“Doctor Guillermo kamusta po ang kapatid ko?” Matinding pag-aalalang tanong ni Liana sa doctor ng kapatid ng lumabas ito sa ICU.Umiling ang doktor pagkatapos ay inalis nito ang suot na mask. “I already told you Liana… only operation can saved your brother.” Deretsong sagot nito.“Pero, Doc, hindi pa naman ganoon kalala ang tumor niya ‘di ba?” takot na takot ng tanong niya dito.Malaking pera ang kakailanganin sa operasyon ng kapatid at wala pa siyang ganoong kalaking halaga. Idagdag pang nawalan siya ngayon ng trabaho.“Yes… But it was pressing on his optic nerve. At hindi maglalaon baka mawalan ng paningin ang kapatid mo. And there will be a lot of severe headaches from time to time na baka hindi kayanin ni Lester ‘pag nagkataon.”Nakagat ni Liana ang kanyang labi sabay haplos sa kanyang noo. Ano bang gagawin niya?“I’m sorry, Liana. Wala tayong ibang option kundi ang operasyon. Sabihan mo na lang ako kapag ready ka na,” anang doctor sa kanya sabay tapik sa balikat niya at nagpaalam
“Mabuti naman at hindi na ngayon nagsusungit sa ‘yo si Sir Henry. Noon, parang makita ka lang niya, kumukulo na agad ang dugo niya sa ‘yo,” komento ni Anji ng kumakain sila ng almusal.“Oo nga Liana…” sang-ayon naman ni Jam. “Pansin ko rin ‘yan kay Sir. Wala ka namang ginagawang masama sa kanya o kaya sa trabaho, pero nuknukan sa pagkasungit at laging nakakunot ang noo. Parang sinasadya niya na rin minsan at parang may pinag-uugatan. Pero ‘di ba dito mo lang naman siya nakilala? Eh… ang bait-bait mo kaya. Napakamapagmahal mo pang kapatid at anak.”Kiming ngumiti siya sa mga ito. Pahapyaw niyang naikwento sa dalawa ang buhay niya pero hindi niya nababangggit sa mga ito ang tungkol sa unang pagtatagpo nila ni Henry. Ayaw niyang mahaluan ng malisya ang pagtatrabaho niya doon.“Kung ‘di ko lang talaga nakilala noon si Sir, iisipin ko na lang na may gusto siya sa ‘yo,” sabi pa ni Jam na ikinaubo niya. Agad naman siyang inabutan ng tubig ni Anji.“Ano ka ba naman Jam? Paano mo naman nasabin
“How are you, Pare?” tanong ng kaibigan niyang si Fred ng puntahan siya nito sa hotel nang araw na iyon. May event itong dinaluhan na sa hotel niya mismo ginanap kaya dumaan ito sa opisina niya.Nangunot ang noo ni Henry. “What kind of question is that? Of course, I’m fine.” Tugon niya at muling binalingan ang mga papeles sa ibabaw ng kanyang lamesa.Napailing naman si Fred. “These past few days lagi ka na lang nagte-take pass sa mga lakad natin. Baka naman lumalamig na ang s*x life mo... Hindi kaya?” nagbibirong tanong nito.Lalong nagusot ang mukha niya sa sinabing iyon ni Fred. “Of course not!” mariing tanggi niya.Malakas na tumawa ang kanyang kaibigan. “But kidding aside, Pare… let’s hangout tonight. My treat. How about that?”“Nah… Count me out,” tinatamad na wika niya sabay sandal sa kanyang swivel chair.Tumayo si Fred at sa pagtataka niya ay nilapitan siya nito at pakunwang idinantay ang palad sa kanyang noo.“You’re not sick para tumanggi,” anito at naupong muli. “You alread
“Ano? Tama ba ako? You have the same feelings as mine. Bakit ba nagpapakipot ka pa?” pukaw ni Henry sa kanyang pag-iisip.Natauhan naman si Liana. Pumiksi siya upang makawala sa pagkakahawak nito. Bahagya siyang umatras at naniningkit ang mga matang tinitigan niya ito.“Kung kayo lang din,” aniya at hinagod ito ng tingin. Kung insultuhan lang din ang gusto nito, ibibigay niya.Nag-isang linya naman ang mga kilay ni Henry. “Why don’t you continue what you were saying?” anito. Naglagutukan pa ang mga bagang nito sa igting ng pagkakasabi niyon.Umismid si Liana. “Kung kayo lang din… huwag na lang. Kahit kayo pa ang kahuli-hulihang lalaki sa mundo.” Tugon niya at muli itong hinagod ng tingin. Nagtagal ang mga mata niya sa may pagitan ng hita nito na hindi niya alam kung bakit ng mga oras na iyon ay tila unti-unting nagkakaroon ng buhay.Mabilis niyang iniiwas doon ang tingin and looked Henry in the eyes. Namumula naman ang mukha nitong tinitigan siya. Kulang na lang ay saktan siya nito sa
Parang ipinako sa kanyang kinatatayuan si Liana at hindi makagalaw. She’s panicking inside.Nang makita niyang tumayo si Henry, akala niya ay pupuntahan siya nito. Pero nagkakamali siya.Henry just stood up to lay the woman on the cold floor. And before Henry entered on the woman’s body, nilingon muna siya nito at isang pilyong ngiti ang pinakawalan.The woman moans so loud when Henry started to move on top of her.Pinanginigan naman ng laman si Liana. Pakiramdam niya pawis na pawis siya ng mga sandaling iyon. At nahinuha niyang wala sa bokabularyo ni Henry ang tumigil sa ginagawa nito. And he’s doing it to tease her!Nanginginig ang mga kamay na muli niyang pinindot ang close button ng elevator. And before it closes, nakita pa niya ang nag-aapoy na tingin ni Henry habang titig na titig sa kanya while making up on that woman.Sunod-sunod siyang lumunok ng sumara ang elevator. Para siyang pangangapusan ng hininga at tila uhaw na uhaw.May pakiramdam siyang may kakaibang damdaming pinuk
Marami pang natuklasan si Liana tungkol sa totoong pagkatao ni Henry, because Mrs. Enriquez never stops talking about her son.Kung hindi nga lang siguro sila nagkakilala sa ganoong sitwasyon noon ni Henry, may palagay siyang magiging iba ang pakikitungo nito sa kanya. However, she cannot turned back the clock. Nangyari na iyon at hindi na magbabago pa ang uri ng pagtingin nito sa kanya.She will always be a wh*re on his eyes.Paglabas nila sa supermarket ay kaagad silang tinulungan ni Henry sa kanilang mga pinamili. He put everything at the back of his car. Manaka-naka’y sinusulyapan ito ni Liana.She really can’t believe na may iba pang katauhan si Henry bukod sa ipinapakita nito sa kanya. And somehow, nahiling niya na lang na sana ibalik na lang nito iyon.Hindi naman kasi bagay dito ang magsungit. Pero kahit na masungit ito at laging magkasalubong ang mga kilay, gwapo pa rin naman ito.Nangiti si Liana sa sarili.“Why are you smiling?” kunot-noong tanong ni Henry sa kanya na hindi
Walang panahon para mag-panic si Liana sa pananalakay na iyon ni Henry. Alam niya kung ano ang tingin nito sa kanya at hindi na niya iyon mababago pa.Nasasamyo na niya ang pinaghalong alak at mabangong hininga nito na tumatama sa kanyang may pisngi. And the sensation it was giving to her was knee-melting. Gusto ng pumikit ng mga mata niya. But she needs to fight it... She have to… Otherwise, she will just gave Henry the most satisfying moment of his life. Na tama ito ng iniisip at pagkakakilala sa kanya.Ga-hibla na lang ang layo ng mga labi nila ng mag-iwas siya ng mukha at tumama sa may gilid ng labi niya ang mga labi nito.Isang marahas na paghinga ang pinakawalan ni Henry and grabbed her arm.“Why acting such an innocent woman, ha, Liana?” nang-uuyam na tanong nito sa kanya.Liana swallowed and looked at him. “Nakainom kayo Sir Henry… hindi ninyo alam ang ginagawa ninyo. At isa pa, mataas ang respeto ko sa mama ninyo. Ayokong masira ang tiwala niya sa akin,” tugon niya in a firm
“Talaga po, Mrs. Enriquez?” tuwang-tuwang tanong ni Liana sa may-edad na babae ng payagan siya nitong dalawin si Lester.Apat na araw na rin ang nakalipas mula ng dalhin ito sa ospital at maiuwi sa mansyon. Maayos na ang pakiramdam nito at bumalik ng muli ang dati nitong sigla, kaya sinubukan niyang magpaalam dito.“That’s given, Liana. You need to visit your brother. Alam kong nami-miss mo na siya.” Nakangiting wika nito sa kanya.“Maraming salamat po talaga... Hindi ko na po alam kung paano pa kayo pasasalamatan sa mga ginagawa ninyong ito sa akin,” aniya kasabay ng isang buntong-hininga.Kapag nalaman na naman ito ni Henry, sigurado siyang magagalit iyon at aayaw niyang pagmulan pa ito ng away ng mag-ina.Marahang tinapik ni Mrs. Enriquez ang kamay niya. “Huwag mong isipin si Henry. Ako na ang bahalang magpaliwanag sa kanya kapag nagkataon,” anito ng mabasa ang nilalaman ng isip niya.Isang nag-aalangang ngiti ang iginanti niya dito. “Huwag din po kayong mag-alala… hindi naman po a