้เตรียมการไว้ เหตุใดจึงบอกให้พวกเราหยุด?”

“ยิ่งกว่านั้น! ท่านยังไปยั่วโมโหพวกมันอีก! นี่เป็นการหาเรื่องใส่ตัวไม่ใช่หรือ?”

หลิ่วหรูเยียนบ่นอุบอิบ

ส่วนไป๋ลั่วหลีเพียงแค่ติดตามหวังหยวน ไม่ได้เอ่ยคำใด

“หากรวมพวกเราด้วยมีทั้งหมดยี่สิบสี่คน! ในจำนวนนี้มีคนซ่อนตัวอยู่ยี่สิบคน ข้าคิดว่าฝ่ายตรงข้ามคงส่งคนมาเท่า ๆ กับพวกเรา!”

“เช่นนั้นพวกเราก็จะจัดการพวกมันได้ง่ายดาย!”

“แต่ข้าไม่คาดคิดว่าซือฟางจะลงทุนส่งคนมาลอบสังหารพวกเรามากมายถึงเพียงนี้!”

“หากพวกเราสู้กับพวกมันตรงนี้ คนที่รอดออกจากป่าคงมีไม่ถึงสิบคน!”

หวังหยวนกล่าวถึงความกังวลในใจ

หลิ่วหรูเยียนขมวดคิ้ว ช่างน่าเจ็บใจนัก!

ซือฟางช่างหน้าไหว้หลังหลอก เมื่ออยู่ในเมืองหลวงทำเป็นปล่อยพวกเขาไป แต่กลับส่งคนมาดักฆ่าในตอนนี
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2135

    “ฟึ่บ!”ทันใดนั้นหวังหยวนรู้สึกเสียวสันหลัง สัมผัสได้ถึงอันตรายจนขนทั่วร่างลุกชัน!หวังหยวนรีบโอบคอไป๋ลั่วหลีและหลิ่วหรูเยียนพุ่งตัวล้มลงกับพื้น!ลูกธนูมากมายพุ่งผ่านศีรษะพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว!หากหวังหยวนไม่ตอบสนองอย่างรวดเร็ว ตอนนี้พวกเขาคงกลายเป็นเม่นไปแล้ว!ส่วนไฉจวิ้นดูเหมือนจะไม่โชคดีนัก ตอนนี้ไม่เพียงแต่ถูกธนูยิงเข้าที่หน้าอกเท่านั้น แขนก็ยังโดนอีกดอก!ดูท่าทางน่าเวทนายิ่งนัก!“ไฉจวิ้น! เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”หวังหยวนรีบตะโกนถามไฉจวิ้นยกยิ้ม แล้วส่ายหน้ากล่าวว่า “ไม่เป็นอะไรขอรับ! แค่บาดเจ็บนิดหน่อย! เทียบกับสัตว์ร้ายที่ข้าเคยเจอ นี่ยังแค่คัน ๆ ขอรับ!”ว่าแล้วไฉจวิ้นก็ดึงลูกธนูทั้งสองดอกที่ปักอยู่บนตัวออก!ครั้งหนึ่งตอนที่เขาติดตามปู่ไป สองปู่หลานมักจะเข้าไปในป่าและพบเจอสัตว์ร้ายมากมาย!แม้แต่หมีสีน้ำตาลก็เคยสู้ด้วยมา!ไฉจวิ้นมีความดุร้ายอยู่ในตัว!“พวกเจ้าสองคนเป็นอย่างไรบ้าง?”หวังหยวนมองไป๋ลั่วหลีและหลิ่วหรูเยียนที่อยู่ในอ้อมกอด แล้วถามด้วยความเป็นห่วง“พวกข้าไม่เป็นอะไร!”ทั้งสองตอบพร้อมกัน“หวังหยวน!”ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงคุ้นเคยดังมาจากด้านหลังหวังหยวน

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2136

    ไฉจวิ้นรีบหลบหลังต้นไม้ จึงรอดพ้นจากอันตรายไปได้อย่างฉิวเฉียด!แม้เขาจะไม่กลัวความเจ็บปวด แต่หากโดนธนูมากมายเช่นนี้ เลือดคงไหลหมดตัวตายในที่สุด!“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!”ขณะที่หวังหยวนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรู พลันมีเสียงแหวกอากาศดังขึ้นอีกครั้ง!ยอดฝีมือยี่สิบคนที่ซ่อนตัวอยู่ปรากฏตัวขึ้น ไม่ช้าก็เข้าโรมรันกันอย่างดุเดือด!“ท่านผู้นำรีบไปก่อนขอรับ! ที่นี่พวกข้าจัดการเอง!”หนึ่งในนั้นตะโกนบอกหวังหยวนหวังหยวนรู้สึกซาบซึ้งใจ กัดฟันแน่น ไม่เอ่ยคำใดและไม่ยอมจากไปด้วยหากทิ้งคนยี่สิบคนนี้ไว้ พวกเขาคงไม่รอด!ถึงแม้เขาจะต้องเอาชีวิตรอด แต่ก็ไม่ใช่การเสียสละชีวิตพี่น้อง!“พวกเจ้าไปก่อน! ข้าจะอยู่ช่วยพวกเขา!”หวังหยวนรีบบอกหลิ่วหรูเยียนและคนอื่น ๆ“พี่ใหญ่! ท่านพูดอะไรเช่นนั้น?”“บัดนี้พวกเราเป็นพี่น้องกันแล้ว! ก่อนท่านปู่ของข้าตายยังกำชับให้ข้าดูแลท่านเสมือนพี่ชายแท้ ๆ อยู่เลย! ยามคับขันเช่นนี้ หากต้องมีคนอยู่ที่นี่ คนผู้นั้นก็ต้องเป็นข้า!”“พี่ใหญ่! รีบพาพี่สะใภ้ออกไป! ข้าจะช่วยพี่น้องยี่สิบคนนี้จัดการกับพวกสารเลวเหล่านี้เองขอรับ!”“นั่นสินะ! ข้าล่าสัตว์ในป่ามาตลอด เคยสู้กับแต่สัตว์ร้าย

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2137

    ในคืนนั้น พวกหวังหยวนออกจากป่ามุ่งหน้าไปยังชนเผ่าทางเหนือ!ชนเผ่าทางเหนือตั้งอยู่ในดินแดนอันห่างไกลที่ทุรกันดาร!หวังหยวนหยิบแผนที่ที่ไท่สื่อลี่มอบให้มาดูทิศทางคร่าวๆ แล้วชี้ไปทางทิศเหนือ ก่อนจะกล่าวว่า “ตามแผนที่ ชนเผ่าของไท่สื่อลี่น่าจะอยู่ข้างหน้า!”“ห่างจากพวกเราเพียงร้อยกว่าลี้! หากพวกเราเร่งฝีเท้า อีกไม่นานก็ถึงแล้ว!”“เมื่อเข้าไปในเผ่าได้ก็จะปลอดภัย!”ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยแม้ร้อยกว่าลี้จะไม่ใกล้ แต่เพื่อเอาชีวิตรอด ต่อให้เหนื่อยล้าก็ต้องอดทน!เพียงแค่เข้าไปในชนเผ่าได้จึงจะปลอดภัยไร้กังวล!ขณะที่พวกหวังหยวนกำลังจะเดินทางต่อ พลันมีเสียงหัวเราะเยาะดังมาจากด้านหลัง ทำให้ทุกคนขนลุก!ไม่นึกเลยว่า...คนพวกนั้นจะตามมาทันแล้ว!ช่างดื้อด้านยิ่งนัก!“หวังหยวน!”“น่าเสียดายที่พวกเจ้าไม่มีโอกาสไปถึงชนเผ่าแล้ว”หัวหน้ามือสังหารยืนอยู่บนต้นไม้ มองลงมาที่หวังหยวนและพรรคพวก เขาถอดหน้ากากออกชักดาบยาวออกมา ดวงตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร!“ลูกน้องของเจ้าตายหมดแล้ว!”“การอยู่กับเจ้าช่างน่าเวทนา ต้องมาตายอนาถเช่นนี้!”“เมื่อลงไปยมโลก เจ้าก็ไปปลอบใจพวกมันเสีย แล้วบอกพวกมันด้วยว่าต่อไปอย่าไ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2138

    แต่ศัตรูมีจำนวนมากเกินไป แม้หวังหยวนและพรรคพวกทั้งสี่จะมีฝีมือ แต่ไม่นานก็เริ่มอ่อนล้า!ด้วยกลยุทธ์การรุมกินโต๊ะ คนสี่คนจะสู้กับคนร้อยกว่าคนได้อย่างไร?ยิ่งไปกว่านั้น คนพวกนี้ไม่ใช่ธรรมดา ล้วนเป็นยอดฝีมือที่ถูกคัดเลือกมาอย่างดี!เพียงแค่คนเดียวก็สามารถจัดการคนธรรมดาได้หลายคนแล้ว!ครั้งนี้ซือฟางลงทุนมากทีเดียว!“หากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ข้าคงไม่พาพวกเจ้าสามคนมาด้วย...”หวังหยวนและพรรคพวกรวมตัวกัน ยืนหันหลังชนกัน คอยสังเกตสถานการณ์จากทุกทิศทุกทางในเวลาเดียวกัน!ศัตรูล้อมพวกเขาไว้หลายชั้น พร้อมจะลงมือได้ทุกเมื่อ!พวกหวังหยวนใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว หากถูกโจมตีอีกครั้งคงจะต้านทานไม่ไหวอย่างแน่นอน...สุดท้ายคงมีแต่ทางตัน!“พวกมันใกล้จะหมดแรงแล้ว!”“ทุกคนร่วมกันออกแรงอีกครั้ง! ฆ่าคนสี่คนนี้ให้ได้ แล้วพวกเราจะได้กลับไปรับรางวัล!”หัวหน้ามือสังหารกล่าวอย่างตื่นเต้น!นี่ถือว่าเป็นช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์!ในดินแดนทั้งเก้า หวังหยวนมีชื่อเสียงโด่งดัง ผู้คนต่างยกย่องชื่นชมและนับถือราวกับเทพเจ้า!แต่ตอนนี้หวังหยวนกำลังจะตายด้วยน้ำมือของเขา!แล้วเขาจะไม่ดีใจได้อย่างไร?เมื่อกลับไปยังต้า

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2139

    “ไม่เป็นอะไร!”“หากท่านไม่มา พวกข้าคงตายกันหมดแล้ว!”“ท่านไม่ได้ทำผิด กลับมีคุณูปการด้วยซ้ำ!”หวังหยวนปัดฝุ่นบนตัวไท่สื่อลี่ เมื่อเห็นสภาพของเขาก็รู้ว่าคงจะลำบากมากระหว่างทางแต่ยังมาถึงได้ทันเวลา!แม้สถานการณ์ของเขาจะยากลำบาก แต่โทษไท่สื่อลี่ไม่ได้“ข้าจะรีบให้คนไปตามล่าคนพวกนั้น! จะปล่อยให้พวกมันหนีไปไม่ได้!”ไท่สื่อลี่กล่าว จากนั้นกำลังจะสั่งการให้ลูกน้องออกตามล่าหวังหยวนคว้ามือเขาไว้ ก่อนส่ายหน้ากล่าวว่า “ข้าว่าอย่าเลย พวกมันเข้าไปในป่าแล้ว ถึงแม้พวกเราจะมีคนมากกว่า แต่เมื่อเข้าไปในป่า พวกเราจะเสียเปรียบได้...”“อีกอย่าง คนที่ตามล่าข้าล้วนเป็นยอดฝีมือ ปล่อยพวกมันไปก่อนเถิด”“ข้าเชื่อว่าพวกมันคงไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ!”“เมื่อพวกเรากลับไปถึงเผ่าก็แค่ต้องสร้างกับดัก แล้วพวกมันจะติดกับดักเอง!”“เมื่อถึงตอนนั้น พวกเราก็ไม่ต้องเสียกำลังพล แต่ยังสามารถกำจัดพวกมันได้ เหตุใดจึงไม่ทำเล่า?”ไท่สื่อลี่ฟังแล้วยกนิ้วให้หวังหยวนช่างเป็นแผนการที่แยบยล!แต่ก็โหดเหี้ยมนัก!ที่ว่าใจต้องเหี้ยมจึงจะยิ่งใหญ่ได้ คงเป็นเช่นนี้กระมัง!“ไปกันเถิด!”“พวกเรากลับเผ่ากัน!”ไท่สื่อลี่หัวเราะ แล้วพา

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2140

    “มนุษย์เราเกิดมาใต้อำนาจฟ้าดินย่อมต้องยึดมั่นในสัจจะ!”“ทุกคนวางใจได้ บัดนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อไปข้าจะช่วยให้ทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่านี้แน่นอน!”“ให้ทุกคนอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข เช่นเดียวกับผู้คนในดินแดนทั้งเก้า!”ชาวบ้านคุกเข่าลงอีกครั้งเพื่อแสดงความขอบคุณ!ไท่สื่อลี่รู้สึกซาบซึ้งใจยิ่งนักการได้รับความช่วยเหลือจากหวังหยวน ช่างเป็นบุญวาสนาของพวกเขา!“ท่านหวัง!”“เดิมทีข้าตั้งใจจะเชิญท่านไปพักที่บ้านข้า แต่ชาวบ้านต่างก็อยากพบปะท่าน อยากร่วมรับประทานอาหารกับท่าน ดังนั้น แต่ละครัวเรือนจึงเตรียมอาหารมาอย่างละหนึ่งชนิด ซึ่งก็วางเรียงรายเต็มท้องถนนพอดีขอรับ!”ไท่สื่อลี่กล่าวด้วยรอยยิ้มหวังหยวนพยักหน้า เขาเข้าใจแล้วว่าเหตุใดจึงมีโต๊ะยาววางเรียงรายอยู่กลางถนนปรากฏว่าเป็นเช่นนี้เอง!ช่างเป็นเรื่องน่าสนใจ“ได้!”“ในเมื่อทุกคนตั้งใจมาต้อนรับ เช่นนั้นวันนี้ก็มาทานอาหารที่นี่กันเถิด!”“แต่ขออย่าให้ฝนตกเลย หากทานอาหารอยู่ดี ๆ แล้วฝนเกิดตก ทุกคนคงเปียกปอนกันหมด”หวังหยวนพูดคุยเล็กน้อย แล้วจึงนั่งลง ชาวบ้านต่างกลับบ้านไปเตรียมอาหารมาร่วมงานเลี้ยงครึ่งชั่วยามผ่านไป บนโต

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2141

    “ยังไม่ต้องหรอก...”หวังหยวนเผยรอยยิ้มมุมปาก ยกจอกสุราขึ้นหมุนเบา ๆ ราวกับมั่นใจในแผนการ“สองคนนั้นมีความทะเยอทะยานอย่างแรงกล้า ยิ่งกว่านั้น คนในราชสำนักล้วนเป็นพวกของเขา สถานการณ์ไม่สู้ดีนัก หากลงมือตอนนี้ พวกเราคงเสียเปรียบ สิ่งที่ต้องทำคือรอคอยจังหวะ!”“อีกอย่าง เท่าที่ข้ารู้มา เรื่องในเผ่ายังไม่สงบเรียบร้อยใช่หรือไม่?”เมื่อหวังหยวนพูดเช่นนี้ ไท่สื่อลี่ก็มีสีหน้าลำบากใจดังที่หวังหยวนกล่าว แม้เขาจะกลับมาที่เผ่าแล้ว แต่ก่อนหน้านี้เผ่าอยู่ในความวุ่นวาย แต่ละเผ่ามีหัวหน้าของตนเอง แม้เขาจะพยายามเจรจา แต่ก็ยังมีอุปสรรคเพียงแต่เพื่อให้หวังหยวนเชื่อใจและแสดงให้เห็นถึงความสามารถ เขาจึงไม่ได้แสดงท่าทีใด ๆ ทำตัวร่าเริงอยู่เสมอเพื่อไม่ให้หวังหยวนกังวลหวังหยวนตบบ่าเขา ก่อนกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มว่า “ท่านไม่ต้องปิดบังข้า ข้าถือว่าท่านเป็นพวกเดียวกันแล้ว อีกอย่าง ข้ามีหน่วยข่าวกรอง เรื่องราวต่าง ๆ ในโลกนี้ ไม่มีสิ่งใดปิดบังข้าได้ รวมถึงเรื่องในเผ่าด้วย!”“บอกข้ามาเถิด ยังมีเผ่าใดบ้างที่ไม่ยอมเชื่อฟังท่าน?”ดินแดนทางเหนือกว้างใหญ่นัก ใหญ่กว่าที่หวังหยวนคิดไว้มากการที่ไท่สื่อลี่จะคว

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2142

    เพื่อไม่ให้ใครต้องเดือดร้อน!แต่น่าเสียดาย ฉือสยงกลับขัดขวางเขาอยู่ตลอด!ทำให้ไท่สื่อลี่ลำบากใจ!หวังหยวนใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ไฉจวิ้นก็เดินเข้ามาตบหน้าอกกล่าวว่า “พี่ใหญ่!”“ก่อนหน้านี้ในป่า ท่านก็เห็นฝีมือข้าแล้วใช่หรือไม่ขอรับ?”“ตอนนี้ให้ท่านไท่สื่อมอบกำลังพลให้ข้าได้เลยขอรับ ข้าจะไปกำจัดฉือสยงเอง!”“ข้าไม่สนว่ามันจะเก่งกาจแค่ไหน มีลูกน้องเยอะเท่าไหร่! หากมันกล้าขัดขวางท่าน ข้าจะทำให้มันตายอย่างน่าอนาถ!”ต้องยอมรับว่าไท่สื่อลี่เป็นห่วงหวังหยวนมากถึงแม้จะต้องสละชีวิตก็ไม่ลังเล!เพื่อตอบแทนมิตรภาพความเป็นพี่น้องระหว่างเขาและหวังหยวน!หวังหยวนมองหลอกตากล่าวอย่างไม่พอใจ “ไปดื่มสุราต่อเถิด! อย่ามาอาละวาดที่นี่! หากเจ้าเมาแล้ว ข้าจะให้ท่านไท่สื่อหาห้องให้เจ้า รีบไปนอนเสีย!”“อย่ามาพูดจาเหลวไหล!”หวังหยวนเป็นคนฉลาดและเป็นถึงผู้นำ เขาย่อมรู้ว่าไท่สื่อลี่คิดอะไรอยู่คนผู้นี้ห่วงใยชาวบ้านในเผ่า เรียกได้ว่าเป็นผู้นำที่แท้จริง!หากจะยกทัพไปปราบฉือสยง ไท่สื่อลี่ก็ทำได้ เพราะมีหวังหยวนคอยสนับสนุน ไท่สื่อลี่มีทั้งกำลังพลและทรัพยากร!แต่ดังที่ไท่สื่อลี่

บทล่าสุด

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2218

    นางไม่อยากประสบชะตากรรมที่ต้องถูกจองจำ!“หนีหรือ? เจ้าคิดว่าจะหนีไปไหนพ้น?”“แผ่นดินของดินแดนทั้งเก้า ส่วนหนึ่งเป็นของฝ่าบาท อีกส่วนเป็นของหวังหยวน ส่วนที่เหลืออีกสองส่วน หวังหยวนยังคงมีความสัมพันธ์อันดีกับหนึ่งในนั้น แต่หากพวกเราต้องการไปราชวงศ์ต้าเป่ย ก็ยังต้องผ่านดินแดนที่หวังหยวนปกครองอยู่ดี!”“เจ้าคิดว่าพวกเราจะหนีไปที่ไหนได้?”ยามนี้ซ่างกวนอวี้ก็ร้อนรน กระวนกระวายใจดั่งมดบนกระทะร้อนฮูหยินใหญ่ไม่เอ่ยคำใดอีกเช่นนี้จะทำอย่างไรดี!“ถ้าเป็นพรอันประเสริฐก็ย่อมไม่เกิดภัยพิบัติ ถ้าเป็นภัยพิบัติก็ย่อมไม่อาจหลีกเลี่ยงได้!”“ในเมื่อหวังหยวนมาถึงที่แล้ว ไม่ว่าเขาจะมาด้วยจุดประสงค์ใด พวกเราก็ไม่อาจหลบซ่อนเช่นนี้ต่อไปได้!”ซ่างกวนอวี้กัดฟัน เอ่ยขึ้นว่า “ข้าจะออกไปพบหวังหยวน ดูว่าเขาต้องการสิ่งใด บางทีเรื่องราวอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่คิด ทั้งหมดอาจเป็นเพียงความคิดมากเกินไปของพวกเราเองก็ได้ไม่ใช่หรือ?”ยามนี้คงต้องคิดในแง่ดีไว้ก่อน เผื่อว่าสถานการณ์จะพลิกผันไปในทางที่ดีขึ้น!หากดื้อรั้น เกรงว่าเรื่องราวจะยิ่งเลวร้ายลงเผชิญหน้าอย่างตรงไปตรงมาย่อมดีกว่า!“เช่นนั้นท่านก็ระวังตัวด้วย!

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2217

    เพล้ง!ในเสี้ยววินาทีวิกฤตพลันมีเสียงดังสนั่น หน้าต่างของโรงเตี๊ยมแตกกระจายเป็นเสี่ยง!ร่างหนึ่งร่วงหล่นลงมาจากฟ้า นั่นก็คือไฉจวิ้น!หลายวันนี้ เขาพักอยู่ที่โรงเตี๊ยมมาโดยตลอดซึ่งเพราะว่าหวังหยวนกับภรรยาต้องการใช้เวลาอยู่ด้วยกันตามลำพัง แล้วเขาจะไปติดตามอยู่ข้างกายเป็นก้างขวางคอผู้อื่นได้อย่างไร?“ไฉจวิ้น!”“เจ้ามาได้ถูกเวลาพอดี!”หวังหยวนราวกับได้เห็นผู้มาโปรด รีบเอ่ยกับเขายามนี้เขาต้องดูแลหลิ่วหรูเยียน อีกทั้งยังต้องรับมือกับคนเหล่านี้ เขาไม่ได้มีสามเศียรหกกร จะจัดการเรื่องราวทั้งหมดนี้คนเดียวได้อย่างไร?“พี่ใหญ่ไปก่อน! เรื่องทางนี้ปล่อยให้ข้าจัดการเอง!”“ก็แค่กุ๊ยข้างถนนไม่กี่คน”ไฉจวิ้นเอ่ยจบ ก็เข้าปะทะกับคนเหล่านั้นอีกครั้ง“ข้าไม่เป็นอะไรมาก เพียงแค่ถูกฟันทีเดียว ไม่ได้ร้ายแรงอะไร...”“ข้ายังทนไหว!”“รีบไปช่วยไฉจวิ้นเถิด!”หลิ่วหรูเยียนรีบเอ่ยขึ้น“วางใจเถิด เขารับมือคนเดียวได้แน่นอน อีกไม่นานเกาเล่อก็จะกลับมา ข้าจะพาเจ้าไปทำแผลก่อน”หวังหยวนอุ้มหลิ่วหรูเยียนขึ้นมาโดยไม่รอช้า มุ่งหน้าไปยังโรงหมอที่อยู่ไม่ไกล“มีใครอยู่หรือไม่?”“รีบเปิดประตูเร็วเข้า!”หวังหย

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2216

    แต่ท่าทีเช่นนี้ของเขา กลับทำให้หวังหยวนและภรรยารู้สึกเหนื่อยล้าหวังหยวนนวดขมับตนเอง จากนั้นจึงเอ่ยว่า “เช่นนั้นพรุ่งนี้ออกเดินทางกันเลยหรือไม่?”“ประเดี๋ยวข้าจะไปบอกเกาเล่อให้เขาเตรียมการล่วงหน้า อีกอย่าง เมืองอู่เจียงตอนนี้จะเป็นเช่นไรก็ไม่รู้ ข้าต้องกลับไปดูสักหน่อย”เส้นทางน้ำทั่วหล้ากำลังอยู่ในระหว่างการก่อสร้าง แม้ว่าเมืองอู่เจียงจะสร้างเสร็จแล้ว แต่ในเมืองหลิงยังมีเส้นทางน้ำอีกมากมายที่ต้องพัฒนาแม้ว่าจะมีถงจื่อเจี้ยนและคนอื่น ๆ คอยดูแล แต่เขาก็ไม่อาจเป็นนายที่เอาแต่โยนงานทิ้งให้คนอื่นทำได้เพราะว่าการกระทำเช่นนี้ผิดต่อหลักการหลิ่วหรูเยียนพยักหน้า “ดี! เช่นนั้นกลับไปแล้วก็พักผ่อนแต่หัววัน พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะได้ออกเดินทางเลย!”เมื่อเดินมาถึงหน้าโรงเตี๊ยม หวังหยวนกลับหยุดฝีเท้าลง“เป็นอะไรไป?”หลิ่วหรูเยียนเอ่ยถามโดยสัญชาตญาณหวังหยวนเหลือบมองไปด้านหลัง เห็นเงาคนหลายคนค่อย ๆ เดินออกมาจากความมืดเนื่องจากเป็นยามพลบค่ำ อีกทั้งคนเหล่านั้นยังสวมชุดสีดำ ใบหน้าก็ถูกปกปิดด้วยผ้าสีดำ จึงมองไม่เห็นใบหน้าของพวกเขาและไม่รู้ว่าเป็นผู้ใด“พวกเจ้าเป็นใคร?”หวังหยวนเอ่ยถามเสียงเย็

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2215

    “เช่นนั้นภายภาคหน้าท่านต้องหาโอกาสไปทำความรู้จักกับท่านหวังให้บ่อย!”“การได้รู้จักคนเช่นนี้ ย่อมเป็นประโยชน์ต่อเส้นทางขุนนางของท่านอย่างยิ่งนะเจ้าคะ!”ฮูหยินใหญ่รีบเอ่ยเสริม พยายามพูดเอาอกเอาใจซ่างกวนอวี้ทว่าซ่างกวนอวี้กลับแค่นเสียงเย็นชา “ด้วยฐานะเช่นข้า เจ้าคิดว่าข้าจะมีโอกาสได้รู้จักกับท่านหวังหรือ?”“ครานี้ต้องขอบคุณบุตรชายคนดีของเจ้า!”“แต่เกือบทำให้พวกเราต้องหัวหลุดจากบ่า!”“โชคดีที่ท่านหวังเป็นคนใจกว้าง จึงไม่ถือสาเอาความกับพวกเรา!”“ภายภาคหน้าหากพบเจอท่านหวัง พวกเราควรรีบหลีกหนีให้ห่าง หากไปล่วงเกินคนเช่นนี้เข้า เกรงว่าภัยพิบัติจะมาเยือนตระกูลเรา!”ครั้งนี้แม้ว่าหวังหยวนจะละเว้นโทษให้แก่ตระกูลซ่างกวน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรื่องราวจะจบลงเพียงเท่านี้หากวันใดหวังหยวนอารมณ์ไม่ดี แล้วตนบังเอิญไปขวางหูขวางตาเข้าก็อาจจะเป็นโทษซ้ำรอยเดิมก็เป็นได้!ซ่างกวนอวี้ไม่กล้าที่จะเผชิญกับเหตุการณ์เช่นนี้อีกเป็นครั้งที่สอง!เมื่อครู่ตอนอยู่ในห้องโถง เขาก็แทบจะเป็นลมล้มพับไปแล้วความรู้สึกเช่นนี้ช่างน่าหวาดกลัวยิ่งนัก!“เจ้าค่ะ เจ้าค่ะ!”ฮูหยินใหญ่พยักหน้ารับอย่างต่อเนื่อง “ประเดี

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2214

    เขาถูกขับไล่ ต้องถูกกักบริเวณอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง ซ้ำร้ายเกือบเอาชีวิตไม่รอด หากเป็นผู้อื่น มีใครบ้างที่จะทนรับเรื่องราวมากมายเช่นนี้ได้?“ข้ากลับไม่คิดเช่นนั้น”หวังหยวนส่ายหน้า เมื่อเห็นไป๋อวิ๋นเฟยชะงักงันไปชั่วครู่ จึงเอ่ยต่อว่า “เจี๋ยงโฉ่วอีเป็นผู้มีความสามารถแท้จริง เขาแตกต่างจากซือฟาง คนผู้นี้ไม่มีอำนาจทางการทหารอยู่ในมือ แต่กลับมีความสามารถในการบริหารบ้านเมืองให้สงบสุขได้”“ยามนี้ท่านเพิ่งขึ้นครองราชย์ แน่นอนว่าย่อมต้องการคนมาช่วยสนับสนุน ข้ากลับมองว่าเขาเป็นผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยม หากได้รับความช่วยเหลือจากเขาย่อมเป็นประโยชน์ต่อท่านอย่างยิ่ง”“อีกทั้งข้าได้เกลี้ยกล่อมเขาแล้ว หากท่านยินยอม เขาจะกลับมาอยู่เคียงข้างท่านโดยปราศจากเงื่อนไขใด ภายภาคหน้าย่อมไม่บังเกิดความคิดคดทรยศอีก”หวังหยวนเอ่ยความคิดในใจออกมาตามตรงเขาคิดเพื่อประโยชน์ของไป๋อวิ๋นเฟยด้วยหวังหยวนและคนของราชวงศ์ต้าเป่ยนั้นมีความสัมพันธ์ที่ไม่สู้ดีนัก ก่อนหน้านี้ ทั้งสองฝ่ายต่างก็ทำศึกสงครามกันอย่างไม่หยุดหย่อนแม้ว่าหวังหยวนจะไม่ได้เกรงกลัวราชวงศ์ต้าเป่ย แต่เขาก็ไม่อยากให้ปวงประชาต้องทนทุกข์ทรมาน จึงจำต้องนั่งลงเ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2213

    “จริงสิ ในเมื่อฝ่าบาทเสด็จมาถึงที่นี่แล้ว เช่นนั้นพวกเราออกไปสนทนากันข้างนอกดีหรือไม่?”“ข้ามีเรื่องบางอย่างอยากจะปรึกษาหารือกับท่านพอดี”หวังหยวนเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มซ่างกวนอวี้รีบลุกขึ้นยืน แล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อมาถึงจวนของกระหม่อมแล้ว ฝ่าบาทและท่านหวัง สนทนากันที่นี่เถิด! หากรู้สึกว่าที่นี่ไม่สะดวก ด้านหลังจวนของกระหม่อมยังมีสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ กระหม่อมสามารถให้คนไปจัดเตรียมขนมและน้ำชาได้ จะไม่มีผู้ใดมารบกวนพวกท่านอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”ซ่างกวนอวี้ต้องการแสดงความภักดีบุตรชายของเขาเพิ่งก่อความผิดร้ายแรง หากไม่ใช่เพราะหวังหยวนช่วยกล่าวขออภัย คาดว่าป่านนี้ตัวเขาเองคงถูกลงโทษไปด้วย!ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้คะแนนนิยมของเขาต่อหน้าไป๋อวิ๋นเฟยก็ลดฮวบลงเสียแล้ว!เขาจึงยิ่งต้องแสดงความสามารถของตนให้เป็นที่ประจักษ์!“พี่หวัง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ไป๋อวิ๋นเฟยยังไม่ได้เอ่ยตอบในทันที แต่กลับหันไปมองหวังหยวน แล้วเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มหวังหยวนจึงเอ่ยว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นก็ต้องรบกวนใต้เท้าซ่างกวนแล้ว”“ไม่ลำบาก ไม่ลำบากเลยขอรับ!”“ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ข้าสมควรกระทำ!”ซ่างกวนอว

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2212

    ตอนนี้มาถึงจวนตระกูลซ่างกวนแล้ว เขาจึงไม่พูดอะไรมากเรื่องต่อไปก็ให้ไป๋อวิ๋นเฟยจัดการเองไป๋อวิ๋นเฟยพยักหน้า มองซ่างกวนอวี้พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ปลดเขาจากตำแหน่งเจ้ากรมเดี๋ยวนี้! ส่วนซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวก็จับขังคุกให้เจ้าหน้าที่สอบสวน!”ซ่างกวนอวี้ทรุดลงกับพื้น หน้ามืดเกือบจะเป็นลม!เรื่องราวเลวร้ายยิ่งกว่าที่เขาคิด!“ท่านหวัง...”ซ่างกวนอวี้รีบมองหวังหยวน ฝากความหวังทั้งหมดไว้กับหวังหยวนในอาณาจักรนี้ หากจะมีใครทำให้ไป๋อวิ๋นเฟยเปลี่ยนใจได้ คงมีแค่หวังหยวนเท่านั้นอะแฮ่มหวังหยวนกระแอมสองสามครั้ง ทหารที่กำลังจะพาซ่างกวนอวี้ไปจึงหยุดมองไปที่หวังหยวนและไป๋อวิ๋นเฟยเพื่อรอคำสั่งหวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เรื่องนี้ก็ให้จบเพียงเท่านี้เถิด”“ซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวล่วงเกินข้าจริง แต่ข้าก็ไม่คิดจะเอาเรื่องเขา เรื่องผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไปเถิด”“ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ทำผิดคือซ่างกวนอวิ๋นฮ่าว ไม่เกี่ยวกับท่านซ่างกวน อย่าได้พาดพิงถึงเขาเลย”ไป๋อวิ๋นเฟยลังเลครู่หนึ่ง จึงยอมให้เกียรติหวังหยวน เขาโบกมือทหารทั้งสองจึงถอยออกไปซ่างกวนอวี้และฮูหยินใหญ่ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก รอดตัวไป

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2211

    “ท่านหวัง เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องรบกวนฝ่าบาทกระมัง...”“ท่านใจกว้าง มีเมตตา ข้าจะสั่งสอนลูกชายให้ดีแน่นอนขอรับ เรื่องวันนี้ปล่อยผ่านไปเถิดนะขอรับ”ซ่างกวนอวี้รีบกล่าวใครต่างก็รู้ว่าขุนนางใหม่มักจะเข้มงวดเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นใคร แม้แต่ฮ่องเต้ก็เป็นเช่นนั้นตอนนี้ไป๋อวิ๋นเฟยเพิ่งจะขึ้นครองราชย์ ประกอบกับก่อนหน้านี้เกิดความวุ่นวายในราชสำนัก มีกองกำลังมากมายและยังมีคนที่จงรักภักดีต่อซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีไม่น้อย แม้ว่าตอนนี้ไป๋อวิ๋นเฟยจะมีอำนาจ แต่เขาก็รอบคอบ ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะทำอะไร ซ่างกวนอวี้จึงไม่กล้าไปยั่วยุเขา!ส่วนฮูหยินใหญ่ก็ตกตะลึง นางคิดว่าหวังหยวนเป็นแค่ขุนนางธรรมดา จะมีอำนาจมากมายได้อย่างไร?แต่นางไม่นึกเลยว่าซ่างกวนอวี้จะพูดถึงฝ่าบาทต่อหน้าหวังหยวน และดูเหมือนว่าทั้งสองจะสนิทสนมกันด้วย!เรื่องนี้คงจะยุ่งยากแล้ว!มิน่าเล่าซ่างกวนอวี้จึงโกรธมาก ดูเหมือนว่าซ่างกวนอวิ๋นฮ่าวคงจะไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่งเข้าแล้ว!ยังไม่ทันที่หวังหยวนจะพูด ก็มีเสียงตะโกนดังมาจากข้างนอก“ฝ่าบาทเสด็จ!”ทันใดนั้นซ่างกวนอวี้ก็ตกตะลึงแม้แต่หวังหยวนก็ยังแปลกใจยังไม่ได้แจ้งไป๋อวิ๋นเฟยเลย เหตุ

  • บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่   บทที่ 2210

    แม้จะเป็นขุนนางใหญ่โตก็ต้องรู้จักประมาณตน!แต่ผู้คนก็ช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่ภาวนาให้พวกหวังหยวนรอดเท่านั้นไม่นานหวังหยวนและภรรยาก็มาถึงจวนซ่างกวนหลังจากพ่อบ้านไปรายงาน ซ่างกวนอวี้จึงมาที่ห้องโถงใหญ่ด้วยสีหน้าบึ้งตึงฮูหยินใหญ่นั่งอยู่ข้างซ่างกวนอวี้ นางอยากรู้ว่าใครกล้าทำร้ายลูกชายนาง!หวังหยวนพาหลิ่วหรูเยียนเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่เขามองซ่างกวนอวี้ที่นั่งอยู่ แล้วถามอย่างใจเย็นว่า “ท่านคือซ่างกวนอวี้หรือ? เจ้ากรมพิธีการแห่งอาณาจักรต้าเย่ใช่หรือไม่?”“ฟังจากคำพูดของเจ้า ดูเหมือนว่าเจ้าไม่ใช่คนของอาณาจักรต้าเย่กระมัง?”ซ่างกวนอวี้หรี่ตามองหวังหยวนแม้ว่าหวังหยวนจะอายุยังน้อย แต่เขารู้สึกว่าเคยเห็นหวังหยวนที่ไหนมาก่อนเพียงแต่นึกไม่ออกหวังหยวนพาหลิ่วหรูเยียนไปนั่งบนเก้าอี้ ไม่สนใจคนอื่นพ่อบ้านรีบเข้ามาชี้หน้าหวังหยวน แล้วด่าทอว่า “เจ้าเป็นใคร? ใครอนุญาตให้เจ้านั่ง? ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้! เจ้าคนสารเลว!”วินาทีต่อมา สีหน้าของหวังหยวนก็เปลี่ยนไป เขาหยิบปืนคาบศิลาออกมาจากอก!ยังไม่ทันที่พ่อบ้านจะตั้งตัว หวังหยวนก็เหนี่ยวไก พ่อบ้านถูกยิงที่ขาล้มลงคุกเข่าเหงื่อไหลด้วยความเจ็บปวด!ท

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status