Pinigil ko ang sariling excitement na sabihin kay Liam ang tungkol sa naging success ng p********k namin no'ng nakaraan. Gusto ko sanang humanap ng magandang tyempo para sorpresahin siya with this great news.
Tiyaka isa pa, sobrang busy niya these past few days kaya ayoko munang i-focus niya ang full attention niya with this blessing the Lord gave to us.
One of these days, magagawa ko na rin sabihin sa kanya ang tungkol sa pagbubuntis ko… but I think this time is not so good and so perfect to speak.
"Most of the time, you drink coffee in the morning partnered with ham and sausage," pagpuna ni Liam, pointing his finger to my plate currently having plain rice with veggies, and to my drink, I have hot milk.
"You're not into healthy foods. Anong mayroon?"
"Do you have to always question all the changes you'll notice every time with me?"
"You're acting strange, Kris. That's why." Hindi magawang matinag ng mapangtusok kong tingin ang kaabalahan niya sa pagkain.
"And some changes in your body and routines only result in only two things…" Ngayon ay nagawa na akong pasadahan ng tingin ni Liam. "You've prepared a bigger surprise… alin sa dalawa… kung good news or bad news."
He finally gets up from his chair after chewing the last spoon of rice on his plate, and quickly commands Sarah to follow him. Ni hindi niya man lang pinatapos sa pagkain ang anak kong obvious na obvious sa kanyang mukha na antok na antok pa.
"No, baby. Ubusin mo muna 'yang kinakain mo. I will tell your dad to wait for you, okay?" I attempt to convince her.
"I'm fine, mommy. Ma-le-late na rin po kasi ako sa school. Bye!" At mabilis siyang humalik sa pisngi ko bago siya nagmadaling lumabas na ng bahay.
Sarah just made me heave a long sigh for always being like that. She's always favoring her father to obey, tapos ako ay binabalewala niya lang.
Although she's not my daughter in blood, my love for her is pure. Kaya lang hindi ko naman hawak 'yong desisyon no'ng bata kung bakit ang laki ng takot niya sa adoptive father niya kaysa sa akin.
Well, I was too kind for her to be scared of.
*****
"Oh, Lucile? Kaaalis lang nina Liam nang dumating ka. Sayang, hindi mo pa sila naabutan ni Sarah."
Abala akong nagliligpit ng pinagkainan namin dahil na rin nawalan kami ng kasambahay rito sa pag-alis ni Nay Minda nang dumating si Lucile; she's Liam's younger sister.
Sa mga relatives at parte ng family tree nina Liam, si Lucile ang isa sa maituturing ko na nakasundo ko sa pamilya nila.
Halos mga matapobre kasi sila, anti social at mga masusungit, but Lucile's personality a bit different from them. Tuwing dumadalaw siya rito or nakakasama ko siya sa mga family gatherings nila, hindi ko nararamdamang out of place ako.
"Hindi naman siya ang ipinunta ko rito, girl," aniya at walang ano-ano'y kinuha niya sa kamay ko ang kahuhugas ko lang na kutsara para gamitin 'yon sa pamamapak niya ng isa sa ulam naming kaldereta.
"May kutob kasi ako sa gm mo kagabi… na for sure sa akin mo lang naman sinend kasi ako lang naman laman ng phonebook mo dahil sa kapatid kong seloso." Humalakhak pa siya matapos sabihin 'yon… which is… totoo naman.
"Care to explain the content of this?" Nakataas ang kilay niyang inabot sa akin ang phone niya na laman no'n 'yong gm ko sa kanya kagabi.
The content?
From: Kris
Stop na sa crop top… may sumisipa na, e. #gm #groupmessage #fblessed
"Maliban sa baby, may alam ka pa bang sumisipa sa loob ng tiyan?"
Dahil siguro sa laman ng dialogue ko, agad na namilog ang mga mata ni Lucile… kasinglaki ng pamimilog ng kanyang bibig.
"Buntis ka? Hoy, Kris! Buntis ka ba talaga?!"
Natatawa kong inikot ang mga mata ko sa kanya. "Depende na lang siguro sa pagkakaintindi mo o paniniwala."
"Pero… sa atin lang muna itong dalawa," pakiusap ko matapos patuyuin ang kamay ko sa malinis na basahan.
And by this time, I can now pay my full attention to Lucile.
"Hanggang ngayon kasi hindi ko pa sinasabi kay Liam ang tungkol dito. I want to surprise him and am currently finding the right time to tell this matter."
"Kaya please… 'wag kang bida-bida para unahan ako na sabihin sa kanya ang tungkol dito, hmm?" pahabol ko pang sabi.
"Masyado ka namang obvious na may trust issue ka sa akin, mare!" Paitsa niyang inilagay ang kutsarang ginamit sa lababo para mag-cause ito ng masakit sa tenga na ingay.
"Well, congrats. Sana sa pagkakataon na 'to, magkaroon na tayong lahat ng chance na marinig ang iyak n'yang baby mo at mapisil ko ang siguradong mataba niyang cheeks."
And while she's fantasizing that moment Liam and I always been dreaming of, gusto kong sumabog na sa saya. Siyam na buwan pa ang kailangan kong hintayin para mangyari 'yon… at sana sa pagkakataon na 'to, wala nang problema ang mangyari.
Matagal man hintayin ang siyam na buwan, but I'm always willing to wait as if the time I would have to waste waiting will result in a good thing to happen.
"And by the way…" Mayroon siyang ilang mga papel na kinuha sa dala niyang bag at ito'y iniabot niya sa akin. "Mga papers ng mga mamamasukan na kasambahay rito."
Isa-isa kong binuklat ang mga 'yon na nakalagay sa magkakahiwalay na folder together with their biodata and some important papers.
Ngunit ang ikinakunot ng noo ko ay nang sa bandang dulo, may mga xerox ng college diploma pa akong nakita.
"Para saan ito?" Sabay pakita sa photocopy ng tatlong kasambahay na mamamasukan sa amin. "As far as I can remember, we are not requiring them to finished a college degree para lang mamasukan bilang kasambahay."
"But Liam required it." Rumolyo ang mga mata niya na parang isang malaking tape.
"Gusto niyang college graduate ang mamamasukan sa inyong kasambahay para sure siya na hindi raw mangmang ang ma-ha-hire. Nadala na rin siguro dahil sa experience n'yo with that witch, Manang Minda. Masisisi mo ba naman ang asawa mo kung naghigpit siya?"
"Tiyaka hindi na sila talo, 'no? 30k a month as the salary of a maid? Pang-professional na nga 'yon, Kris!"
I wiggled beyond my belief. Nakakaloka na maka-encounter ako ng gan'to, but… yeah, gets kong gusto mag-ingat ni Liam from now on.
But requiring our future employee to provide diplomas just to make my husband feel complacent that there would be no harm and violence will happen to us still not making me feel safe… actually.
"Anyway, when do you plan to leave?""Bakit ba atat na atat kang paalisin ako? Hindi mo ba ako na-miss?""Insane. Kung pwede ka nga lang dito na tumira kasama namin ni Liam…" I smirked as I started to see shining diamonds in her eyes. "Syempre hindi ako papayag. Doon ka na sa bahay n'yo, 'wag ka na manggulo rito, 'no!""Aba!" I literally made her jaw drop. "Baka gusto mong sabihin ko--""Halika na. Ihahatid na kita."Niyakag ko na siya palabas ng bahay namin dahil alam kong naibalita naman na niya sa akin ang ipinunta niya."As much as I want you to stay here, alam kong hindi pwede. Sana sa susunod na dumalaw ka rito, payagan ka na ng mama na mag-overnight kahit na isang gabi lang dito."Because the bitter truth is that… Liam's mother doesn't permit Lucile to stay at our house longer than an hour. Maybe sometimes… pero 'pag may special occasions lang. 'Pag mga ganyang dalaw lang at may mahalagang sasabihin, she must not exceed staying at our house to an hour."Maybe in our next life."
“Ano? Nakapili ka na?”“Binili ko na kasi ang mga ‘to lahat kasi mukhang bagay na naman sa iyo lahat. Hirap mamili, e.”“Kahit… ano na lang, Liam.”Kabaliktaran ng taas ng energy ni Liam ang akin. Wala akong kagana-gana na tumayo para magsukat kahit na ilang beses niya na akong pinipilit na sukatin ‘yong mga damit.I could sense his patience starting to be shorter again, but because of the happenings earlier, mukhang ayaw niya nang r-um-ound two sa pananakit sa akin.“Ano ba, Kris? Pakitaan mo naman ako na excited ka para sa wedding anniversary natin bukas, oh?”“Alam mo lagi ka na lang ganyan. Lagi mo na lang ipinararamdam sa akin na wala lang para sa iyo ang i-celebrate ang isa sa mahahalagang okasyon ng pagsasama natin.” Muli na naman nagbago ang mood niya, and now he’s turning to a monster again.Naisip ko nga na baka ako talaga ‘yong dahilan kung bakit… kung bakit nagpapalit siya bigla ng katauhan. Baka ako talaga ‘yong may mali.“I’m sorry-”“Gano’n na lang ba palagi?!” ‘Yong mg
“What? Do you know that guy, Kris?”Tinanguan ko ang mama. “He’s my sister’s husband.” Yumukod ako sa mama tanda ng paggalang. “Excuse us.”Ang kapal ng mukha kong magpakita pa ng politeness sa kanya, e parang kanina nga lang ay malapit ko nang masagad ang pasensya niya sa ginawa kong pananalita.Tsk.“What are you doing here?” Nang medyo makalayo kami sa garden area and as I make sure Liam wouldn’t catch us here, far away from that area, I confront Henrix. “How’d you get invited?”“Ayaw mo pa yatang nandito ako, e.” Tinawanan niya pa ako para lang asarin. “I’m close with Liam. I’m one of his colleagues way back 2016-18, pero nagkahiwalay lang kami ng landas no’ng lumipad akong Italy kasama si Gwen.”“Woah. I have no idea about that.” And literally I got surprised upon knowing my brother-in-law has connections with my husband.“Anyway, kumusta ka naman? Kumusta naman kayo ni Gwen? Alam na ba nina Mama na nakauwi na kayo rito sa Pinas?”“Noong nakaraang linggo pa kami nakauwi ni Gwen d
Nawala ang angas ko sa ginawang paghawak ni Liam sa kamay ko. Sobrang higpit nito na tila ayaw niya akong pakawalan habang ang mga mata niya’y kasingbagsik ng apoy kung makatingin.And I know this kind of scene. Napanood ko na ‘to at ilang beses na rin nangyari.“Excuse us,” malamig na sambit ni Liam at walang ano-ano’y hinila niya ako paalis sa venue kung saan tadtad ng mga bisita ‘yon na nakikiusyoso sa ginawa kong eskandalo kanina.And my body settled down from crying. Ngayon ay napalitan ng takot ang pag-aalala at paghihinagpis ko sa nanay kong nag-aagaw-buhay na. Itinulak niya ako papasok ng kwarto namin. Kumalabog nang sobrang lakas ang pintuan nang isarado niya ‘yon, habang ako ay walang nagawa kung hindi ang protektahan ang baby ko gamit ang sumasakit kong braso.At this time, kaya ko namang tiisin na saktan na naman ako ng asawa ko, ‘wag lang ‘yong baby ko.“Hindi ka ba nag-iisip? Ang daming tao sa baba, doon mo pa talaga naisipan na magkalat? Punyetang buhay ‘to! Sa harap pa
Tumayo si Liam at lumayo sa akin, at muling hinarap. “You know how much I wanted to have a child with you. Nasaktan ako no’ng unang beses tayong nawalan ng anak, and without letting you know, gabi-gabi akong stress at ginugulo ng kung ano-anong boses sa utak ko because of our loss. Tama ka, e. Tama kayo. I’m slowly losing my identity and… my control is getting out of my hand.”“But for the sake of our baby, sige. I’m going to consider your request. Hindi ko na rin kasi kayang makita ka, na pagkatapos i-overtake ng kung sino ang katawan ko, mamumulat na lang ako sa sarili kong mga mata na umiiyak ka sa harapan ko habang ako ay hindi makapaniwalang tinitingnan ang mga kamay kong humampas at sinugatan ang katawan mo… and after causing you violence, wala akong maalala sa mga nangyari na kahit ano.”Kitang-kita ko ang ginawang pagkuyom niya sa mga kamao bago ako tinalikuran at lumabas ng kwarto. Ngunit hindi pa man siya tuluyang nakalalabas ay bigla siyang pumasok ulit at hinarap ang mukha
“He’s trying to fight his inner self, Kris. Kanina no’ng nasa loob ako kasama siya, he’s trying everything he could para lang hindi ako ‘yong masaktan niya…”“Instead he scratched his own wrist.”Mangiyak-ngiyak na bumagsak ang tingin ko sa asawa kong payapang nakahiga sa couch. “What can we do, Logan? Mayroon ba akong magagawa para maging maayos na ang kondisyon ng asawa ko?”“As I say, sarili niya lang ang makatutulong sa kanya, Kris.” Mula sa kanyang table ay nakatanaw siya sa nakahigang si Liam. “DID can be controlled, but it cannot be cured. There are some medications and treatments that help patients with DID manage themselves for the rest of their lives.”“Liam could undergo psychotherapy and he really needs this right now. As I mentioned, makakatulong kay Liam kung matuto siyang maging open sa sarili niya at sa kondisyon niya kausap ang isang mental health professional na willing siyang pagkatiwalaan about his life. And his trusted mental health professional could also help hi
“Ngayon mo sabihing hindi ang asawa mo ang nasa likod ng maruming plano na pasabugin ang bahay n’yo? May sakit man o wala ‘yang asawa mo… hindi mababago ang katotohanang demonyo siya, Kris.”Marahas kong iwinilig ang ulo ko. Hindi ko kayang tanggapin na katotohanan ang sinasabi ng bibig ni Hen. Kasi… si Liam… hindi niya alam ang ginagawa niya. Dahil sa kondisyon niya ngayon, malamang hindi niya alam ang sinasabi at ginagawa niya. And I should understand why he does that-“Kris!” Napapitlag ako sa gulat nang yugyugin ni Hen ang katawan ko. “Utang na loob, ‘wag mo nang subukan na ipagtanggol ang asawa mo, okay? Tigilan mo na ‘yang pantasya mo na anghel ang asawa mo, dahil sa katunayan, he’s not! Kung mabuti siyang asawa sa iyo, hinding-hindi ka niya pagbubuhatan ng kamay-”“Hindi niya sinasadya na saktan ako, Hen! May problema sa pag-iisip ang asawa ko-”“Enough with your alibis, Kris!” singhal nito sa akin. “Huwag ka nang magpaka-martyr para lang diyan sa asawa mong matagal nang ibinen
Puting ceiling, puting mga dingding at ang nakasisilaw na ilaw ang bumungad sa akin the moment I opened my eyes.Ang natatandaan ko ay sa ilog ako bumagsak pero bakit ako nakahiga ngayon sa isang malambot na kama—at, paano rin ako nakarating dito?“Huwag ka na munang mag-isip ng kung ano-ano, Kris. Hindi ‘yan makabubuti sa lagay mo, hmm?” At ang nakadagdag sorpresa sa akin ay nang marinig ko ang tinig ni Henrix sa aking tabi, and he’s smiling as angel while glancing at me.“Hinanap kita noong gabing ‘yon. Hindi ako tumigil hangga’t hindi kita nahahanap… and glad I found your car floating at the river. Nagpatulong ako sa mga pulis na i-rescue ka.”“But rest assured your husband didn’t know you’re still alive.”“Does that mean ang alam ni Liam ay patay na ako?” gulat kong tanong.That night, wala na kasi ako masyadong maalala sa mga pangyayari. Basta ang malinaw sa memorya ko ay hinahabol ako ng sasakyan ni Liam bago mangyari ang insidente.“Kasi kung hindi mali ang pagkakaalala ko, pwe