"ผมว่าหาบอดี้การ์ดมาเพิ่มดีมั้ยครับ" กัน ลูกน้องของเมธาเสนอ กันมีหน้าที่คุมพวกคนงานเรือประมงให้เมธา พอรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เขาก็รีบมาหาเมธาทันที"ก็ดีเหมือนกันนะ ถ้ามันกล้าเล่นขนาดนี้ กูว่าต้องมีครั้งต่อไปแน่" เมธาหัวเสียกับเรื่องนี้ไม่น้อย เขาส่งสายสืบไปหาเบาะแสเรื่องนี้อย่างลับๆ ถึงจะยังไม่แน่ชัดว่าใครกันแน่อยู่เบื้องหลัง แต่เขาก็มั่นใจในฝีมือนักสืบของตัวเอง ว่าจะสามารถลากคอคนร้ายออกมาให้เขาแก้แค้นได้วันนี้ขนมไม่ได้ไปโรงเรียน เนื่องจากเมธาเห็นว่ายังไม่ปลอดภัยที่จะให้เธอออกไปข้างนอก แต่ถึงไม่ได้ไปเรียน ใบบัวก็ยังสอนเธอทำแบบฝึกหัด เด็กน้อยหาวหวอดๆอยากนอนกลางวันเต็มที ติดที่ใบบัวยังพาเธอทำแบบฝึกหัดวิชานู้นวิชานี้ไม่หยุด"เมื่อไหร่จะเสร็จเนี่ย ง่วงนอน"ขนมเริ่มอารมณ์ไม่ดี เธอฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ไม่ยอมฟังที่ใบบัวสอนอีก"ถ้างั้นพอแค่นี้
ผ่านมาเป็นอาทิตย์เมธาถึงยอมให้ขนมไปโรงเรียน เขาให้บอดี้การ์ดขับรถไปส่งเธอ และคอยดูแลเธออยู่ห่างๆในระหว่างที่เธออยู่โรงเรียน ซึ่งเรื่องนี้เขาก็ได้ขอกับผอ.โรงเรียนไว้แล้ว ทางนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะเมธามีอิทธิพลในพื้นที่นี้อยู่มาก พวกคนใหญ่คนโตในจังหวัดเลยค่อนข้างเกรงใจ"ผมจะไปอยู่สวนผลไม้สักสองสามวันนะ"เมธาบอกใบบัวที่อยู่ในอ้อมกอดเขา วันนี้เขาขลุกอยู่กับเธอตั้งแต่เช้า จนตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้ว ถึงเวลาที่เขาต้องออกไปทำงานสักที"ระวังตัวด้วยนะคะ" ใบบัวรู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ห้ามปรามอะไรเขา แม้ใจจริงเธอจะไม่อยากให้เขาไปก็ตาม"ฝากดูแลขนมด้วย" เมธาหอมหน้าผากใบบัวก่อนจะขึ้นคร่อมเธอ"ที่นู่นมีปัญหาอะไรเหรอคะ" ปกติเมธาไม่เคยไปค้างที่สวนผลไม้เลย ถึงเขาจะมีบ้านที่นั่นด้วย แต่ไม่เคยไปอยู่เลยสักครั้ง"ช่างเถอะ ไม่เกี่ยวกับคุณหรอก"คำตอบของเขาทำเธอเจ็บจี๊ดไม่น้อย ถึงจะอยู่แบบเจียมตัว เป็นแค่คนงานของเขา แต่พอได้ยินเขาพูดแบบนี้เข้าจริงๆ เธอเองก็อดน้อยใจไม่ได้"คงต้องกอดคุณชดเชยที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน" เมธาพูดแล้วถอดทั้งเสื้อผ้าตัวเองและใบบัวออก เขาดูดคอเธอแรงๆ ทั้งที่ปกติไม่ค่อยจะทำ แต่ครั้งนี้เขาอยากจ
สองวันแล้วที่เมธาไม่อยู่ ใบบัวทำหน้าที่ดูแลขนมได้เป็นอย่างดี ถึงเธอจะถูกขนมแกล้งอยู่บ่อยครั้งแต่ก็ไม่เคยคิดโกรธ เห็นจะมีแต่ขนมที่บางครั้งก็ตะโกนโวยวาย เพราะแกล้งใบบัวแล้วไม่ได้ดั่งใจ เธออยากยั่วให้ใบบัวโกรธเหมือนเวลาแกล้งเพื่อนที่โรงเรียน แต่ใบบัวก็เอาแต่ลูบหัวแล้วพูดเตือนเธอนั่นนี่ แล้วอย่างนี้มันจะไปสนุกอะไรน้าใบบัวน่าเบื่อที่สุดใบบัวพาขนมทำการบ้านก่อนจะส่งเธอเข้านอน เด็กน้อยขอโทรหาเมธาก่อน เธอฟ้องว่าใบบัวทำไม่ดีอย่างนู้นอย่างนี้ พอพูดจนพอใจแล้วถึงได้ยอมนอนใบบัวไม่ถือสาขนมเลยสักนิด เธอคิดว่าขนมน่าจะเป็นเด็กมีปัญหาพอสมควร เมธาเองถึงจะพยายามดูแลขนมเป็นอย่างดี แต่เพราะไม่ได้รับความอบอุ่นอ่อนโยนจากแม่ เลยทำให้ขนมกลายเป็นเด็กหยาบกระด้างเพราะอยู่แต่กับผู้ชาย ทั้งพ่อทั้งคนงานก็มีแต่คนนิสัยดิบๆทั้งนั้น และอีกอย่างเท่าที่เธอสังเกต เมธาเองก็เป็นคนปากหนักพอสมควร ไม่ค่อยพูดจาละมุนละม่อมกับขนมเท่าไหร่ เธอคิดว่าหลายๆอย่างขนมก็ซึมซับมาจากเมธานั่นแหละ เพียงแต่เขาไม่รู้ตัวเท่านั้นใบบัวได้แต่หวังว่าความรักของเธอจะช่วยขัดเกลาขนมให้มีพฤติกรรมที่ดีขึ้นได้ที่เธอยังอยู่ที่นี่ก็เพราะรักสองพ่อลูกนี้เต็
"อ๊า นายหัวคะ อะๆๆๆๆๆๆ""ผมบอกให้เรียกผัวไง"เมธาเสียบเสยแก่นกายเข้ารูสวรรค์แต่ไม่ยอมขยับ เขากอดใบบัวไว้อย่างนั้น ปล่อยให้รูเธอตอดรัดแก่นกายเขาตุบๆ"อูยยย ขยับสิคะ"ใบบัวเสี้ยนรูมาก รูสวรรค์เธอฉ่ำเยิ้ม อยากโดนกระแทกแรงๆ"เป็นอะไร ไหนบอกผัวก่อน"พอเธอจะเด้งใส่แก่นกายเอง ก็โดนเขากดตัวไว้จนแทบขยับไม่ได้"เมียเสี้ยน ผัวเด้ารูเมียสิคะ""เสี้ยนมากมั้ยครับ""เสี้ยนมาก ผัวช่วยเมียด้วยค่ะ"เมธายิ้มชอบใจ ใบบัวขยันยั่วเขาดีจริงๆ วันนี้เขาไม่ได้ออกไปไหน จะเอาใบบัวทั้งวันให้น้ำล้นรูเธอเลย"อะ อ๊าาาาา เสียวรู อ๊าๆๆๆๆ"
เมธาตัดสินใจพาทุกคนมาอยู่ที่บ้านสวน ซึ่งอยู่ในบริเวณสวนผลไม้ของเขาเอง ถึงจะอยู่นอกเมืองแต่ก็ไม่ได้อยู่ไกลมากนัก ขับรถแค่หนึ่งชั่วโมงก็ถึงตัวจังหวัดแล้ว ส่วนขนมเองก็ดูชอบที่นี่มาก เพราะอยู่นี่มีผลไม้ให้เธอกินตลอด แถมยังมีแต่ของโปรดเธอทั้งนั้นด้วยความจริงเมธายังไม่ได้อยากย้ายมาอยู่ที่นี่ แต่พอมีเรื่องมันเข้ามาเกี่ยวข้อง เขาก็ร้อนรนจนทำอะไรไม่ถูก ขอแค่พาขนมออกห่างจากมันได้ก็พอ เขากำลังจะทำเรื่องให้เธอเรียนแบบโฮมสคูล โดยจ้างครูมาสอนที่บ้านเลย เธอจะได้ไม่ต้องออกไปข้างนอกให้มันเห็นหน้า ถึงจะดูใจร้ายกับขนมไปสักหน่อยที่ให้เธออยู่แต่บ้าน แต่เขาก็อยากป้องกันไว้ก่อน เพื่อความปลอดภัยของตัวเธอเอง"อยู่นี่ห้ามแอบไปหาน้าใบบัวอีกนะ"เมธาสะดุ้งโหยงเมื่อได้ฟังคำของขนม "รู้ได้ไงเนี่ย" เขาถามเธอเสียงอ่อย"ก็วันนั้นหนูเห็นพ่อออกมาจากห้องน้าใบบัว"ตอนอยู่โรงแรมมีอยู่วันหนึ่งที่ขนมตื่นเช้ามากๆ เธอเลยว่าจะไปเคาะประตูห้องเมธาที่อยู่ข้างๆ แต่ในตอนที่กำลังจะเดินไป ดันเป็นเวลาเดียวกันกับที่เมธาออกมาจากห้องใบบัวพอดี ดีว่าตอนนั้นเขามัวแต่ก้มๆเงยๆหาของที่ทำหล่น เลยไม่ทันได้สังเกตเห็นเธอที่รีบวิ่งกลับห้องตัวเองเพรา
"คุณพ่อไปไหนน้องขนม""ไม่บอก" ขนมหน้าตาบูดบึ้งเมื่อได้เห็นหน้าใบบัว เมื่อคืนขนมว่าจะเปิดหน้าต่างเพื่อมองดูดาว แต่สายตาดันมองไปเห็นเมธาที่โอบเอวใบบัวเดินออกมาจากสวนมะพร้าว เด็กน้อยจ้องทั้งคู่ตาเขม็ง แต่พวกเขาก็ยังไม่รู้ตัว เดินคุยกันกระหนุงกระหนิงเข้ามาในบ้านเฉย"คนแรด"ขนมด่าใบบัวตามที่เคยได้ยินคุณย่าพูด"น้องขนม ใครสอนให้พูดแบบนี้คะ""แล้วตัวเองแรดจริงป่ะ" ขนมลุกขึ้นชี้หน้าใบบัวคุณย่าบอกว่าเธอต้องทำให้ใบบัวอยู่ไม่ได้ เธอเลยทั้งปาของทั้งตะโกนด่าใบบัวไม่หยุดปาก"อีผู้หญิงแรด คนชั้นต่ำไม่เจียมกะลาหัว อยากชุบตัวเป็นเมียคนรวย"ขนมว่าใบบัวอย่างที่คุณย่าบอก คำพูดพวกนี้คุณย่าชอบพูดบ่อยๆจนเธอจำได้ขึ้นใจ พอเห็นใบบัวน้ำตาร่วงเผาะๆ ขนมก็รีบเข้าห้องเพื่อไปโทรรายงานคุณย่าใบบัวร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอเก็บเศษข้าวของที่ขนมปากระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น แม้ภายในใจจะหนักอึ้ง แต่เธอก็ไม่มีวันปล่อยมือจากนายหัวเมธาแน่นอนเธอจะอยู่ที่นี่ จนกว่าเขาจะเป็นคนเอ่ยปากเองว่าไม่ต้องการเธอแล้วตรื๊ดดดดดดดใบบัวมองชื่อคนที่โทรเข้ามาแล้วก็สองจิตสองใจว่าจะรับสายดีมั้ย เธอตัดสินใจตัดสายทิ้ง แต่เขาก็ยังโทรมาซ้ำๆอย
เมธาเดินกระทืบเท้าตึงตังเข้ามาในบ้าน ขนมเห็นเขามาก็รีบวิ่งมากอด จากที่กำลังโมโหเขาก็เริ่มใจเย็นลง เมื่อเช้าขนมก็อ้อนเขาตั้งนานกว่าจะยอมให้ไปทำงาน พอกลับมาแล้วเธอก็ยังอ้อนเขาเหมือนเดิม เธอช่วยเขาถือของ ชวนเขาคุยนู่นนี่จนเขาอารมณ์ดีขึ้นถ้าขนมเป็นอย่างนี้ทุกวันก็คงจะดี เมธาแอบหวังเล็กๆในใจใบบัวมองเห็นรถเมธาจอดอยู่เลยแยกตัวออกจากโชค เธอเข้าครัวเตรียมทำกับข้าวให้สองพ่อลูกเหมือนอย่างทุกวัน เสียงเจื้อยแจ้วของขนมทำให้เธอยิ้มออก เพราะถ้าวันไหนขนมอารมณ์ดี เมธาก็จะไม่เครียด"ไปไหนมาคะวันนี้"พอยกอาหารมาให้พวกเขาแล้วใบบัวเลยถามเมธา เขาปรายตามองเธอเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไร ขนมเห็นเมธาไม่พูดกับใบบัวก็ดีใจ เธอกินข้าวอร่อยกว่าเดิม หมดข้าวไปตั้งสามชามแม้บรรยากาศในโต๊ะกินข้
เมธาเดินกระทืบเท้าตึงตังเข้ามาในบ้าน ขนมเห็นเขามาก็รีบวิ่งมากอด จากที่กำลังโมโหเขาก็เริ่มใจเย็นลง เมื่อเช้าขนมก็อ้อนเขาตั้งนานกว่าจะยอมให้ไปทำงาน พอกลับมาแล้วเธอก็ยังอ้อนเขาเหมือนเดิม เธอช่วยเขาถือของ ชวนเขาคุยนู่นนี่จนเขาอารมณ์ดีขึ้นถ้าขนมเป็นอย่างนี้ทุกวันก็คงจะดี เมธาแอบหวังเล็กๆในใจใบบัวมองเห็นรถเมธาจอดอยู่เลยแยกตัวออกจากโชค เธอเข้าครัวเตรียมทำกับข้าวให้สองพ่อลูกเหมือนอย่างทุกวัน เสียงเจื้อยแจ้วของขนมทำให้เธอยิ้มออก เพราะถ้าวันไหนขนมอารมณ์ดี เมธาก็จะไม่เครียด"ไปไหนมาคะวันนี้"พอยกอาหารมาให้พวกเขาแล้วใบบัวเลยถามเมธา เขาปรายตามองเธอเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไร ขนมเห็นเมธาไม่พูดกับใบบัวก็ดีใจ เธอกินข้าวอร่อยกว่าเดิม หมดข้าวไปตั้งสามชามแม้บรรยากาศในโต๊ะกินข้าวจะแปลกๆ แต่ทั้งสามคนก็ทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ใบบัวทำกับข้าวอร่อย ตั้งแต่เธอมาอยู่กับเมธา สองพ่อลูกไม่ค่อยออกไปทานข้าวข้างนอกเลย เพราะชอบกินอาหารฝีมือใบบัวมากกว่าหลังกินข้าวเสร็จทุกคนก็แยกย้ายไปห้องใครห้องมัน ใบบัวเดินหงอยๆเข้าห้องตัวเอง ไม่รู้เมธาโกรธอะไรเธอ เธอพูดด้วยดีๆเขาก็ไม่ยอมตอบสี่ทุ่มกว่าเมธาก็ค่อยๆย่องออกจากห้องเนื่อง
ความรักที่รอคอยและความจริงที่ถูกซ่อนไว้ในห้องนั่งเล่นที่เงียบสงบ เมธานั่งอยู่บนโซฟา ดวงตาของเขาหม่นหมอง ราวกับกำลังไตร่ตรองอะไรบางอย่างในหัว เขาทรุดตัวลงข้างๆ ขนมที่นั่งเล่นอยู่บนพื้น ใบบัวนั่งอยู่ใกล้ๆ หันไปมองเขาด้วยความสงสัย ท่าทางของเขาก็ดูเหมือนกับคนที่กำลังแบกรับภาระอันหนักอึ้ง แต่เมธาก็พยายามเก็บทุกอย่างไว้ภายใน ไม่ให้ใครเห็นว่าเขากำลังรู้สึกอย่างไร"พี่เมธา... เป็นอะไรไปคะ?" เสียงของใบบัวแผ่วเบาเหมือนกระซิบ แต่เมธาก็แค่ยิ้มบางๆ ให้กับเธอ"ไม่มีอะไรหรอกครับ ใบบัว... แค่คิดถึงเรื่องเก่าๆ"คำพูดนั้นออกมาจากปากเขาอย่างช้าๆ แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่อาจหาคำตอบได้ แม้ว่าเขาจะพยายามทำตัวเป็นคนที่ดี ทำตามทุกคำขอของใบบัว แต่ในความเป็นจริงเขารู้ดีว่าไม่มีอะไรที่สามารถแก้ไขได้ในตอนนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วมันไม่อาจย้อนกลับมาได้เขาหันไปมองขนมที่ก
เส้นทางที่ไม่อาจหวนคืนเมธานั่งอยู่ที่ขอบเตียง มองออกไปที่แสงแดดที่เริ่มส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา ขณะเดียวกัน ใบบัวก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับขนมที่กำลังตื่นขึ้นตาม หลังจากที่เขาพยายามจัดการกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะเขายังรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง เขามองขนมที่ยืนข้างๆ หันมายิ้มให้เขา ขนมยิ้มให้เขาอย่างไร้เดียงสา... เขาคิดถึงภาคภูมิอีกครั้ง"พี่คะ...มีอะไรบอกฉันได้นะ?" ใบบัวถาม ขณะที่เธอเข้ามานั่งข้างๆ เขาเมธาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตอบเสียงเบา "พึ่งโทรคุยกับวิชญ์มาน่ะ... ยังไม่มีอะไรใหม่เลย""เรื่องนั้น…ยังไม่จบเหรอ” ใบบัวถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเป็นห่วงเมธาพยักหน้า "ยัง... มันไม่จบแค่คนที่หนีไปแล้วหรอก ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงจะไม่มีข้อความนี้ส่งมาหาฉัน" เขาชูโทรศัพท์ขึ้นให้ใบบัวดู"เขาบอกอะไรคะ?" ใบบัวมองไปที่ข้อความนั้นเมธาพูดเสียงเบา "มันบอกว่า... คนที่เราคิดว่าเป็นคนผิด อาจไม่ใช่คนผิดตัวจริง""หมายความว่าไ
เงาที่ไม่เคยจากไปห้าเดือนต่อมาเช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นอย่างเงียบงัน ท้องฟ้ายังคงเต็มไปด้วยสีเทาอมฟ้า ลมเย็นพัดเบา ๆ เข้ามาทางหน้าต่าง เมธาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ภายในอก แม้ว่าเสียงของนาฬิกาปลุกจะดังกังวาน แต่เขาก็ยังคงไม่สามารถขยับร่างกายได้จากเตียง เขานอนมองเพดานห้องที่ส่องแสงผ่านผ้าม่านบาง ๆ ดวงตาของเขามืดมนเหมือนกับความรู้สึกในใจหลายเดือนแล้วตั้งแต่ภาคภูมิเสียชีวิต ไม่เคยมีวันไหนที่เขารู้สึกเหมือนทุกอย่างจะกลับมาปกติได้เลย ตั้งแต่การสูญเสียครั้งนั้น ภาพเหตุการณ์ยังคงฝังแน่นในความทรงจำของเขา ร่างของภาคภูมิ ภูผา และแฮ็คที่นอนจมกองเลือดไปแล้ว ราวกับมันเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน"ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินไป..." เมธาพึมพำเบา ๆเขาหันไปมองใบบัวที่นอนข้างเขา ร่างเล็ก ๆ ของเธอยังคงนอนหลับอย่างสงบ ดูเหมือนว่าเธอไม่รู้ตัวว่าเขาตื่นอยู่ เมธายิ้มให้ตัวเอง ความรู้สึกอบอุ่นที่เธอมอบให้ไม่เคยหายไป แต่ภายในใจของเขากลับรู้สึกเหมือนถูกทิ่มแทงทุกครั้งที่มองเธอ… เขายังรู้
เมธาตื่นเช้ามาพร้อมกับการได้รับข่าวร้าย ภาคภูมิกับภูผาถูกลอบยิงเสียชีวิตเมื่อคืน ไม่เว้นแม้แต่แฮ็คที่โดนหางเลขตายไปด้วยเพราะเป็นช่วงที่เขาอยู่กับทั้งคู่พอดี ตำรวจพุ่งเป้าไปที่นายหัวตะวันซึ่งเคยมีเรื่องบาดหมางและขู่ฆ่าภาคภูมิมาก่อน ประกอบกับลูกน้องเขาอีกคนที่รอดชีวิตยืนยันว่ามือปืนที่บุกเข้ามายิงเป็นคนของนายหัวตะวันใช้เวลาสามวันตำรวจก็คลี่คลายคดีได้ เนื่องจากพยานหลักฐานนั้นมัดตัวนายหัวตะวันจนดิ้นไม่หลุด แต่ก็ดูเหมือนจะสายไปสักหน่อย เพราะเขาแอบหนีไปประเทศเพื่อนบ้านโดยมีตำรวจชั้นผู้ใหญ่คนนึงให้ความช่วยเหลืองานศพภาคภูมิถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายโดยมีเมธาเป็นเจ้าภาพให้ เขาพาขนมมางานทุกวันจนถึงวันเผาศพ เขาอยากให้เธอได้มาบอกลาภาคภูมิเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อส่งพ่อแท้ๆของเธอให้ไปสู่สุขคติ"พี่คะ"
เมธาพาใบบัวกลับบ้านโดยที่ตลอดระยะทางที่อยู่ในรถทั้งคู่ไม่ได้คุยกันเลย เมธากังวลว่าใบบัวจะเกลียดและกลัวเขา เขาไม่รู้จะอธิบายกับเธอยังไง เพราะสิ่งที่ภาคภูมิพูดมามันเป็นความจริงทั้งหมดพอมาถึงบ้านขนมก็วิ่งออกมารับเมธา เขาหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ เธอหัวเราะคิกคักชอบใจ วันนี้พ่อน่ารักกับเธอจัง"พ่อขา""ครับ" เมธาพูดกับขนมเสียงนุ่มใบบัวมองสองพ่อลูกอ้อนกันแล้วก็ยิ้มออก เธอปลีกตัวไปอาบน้ำ ขัดรอยสัมผัสของภาคภูมิออกจนแสบผิวไปหมด"ใบบัว ผมเข้าไปนะ"เป็นอย่างทุกคืนที่เมธามักมาหาใบบัว คืนนี้ใบหน้าเขาดูเครียดไม่น้อย เนื่องจากยังกังวลเรื่องเมื่อตอนกลางวันอยู่"ไม่ต้องคิดมากนะคะ"เธอจับมือเขาแนบแน่นและไม่คิดจะเอ่ย
ภาคภูมิลูบไล้ไปตามเรียวขาใบบัว เขารอเวลาที่เมธาจะได้มาเห็นภาพนี้ด้วยตาตัวเอง มือสากเลื่อนขึ้นมาบีบนมอวบอั๋นของใบบัวอย่างแรงใบบัวขยะแขยงภาคภูมิเต็มทนแต่ก็ไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมา เธอทำเพียงจ้องมองภาคภูมิด้วยสายตารังเกียจ เขาเห็นแล้วรู้สึกไม่ชอบใจเลยตบหน้าเธออย่างแรง"เจ็บมั้ย"ภาคภูมิถามใบบัวเสียงเหี้ยม พอได้ยินเสียงคนเอะอะโวยวายที่หน้าโกดัง ใบหน้าหล่อเหลาก็เริ่มยิ้มออก"มันมาแล้ว""ไอ้ภาค" เมธาพาลูกน้องบุกเข้ามาด้านในโกดัง ใบหน้าคมคายฉายแววโกรธจัดเมื่อเห็นภาคภูมิเดินออกมาหา"ว่าไงพี่ชาย"ภาคภูมิทักทายเมธาด้วยน้ำเสียงยียวน ส่วนภูผากับแฮ็คเองก็ยืนมองเหตุการณ์อยู่ใกล้ๆ"มึงไม่ใช่น้องกู"เมธาตะคอกใส่
วันต่อมาใบบัวก็ออกมาเจอแฮ็คตามนัด เขานัดเธอที่ร้านxxx แต่พอได้พบกันแฮ็คก็ด่าทอใบบัวเสียงดังจนทั้งคู่ถูกพนักงานเชิญออกไปนอกร้าน เนื่องจากแฮ็คตะโกนโหวกเหวกรบกวนลูกค้าคนอื่น"ถ้าเป็นอย่างนี้หนูไม่คุยกับพี่แล้วนะ"ใบบัวกำลังจะเดินหนีแฮ็คก็โดนเขากระชากแขนให้ไปขึ้นรถ"ยังคุยกันไม่รู้เรื่อง มึงจะรีบไปไหน""ก็พี่ไม่ยอมคุยดีๆเองอะ ปล่อย" ใบบัวถูกดันให้ขึ้นรถไป แฮ็ครีบขึ้นรถตามก่อนคนขับจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว"มึงมันกะหรี่ อ้าขาให้ผู้ชายเอาไปทั่ว" แฮ็คตวาดใบบัวเสียงดังลั่น"แล้วทำไม พี่ไม่ใช่ผัวหนูสักหน่อย หนูจะเอากับใครมันก็เรื่องของหนู""ไม่ใช่ผัว แต่มึงก็ให้กูเอาจนรูพรุนแล้วหนิ"เพียะ!!!ใบบัวตบหน้าแฮ็คฉาดใหญ่ ทำเอาเขาโมโหจนบีบคอเธออย่างแรง
"อูยๆๆๆๆๆ"ใบบัวยังกระตุกเฮือกๆไม่หยุด เมธาดันตัวเธอให้นอนลง ส่งแก่นกายแข็งขืนเข้ารูสวรรค์เธออีกครั้ง"อะ อ๊าๆๆๆๆ อ๊าาาา เสียวรูค่ะ แอร๊ยๆๆๆๆๆ"ใบบัวครางเสียงสั่น เมธาอมหัวนมเธอไว้แล้วตวัดลิ้นเลียที่ปลายหัวนมรัวๆ "โอ๊ยผัวคะ อะๆๆๆๆๆๆ" เธอแอ่นนมเข้าหาปากเขา หัวนมแข็งชูชันถูกลิ้นอุ่นๆเลียเล็มไม่หยุด"อูยยย อูยเสี้ยนอะ อร๊ายย เมียเสี้ยนรู""เอาแรงๆชอบมั้ย" เขาพูดเสียงกระเส่า กระหน่ำตอกอัดรูสวรรค์เธอตั่บๆตั่บๆ"ชะ ชอบบ ชอบแรงๆ อร๊ายยยยย""อ่าห์ เสียวมาก อ่าห์ เมียครับ ซี๊ดดดดด"เมธาสลับมาดูดปากใบบัวบ้าง เขาดูดดุนริมฝีปากเธออย่างมัวเมา สอดลิ้นเข้าไปเลียกินน้ำหวานในปากเธอ"อื้อ อืมมม"ใบบัวครางอู้อี้เพราะโดนปิดปากอยู่ เธอดูดปากเมธาแรงๆ ก่อนจะแลบลิ้นเลียไปทั่วริมฝีปากเขา เมธาเอาลิ้นมาแตะที่ลิ้นเธอ พวกเขาแลกลิ้นกันไปมา เมธาดูดปลายลิ้นใบบัวจ๊วบๆ เธออ่อนระทวยไปทั้งตัว รูสวรรค์ตอดแก่นกายเขาระรัวด้วยแรงอารมณ์"อ่าห์ ตอดอย่างนี้ก็เสียวสิ อ่าห์ๆๆๆๆๆ โอ้ สุดยอดเลย โอ้ๆๆๆๆๆๆ"รูใบบัวทั้งตอดและดูดแก่นกายดีสุดๆ เมธาเชิดหน้าครางเสียงดัง กระแทกรูสวรรค์เธอแรงๆถี่ๆ"อะๆๆๆๆ โอ๊ยยย ของผัวใหญ่จังเลย โอ๊ยๆๆๆ เม
ภาคภูมิมองรูปหญิงสาวอันเป็นที่รักด้วยความคิดถึงอย่างสุดหัวใจ เขาจูบที่รูปเธอซ้ำๆอยู่อย่างนั้น ทั้งรักทั้งคิดถึงเธอจนใจแทบขาด แต่เขาก็เอาเธอกลับคืนมาไม่ได้อีกแล้วเพราะมัน"ว่ายังไง"ภาคภูมิถามคนที่พึ่งเปิดประตูเข้ามา เขาแต่งตัวดูภูมิฐาน ต่างจากภาคภูมิที่ใส่แค่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นแถมยังมีรอยสักเต็มตัว ถ้าคนไม่รู้จักมาเห็นคงคิดว่าภาคภูมิเป็นลูกน้องส่วนเขาเป็นเจ้านายแน่ๆ"มันตกลงครับ" ภูผา ลูกน้องคนสนิทของภาคภูมิเอ่ยขึ้น"ดีมาก เอายาบ้าไปให้มันอีก" ภาคภูมิสั่งเขาก่อนจะยกกรอบรูปของคนรักมากอดไว้แนบอก"หนูไม่ต้องไปโรงเรียนแล้วเหรอ"วันนี้มีเรื่องให้ขนมอารมณ์ดีเพราะเมธาบอกว่าเธอจะไม่ได้ไปโรงเรียนแล้ว เขาจะจ้างครูมาสอนเธอที่บ้านเอง หากเป็นเด็กคนอื่นอาจจะไม่ยอมเนื่องจากอยากไปเจอเพื่อนที่โรงเรียนมากกว่า แต่เด็กเข้ากับคนยากอย่างขนมกลับชอบมาก เธอกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ แต่คนที่หนักใจที่สุดเห็นจะเป็นใบบัว เธออยากให้ขนมมีเพื่อนเล่น ถึงเมธาบอกว่าจะพาขนมไปเจอกับลูกๆของเพื่อนเขาบ้าง แต่ใบบัวก็ยังอดห่วงไม่ได้ เธอกลัวว่าขนมจะไม่มีเพื่อนเพราะอยู่แต่บ้าน ไม่ได้ไปโรงเรียนเหมือนเด็กคนอื่นๆ"ไปโรงเรียนก็