Share
Chapter 15
"Dalhin mo nga rin kasi ako doon, Zhia!" She's pouting like a kid kaya pinitik ni Ysa ang kaniyang mga labi.
"Ysa!"
"Dalawa."
"Not funny, Savillan."
"Ang kj mo, Ysa." She glared at me, pabalang na umupo sa tabi ni Jean, na masama rin ang tingin sa akin.
Grabe naman itong mga 'to, kung makatingin...
Ngumuso na lang ako at pinagpatuloy ang pagkain. Nasa canteen kami ngayon, kaming tatlo lang wala yung iba. Ewan, bigla na lang kasi kaming hinila ni Jean dito.
"Asan na pala iyong hinihingi ko, Zhia?" Masungit na sabi ni Ysa habang nakalahad pa ang mga kamay sa harap ko, nakataas ang kilay, masungit paring tumingin.
"Nasa bag ko, chat mo nga si Hustzy, sabihin mo dalhin niya dito." Kunot noo niya ang liningon at pabalang na kinuha ang cellphone ko.
Aba, attitude! Diko ibigay hinihingi mo eh...
Nagtitipa tipa siya doon habang kumakain kami ni Jean. Hindi niya parin ako pinapansin. Sun
Bab terkait
Unwanted Existence Chapter 16
"Zhia, totoo ba yung bali balita?" One of my classmate asked. Napapalibutan kaming tatlo nina, Hustzy at Rielle ng mga chismosa naming kaklase. Kita mo nga naman...ang bilis talaga ng balita! May pakpak! "Grabe... ikaw pala yung umahas!" "Tignan niyo mga kaibigan niyo, lalo na yung mga may jowa dyan! Baka ahasin din!" Mapanuyang sabi ni Princess, ang dakilang haters ng grupo namin. Palibsaha hindi makasali sali. "Kung bahay niyo kaya ahasin? Sa tingin mo?" I smirk and laugh at her reaction. Nalukot ang mala unggoy niyang mukha at padabog na umupo. Ahas ahas kapa diyan, eh mas ahas naman mukha niya. "Fyi mga hakdog. Me and Lleidzy is impossible. Kung gusto niyo yung tao, habulin niyo. Hindi yung sa akin niyo binubunton kaengotan niyo, mga chismosang unggoy!" Their eyes has glint of anger and hatred but they didn't dare to talk back. Lakas loob nilang magsalita kanina huh? Asan na ang mapangutya niyong tingin mga hayup kayo?! Mabilis kumalat ang
Unwanted Existence Chapter 17
Manila is really a noisy city. Is it always likes this? I believe not. Life used to be simple, how did it turned this way? Humans. Masyadong matatalino ang mga tao. Technologies. Kung ano ano na ang mga nagagawa ng mga tao.Nakakatakot lang isipin na baka pagdating ng araw, baka yung nakakasalamuha natin ay hindi na tao."Buti pumayag ka, Zhi?" Tanong ni Kuya F. Nakatingala siya ngayon at tinitignan ang langit."Ahm.""You know, I wish my sister is one of the stars now." Malungkot siyang nakangiti, ang magaganda niyang mga mata ay nababahiran ng kalungkutan."Bakit? Don't you wish for her to be alive and live well?" Because wishing someone to be a star is like wishing that they are dead. Children belief, pero pinananiwalaan parin ng mga tao. We always think that our love ones that passed away, always looking at us, in the sky."I do. Pero sigurado akong nagdurusa siya ngayon. If only I can do something before...
Unwanted Existence Chapter 18
umayag din ako sa huli, they gave me everything I want. Luxurious dresses, a buffet foods, na maids ang kasama kung kumain. A proper learning, they made me learn how to be classy and elegant.Pinilit pa akong magpiano, pero nung sinubukan ko may alam na kaagad akong tugtugin. Which made them to make me learn other instruments! Violins, guitar, ukelele and more!They even want me to learn how to paint. They entered me in a ballet lessons. They made me learn different kinds of languages.It was a torture.How can a five years old handle that?But there is one thing that I don't hate...Entering S.V. kindergarten.It was my sweetest escape from that devilish house."Si Ate Zheyn!""Ate! Namiss ka po namin!""Ang pretty Ate Zheyn, namin!""Ang tagal mo pong bumalik."Sunod sunod na sabi ng mga bata kaya natawa ako."Namiss ko rin ka
Unwanted Existence Chapter 19
"Oo na, Kuya. Uuwi na." Nakabusangot kung sabi at pinatay ang tawag."Ate, uuwi na ako. Baka matagal bago ako bumalik." Tumango naman ito at ngumiti. Her smile is very similar to Ate Sole, it's sweet and innocent. Pag titignan ang mga ngiti nila hindi mo maiwasang gumaya sakanila."Sige. Take care, ok?" I nodded.Nagpaalam narin ako sa mga bata, ilan sa mga staff na andito at kay Sister.Nasa labas narin ang sasakyan ni kuya. Pero hindi lumabas ang driver... I was about to step out, when my phone vibrates.Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ko. There's a text from my brother."Don't forget the picture."I totally forgot about it!"Ate Blue!" Sigaw ko at patakbong lumapit sakaniya. Natawa naman ito at hinaplos haplos pa ang buhok ko."Picture po tayo!" I said and smiled sweetly .Dahil parang ang weird naman kung siya lang ka picture ko sinabi kung
Unwanted Existence Chapter 20
Hindi ko magawang lumingon sa katabi niya, ang bilis ang tibok ng puso ko. Wala pa naman siyang ginagawa pero kinakabahan na ako."Zhia, may bento sa locker mo. Hindi yata alam ng stalker mo na wala ka sa school ngayon."My stalker...It feels like he is everywhere. Pag nagu-usap kaming magbabarkada at may masabi akong gusto ko, it's either nakalagay na ito sa locker ko mamaya or bukas.He knows how I'm addicted to anime, at gustong gusto kung may magbigay rin sa akin ng bento.And guess what? Since nasabi ko iyon araw araw ng may naglalagay ng bento sa locker ko or sa mismong upuan ko sa classroom."You have an stalker, iha?" Kunot noong tanong ni Lolo. Napairap na lang tuloy ako, sinadya ni Jean!"Yes. But he is safe, don't worry." He's still looking at me suspiciously but he still believe me in the end.I'm sure he is safe. Only my friends knows my wants. So, naisip kuna it's either
Unwanted Existence Chapter 21
Gustong gusto ko ang story na iyon. Ilang beses ko ng nabasa pero hindi ko parin magawang bitawan.The story tells about a child, na simula pa lang noong pinanganak inayawan na ng mga tao. Kung saan saan napapadpad pero isang araw, may tumulong sakanya.It was the best day of her life.Iyong tumulong sakanya ay may anak na isang lalaki, kung gaano naman kabait ang kaniyang ina siya namang kina pangit ng ugali nung lalaki.But for her, Joy, she find him lonely.She thought, maybe they are the same...Linapitan niya ito at kinulit kulit habang tudo taboy naman ang lalaki.Then isang araw, biglang naging mabait ito sakaniya.She's so happy."What are you staring at? Wag mong sabihing gusto mong paliguhan kita?" His brows furrowed while looking at me playfully.Ang bastos talaga mag isip.Inirapan ko ito.He just smirk and continue r
Unwanted Existence Chapter 22
Nama mangha ko itong hinawakan pero tinapik niya lang kamay ko. Ang bastos talaga!"Madumihan."Aba...parang di ako sasakay dyan hu?!"Uupuan ko rin naman eh..." bulong ko."Sinong nag sabi?" Aba't narinig niya yon?!"Anong sinong nag sabi? Wag mong sabihing palalakarin mo ako?" Nanglalaki ang mga mata kong sabi sakaniya, halos pasigaw kuna rin siyang tinanong.Ngumisi ito. "Good idea! I was planning to make you ride a taxi...""But I prefer your suggestion!" My lips parted as he start to operate his car and left in an instant.He left so fast that I wasn't able to react!T*ngina sinuotan pa ako ng helmet hindi naman pala ako pasasakayin.Sa sobrang inis ko sinipa sipa ko ang gulong ng kotseng nasa tabi ko.Ok lang naman, kotse naman yata to ni Kuya Lythe."Damn you, Seiya!"Sinipa ko ng sobrang lakas ang gulong ng kotse na ikina inga
Unwanted Existence Chapter 23
Pag gising ko ay nakita ko si Lleidzy na natutulog sa sofa, at naka kumot pa.Ke aga-aga nakakasira ng mata agad ang bumungad sa akin.Hindi kuna lang ito pinansin pa at naisipang mag breakfast na. Pero pag tayo ko ay agad akong bumagsak sa sakit ng paa ko.Buti na lang ay napigilan kung sumigaw, pero hindi parin sapat iyon para hindi magising si Lleidzy.Maingay ang pag bagsak ko. Pag tingin ko sa paa ko ay mas lalong namaga ito at nag karoon pa ako ng pasa sa braso at mga binti ko.Hindi ko alam kung maiinis ba ako kasi napaka sensitive ng kutis ko o matutuwa kasi magkakaroon ako ng rason para mas alagaan ang kutis ko."Zhia? What the heck happened?" Galit niyang sabi at akmang tutulongan pa akong tumayo.He stretch his hand to reach me but I ignored his hands. I stood up by myself by taking a support from the table besides my bed.Kunot nuo niya akong tinitignan pero hindi ko pinansi
Bab terbaru
