I COULDN'T COUNT how many times I have felt betrayed just for a day, just for today. Una ay ang katotohanang hindi pala kami normal kaya kami palipat-lipat ng tirahan. Pangalawa, ako lang sa aming lahat ang walang may alam no'n! Tapos ngayon ay dito pa talaga sa kwarto ko patutulugin at patutuluyin ni mommy si Deon!
“You are letting us stay in one room?!” I shouted even before my mom could exit through my bedroom door.
Napabuntong-hininga si mommy at pagod na binalingan ako. “Sweetie, you have to be responsible for him now because you two will have a child. Ganoon ang ginagawa nating mga Witchita sa mga partner natin sa tuwing nabubuntis sila. We take care of them.”
“Pero, mom!” pagmamaktol ko pa sabay padyak ng kanang paa ko sa sahig.
“I know you can't do anything here. Maselan ang kondisyon ni Deon kaya kailangan maging maingat kayo. You are also wearing your protection charms, your bracelet from your grandma. That will both restrain you from bodily temptations kahit na...” She looked at Deon. “Is she really your mate?”
Napatingin din ako kay Deon upang abangan ang reaksyon niya at malaman ang totoo. Marahan naman itong tumango.
“I can really tell by her scent, ma'am. Kaya... hinahanap-hanap ko rin po siya.”
He looked at me and smirked, halatang nang-aasar. Hindi ko tuloy maiwasang mapairap sa kanya.
“Bueno, I will just prepare our dinner. I will ask Chadleen to hand Deon your Kuya Willard's spare clothes. I'm sure, magkakasya iyon sa kanya,” ani mommy bago kami tuluyang iniwan sa loob ng kwarto ko.
Mabigat ang loob at disappointed na disappointed akong bumagsak paupo sa gilid ng pink kong kama.
“At ikaw pa talaga ang may ganang magalit sa akin ngayon?” biglang banat ni Deon na komportableng nakaupo habang nakasandal sa headboard ng kama ko.
Agad ko siyang pinukol nang masasamang tingin. Ang kapal talaga ng mukha ng h*******k!
“Who in their sane mind would not be mad at someone who cheated on them? Dapat ba ‘yong kabit lang ‘yong laging sinisisi?”
In fact, Richelle already had her fair share of my anger. It's time na kay Deon ko naman iyon ibunton.
Umalis siya sa pagkakasandal sa headboard upang maupo nang maayos at nang may kalapitan sa akin.
“Pinagpustahan mo ako, Angie Lou!”
“Jinowa mo naman ‘yong cheap mong kababata habang tayo pa!” sigaw ko rin pabalik sa kanya.
Natigilan siya at mayamaya pa ay nag-iwas na sa akin ng tingin. “That was just for show. I was so mad when I found about the bet you've made with Ruby. I just wanted to get back at you. I just... wanted to get even.”
Nag-angat ulit siya ng tingin at matapang na may halong galit akong tiningnan.
“Pinaglaruan mo ako, Gelou. Pinaikot mo ako sa mga palad mo. Mi...” He pursed his lips and didn't continue what he wanted to say before looking away from me once again.
I sighed and looked away, too. How did everything turn out this way? Akala ko normal lang ako simula noon pa at ang tanging kakaiba lang sa amin ay ang panay na paglilipat namin ng mga tirahan. When did all of this start happening?
Oh, yes... on that particular day. On the evening of Santacruzan where I first saw him, where I first met Gideon Primo.
MASAMANG-MASAMA ANG LOOB ko habang hinihila ang pink kong maleta papasok ng bago naming bahay.
“Home sweetie home!” mommy happily announced.
I rolled my eyes and just pursed my lips. Ang hirap magsalita at umangal kasi kung titingnan ay ako lang naman ang nagrereklamo sa aming lahat kung bakit palipat-lipat kami ng bahay. Nakakainis na kahit si Kuya Willard na busy sa military ay hindi nagrereklamo sa palagiang pag-aalsabalutan namin. Nakakapagod na nakakapanggigil na! I kept leaving the companies I'm making every single time. Ang hirap-hirap pang makabuo ulit kasi sa susunod na buwan o taon o baka sa makalawa ay lumipat na naman kami.
“Mom, huwag kang magsalita nang tapos. Baka bukas niyan ay lumipat na naman tayo,” pabulong na komento ko.
Mommy just smiled at me apologetically. Ang sabi nila ay dito na raw kasi nadestino si daddy na isa namang engineer. Gano'n ba talaga kapag engineer? Kailangan talaga dalhin ang buong kamag-anakan kung ipapadestino sa ibang lugar?
“May Santacruzan pala mamayang gabi...” hayag naman ng pinsan kong si Chadleen habang may kung anong tinatanaw sa labas ng gate.
I turned my attention to where she was looking. Napansin kong may hanay ng mga karo roon na dinidekorasyunan ng iilang mga lokal na residente ng lugar.
“Gusto niyo bang mamasyal mamaya?” alok ni mommy sa amin.
Chadleen looked at me smilingly. “Couz, punta tayo?”
“Sama po ako! Sama po ako!” ani Mignonette habang tumatalon-talon pa, hindi halatang masyado siyang excited.
Mignonette loved travelling a lot kaya tuwang-tuwa siya sa tuwing lumilipat kami. Paano ba naman kasi ay bata pa siya at hindi pa gaanong naiintindihan ang pagod na dala nito at lungkot sa tuwing kinakailangan ko nang magpaalam sa mga taong naging malapit na sa akin.
In order to ease my subtle heartbreak, I agreed with Chadleen's idea so I can direct my attention to something else. Pupunta kami sa simbahan at manonood ng Santacruzan kasama si Mignonette. Mommy and Lola Panya will be joining us too. Maiiwan naman sa bahay ang mga lalaking miyembro ng pamilya namin — sina daddy at Tito Khalil.
Pagkatapos naming mag-ayos ng mga gamit at pahapyaw na maglinis ng bahay ay nagbihis na rin kami para dumalo at saksihan ang nasabing selebrasyon.
I pucked my lips after putting on my favorite shade of lipstick and smiled at myself in the mirror. Nakangiti ako pero hindi ako masaya. This kept happening every now and then, so how on earth would I be genuinely happy?
Ayaw ni mommy na pinapakialaman namin ang kulay ng mga buhok namin. I dyed my hair brown to rebel, pero w* epek pa rin. Perhaps, it w*sn't enough... and I admit, no one would surely get mad at such lame idea. She w*s disappointed but not legit mad. Minsan ay tinataw*nan na lang ako ni Lola Panya kasi hindi ko naman talaga magaw*ng magrebelde nang tunay sa mga magulang ko kahit anong mangyari. She said that I w*s still too good to rebel.
Napairap na lamang ako sa salamin at tinali na pa-half ponytail ang buhok ko gamit ang isang kulay light blue na silk na laso. I stood up and turned around to check on my outfit. My light blue tweed co-ords composed of a pencil skirt and cropped camisole topped with its blazer with little pearls detailings didn't match the atmosphere of this province. I smirked more. I don't want to match it either.
I have this belief that when you're different, you're not odd, you're unique and cut above the rest.
I slid my feet inside my white stilettos and got out of my bedroom then walked into the living room where they were all waiting for me.
“Let's go, pips!”
Simple lang iyong mga suot nila kaya gulat na gulat sila nang masilayan ang aking angking ganda. The innocent and sweet-looking Chadleen just swore an oversized white sweater over her black collared shirt then jeans.
Napairap ako. Tinuruan at binilhan ko naman siya ng mga magaganda at branded na damit pero iyon at iyon talaga ang pinipili niya.
“Sweetie, can you wear something simpler? Nasa probinsya tayo, and the people here love to keep it humble. Your outfit is just too flashy,” mommy reminded me softly.
I held her hand and smiled at her. My smile was so sweet I know it turned out fake.
“Mom, that's exactly the point why I am wearing this. I don't want their love. They can hate me all they want, but I don't care. Aalis din naman tayo dito any moment by now. Sila dapat ‘yong maging patient sa presence ko, hindi ako.”
Napabuntong-hininga na lamang si mommy sa akin. Yes, I'm really like this because I can protect myself and heart from breaking this way. It doesn't work all the time, but I can say that it's somehow effective.
Halos mabali na ang leeg ng mga taong madadaanan namin katitingin sa amin, lalo na sa akin. Kahit pagdating namin sa simbahan ay sa akin natuon ang atensyon ng karamihan at hindi na sa mga reynang papasok. It was kind of uncomfortable because I felt like I was disrespecting the queens, but I have to stand firm with my decision and act as the least affected by their stares. It's not my fault that I shine better with my choice of outfit.
Ilang beses ko na ring narinig ang pagbuntong-hininga ni mommy sa gilid ko, nangungunsumisyon sa mga tinging ipinupukol sa akin. Nabaling lang sa may entrance ang atensyon nang halos lahat nang sunod at huling pumasok ang Reyna Elena. Nang tumingin din ako roon ay natanto kong hindi iyon dahil sa Reyna Elena, kundi dahil pala sa konsorte niyang agaw-pansin. May iilan pang nagtitilian at natitigilan sa kanya. Kahit iyong Reyna Elena ay halatang pasimpleng kinikilig din. He was handsome, I gave him that, but I don't just fall for the face. Proven and tested ko na ‘yang attitude ko na ‘yan. There should be something more imposing to a man than his pretty face. Ayokong puro mukha, gusto ko nang may substance.
I immediately looked away and directed my eyes in front of the altar where they were heading. Pinagmasdan ko na lang nang maigi ang rebulto ng Panginoon.
Lord, baka naman pwedeng bigyan niyo na Po kami ng permanenteng tahanan... I really want to have a place I can truly call my home.
Inalalayan ng konsorte niya ang Reyna Elena sa pag-upo. Nang siya naman ang maupo ay agad niyang binalingan ang direksyon ko nang may bahagyang kunot sa noo niya. Anong problema nito?
Napatingin tuloy ako sa likuran ko at napansing wala namang ibang tao roon kundi ako. Pagbaling kong muli sa kanya ay ganoon pa rin ang ayos niya, parang tanga. Kinunutan ko rin siya ng noo para quits kaming dalawa. Surprise subtly registered in his features, but he was quick to cover it before looking away.
Pagkatapos ng selebrasyon at sa labas ng simbahan ay may newly-found ka-chismis-an na si mommy. Ang saya-saya niya talaga kapag gano'n... sanaol. Sina Lola Panya at Chadleen naman ay nasa loob pa rin at nagdadasal.
“Ate Gelou, buy po tayong scramble, please...” Mignonette pleaded while looking up at me with her puppy eyes and hands clasped together.
I sighed and nodded. I couldn't resist her when she's this cute. Tuwang-tuwa naman niya akong hinila papunta sa cart nang may nagtitinda no'n.
I never tried ice scramble before. Pihikan ako pagdating sa pagkain pero dahil ang cute ng kapatid ko tonight at ayoko siyang malungkot ay bumili na rin ako.
“Masarap ba?” I asked her.
Humihigop pa siya kaya nakangiting tumango-tango na lamang siya sa akin.
Napatingin kaming pareho ni Mignonette nang marinig namin ang batang magkapatid na nag-aaway sa kabilang cart na may mga cotton candy.
“Ubos na sa ‘yo!” ani no'ng mas matangkad at mas matandang bata roon sa maliit na kasama niya sabay iwas nang dala niyang cotton candy dito.
“Gusto ko pa, kuya. Penge...” Sinubukan ulit noong maliit na abutin iyong cotton candy ng kuya niya para manghingi pero patuloy lang iniwas no'ng isa ang hawak.
“Sige na, kuya. Konti lang...”
“Tapos ka na sabi, e! Ang kulit naman! Akin na nga ‘to!” sigaw no'ng isa at tuluyan nang tinulak ang kapatid niya para magtigil na ito dala na rin siguro ng inis niya rito.
I was about to rush to them to stop them. Papangaralan ko na sanang hindi dapat nag-aaway ang magkapatid kaso ay may dumating na para saluhin iyong maliit na batang muntikan nang matumba. Napakurap ako dala nang pagtataka sa kung papaanong napunta siya roon nang ganoon kabilis gayong nasa labasan lang siya ng simbahan nakatayo kanina pa. I know, because the last time I withdrew my eyes off him, I saw him standing there while talking to the other consort and while watching me.
“Hindi kayo dapat nagkakasakitan. Hindi tama ‘yan. Magkapatid kayo, ‘di ba?” he asked.
This was the first time I heard him speak. Ang rahan niyang magsalita. Siguro ay dahil mga bata ang kausap niya. Tinulungan niyang tumayo nang maayos ang batang maliit na umiiyak na. Umiyak na rin iyong kuya no'ng batang maliit. He squatted in front and in between them. He carried the little one tapos tumayo ulit siya at nilapit sa may gilid niya ang kuya nito saka marahang hinaplos ang ulo nito.
“Sige na, tahan na. Bibilhan ko na lang ulit kayo isa-isa nang bago para hindi na kayo mag-away.”
“T-Talaga po?” tanong no'ng maliit habang sumisinghot-singhot pa.
He smiled softly at him, and I don't know why but something pinched my heart at the scene.
“Oo naman. Kaya huwag na kayong mag-aaway ha.”
Binilhan nga niya nang panibago ang dalawang bata. Pinanood ko sila hanggang sa mapatingin ako kay Mignonette nang hawakan niya ang kamay ko.
“Tapos ka na?”
Tumango naman siya at ngumiti sa akin. “Thank you po, ate. Love you po!”
Napangiti ako at hinalikan sa matambok niyang pisngi ang bunso kong kapatid. Mahal na mahal ko si Mignonette. Isa siya sa mga dahilan kung bakit gusto kong makahanap na kami ng tahanang paglalagian namin panghabambuhay. I want her to live a normal life. Iyon bang hindi na niya kailangan pang malungkot sa tuwing iiwanan niya ang mga kaibigan niya at mahirapan sa paghahanap na naman ng mga panibago.
“Punta na tayo kina mommy?”
Tumango-tango naman siya. Umayos ako nang tayo at tinapunan muli ng tingin ang direksyon no'ng mga bata at gano'n na lamang ang gulat ko nang magpang-abot ang mga mata namin noong konsorte. He was looking at me seriously. Hindi ko mabasa kung anong iniisip niya. Nagagandahan ba siya sa akin o kung ayaw ba niya sa mga katulad ko? Either way, I don't want others to feel like they're more superior than me. Ayokong maramdaman nilang mas mahina ako sa kanila that's why they can easily prey on me.
Tinarayan ko ang aurang ibinibigay ko sa kanya at tinaasan pa siya ng isang kilay. He immediately pursed his lips when I caught a ghost of smile escaped from there for a split second.
Hinawakan ko ang kamay ng bunso kong kapatid at inaya na siyang umalis doon. “Let's go, Non.”
“Gideon Primo,” biglang hayag no'ng konsorte kaya kunot-noo ko siyang nilingon ulit.
“What?”
“I'm Gideon Primo.”
“So?” naguguluhang usal ko naman.
“I gave you my name. You should give me yours as well.”
Napatitig ako sa kanya hanggang mayamaya pa ay hindi ko na talaga napigilan pa ang sariling mapahalakhak. Seriously?
“Inuutusuan mo ba ako?”
Hindi agad siya nakasagot. His expression turned confused and torn. Para bang nagulat siya na ganoon ang isasagot ko sa halip na ang pangalan ko kaya hindi niya na mawari ang sunod niyang sasabihin. Ngayon pa lang ay ayoko na sa kanya.
“Baleleng. My name's Baleleng,” pagsisinungaling ko nang hindi pa rin siya makabawi.
Ramdam kong napaangat ng tingin si Mignonette sa akin kaya pinisil ko ang kamay niya. My sister's smart, so she immediately got what I meant — not to interfere.
Ngumiti naman ang lalaki at tumango. It was the kind of smile that was certainly sly. “Baleleng...”
Naglakad siya palapit sa amin. I really don't know why but I felt like he was trying to intimidate me. Pero sorry na lang siya, I'm not one to easily back down. I smirked and arched my brow again, equalling his domineering presence. I won't give him the satisfaction na mas lamang siya sa akin sa aspetong iyon.
“Yes?”
Why do men always love to ascertain their spot on the top of the food chain? Does preying on others really feel that satisfying for their egos?
“Nice name and nice try,” aniya bago kami nilampasan.
•|• Illinoisdewriter •|•
I AM STILL eighteen years old and currently in my last year in senior high. Well, that simply means I still have to go to school, and I really hate it.Hindi naman ako bulakbol pero wala lang... nakakawalang ganang pumasok lang kasi alam mong lilipat din naman kayo. Nasasayang lang lahat ng memories at efforts ko na mag-excel sa klase. Sa labing-apat na taon ko ba naman kasing pag-aaral ay fourteen times na rin akong lumilipat ng school. Nakakapagod at nakakasawa na talaga!Donning my blue gingham plaid knitted sleeveless vest over my white collared shirt tucked in my high-waist black skater skirt, I graced the hall of that state college which offered senior high school as well. Naka-puting knee socks ako at black sneakers saka nilagyan ko rin ng plain blue headband ang nakalugay kong mahabang buhay. Yakap ko sa isang kamay ang folder ko habang nakasabit din sa balikat ko ro'n ang itim kong YSL sling bag. My outfit of the
I HELPED LOLA Panya sat on her rocking chair that was settled in our patio.“Aray... Aray ko–” ani lola habang iniinda ang sakit ng balakang niya.Pagkaupo ay agad naman siyang ngumiti sa akin dahil nakaramdam ng relief. Kita ko tuloy ang bungi-bungi niyang mga ngipin.“Salamat, apo.”Kagagaling ko lang sa gym room at katatapos ko lang din mag-ehersisyo. Mommy encouraged me to go out with her, Chadleen, and Mignonette for a jog but I refused. Iwas ako sa pakikipagkaibigan o pakikisalamuha man lang sa iba ngayon. Para saan pa kung hindi rin naman kami magtatagal dito, ‘di ba? Nagsasayang lang ako ng energy at efforts.Naupo na rin ako sa katabing upuan ni Lola Panya at inabot ang tinimpla kong orange juice sa ibabaw ng patio table namin saka ininom iyon gamit ang isang bamboo straw. Aside sa ayoko sa mga plastic, I sincerely care for the
ONE OF THE rules that I have learned and strictly follow from the Mean Girls was that, ‘On Wednesdays, we wear pink.’ That's why today I'm sporting a white tube underneath my pink cropped buttoned blazer partnered with its matching pink high-waist midi skirt. High-waist kasi bawal kita ang pusod dito sa state college which honestly surprised me kasi bawal iyon pero hindi bawal ang tadtad sa tattoo. I'm not hating on Deon's best friend, Felix, who was tattooed. I just find it so weird why they're letting him in and loose. Dapat fair! I want to wear crop tops kasi and this rule was preventing me from doing it.Anyway, I had my long straight hair tied in a half-ponytail using a pearl barrette. I also put on some dangling earrings that were composed of connected daisies and a pair of white stiletto from Louboutins.“There!” I happily announced after closing Chadleen's backpack.
NAKAPANGALUMBABA AKO SA armchair ko habang nakatingin sa board sa harap kahit wala naman doon ang isip ko at lumilipad lang. Deon was surprisingly snob and withdrawn today. I don't know what to feel. Magbubunyi ba akong sa wakas ay tumigil na siya o ano. Pero as someone na lagi niyang kinukulot ay legit na nakakapanibago iyong kinikilos niya ngayon. Baka may pinagdadaanan itong isang ito ngayong araw. Sana naman ay hindi maapektuhan nito ang activity namin sa PE today lalo na at partners pa naman kami. Ang hirap kayang paganahin ang teamwork kung mukhang wala sa sarili iyong kaparehas mo. Sana lang talaga ay umayos siya mamaya. Pati ako ay madadamay sa kanya, e. We were told to wear our PE uniforms because we will be having the activity today. Dinala kami ng PE teacher namin sa field kung saan iyon gaganapin. Pagdating namin doon ay naroon din ang ibang sekyon, particularly ang section ng girlfriend ni Deon.
NAKATINGIN LANG AKO kay Deon na hindi naman mabaling-baling ang atensyon sa akin kahit na magkatapat lang kami. We were partners again for an activity. Natiyempuhan ulit na napili kami bilang magkagrupo. Our teacher asked us to go to our pairs respectively.Pinalipat ako ni Felix sa pwesto niya dahil siya na naman daw muna ang tatabi sa pinsan ko. Nanggigigil na tumayo ako sa upuan ko at nagmartsa na palapit sa kay Deon na halatang iwas pa rin sa akin. Ano bang problema ng isang ito ha? Konting-konti na lang talaga at masasapak ko siya, e. Ang arte! Kung may problema siya sa akin ay bakit hindi na lang niya ako prangkahin?Pinagharap namin ang mga upuan namin. When I sat back, I crossed my legs in a sophisticated way. I loved sharing my OOTDs, just so you know, I was sporting a terno yellow and white gingham plaid tweed bishop sleeves jacket and skirt over its matching cropped spaghetti strap top. Naka-knee socks din ako and white Gucci sneakers. I was
GET LOST.Pagkatapos kong sabihin iyon ay napatulala lang sa akin si Deon. However, I noticed how conflicted his eyes were. This was easier for us both. Ayaw niya naman pala sa akin kaya bakit ko pa ipagpipilitan ang sarili ko sa kanya? I don’t like being friends with the likes of him. Iyon bang they cannot be themselves when they were around me simply because they always thought and believed that I was way out of their league.He licked his lips, slightly lowered his head, and frowned. I couldn’t help but frowned as well as I continued watching him. It seemed like it was his way of contemplating about something. Very funny because despite hiding in his strong façade, his soft qualities inside would always surface. Unlike me, he just couldn’t conceal them. He was not good at it no matter how hard he tried. Pretending was simply not built for him. It was not his strongest suit.Hindi nagtagal ay muli siyang nag-angat ng t
BEFORE DEALING WITH Deon, I have to deal with Felix first. Dapat ko munang iganti ang pinsan ko. It was Saturday afternoon and since Chadleen and I had nothing to do, I have asked her to take me to Felix’s place so I could punch him on his goddamn face.Hinatak ko si Chadleen ng umagang iyon papunta sa address nina Felix. They were living on the beachside. Medyo na-distract ako sa ganda ng lugar. I didn’t know that such place actually exists in this province – white sand beach with crystal clear waters plus the cool breeze. Sobrang ganda talaga pero dapat galit ako at hindi namamangha ngayon.“Insan, nakakahiya sa pamilya ni Felix. Huwag na tayong tumuloy…” pigil pa ni Chadleen sa akin kahit na hatak ko na siya.“At dapat din siyang mahiya sa’yo!”“Hindi naman kasi gano’n. Hay… bakit ba ang hirap ipaliwanag ng sitwasyon…”Kagabi pa siya ganito. I
THE GUYS SENT us home. Sumakay kami ni Chadleen sa pickup ng Lolo Riggs ni Felix. Hiniram niya muna kasi bukod sa aming dalawa ng pinsan ko ay ihahatid niya rin si Deon sa kanila. Siyempre ay sa front seat niya pinaupo si Chadleen kaya kaming dalawa naman ni Deon ngayon ang magkatabi sa may back seat. Tahimik kami pero hindi iyong tipong awkward dahil sa totoo lang ay komportable ako ngayon sa tabi niya.Ang tanging maingay lang sa loob ng sasakyan namin ngayon ay si Felix at ang pinapatugtog niyang pamilyar na kanta sa stereo. I gathered my courage to face Deon beside me to tell him, “Thank you.”“Salamat nga pala—”We both stopped because we said those same words in chorus. Sabay din kaming nag-iwas ng tingin at bumaling sa kanya-kanyang mga banda namin hanggang sa hindi nagtagal ay narinig ko siyang marahang napahalakhak sa pwesto niya. Naiiling na napangiti naman ako at muli siyang binalingan. I loved how genuin