"Mahal na Prinsipe." Saka ito tumungo na parang nagbibigay galang.
"Bakit ang tagal mo? Halos abutin ka na ng tanghali!"
Sa halip na pakinggan ang sinabi ni Monica ay napatingin ito sa akin. Mabilis naman akong napatayo sa aking pagkakaupo sa sahig.
"Siya ba ang tinutukoy n'yo mahal na prinsipe?" tanong nito sa mababang boses habang ang kanyang mga tingin ay hindi maalis sa akin.
"Siya nga." Imbes na ang prinsipe ang sumagot ay si Leonardo ang nagsalita na ngayon ay nakatingin na rin sa akin.
"Nahanap mo ba ang pinapahanap ko sa'yo?" tanong ni Prinsipe Lucas. Mabilis na tumango ang kausap ng prinsipe.
"Pau
Halos maputol ang hininga ko sa aking narinig mula kay Mathias, hindi maaari!"Ngunit hindi ko kayo kauri at hindi ako pwedeng mamuhay kung segu-segundo ay nasa kapahamakan ang buhay ko!" Hindi ko mapigilan ang pagtaas ng boses ko. Hindi ko kaya na napapaligiran ako ng mga bampirang ito."Huminahon ka, Cenn." Hindi ko pinansin ang sinabi ni Prinsipe Lucas."Gumawa kayo ng paraan! Hindi ako nabibilang dito at hindi ko kayang isipin na pwedeng ni isa sa inyo ay pwedeng pumaslang sa akin!" Gusto kong umiyak sa pag-aalala, hindi ito pwede!"Naiintindihan ka namin ngunit ito ang sinisigurado ko, hindi ka nila sasaktan. Mga kaibigan ko sila at mabubuti silang bampira."Mabubuti? Walang mabuti kapag natukso kana!"Kaya may Rainepha ka, 'yan ang magiging proteksyon mo laban sa mga bampira. Hindi nila maaamoy ang dugo mo hanggat suot mo 'yan." Turo ni Monica sa singsi
Tumatama ang preskong hangin sa aking balat na nagmumula sa buong kagubatan. Tinatahak namin ang labasan nitong gubat habang nakasakay sa karwahe ng sa gano'n ay makapunta kami sa pamilihang sinasabi ni Prinsipe Lucas. Suot ko ang isang makapal na balabal na pagmamay-ari ni Monica. Dapat ko raw isuot iyon para matakpan ang suot ko, para hindi magtaka ang ibang bampira, baka raw isipin nila na isa ako sa maharlika. Kahit na hindi ko maintindihan ang sinasabi niya na maharlika ay sinunod ko na lang dahil alam ko namang ito ang mas makakabuti sa akin. Habang naririnig ko ang mga tadyak ng kabayo ay napahawak naman ako sa bulsa ng panjama ko. Nakapa ko ro'n ang wallet ko, nakita ko 'yon kanina habang isinusuot ko ang balabal ni Monica. Napangiti ako dahil hindi nila nakita 'yun. Kun'di ay paghahatian pa nila ang pera ko. Akala ko ay wala ng natira sa akin ngunit hindi pala. Itatago ko na lang iyon baka kase magamit ko pa. Mula sa bulsa ay napadako ang aking kamay
Bakit may uod? Napatingin ako sa lamesa at nagulat ako sa nakita. Isang mangkok ng uod, piniritong langgam? Yuck! Salagubang ba ang isang 'yun? Hito na parang inesteam? At palaka? Jusmeyo!Napatingin na lang ako sa itaas, ano ba 'yun? Parang umurong ata ang aking gutom dahil sa nakita. Ang gaganda at kaguguwapo nila pero ito pala ang kinakain nila. Anong bituka ang meron sila?Napatingin naman ako sa katabi ko ng biglang may narinig akong malutong na pagnguya. Tangay-tangay n'ya ang isang ipis. Sunod-sunod s'yang kumuha sa mangkok at mabilis na sinubo iyon, sarap na sarap si Monica. Napahawak ako sa aking sintido dahil pakiramdam ko ay naliliyo ako sa aking nakikita. Napatingin naman ako kay Leonardo habang hinihimay yung hito. Seryoso ba s'ya d'yan? Luto na ba 'yun?Napalunok na lamang ako. Ang buong akala ko naman ay makakakain na ako ng ayos ngunit hindi pala. Alam kong sa mundo ng tao ay meron ding nakain ng mga 'yun
"Hindi, sa katunayan ay maaari nila tayong marinig mula rito ngunit sa salamangkang ginawa ni Monica ay hindi nila tayo maririnig." Napatango naman ako, napatingin naman ako sa paligid ko. Nasaan naman kaya 'yung salamangkang sinasabi ni Leonardo?"Wala ka talagang makikita dahil parang isang hangin ang ginawa kong salamangka." Napayuko ako sa sinabi ni Monica. Kailan kaya s'ya magiging malumanay?Tumayo si Prinsipe Lucas. "Sa daan natin itutuloy ang pag-uusap. Mon, panatiliin mo ang ginawa mong salamangka habang tayo ay namimili.""Masusunod, Mahal na Prinsipe."Tumayo na si Leonardo at Monica kaya naman tumayo na rin ako. Nakita ko naman si Mathias na masaganang nakain ng tira namin. Napasapo ako sa aking noo, jusko.Maalikabok ang paligid at puno ng mga tindahan ang kanan at kaliwang parte ng daan. Madungis ang mga batang nagtatakbuhan na titigil at yuyuko kapag nakikita kaming parating na. Nakakahiya ang bawat tingin na ipinupukol nila sa amin lalo na sa akin. Alam kong bago laman
Naramdaman ko ang maliliit na yabag na papalapit sa amin. "Heto na ang mga kasuotan." Napalingon ako kay Livia na daladala ang isang katutak na damit na nakalagay sa isang basket.Pansin ko na kakaiba 'yon sa mga naka-display dito sa labas. "Iyan na ba lahat?" tanong ng prinsipe."Oo mahal na Prinsipe," sagot ni Livia at ibinaba ng walang kahirap-hirap ang dalang basket sa sahig.May dinukot na kung ano si Leonardo sa kanyang bulsa, ginto?"Ito ang aming bayad," wika ni Leonardo sabay abot ng mga ginto sa maruming kamay ni Livia.Nanlaki ang mata ni Livia sa inabot ni Leonardo. "Sobra sobra ito Leonardo," hindi makapaniwalang saad ni Livia."Oo at 'yong sobra ay kabayaran para kalimutan mong nangyari ito sa buhay mo."Nagulat ako sa biglang pag-iba ng tono ng boses ni Leonardo."Wala kang pagsasabihan na nakita mo ang binibining kasama namin ngayon o kahit pumunta kami dito. Ibabaon mo sa hukay ang pangyayaring ito, tandaan mo. Buhay ng iyong ina ang nakasalalay dito." Nanigas ako sa
"Hiling ko na sana ay mahuli na ang may sala sa pagnakaw ng portal. Hayaan n'yong samahan at alalayan kayo ng ilang Guerrero para marating n'yo ang inyong patutunguhan." Lihim akong napasipol dahil hindi ko kinakaya ang lalim ng boses no'ng malaking bampirang kaharap ng prinsipe.Boses n'ya palang ay nakakatakot na, ano pa kaya kung umbagan ako nito, talagang hihimatayin ako."Salamat pinuno ng mga Guerrero ng Rialacande, ang iyong hukbo ay kakailanganin ko para sa pagtugis sa magnanakaw. Pag-usapan natin ang bagay na ito pagkatapos ng kasiyahan sa loob ng Regno," wika ni Prinsipe Lucas."Walang pag-aalinlangang ibibigay namin ang serbisyo sa 'yo mahal na Prinsipe," sagot nito. "Sino ba kami para tanggihan ang pinaka-sikat at nangungunang bampira sa kahiraan ng Faber.""Nagagalak ako na marinig 'yan, Oswald." Tumungo ang bampirang tinawag ng Prinsipe na Oswald."Kailangan na naming umalis, magkita na lamang tayo sa kasiyahan.""Nauunawaan ko, salamat Mahal na Prinsipe." Walang ano-ano
Napaunat ako at napahikab, grabe na ang nararamdaman kong antok. Hindi rin biro ang nilakbay namin ngayong mga nagdaang oras."Ingat kayo sa inyong pagbabalik sa Regno." Napalingon ako kay Cadfael no'ng ito'y magsalita habang kami ay nasa labas ng kanyang tindahan.Hindi tumugon ang dalawang kong kasama kaya ako na lamang ang ngumiti upang tugunan ang kanyang pag-aalala, tumungo ito. "Masaya ako na nabisita n'yo ang aking munting tindahan." Napangiti naman ako, mabuti s'ya na halata naman sa kanyang mukha."Halika na binibini," saad ni Leonardo sa aking tabi habang bitbit ang mga naglalakihang bag na hindi ko na mawari kung anong laman. Gano'n din ang dalawang Guerrero, may bitbit rin sila. Masyadong marami ang gamit na pinamili namin sa tindahan ni Cadfael na hindi ko alam kung magagamit ko ba sa rami.Nagpatuloy kami sa paglalakad, gano'n pa rin ang tagpo sa loob ng Rialacande. Tahimik at walang paki ang mga bampira sa paligid pwera na lang sa t'wing dadaan kami. Iniikot ko ang leeg
"So, isa kang bampirang may dugong bughaw since mommy at daddy mo ang Rex at Regina?" Mabilis na kumunot ang noo n'ya sa narinig mula sa akin, napatawa naman ako ng bahagya."Ah, ibig kong sabihin ay isang kang bampirang may dugong bughaw kasi ang iyong ina at ama ay ang Rex at Regina?" Napaiwas ito ng tingin, tiningnan ko naman si Leonardo sa aming likod dahil katabi ko na ngayon ang Prinsipe. Umiwas lamang ito ng tingin, ha?"Ang iba pang lahi ay may kakayahan ding mabuhay na matagal katulad ng may mga dugong bughaw kung may sumusuportang banal na dugo na galing sa mga tao. Ngunit imposible na 'yon mangyari. Hindi tulad ng mga may dugong bughaw na kaya nilang mabuhay ng ilang siglo na wala no'n." Napatango na lang ako habang nagdududa ako sa mga ikinilos nila."Ito ay ang mga Rialacande at Ssillacc." Inilagay ko ang kamay ko sa aking likod na parang katulad ng sa Prinsipe at itinuwid ang aking likod at seryosong tumingin sa aking unahan.Argh, ang hirap naman. Ang sakit sa likod."P