Chapter 13Martes na nang magkuwento ako sa mga kaibigan ko. Hindi kasi nila ako tinitigilan hanggat hindi ako nagsasabi. "Maling mindset 'yan, Jen. Pinaghihinalaan mo gayong nagpaalam naman pala sa 'yo," untag ni Vina habang sumisimsim kami ng popsicle sa kalagitnaan ng gabi. Walang client kaya petiks muna kami rito sa locker room."Hindi ko pinaghihinalaan, nagtataka lang ako kung bakit kailangan niyang magsinungaling. Narinig mo naman, 'di ba? Naikuwento ni Madam Ngan na sasamahan niya si Faith sa Brunswick..." Humugot ako ng buntong-hininga. Naiinis din ako sa sarili ko dahil kung anu-ano na ang pumapasok sa utak ko which is hindi dapat. Maling pag-isipan ko siya ng masama dahil pakiramdam ko totoo naman ang intensiyon niya. Totoo lahat ng ipinakita niya sa akin. Kasi, sinong tangang tao ang gigising o magpupuyat para lang masundo ako sa madaling-araw? Sina Leon, Miles at Maximus nga hindi nagawa 'yon noong kami pa, e! Hindi naman required na dapat akong sunduin pero bakit niya
Chapter 14Kumilos ako ng normal pagkabangon ko, ni hindi ko ipinakita sa kapatid ko na masakit ang sikmura ko dahil sa natamo kong malakas na suntok galing sa client ko. "Y-you're also drin-king v-vitamins to stay healthy, Ma-nang?"Muntik ko nang mabitiwan ang hawak kong aluminum na baso dahil sa bigla niyang pagsulpot sa likod ko. Niyakap niya ang braso ko at bahagyang dinampian ng halik gaya ng ginagawa niya tuwing naglalambing sa akin."Oo, para strong si Manang palagi," sagot ko sabay lagay ng capsule sa bibig ko. Gamot iyon upang mabawasan ang pamamaga at pananakit ng tiyan ko. "Kumain ka na ba?" Umupo ako sa harap ng hapag. He nodded quickly and sat in front of me. "Ikaw? Ba-kit hindi ka kakain?" Alala niyang tanong. Ngumiti ako, tumayo at ginulo ang buhok niya. "Diet si Manang ngayon.""Diet? Pa-yat na nga ang Ma-nang ko, ba't diet?" Pangungulit niya habang nakatingin sa akin. Milo jumps up next to his chair and casts a glance my way. Sa araw-araw na nakikita ko siya rito
Chapter 15"Miss Jen, shall we?" The butler extended his right hand and guided us along. We started walking, but I paused to lift my head to check if Jacques was still in watching us from the top-to-ceiling window. When I saw that Miss Faith was already standing by his side, I suddenly felt my heart twitch. Nakahawak pa siya sa balikat ng binata at may sinasabi siya rito. The butler clarified my confusion by saying, "If you're wondering who they're talking to, Miss Faith is asking why are you here.""Why even do you know? You're strange." I continued focusing on those two."I can read lips from a distance."I cast him a sidelong glance because I couldn't believe what he had said, and he responded with a smile that had a hint of arrogance. "That stare has something in it," turo niya sa mukha ko. Nakakunot na kasi ako at hindi maipinta ang mukha ko. Sinimangutan ko siya kaya tumawa siya. "You're jealous..." I frowned while drawing my brows closer together. "I'm not. Why would I be j
Chapter 16I was gradually lowering my guard around him, and I was starting to enjoy it. I feel comfortable with him now. Kapag papasok ako o uuwi galing trabaho, bulto niya agad ang hinahanap ng mga mata ko. His presence can immediately calms my spirit, and I can tell that I'm the only one receiving his undivided love and attention. "Ate Jen, sundo mo...." Inginuso ni Elaine ang lalaking tinutukoy niya na agad ko ring naispatan. Sa halos gabi-gabi at tuwing madaling-araw na paghahatid-sundo niya sa akin ay sanay na ang mga katrabaho kong nakikita siyang naghihintay sa akin. He was dressed comfortably and was leaning against his car with his arms crossed. Naka-white t-shirt lang siya, black sweatpants at black sneakers. Simple lang ang mga iyon ngunit alam kung mamahalin ang bawat suot niya. Nang makita niya ako, naglakad siya palapit sa amin.His admiring gaze at me alone caused my face to flush. I bowed my head and pretended to look inside my bag because I didn't want to show how
Chapter 17"Iniisip mo pa rin iyong kanina?" tanong ni Jacques nang makasakay na kami sa kotse niya. Ako ang nasa tabi niya, si Josue naman ay nasa likuran, naglalaro sa ipad na iniregalo sa kanya ng binatang kasama namin. "Ang alin?" pagpapatay-malisya ko. Ngumiti siya at hinuli ang kamay kong nasa hita ko. He wrapped his fingers around mine while shifting into second gear. "'Yong kalmahan mo lang, baka mahulog ka na sa'kin," pang-aasar niya. Tumawa pa siya ng mahina at pinisil ng marahan ang kamay kong hawak niya. "Pinaalala mo pa talaga. Nakalimutan ko na nga." Sumimangot ako at umirap sa kanya kahit sa daan ang pokus ng tingin niya. "Totoo ang nararamdaman ko sa 'yo, Alyn. My emotions have recently burst in place. Parang gusto na nga kitang iuwi sa bahay at huwag nang pabalikin sa Tita mo."My heart began to pound out of my chest as my eyes widened in shock. Hindi ako nakasagot kaagad. "Nambibigla ka na naman," reklamo ko. He smiled amusingly while sticking his tongue into
Chapter 18"Puwede na siyang maging videographer," puri ni Jacques nang panoorin namin ang video na kinuhanan ni Josue kanina. Kapwa kami napapangiti dahil pati ang paghalik ni Jacques sa akin ay na-videohan din niya pati ang mga maningning na bituin na nakalinya sa kalangitan. "I had a good time with you." I told him. "Me, too," he replied. Magpapaalam na sana siya ngunit pinigilan siya ni Josue dahil pundido raw ang ilaw sa kaniyang kuwarto."Ako na," sabi ko ngunit naunahan na ako ni Jacques. He went into the kitchen to find a chair. Ako naman ay kumuha ng spare bulb sa kabinet na nasa sala. "Kaya ko naman magpalit. Ako nga ang gumagawa ng mga sira dito sa bahay," pakikipagtalo ko pa. He chuckled amusedly. "You really know how to make someone believe that you can do everything on your own, Alyn. Allow me to do this. Maliit lang naman na bagay 'to.""Your mom will probably criticize me on letting you do this."He tsked. "I also do maintenance at our house, so this isn't a big de
Chapter 19Ang mga unang sinag ng bukang-liwayway ay hindi pa tumitingkad sa paligid noong gumising ako kinabukasan. Tinakpan ko ang aking mukha dahil nahuli ko si Jacques na matamang nakatingin sa akin. His left arm is splayed across my stomach, gently caressing it, causing me to shiver. "Good morning," his bedroom voice said, making me close my eyes. "I'd like to watch the sunrise with you, but I know you still want to sleep." Tumango ako dahil totoong inaantok pa talaga ako. "I need to visit my grandma Nangako kasi akong sasamahan ko siya ngayong almusal." Ipinagpatuloy niya ang banayad na paghawak sa tiyan ko dahilan para mas lalo akong panindigan ng balahibo. "Ayos lang. Matutulog din naman ako," kaswal na sabi ko pero deep inside, parang kinikiliti ang tiyan ko. Pinatakan niya ako ng halik sa sentido pagkatapos ay bumangon na. "Imbitado ako sa Christmas party ng Serene & Loud. Uuwi ka pa ba mamaya o doon ka na magbibihis?" Dumilat ako at tumingin sa kanya. "Uuwi pa ako.
Chapter 20Nanatili kami roon habang nakatingala sa ganda ng bilog na buwan. It was shining so exquisitely that it appeared as though the Heavens were cheering us on from above.When I'm with him, I enjoy doing this. Every time he is by my side, I feel at peace. Pakiramdam ko panatag ako kapag nariyan siya. "Sayang walang mga bituin," bulong niya sa akin. "Bakit? Maganda rin naman ang buwan, a!" He rubbed his brow. "May sasabihin sana ako sa 'yo kaya kita dinala rito.""So? Anong kinalaman ng bituin sa sasabihin mo?" I make fun of him. "Stand up," he ordered. He appeared to be very serious kaya sinunod ko naman. Baka uuwi na kami at ihahatid na niya ako. Sayang. Wala nang sexy time? 'Yon na 'yon? Nabitin ako, sa totoo lang. Nang kapwa na kami nakatayo ay may dinukot siyang maliit na kahon sa bulsa niya. Bigla siyang lumuhod sa harap ko, his left knee is resting on the sand. I helped him stand up as my eyes slightly widened. Umiling siya at serysong tumingin sa akin. "Even if