Share

บทที่ 128

Penulis: หมาป่าผู้จุมพิตท้องนภา
เขาหงุดหงิดกับการถูกดูหมิ่นจากชายหนุ่มตรงหน้าเขา

"อะไร? ฉันผิดตรงไหน? ปล่อยเด็กไปซะถ้าแกยังพอมีความรู้สึกผิด มีจิตสำนึกและความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง" แดร์ริลยังคงหน้านิ่งและกล่าวออกมาพร้อมกับขยับเข้าหาพวกโจร

"ไอ้เวร! หยุดซะ -ึงหยุดตรงนั้นเลย!" แลนซ์ตะโกน ความเคียดแค้นลุกโชนในดวงตา

'แดร์ริลกำลังทำอะไร?'

เมแกนกังวล เธอคิดไม่ตกเลย เธอคิดว่าแดร์ริลต้องบ้าไปแล้ว ถ้าพวกโจรจนมุมจนพวกมันทำร้ายเด็กล่ะ?

แดร์ริลฉีกยิ้ม "ด้วยความสัตย์จริงนะ ฉันชื่นชมความกล้าของแกพอตัว แกกล้าปล้นธนาคารด้วยคนแค่นี้ แต่ทว่า มันน่าสมเพชมากที่ใช้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เป็นตัวประกัน เป้าหมายพวกแกคือหนีใช่ไหม? ทำไมไม่เอาตัวฉันไปแล้วปล่อยเด็กหญิงคนนั้นไปแทนล่ะ?"

แลนซ์ไม่ตอบสนอง ดวงตาของเขาโชติช่วงด้วยโทสะ

แดร์ริลยังคงยิ้มไม่เปลี่ยนแปลง เขากล่าวต่อ "แกเกลียดฉันนี่ ใช่ไหม? เด็กน้อยคนนั้นไม่เกี่ยวอะไรด้วย แกไม่มีความแค้นหรือเกลียดเธอสักหน่อย"

"ดี ดี ดีมาก!"

ดวงตาของแลนซ์แดงก่ำ เขาเกลียดแดร์ริลมาก!

'ในเมื่อแกอยากจะเป็นตัวประกันนักหนา ฉันก็จะสงเคราะห์แกให้!'

แลนซ์กำหมัดแน่น เขาส่งเสียงลอดไรฟันออกมา "อยากเป็นฮีโร่เหรอ? แกคิดว
Bab Terkunci
Lanjutkan Membaca di GoodNovel
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terkait

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 129

    "คุณ...บาดแผลคุณ..."เมแกนเดินเข้ามาหาแดร์ริลอย่างรวดเร็ว เธอถามเขาด้วยความกังวลเกี่ยวกับแผลของเขา"ไม่เป็นไร" แดร์ริลส่ายหัว เขาดูผ่อนคลายแต่ความจริง เขาแค่กำลังฝืนความเจ็บปวดอยู่แผลของเขาเปิดอีกครั้งจากการใช้ดาบกลินโลหิตก่อนหน้านี้ เขากำลังเจ็บปวดมากเมแกนพยักหน้าและไม่ได้กล่าวอะไรอีก เธอยังคงดูกังวลมาก ในดวงตาของเธอ ตอนที่เธอพาเด็กน้อยไปที่รถในตอนที่แดร์ริลขึ้นรถของเขา เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ไม่สามารถทนได้จากหัวไหล่ เขาสบถในใจ กระสุนมันฝังอยู่ในแผลเขานานเกินไป หากเขานำมันออกไม่ทันเวลา เขาอาจจะเสียเลือดมากเกินไปแทนที่จะสตาร์ทเครื่องยนต์ เขากลับดึงผ้าที่พันรอบไหล่ของเขาออก แล้วใช้พลังภายในพยายามฝืนดันกระสุนออกเมื่อกระสุนหลุดออกมาจากบาดแผล แดร์ริลก็สั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ 'เ-ี้ย! โชคดีนะที่เราเป็นผู้บ่มเพาะ ไม่งั้น เราคงนอนนิ่งไปแล้วเพราะกระสุนฝังในนานเกินไป'เมแกนเป็นห่วงมาก เธอต้องการอาสาช่วยเหลือ แต่เธอไม่กล้าเพราะรอบข้างมันมืดมาก เธอกลัวว่าเธอจะทำให้แดร์ริลเจ็บเพิ่มโดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะเธอไม่เห็นแผลชัดเจน ดังนั้น เธอจึงต้องปล่อยให้แด

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 130

    เมแกนกัดริมฝีปากของเธอแล้วหยุดพูดลงเมื่อสังเกตเห็นแดร์ริลกำลังมองเธอด้วยรอยยิ้ม'นี่เราเป็นห่วงเขามากไปรึเปล่า?'"มันไม่จำเป็นจริง ๆ นี่มันกลางดึกแล้ว ไม่มีหมอที่ไหนทำงานหรอก""งั้น...แผลของคุณ คุณจะทำยังไงกับมัน?" เมแกนขมวดคิ้ว เธอเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะกล่าวเบา ๆ "ทำไมคุณไม่ไปที่บ้านฉันล่ะ? ฉันจะช่วยคุณล้างแผลแล้วทายาให้"แดร์ริลหัวเราะแล้วแกล้งเธอ "ทำไมคุณถึงเป็นห่วงผมนักล่ะ? กลัวผมจะตายเหรอ?""ฉัน..." เมแกนตื่นตระหนกอย่างไม่มีเหตุผล "ยังไงซะ แผลของคุณก็เกิดขึ้นเพราะฉัน..."มันดึกมากแล้ว เมแกนรู้ว่ามันไม่สมควรที่จะเชิญชวนบุรุษเข้าบ้านในเวลาแบบนี้อย่างไรก็ตาม เขากำลังบาดเจ็บ แผลของเขาจะถูกปล่อยไว้ไม่ดูแลได้ยังไง? และมันเป็นเพราะเธอ เขาถึงได้รับแผลนั้นมา...แดร์ริลพยักหน้า "งั้น ก็ดีที่คุณจะให้ผมไปที่บ้านของคุณเพื่อรักษาแผล แต่คุณต้องสัญญาผมมาหนึ่งข้อ""อะไรเหรอ?" เมแกนถามอย่างรวดเร็วแดร์ริลยิ้มอ่อน "คุณต้องเรียกผม 'พี่ชายแสนดี'"เมแกนตะลึง ใบหน้าของเธอแดง เธอกระทืบเท้าด้วยความโกรธ "คุณ..."ทำไมแดร์ริลถึงยังทำเป็นตลกหลังจากเกิดเกิดเรื่องพวกนี้ขึ้น?เป็นอีกครั้ง ที่เมแกนไ

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 131

    เธอเห็นแดร์ริลเริ่มถอดเสื้อผ้าแล้วทอดกายลงบนโซฟา"คุณ!" เมแกนจ้องเขา แต่สุดท้ายก็ต้องปล่อยเขาทำตามที่ต้องการ ในเมื่อเขากำลังจะนอนบนโซฟาในขณะเดียวกัน แดร์ริลหยิบมือถือออกมาขณะที่นอนอยู่ มันมีเหจุผลที่เขาต้องนอนที่นี่เพราะว่ามันดึกมากแล้ว หากเขากลับบ้านตอนนี้ ลิลี่จะนอนไม่หลับดี อีกอย่าง เขาคงรำคาญซาแมนธาผู้ซึ่งจะแหกปากใส่เขาอีกไม่นานนัก เมแกนก็เดินออกมาแล้วชี้ไปที่โซฟา "ถ้าคุณจะนอนที่นี่คืนนี้ก็ทำตัวให้ดี อย่าเดินไปไหนล่ะ"หลังจากทำใจพูดแบบนั้นออกไปได้ เธอก็รีบกลับเข้าห้องนอนของเธอทันทีครู่หนึ่ง เธอก็ถือเสื้อผ้าของตัวเองแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเธอลังเลตอนที่เธอกำลังจะปิดประตู เธอจ้องแดร์ริลโดยไม่รอให้เธอพูดจบ แดร์ริลยิ้มและกล่าว "ไม่ต้องห่วง ผมไม่แอบมองหรอก"ใบหน้าของเมแกนแดงขึ้นพร้อมกับหัวใจที่เต้นเร็ว เธอรีบปิดประตูลงทันทีเสียงดังสาดกระเซ็นดังขึ้นไม่นานในห้องน้ำบ้านของเธอถูกออกแบบในสไตล์ยุโรป ดังนั้นประตูห้องน้ำของเธอจึงทำจากกระจกหนา แม้ว่าจะไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องน้ำ แต่แดร์ริลก็สามารถเห็นเงาราง ๆ ของร่างกายเมแกนจากที่เขาอยู่ได้เสียงดำไหลยังคงดำเนินต่อไปในห้องน

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 132

    ทำไมมันถึงรู้สึกเหมือนเธอกำลังชวนแดร์ริลไปเดทกลางดึกยังไงอย่างงั้นเลย?แดร์ริลส่ายหัวแล้วกล่าว "ไม่จำเป็น ผมจะไปรับมันพรุ่งนี้"อีวอนผิดหวังเล็กน้อยเมื่อได้ยิน เธอกล่าวเสียงอ่อย "ไม่เป็นไร ถ้าอย่างนั้น ฉันจะรอคุณโทรมาพรุ่งนี้"เมแกนเดินออกมาจากห้องน้ำในตอนที่เขาวางมือถือพอดีแม้ว่าเธอจะสวมชุดนอนแบบดั้งเดิม แต่เธอก็ไม่สามารถซ่อนรูปร่างที่เซ็กซี่ได้เลยเธอปล่อยผมยาวสยายลงพาดผ่านไหล่และแก้มแดงฉ่ำของเธอ หลังจากอาบน้ำร้อนมา นั่นทำให้เธอยิ่งดูดึงดูดมากกว่าเดิมแดร์ริลหยุดมองเธอไม่ได้เลย ในที่สุดเขาเข้าใจความหมายของคำว่า 'ยั่วยวน' แล้วเมแกนรู้สึกถึงความเร่าร้อนในสายตาของแดร์ริลที่มองมาที่เธอ เธอถาม "คุณยังไม่นอนเหรอ?"แดร์ริลยิ้ม "ผมรอคุณมาตรวจดาบของผม"เขาหยิบดาบกลืนโลหิตออกมาในขณะที่กล่าวภายใต้แสงสลัวของห้องโถง ดาบกลืนโลหิตเปล่งประกายจากสีแดงเลือดอันผิดปกติของมัน มันมีรูปสลักมังกรอยู่บนใบดาบ นั่นยิ่งทำให้มันดูอลังการเมแกนหยุดตัวเองไม่ให้เดินเข้าหามันไม่ได้เลยเมื่อเธอเห็นดาบนั้นในฐานะของหัวหน้าหน่วยตำรวจ และในฐานะของสมาชิกสำนักง้อไบ๊ เมแกนมั่นใจว่าดาบเล่มนี้ไม่ได้อยู่ในระดับอ

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 133

    เนื่องจากลักษณะภูมิศาสตร์ที่ติดทะเล สภาพอากาศของเมืองตงไห่จึงไม่ค่อยปกตินัก มันร้อนในเวลากลางวัน และหนาวในเวลากลางคืนแต่ก็มีสถานที่หนึ่งที่ทุกคนมักจะรวมตัวกันไม่ว่าสภาพอากาศจะเป็นอย่างไรตำหนักไข่มุกถูกต้องแล้ว ร้านแผงลอยข้างทางทั้งหมดเองก็ล้วนขายวัตถุโบราณ เหล่าผู้ที่หลงไหลในวัตถุโบราณเองก็ล้วนรวมตัวที่นี่เช่นกัน พวกเขาซื้อของราคาถูกโดยหวังว่ามันจะเป็นของที่มีมูลค่าสูงคนขายวัตถุโบราณไม่กี่คนกำลังมีการต่อรองที่ดุเดือดกับลูกค้าของพวกเขาเสียงของเครื่องยนต์รถดังออกมาเมื่อแดร์ริลหยุดรถ เขาเหลือบมองไปทั่วเพื่อดูให้มั่นใจว่าไม่มีอะไรที่เขาควรจะซื้อไว้ ก่อนจะเดินขึ้นชั้นบน อีวอนที่รอการมาถึงของเขามานานที่ตำหนักไข่มุกอยู่ชั้นบนอีวอนเดินมาหาเขาด้วยรองเท้าส้นเข็มของเธอพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าแดร์ริลมาถึง "ทำไมอยู่ ๆ คุณถึงสนใจหนังสือเกี่ยวกับอาวุธกองทัพขึ้นมาล่ะ?"อีวอนสงสัย ในวงการวัตถุโบราณ อาวุธกองทัพนั้นไม่ใช่สิ่งที่เป็นที่นิยมในหมู่พวกเขา แล้วแดร์ริลจะค้นคว้าพวกมันไปทำไมแดร์ริลยิ้ม "ก็ไม่มีอะไรมาก ผมแค่อยู่ ๆ ก็สนใจในสรรพาวุธอาวุธโบราณขึ้นมาเท่านั้นเอง"อีวอนกัดริมฝีปากแล้

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 134

    หลังจากไม่กี่ชั่วโมง แดร์ริลก็ปาดเหงื่อของเขาแล้วจัดเก็บยาแก้พิษนับสิบที่เขาปลิดออกมา"ลูกพี่แดร์ริล คุณคือผู้ช่วยชีวิตของพวกเรา" สกายเลอร์รู้สึกซึ้งใจมากในขณะที่ถือยาแก้พิษพร้อมหยาดน้ำในดวงตาเขานำป้ายหยกออกมา "ลูกพี่แดร์ริล นี่เป็นของของมาสเตอร์แห่งนิกายจ้าวสวรรค์ มันเป็นสิ่งแทนตัวตนของมาสเตอร์ วันก่อนผมรีบมากไปและไม่ได้นำมันให้คุณ โปรดเก็บมันให้ดี หากมีเหตุการณ์ที่เกิดความเข้าใจผิดกับคนจากนิกายจ้าวสวรรค์ โปรดแสดงป้ายนี้ให้พวกเขาดู แล้วพวกเขาจะรู้ว่าคุณคือสมาชิกของนิกาย"แดร์ริลพยักหน้า แล้วเก็บป้ายหยกเข้าตัวก่อนจะจับไหล่ของสกายเลอร์ แล้วกล่าว "เร็วสิ ไปช่วยแก็งของนาย"สกายเลอร์พยักหน้าแล้วจากไปทันทีเมื่อเขาจากไป แดร์ริลก็เริ่มการค้นคว้าคัมภีร์โอสถแห่งอนันต์ ตอนนี้เขามีบุปผาสองสีแล้ว เขาอยากรู้ว่าเขาจะสามารถผลิตโอสถอะไรออกมาได้อีกในช่วงค่ำ ที่อาณาเขตตระกูลลินดันลิลี่และเจดนั่งอยู่ที่โซฟาทั้งคู่สวมกระโปรงสั้นในกำลังเพลิดเพลินกับไอศกรีมภายใต้อากาศที่ร้อนระอุลิลี่กล่าวเสียงนิ่ม "เจด ฉันไม่คิดเลยว่าจู่ ๆ เธอจะกลายมาเป็นเศรษฐีอสังหาฯ เธอไปพบใครมา? ใครลงทุนในธุรกิจของเธอ?"ล

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 135

    มันก็แค่การออกทัศนศึกษา ทำไมต้องหาชุดใหม่ดด้วย?"ผมไม่ไปทัศนศึกษาได้ไหม?" แดร์ริลถามเคนท์ต้องอยู่ที่นั่นแน่ เพราะการจัดทัศนศึกษานั้นมาจากตระกูลฮูห์ แดร์ริลไม่อยากพบเขาซาแมนธาจ้องเขา "ความจริง ฉันเองก็ไม่อยากชวนแกไปงานของสังคมชั้นสูงหรอก แต่เพราะลิลี่เป็นประธานแล้ว และแกก็เป็นสามีของเธอ แกต้องไป"แดร์ริลพยักหน้า "ก็ได้ ผมจะไปซื้อชุดใหม่"ซาแมนธากล่าวอย่างเย็นชา "ค่อยดีหน่อย ไปเอาเงินที่ลิลี่ถ้าแกไม่มีเงินพอซื้อของดี ๆ อย่าใส่เสื้อผ้าถูก ๆ แล้วทำให้ลิลี่อับอาย"แดร์ริลพยักหน้าอีกครั้งในที่สุดซาแมนธาก็ออกไปจากห้องหลังจากบ่นเขาหลายครั้งเมื่อเธอออกไป แดร์ริลก็รีบนำหนังสือ 'สรรพาวุธกองทัพโบราณ' ออกมาอีกครั้งหนังสือนั้นปกคลุมด้วยรอยขีดข่วนและตัวอักษรก็อ่านได้ยากไม่เพียงเท่านั้น มันยังมีคราบสีน้ำตาลที่ดูเหมือนเลือดบนปก เมื่อสภาพของมัน หนังสือเล่มนี้ดูจะผ่านมาหลายยุคหลายสมัยเลยทีเดียวตระกูลยังนั้นเป็นนักสะสมวัตถุโบราณโดยแท้ พวกเขาแม้กระทั่งมีหนังสือแบบนี้แดร์ริลเริ่มอ่านหนังสือหน้าแรกนั้นเป็นชนิดของอาวุธที่เรียกว่า ค้อนอสนี ค้อนที่มีความสามารถในการอัญเชิญสายฟ้ามาได้ มันเป็

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 136

    "หน้าไม่อาย คนอื่นเขาเรียกนายว่าลูกเขยบ้านคนอื่นนะ นายไม่รู้เหรอ?" ลิลี่หน้าแดง แต่เธอก็รีบขอโทษทันที "ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น"แดร์ริลไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเธอ "ไม่ต้องห่วง ผมไม่สนใจสิ่งที่คนอื่นพูดหรอก คุณคือภรรยาของผม ผมสนใจแค่สิ่งที่คุณคิดกับผมเท่านั้น"ลิลี่ยิ้มและลากแดร์ริลไปชอปปิ้งเธอต้องการซื้อสูทให้เขา อย่างไรก็ตาม ตลอดสามปีที่แต่งงานมา แดร์ริลนั้นชินชากับการสวมใส่ชุดถูก ๆ ที่ไม่มียี่ห้อเสียแล้ว เขารู้สึกไม่สบายตัวเอาเสียเลย สุดท้าย หลังจากต่อรองอยู่นาน แดร์ริลก็ซื้อชุดไปรเวทมียี่ห้อมาสองชุดในขณะที่แดร์ริลกำลังจะจ่ายเงินที่แคชเชียร์หลังจากลองชุด ลิลี่ก็เข้ามาหยุดเขา"ฉันไม่เคยให้อะไรนายเลยตลอดสามปีที่แต่งงานกันมา ให้ฉันจ่ายมันให้นายเอง นายเพิ่งจะซื้อเสื้อผ้าให้ฉันตั้งมากมายก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ?" ลิลี่ยิ้มแดร์ริลรู้สึกอบอุ่นกับคำพูดของลิลี่มาก เขาไม่ได้ปฏิเสธและอนุญาตให้ลิลี่จ่ายบิลให้เขาเช้าวันต่อมา ตระกูลฮูห์ส่งรถขนส่งมารับตระกูลตระกูลฮูห์นั้นค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ พวกเขาส่ง Mercedes Business-class มานับสิบ ๆ คัน รถทั้งหมดจอดอยู่ข้างถนนอย่างเร

Bab terbaru

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2090

    ”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2089

    สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2088

    ”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2087

    จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2086

    ”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2085

    แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2084

    ”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2083

    ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2082

    ”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ

Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status