KASALUKUYANG NASA LOOB na ng kanyang sasakyan si Gavin at nabuhay na rin niya ang makina noon na akmang magmamaneho na paalis ng parking area nang bulabugin siya ng isang tawag. Ang buong akala niya ay si Bethany iyon dahil hindi na ito makapaghintay na makita siya, ngunit nang sipatin niya ay ang kanyang kliyente pala iyon. Pinindot niya ang answer button matapos na bitawan muna ang manibela. Kailangan niyang unahin muna iyon at baka importante ang sasabihin nito sa kanya. “A-Attorney Dankworth, anong g-gagawin ko? Biglang may bagong ebidensya ang kabilang partido na sobrang unfavorable sa akin at magdidiin sa akin...tulungan mo ako, Attorney…” nanginginig na sa takot ang boses ng kliyente niya sa kabilang linya.Marahang hinawakan ni Gavin ang manibela ng kanyang sasakyan. Nahuhulaan na niya kung ano ang maaaring mangyari oras na tama ang sinasabi nito ngayon. Napakunot na ang noo niya sa narinig. Biglang naging seryoso ang kanyang mga mata na nagbabago lang oras na mas na-cha-chal
NATULALA PA SIYA ng ilang minuto hanggang sa hindi niya namalayang nakatulog na lang pala siyang bigla. Walang kumot at nakabalagbag pa ang higa sa kama. Nang tumawag si Rina kinabukasan ay natatarantang napabalikwas ng bangon ang dalaga upang hanapin at sagutin ang naghuhuramentado niyang cellphone gamit ang medyo paos na boses. Natawa na doon si Rina na kung ano na namang kamunduhan ang naiisip bigla ng utak nito nang dahil sa paraan ng pagsagot ng kaibigan niya sa tawag.“Hoy babae, alas-diyes na ng umaga tulog ka pa rin? Aba, buhay prinsesa ka talaga diyan ha? Huhulaan ko, mukhang pinagod ka na naman ni Attorney kagabi kung kaya tinanghali ka ng gising ‘no?” pambungad nitong dinugtungan ng mahina niyang mga hagikhik ng pang-aasar, “Hoy, hinay-hinay lang naman at baka biglang makabuo. Sige ka, mahirap ang hindi planado ha? I mean iyong hindi pa kayo kinakasal muna.” Namula na ang mukha ni Bethany na biglang natauhan na lang doon bigla. Alam niya kung ano ang ipinapahiwatig ng kany
KULANG NA LANG ay umabot ang malapad na ngiti ni Gavin sa kanyang tainga nang bumaling na ito at humarap sa dalaga na parang nabato-balani pa rin sa angking kapogian niya. Hindi pa rin niya inalis ang pagkakasandal ng katawan sa kanyang dalang kotse. Feel na feel pa rin ng binata ang kakaibang kinang sa mga mata ni Bethany ngayon.“Nagulat ba kita, Thanie?” maligaya ang tinig na tanong niya sa dalaga na kumibot-kibot pa ang bibig.Hindi pa rin magawa ng dalagang tanggalin ang mga mata sa abugado. He was so dazzling and handsome. Iyong tipong kahit na nakatayo lang at walang ginagawa ay ang gwapo pa rin nitong tingnan na parang isang modelo. Tumayo si Gavin nang ayos at ilang sandali pa ay naglakad na siya palapit sa dalaga na bigla na lang nahigit ang hinga. Nang makadalawang hakbang na ang binata ay saka pa lang tumingin si Bethany nang mataman sa kanyang mukha.“Pasensya kung nabigo kita kagabi. Urgent lang talaga kasi kaya hindi ako nakauwi. Babawi ako. Hinintay mo ba akong umuwi?
BINUKSAN NA NI Bethany ang pintuan sa gilid niya at walang imik na lumabas na siya doon. Hindi niya nilingon si Gavin na nakahabol ang tingin sa kanyang bawat galaw. Ngumiti na siya nang harapin niyang muli ang mga ito. “Mauuna na rin ako sa loob, dumiretso ka na lang sa banquet hall para hanapin ako mamaya. Mabilis mo naman siguro akong mahahanap.” dagdag ng dalaga upang may patunayan dito na balewala ang kanyang nararamdamang kaba.Ngumiti lang si Gavin, hindi sumagot kung payag ba sa nais na mangyari ng kasama niya. Sumara ang pintuan ng sasakyan. Pinanood ni Bethany na umalis iyon patungo ng parking. Habang nakatingin dito ay bahagya siyang nagsisi, sana pala ay hindi na lang niya iyon sinabi at pumayag na hintayin na lang ang binata sa entrance. Paano kung biglang magbago ang isip nito at takasan siya? Eh ‘di naiwan siya doong mag-isa at buong party na naghihintay, nakanganga.“Hindi naman niya siguro gagawin sa akin ‘yun. Kumalma ka nga Bethany, dami mong worries. Ayan ang naku
MULI PANG IGINALA ng magkaibigan ang kanilang mga mata. Naghahanap ng tamang tyempo upang kunin ang atensyon at makausap nila si Audrey nang hindi nagiging involved doon si Albert. Isa pa may mga grupo pang ini-istema ang babae kung kaya naman hindi silang dalawa biglang makasingit. Nanatili lang silang dalawa na nakatayo sa may bulwagan ng hall. Ang ibang mga naroroon ay nakita na sila ngunit hindi naman sila pinag-ukulan ng pansin. Saglit lang silang tiningnan pagkatapos noon ay wala na agad.“Tama ang mindset na ganyan, Girl. Huwag na huwag ka ng manghinayang kay Albert. Isipin mo na lang ang naging kapalit noon. Isa pa, malaya ka na. Saka, di hamak naman na okay ang pumalit sa kanya ah?”Tinaasan lang ni Bethany ng kilay si Rina sabay kibot-kibot ng kanyang labi. Sign iyon na sinasabi niyang tumahimik na ito at ayaw na rin niyang pag-usapan pa ang nakaraan na dapat na nilang kinakalimutan. Baka kapag narinig pa 'yun ni Albert ay isipin nitong hindi pa siya nakaka-move on sa relasy
NAGKAROON NG KATAHIMIKAN sa kabuohan ng hall na parang may anghel na dumaan. Ang mga dating kaklase nila ay may kanya-kanyang ekspresyon na sa mukha. Bethany used to be the campus sweetheart. Sikat siya at gusto ng lahat. Her family was middle-class. Kaya marahil hindi rin inaasahan ng karamihan sa kanila na pagdadaanan niya ang lahat ng mga nangyari sa kanilang pamilya. Ang ilan rin sa kanila ay hindi naniniwala na magagawa niya iyon; ang magpagamit sa matandang hukluban gaya ng kalat na balita sa kanya. Ngunit ngayon na sila mismo ang makakasaksi ay wala ng ibang dahilan para hindi sila maniwala kay Audrey. Isa lang naman ang rason noon, si Albert na kung masama lang ang ugali niya ay siya ay kanina niya pa ipinagsigawan na salarin sa mukha ng mga taong nasa lugar.“Wow, ako pa talaga ang plastic? Concern lang naman ako—”“So stop being concerned kung iyan ang tawag mo sa ginagawa mo. Hindi ko iyan kailangan!”Napawi ang ngiti ni Audrey nang makita kung gaano naging matapang si Beth
AWTOMATIKONG UMIRAP SI Bethany kay Gavin nang ibaling nito ang mga mata sa kanya. Gusto niyang ipakita ditong hindi niya gusto ang sinabi niya. Pinapalabas nitong masama siya kahit na di naman totoo. Mahina lang iyong ikinatawa ng abugado. Alam niyang medyo napikon niya ang dalaga. Hindi naman iyon ang intensyon niya, ang gusto niya lang talagang iparating niya sa mga naroroon ay submissive siya sa kanya bilang boyfriend nito. Iyon lang. Subalit naging mali naman ang pagkaintindi doon ni Bethany.“Kailan pa kita pinagbawalang manigarilyo ha?” palihim na asik nito sa kanya sa mahinang tinig.Ngumisi lang si Gavin bilang tugon sa kanya. Alam niyang magre-react doon ang dalaga at hindi nga siya nagkamali. Sinabi lang naman niya iyon para pag-usapan ito at maka-earn ng respeto na nakita niyang wala ni katiting sa mga dating kaklase nila na agad niyang napansin pag-apak pa lang sa lugar. Hindi lingid sa kaalaman niya ang mga nangyayaring pangbu-bully sa kanya lalo na noong Audrey Caballer
PALIHIM NA KINUROT ni Bethany sa tagiliran si Gavin nang walang nakakakita. Sa halip na tumigil ang abugado, mas lalo pa siya nitong inasar nang hawakan nito ang gilid ng ulo niya at kabigin iyon palapit sa kanyang mukha. Walang pakundangan siya nitong hinalikan sa gilid ng kanyang labi. Parang kakapusin na ng hininga si Bethany nang gawin niya iyon. Hindi niya na matagalan ang pagiging sweet ni Gavin. Idagdag pa na nakarinig pa sila ng mahinang mga tili galing sa mga ibang kasama nila sa gathering. Malamang ay dahil iyon sa kalokohang ginawa ni Gavin na lantad sa mata ng halos karamihan sa mga dumalong bisita.“Gavin? Bakit ka ganyan? Sa halip na tumigil ka, mas ginaganahan ka pa ha?” kastigo niya dito. “Hindi ba may usapan tayo?” lamlam ng mga mata nitong nakikiusap sa kanya. “Uwi na tayo, Baby…”Napaawang na ang bibig ni Bethany. Hindi niya alam kung gaano na kapula ang kanyang mukha. Hindi niya malilimutan ang sinabi nito. Parang gusto niyang sampalin ang mukha dahil nang marinig
SOMEHOW AY NA-MISS rin naman ni Briel na asikasuhin siya at alagaan ng ganun ng Gobernador. Iba ang pag-aalalang ibinibigay nito sa kanya na batid niyang puno ng pagmamahal. Damang-dama niya. Marahil ay kaya sobrang minahal niya pa ito kumpara ng pagmamahal niya noon sa dati niyang fiance. Magiging ipokrita siya kung hindi niya aaminin ito ngayon sa kanyang sarili. Pahapyaw siyang tiningnan ni Briel nang marinig ang huling litanya na kanyang sinabi. Parang pinapalabas ni Giovanni na patay na patay siya dito.“Tigilan mo nga ako!” angil niya na muli pang ikinatawa nang mahina ng Gobernador.“Kumain ka habang nagbabasa.” Naupo na si Giovanni sa kanyang harapan at hindi pinansin ang pagtataray niya. Hindi rin ito naupo sa kanyang tabi na unang inaasahan ni Briel na medyo nagbigay sa kanya ng karampot na kahihiyan. Ibinalik ni Briel ang paningin sa papel na hawak kahit na wala pa rin siya doong maintindihan. Kumagat na siya sa apple na nakatusok sa tinidor. Lumambot ang puso doon ni Giov
NAG-INIT PA ANG mukha ni Briel na kulang na lang ay hilingin na sana ay bumuka na lang ang lupa na tinatapakan nila at biglang lamunin siya upang makaiwas sa sobrang kahihiyang nararamdaman. Kanina ay umuusok ang bunbunan niya at galit na galit siya sa Gobernador, ngayon naman ay bigla na lang naglaho iyon nang dahil lang sa isang dampi ng halik? Hindi siya makapaniwala! Ganun na ba siya kabilis mauto? Bakit ba lagi siyang ipinagkakanulo ng kanyang katawan? Palaging may sariling desisyon kahit ayaw niya.“Halika na sa loob, may mga documents akong kailangang ipakita at ipabasa sa’yo. Gusto kong hingin ang opinyon mo at kung ano ang masasabi mo.” malambing na hila at saad ng Gobernador na kinagat ang labi.Nagpahila naman si Briel na hindi na inintindi kung ano ang ibig sabihin doon ng Gobernador. Tututol pa ba siya eh nagawa na naman nitong tunawin ang galit niya? Naiwan ang kanyang isipan sa saglit na halik na kanilang pinagsaluhan na para bang iyon ang pinakamagandang bagay na nangy
NAGING BINGING-AHAS SI Giovanni sa kanyang mga katanungan na para bang wala itong narinig. Hindi na rin naman niya ito kinulit pa dahil paniguradong maiinis lang siya. Hinayaan ni Briel na lamunin sila ng nakakabinging katahimikan. Hinga nilang dalawa at panaka-nakang mahinang ingay ng makina ng kotse ang kanyang naririnig. Pasimpleng nililingon niya ang Gobernador kapag hindi nakatingin sa kanya upang punahin ang mga pagbabago nito sa mga araw na hindi niya nakita. Bumagal na ang takbo ng sasakyan dahilan upang mapatingin sa labas ng bintana si Briel. Pamilyar sa kanya ang lugar. Sa lumang apartment na binili nito sa Bulacan sila pumunta. Anong gusto nitong mangyari? Magbalik-tanaw sila ng magkasama? Napairap na lang sa kawalan si Briel kahit na medyo may kaunting excitement at sakit din sa kanyang puso.“Bakit mo ako dito dinala? Anong plano mo? Akala mo makukuha mo ang atensyon ko kapag dinala mo ako dito? Anong tingin mo sa akin? Basta-basta mo na lang makukuha nang dahil sa pagan
GUSTONG LUMUNDAG NG puso ni Briel s agalak nang marinig niya ang pinagsamang selos at galit sa tinig ni Giovanni. Ganunpaman ay hindi siya kumibo. Napatanong na rin sa sarili. Bakit nga ba ginagawa niya ito? Bakit siya nakikipag-date sa hindi niya gusto gayong hindi naman niya kailangan ng lalaki sa buhay niya? Iisa lang ang sagot niya, nang dahil iyon sa Gobernador. Gusto niyang makita nito na kaya niyang magmahal ng ibang lalaki bukod dito. Sino bang niloloko niya? Sarili lang din naman niya. Sa tingin niya maatim niyang magpakasal sa lalaking iyon nang walang anumang pagmamahal? Hindi siya ganun ka-desperada at kababaw na aabot pa sa puntong iyon ng kanyang buhay. Tama, nahihibang siya. Bumabalik ang pagiging childish niya. Kaya niyang mabuhay ng walang lalaki. Saka kilala na rin ni Brian ang ama niya. Ano pa ang kailangan niyang patunayan? Wala. Bored lang siya. Nagre-rebelde sa ginagawa ni Giovanni.“Bakit hindi ka makasagot, Gabriella?” Walang anu-ano ay ibinigay ni Giovanni
PAHAPYAW NA TININGNAN ni Briel ang sasakyan ng Gobernador sa hindi kalayuan. Puno ng pag-asa na sinunanda ni Giovanni ang kanyang mga mata na bumaling doon. Kung tutuusin ay may choice naman si Briel na tumanggi, pero ewan niya ba kung bakit alipin na naman siya ng sarili na kahit ayaw ng utak niya ay padabog na ang mga paang nagsimula siyang maglakad patungo ng sasakyan. Sumunod naman agad si Giovanni sa kanya. Pagkasara ng pintuan ay agad na siyang hinarap ni Briel. Nakahalukipkip na ang mga braso nito at base sa ipinupukol na tingin ay gusto na niyang sabihin ni Giovanni kung ano ang pakay nito.“Hindi mo man lang ba ako tatanungin kung saan ako nanggaling ngayong gabi?” subok niya sa pasensya nito, gusto pa niyang makita kung paano ito magselos at mairita kada babanggitin niya ang ka-date niya.Lantad sa mga mata ni Briel ang dumaang selos at galit sa mukha ni Giovanni na kaagad din na nawala. Mabilis lang iyong naglaho na para bang wala naman itong pakialam kung makipag-date siya
NAMUMULA ANG MAGKABILANG pisngi nang lumabas si Briel at ang kanyang ka-date ng restaurant kung saan sila nagkasundo nitong kumain ng dinner. Alas-nuwebe na iyon ng gabi. Nagtatawanan pa ang dalawa habang lumululan ng sasakyan na parang siyang-siya sa kung ano ang pinag-uusapan. Humigpit ang hawak ni Giovanni sa cellphone na kanyang tangan. Kanina niya pa tinatawagan si Briel sa numero nito at social media account ngunit hindi nito sinasagot iyon. Deadma. Tipong parang hindi nito iyon nakikita. Kinailangan niya pang tawagan ang pamangkin niyang si Bethany para lang malaman kung nasaan ang babae ng sandaling iyon. Batid niyang nagtatampo ito pero hindi sapat na dahilan iyon para makipag-date ito at sumama sa ibang lalaki. Ano na lang pala iyong nangyari sa kanila sa mansion? Wala lang? Hindi kasama sa bilang? Tawag lang ng laman? Batid niyang mahal pa siya nito. Sa mga paghalik nito. Nag-explain naman na siyang busy siya kaya hindi niya nasagot ang message at tawag nito. Aminado rin si
NAUMID NA MULI ang dila ni Giovanni. Bukod sa naguguluhan ay hindi niya rin napaghandaan ang sunod-sunod na mga katanungan ni Gavin. May malinaw na sagot na siya ngunit napakarami pa niyang kinukunsidera. Kaya nga kailangan talaga nilang mag-usap ni Briel ukol dito, na hindi niya naman alam kung kailan din iyon mangyayari.“Sabihin mo ng maaga para naman makapaghanap kami ng mga lalaking ipipila sa kapatid ko para maging blind date at kalaunan ay potential husband niya. Pumayag na rin naman doon si Briel.” subok ni Gavin na galitin ang Gobernador para naman gumalaw na ito. Blind date? Bakit makikipag-blind date si Briel gayong may nangyari sa kanilang dalawa ng nagdaang gabi? Potential husband? Paano naman siya kung ganun?“Blind date? Pumayag siyang makipag-blind date?”“Hmm, maganda ang kapatid ko kaya panigurado na maraming pipili para maka-blind date niya. Hindi mo naman kailangang mag-alala o mapilitan ang sarili mong panindigan siya. Tungkol naman kay Brian, hindi niya naman si
NAPAAYOS NA NG upo si Briel nang marinig niya ang ingay ng pamangkin niyang si Gabe na pababa na ng hagdan. Saglit niyang nilingon at nakita niyang kasunod na nito ang mga magulang. Pilit niyang iwinaglit ang anumang galit niya kay Margie kahit na mukhang wala naman talaga silang masamang ginagawa ni Giovanni. Hula lang niya iyon. Sa imahinasyon niya lang dahil aminin niya man o hindi, nilalamon siya ng matinding selos nang makiya niya ito. “Ang bisita? Tulog pa?” unang tanong ng Ginang nang maabutan silang mag-ina na nasa kusina.“Nakaalis na, Mommy.” hindi lumilingon na sagot ni Briel kaya hindi niya nakita ang pagkunot nito ng noo patungkol sa kanyang mga sinabi. Napalingon na ito sa kanyang asawa na puno ng pagtataka na roon ang mga mata.“Umalis na? Ang aga niya naman. Saan ang punta? Pinakain mo man lang ba bago siya umalis?”Sa dami ng tanong ng ina ay iisang linya lang ang naging sagot doon ni Briel na hindi pa rin nililingon ang ina niya.“May meeting pa raw na pupuntahan.”
MABAGAL NA MAGKASUNOD at walang lingon-likod na lumabas ang dalawa ng kusina. Hindi na pinigilan pa ng Gobernador si Briel sa nais nitong gawin. Gusto niya rin na makausap ang babae bago man lang siya umalis. Nahihiya lang niyang banggitin iyon at buksan kanina habang kumakain dahil may ibang mga taong makakarinig sa kanila. Nauuna si Briel kung kaya naman tanaw na tanaw ni Giovanni ang maliit na likod nito. Hindi niya inalis ang tingin niya sa babae. Lumihis lang iyon saglit dito at tumama sa mukha ng babae nang makalabas na sila ng pintuan at lumingon sa kanya si Briel upang harapin na siya. Maliit na ngumiti ang babae. Gusto lang talaga niyang ihatid sa labas si Giovanni. “Maraming salamat sa pag-aasikaso, Briel—”“Hmm, mag-ingat ka sa pupuntahan mo…” putol ni Briel sa mga sasabihin pa sana rito ng Gobernador. Muling hinarap ni Briel ang mga sasakyan na naghihintay kay Giovanni na nakaparada sa parking lot ng kanilang mansion. Napag-alaman niya na ang ilan sa mga tauhan niya ay