Kylie's POVNaalimpungatan ako sa pagkakatulog. I felt like there's something bright flashed before my eyes. Kunot ang noo na pinilit kong imulat ang mata. Namamanhid ang puwet ko dahil sa sobrang tagal na pag kaka upo. my god!"Thurstin... yung ilaw. Did you turn it on?" tanong ko.Inaninag ko ang lalaki sa kabila ng nakakasilaw na liwanag. Nang maka-adjust ang paningin ko ay nakita ko ang lalaki na nakatayo na tila may hinahalungkat sa bag niya."Did I wake you up?" tanong nang lalaking hindi lumilingon."Ah no. I'm still sleeping, you see. I'm just sleep-talking!" angil ko.Itinuwid ko ang likod ko. Parang may mainit na baga sa may balakang ko. This is why I hated travelling in long hours. Nakakangalay na, nakakainip pa. Not to mention, nakaka-pikon pa yung katabi mo."Sorry. Matulog ka na lang ulit. May hinanap lang ako sa bag ko," narinig kong sagot ni Thurstin."Anong oras na?" tanong ko."I'm not sure. Gabi na tayo darating sa Madrid. In three or four hours siguro."Layo pa. Hu
Kylie's POV"Thurstin Laurence!" Ani ko sa sobrang takot.Naramdaman kong humigpit ang hawak ni Thurstin sa kamay ko. Huminga din siya nang malalim."The pilot seems skilled, alam niya naman siguro ang ginagawa niya. We're flying at a low altitude now," sabi niya."You don't have to worry. Hindi ka mamamatay."Hindi nakatulong ang sinabi ni Thurstin. Takot pa rin ako. Nanatili akong nakasubsob sa balikat niya.Mukhang may katotohanan naman ang sinabi ni Thurstin dahil makalipas lang ang ilang minuto ay naging payapa ang lipad ng eroplano. Nawala ang turbulence na naranasan.Did we passed it already? Tapos na ba?Umangat ako ng tingin at minasdan ang paligid. Everything seems normal. May mga pasahero pa rin na parang di mapakali pero may iba na kampante na."Is it done?" lumingon ako kay Thurstin. He was still frowning deeply.Somehow parang hindi pa siya panatag although siya ang nagsabi sa kin na magiging okay lang ang lahat."Thurstin..." tawag ko sa lalaki."Sssshhh..." sabi lang n
Kylie's PoVMy heart is still pounding as we run through the hallway passing the emergency exit row."Nasaan ang mga crew, Thurstin?" tanong ko dahil pansin kong wala ni isa sa kanila ang naga-assist sa mga pasahero. Yung flight attendant na sumigaw kanina ay wala na rin."I don't know. Nauna na siguro sila," sagot ng lalaki."But that's not how they should respond to emergency situation like this!" piksi ko. Nag-uumpisa na akong mainis dahil sa incompetency ng mga crew ng eroplano."Huwag mo na silang intindihin. Off you go!"Tinuro ni Thurstin ang emergency exit. Pansin ko na karamihan sa mga pasahero ay nakalabas na ng eroplano, mangilan ngilan na lang siguro ang natitira, Tumingin ako sa labas ng exit May parang something na slide doon na automatic na lumalatag once na mabuksan ang emergency exit."I just have to slide on it?" baling ko kay Thurstin.But the guy wasn't listening, he was looking at something inside the smoking plane."Thurstin?"Lumingon ang lalaki sa 'kin. "Yes. Y
Kylie's POV'Bakit ba kita pinoproblema eh hindi naman kita kaano-ano?'Yeah. Why though?'You're not even my friend!'I know. I know.'Ginagawa ko lang naman to, para kay Bennet. Dahil pinsan ka niya. At asawa niya si Cole! I don't want my bestfriend to hear i'd let you die knowing you're her husband's cousin.'Those words. Those He said, they punched me back into reality. Where its clear that Thurstin and I... are still stranger to each other.Nakatingin lang ako kay Thurstin habang naglalakad siya papalayo. Unti-unti siyang nilamon ng dilim. Nagalit na nga talaga siya nang tuluyan. At hindi ko alam kung susunod ako sa kanya o ano. Malaking bahagi ng utak ko ang nasabing sundan ko siya, dahil siya lang ang pwedeng makatulong sa 'kin. Pero parang may mga kamay na pumigil sa'kin na gawin yun.Hindi ko siya kaibigan, siya na rin ang nagsabi. Kaya para saan pa at susundan ko siya?Was it my fault? Wanting to know what's happening? For godsake, gusto ko lang malaman ang nangyayari. Natat
Kylie's POVIt was dark, very dark indeed. Hindi ko na alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Dere-deretso lang ako sa pagtakbo. I was out of breath, but I didn't stop.Naririnig ko ang pagsisigawan ng mga tao, ang mga iyakan. Pero unti-unti iyong tinatangay ng hangin palayo.Ilang beses akong muntik nang madapa. Halos mabitiwan ko na rin ang bag na dala ko. And yet, deretso pa rin ako.Nang sumabit ang paa ko sa isang sanga ng halaman ay tuluyan akong gumulong sa lupa. May sampung segundo akong hinabol ang hinga ko bago muling bumagon.Nang maka-adjust ang mata ko sa dilim ay napansin kong maliit na halaman ang dahilan para madapa ako. It was a bush-like plant. Nag-desisyon akong magtago doon para saglit na makapag-pahinga. Hindi biro ang hangin na kailangan kong habulin. Alam kong kung hindi man ako mamatay sa kamay ng mukhang mga bandidong grupo na yun, ay mamamatay naman ako sa pagod.Nanginginig ang mga binti ko. Pati ang mga braso ko, maging ang kamay ay nanlalamig.Hindi bi
Thurstin's POV"Where are we going really? Do you even know what place is this? What time is it? Probably close to morning, isn't it? I'm really tired! Can we just, you know, stop for a moment? These desert is fvcking wide and long! And who knows, it might be endless?! There's probably a warp around here! And we just kept on walking in circles! I swear, i've seen this plant before! Are you really sure--""Can you please shut your mouth for a moment!?" sigaw ko. At agad na napapreno si Kylie sa kakangawa.Diyos ko! Natutuliro na yung tenga ko sa boses niya. Akala ko si Cole lang ang madaldal na kakilala ko. Hindi ko akalaing may bertud din pala sa bunganga 'tong pinsan na 'to ni Bennet.Kylie stared at me. No. She's glaring at me. I therefore conclude na pagod na siya at puyat kaya iba na siya kung makatingin. Kanina ang tahi-tahimik niya. Sunod-sunod lang siya nang sunod sa akin kung saan ako pumunta. Ngayon panay na ang tanong at reklamo niya.Tumigil ako sa paglalakad. Tumigil din s
Kylie's POVNagising ako sa kaluskos ng kung ano sa may gilid ko. Hindi ko agad naimulat ang mata ko dahil naramdaman kong sumakit ang tagiliran ko."Ouucch!"Naninigas ang mga muscles ko. Why? Is it because of the cold bedrock? Well, I'm in a desert. Wala naman akong choice.Iminulat ko ang isang mata ko. At sumalubong sa'kin ang bughaw na langit. Uwaa! Umaga na pala! Inumaga na kami sa desyerto.Nakangiwi akong lumingon sa gilid ko habang pilit iginagalaw ang namimitig na binti at likod ko. Bumungad sa akin ang mahimbing na natutulog na si Thurstin.Natigilan ako sa tangkang pag-inat. Whoa! He's sleeping. He's really sleeping. Akala ko hindi siya matutulog kasi wala sa mukha niyang pagod siya at antok. Akala ko uupo lang siya at mag-iisip ng survival plan.Well i guessed, he's a human being like me. Napapagod at inaantok.Thurstin was sleeping peacefully. Sa klase nang pagkakatulog niya, iisipin mong natutulog siya sa malambot na kama imbes na sa ibabaw ng bato.Dahan-dahan akong bu
Kylie's POVI'm feeling pissed off because of him with no reason, you know. That guy earlier, the nerve of him!"I told you I have not seen anything!" Pilit pa din nitong tanggi na wala daw siyang nakita."Siguraduhin mo lang talaga! Siguraduhin mo!" nanlalaki ang matang sabi ko kay Thurstin.He put his two hands in the air, I can see that he's trying to supressed his laughter. Jerk."I swear to God and in heaven i really didn't see anything, Balin. I just looked at your face, and not in your private part lol.! Dapat nga ako ang magalit sa'yo eh." Ani pa nito.He pointed out his reddening face. Yung part na nasampal ko sa pagka-shock. Hindi ako nagsisisi na ginawa ko yun kasi pinagtatawanan niya pa rin ako hanggang ngayon. At ang nakakaloka, hindi ko alam kung talagang may nakita siya o wala. He kept on denying it."You deserved it!" sabi ko na lang sabay una sa paglalakad.The sun is blastering in every corner of the desert it was blinding. Pero hindi naman mainit. Dahil din yun sa h