KimKinabukasan maaga akong gumising at nag ayos. I am planning to surprise my friends today. Balak ko silang bisitahin sa main branch ng coffee shop namin sa makati.I tried to withdraw my shares noong nasa France na ako but they declined it. Ayaw nila. They even told me that it was fine with them kahit wala ako rito sa pilipinas.Kaya naman ngayon gusto ko sa pangalawang araw ko sa aking pagbabalik ay sila ang makasama ko. Gusto kong bumawi sa mahabang panahong iniwan ko sila ng walang maayos na paalam.Ayaw sumama ni Keisha kaya naman ako lamang mag isa ang lumabas ng bahay. Simpleng ayos lang naman ang ginawa ko sa sarili ko. Black skinny jeans na pinaresan ko ng crop top na plain peach ang kulay at gray na rubber shoes. I didn’t put any makeup too. Sapat na ang face powder at lip balm. Itinali ko rin ang buhok ko sapat lamang upang maging kumportable sa hitsura ko. Paglabas ko ay natanaw ko ang kotse kong nakagarahe sa kung saan ko siya iniwan noon. Malinis at halatang naalagaan
KIM2 months have passed so quickly. At sa loob ng dalawang buwan na iyon ay ang daming nangyari. Nagsimula narin ang taping ng ginagawa naming teleserye na ipapalabas ng Red Star Entertainment kung saan ako ang bida kasama ang isang sikat na aktor ngayon sa bansa.Si Calvin Diaz. Matipuno, matangkad at isa sa binansagang isa sa pinakagwapong artista sa kanyang henerasyon. Bukod pa doon ay napakaprofessional din niyang katrabaho dahilan upang mabilis ko siyang nakagaanan ng loob.Kumportable ako kay Calvin sa totoo lang. Kung dati naiilang ako sa tuwing may humahawak sa aking lalaki, kay Calvin ay panatag ako. Siguro dahil alam kong mabait siya at unti unti ko na siyang nakikilala."okey guys pack up na tayo." ani ni direk sa mga staff na sinabayan pa nito ng palakpak na animoy nagmamadali. Katatapos lang ng taping na ginanap namin rito sa Binondo.Halos araw araw dito sa binondo ang location ng taping kaya naman sa loob ng dalawang buwan ay hindi ko na muli nabisita ang mga kaibigan
KIMSa mga nakalipas na taong malayo ako kay Freianne ay naging maayos ang lahat sa akin. Yes i must admit natagalan bago ako naging maayos. Noong kadarating ko palang sa france ay wala atang araw at gabi na hindi umaagos ang luha sa mga mata ko.Walang araw na hindi ko ramdam ang labis na sakit dito sa puso ko. Naaalala ko pa noong unang beses kaming magkita. Napakagaan ng loob ko sa kanya. Iyong mga ngiti niya na nakakahatak ng good vibes.Ang cute cute niya noon. If i am not mistaken we were just 10 that time. Nagkabanggaan kami sa mall. She was wearing short shorts and knitted long sleaves. She was too pretty to stare at.And since that day the foreign feelings deep within me started to bloom. Para pa nga akong tanga noon kasi kinuhanan ko siya ng picture without her consent. Ang ganda niya kasi. I just can't help it.Hindi ko nakuha ang pangalan niya noon kasi when i was about to approached her that was the time mom called me to leave. Labis labis ang panghihinayang ko noon. Halo
KIMThe past 4 years i have been away from her i could tell my broken heart gets back to its shape and that's the reason why i thought it would be fine for me now to come back and face her but i seem wrong.Kasi sa unang araw palang na nagtagpo muli ang mga mata namin ay parang bumabalik muli ang sakit dito sa puso ko. Iyong sakit na akala ko ay nabura na sa nakalipas na mga taon.Iyong sakit na tanging siya lang ang may gawa. But i must admit, the first time i have seen her again at the airport, ang tibok ng puso kong ilang taong nanahimik sa mga nakalipas na taon ay parang muling nagising at nagkaroon ng buhay. Can you imagine that. Only her can make my heart go crazy in an instance. Ibang klase parin ang epekto niya sa akin.I want to disregard the fact that she still has these effects on me but how? Paano ko gagawin iyon gayung sa tuwing inaabala ko ang sarili ko sa ibang bagay ay tila lalo naman siyang nagsusumiksik sa sistema ko at kahit anong gawin ko ay patuloy parin niyang gi
KIM Hindi ko alam kung ano na ba ang dapat kong maramdaman. Napakagat labi na lamang ako sa nakikita kong reaksyon ng aking mga kaibigan. They looked disappointed and i must admit even i felt disappointed with myself too. Kung bakit ba naman kasi pumasok sa isip ko ang ideyang ito.Tuloy pakiramdam ko ang laki laki ng pagkakamaling nagawa ko. If i am not mistaken ito ang unang beses kong na-disappoint ang mga kaibigan ko.Matapos ang tagpong iyon ay naging tahimik na ang hapag. No one dared to break the silence i created. Lahat tahimik at tila tinitimbang ang sitwasyon.Kaya naman nawalan ako ng gana. The foods they prepared were damn tasty and mouth watering but my appetite literally vanished. Matapos kong maubos ang pagkain sa plato ko ay tumayo na ako at tinungo ang likod ng coffee shop.Sa likod kasi nito ay may mini garden na ginawang pasadya para sa mga customers na mahilig sa cactus na naggagandahan sa makukulay nitong mga bulaklak.Dala dala ang kopita ay lumabas ako. Pagbuka
KimPagkarating namin sa bahay ay nadatnan ko si kuya sa sala. Good thing paglabas ko ng coffee shop ay naroon na si kuya Melvin sa sasakyan at naghihintay.Keisha has no idea what had happened at the coffee shop. Tulog mantika ang bruha kaya naman walang kamalay malay sa nangyari.Sa loob ng sasakyan ay walang tigil sa pagbuhos ang luha ko. I am hurting. I just don't know why but i am hurting so fucking much. Naabutan kong nakatayo si kuya sa bungad ng pintuan. Nakapameywang ang kaliwang kamay habang may hawak na glass of whiskey sa kabilang kamay.He's obviously waiting for us. Kaya naman pagbaba ko ng sasakyan ay natanaw ko siya agad. And just like the old days i ran into him. Lagi naman ganito ang gawain ko na sa tuwing nasasaktan ako ni Freianne ng hindi niya alam ay si kuya ang takbuhan ko.Yumakap ako kay kuya at sa balikat niya ay doon ko naibuhos ang lahat ng emosyong pilit kong nilabanan sa mga nakalipas na araw. He led me to his room and there i cried my heart out until i f
KIMNapalunok ako at hindi mapigilang mapaiwas ng tingin sa tuwing nahuhuli ko siyang nakatitig sa akin.What is she really up to? Why is she doing this out of a sudden? Kung sana noon niya ako binigyan ng ganitong atensyon siguro ako na ang pinakamasayang tao sa mundo.At itong taksil kong puso naman ay hindi na naman magkamayaw sa lakas at rahas ng tibok. Kahit anong iwas ko ng mga mata ko sa kanya ay tila bang may kung anong humahatak pabalik sa pwesto niya.We are here now at her studio. Dinala niya ako rito matapos palayasin si Calvin na dapat ay kasama kong kakain at mag-aunwind sa labas. But i must admit i missed hanging out with her.Iyong parang dati lang na sinasama niya ako sa kung saan at ako namang supportive bestfriend niya ay sumasama naman kahit gaano pa ito kalayo.Naalala ko minsan dinala niya ako sa isang borol. Inabot kami ng dapit hapon. Siya masaya habang nagpipinta habang ako naman ay parang tangang ngumingiti sa harapan niya even though deep inside me was damn
KIMMinsan talaga hindi natin maintindihan ang laro ng tadhana. Siguro kong noon niya ako sinabihan ng magic words na iyon na kaytagal kong pinangarap marinig siguro sa unang beses niyang bigkas palang ay buong puso ko siyang yayakapin at tatanggapin muli sa buhay ko.Sa dami na ng nangyari at pinagdaanan ko when she rejected me i don't think i could bring back my feelings for her again. Though i am still in love with her, My heart now is coated with doubts and fears and so I am not even sure anymore if i could love her the way i used to.Mahigit kinse minutos ang lumipas nang dumating nga si Calvin sakay ng kanyang big bike. Nagulat pa ako nang pumarada sa harapan ko ang motorsiklo niya. His wearing a ripped jeans and a black leather jacket. Itim rin ang suot niyang helmet.Kung hindi niya pa tinanggal ang mask na suot ay hindi ko pa siya mamumukhaan.His face darkened the moment he saw my swollen eyes. Nag igting ang panga niya at puno ng pag aalala niya akong nilapitan. He stood up