Inabot ni Zayden at hinampas ang ulo ni Ahrio, na nagpabalik nito sa realidad. “Gusto mo na bang mamatay? Bakit mo binibigay sa kanya ang lahat ng susi?"
Sa puntong ito, natanggap na ng babae ang mga susi. Na-realize ni Ahrio ang kanyang pagkakamali ngunit hindi niya alam kung paano sasabihin sa kanya kaya dahan-dahan na lang niyang hinugot ang isang susi mula sa set habang pinagmamasdan siya ng babae, tuliro at iniisip kung ano ang nangyayari sa kanya.
Agad na hinablot ni Zayden ang susi sa kamay ni Ahrio, inis sa kanyang pagkaka-starstruck.
Mula sa di kalayuan, bigla silang nakarinig ng malakas na pagsabog ng bomba. Napagtanto ni Zayden kung ano iyon sa isang iglap at hinila si Ahrio palapit, ibinalik sa kanya ang susi. Sa pagkakataong ito, nagsimulang nagliparan na naman ang mga arrow patungo sa kanilang direksyon, na naging dahilan upang agad silang maghiwalay sa isa't isa.
Tumatakbo sila patungo sa finish line, sa isang hilera ng mga nakakandadong chestbox. Hindi kalayuan sa kanilang kinatatayuan, may mga parte ng katawan na nagkalat, nagkapirapiraso. Hindi kinailangan ng isang henyo upang hulaan na iyon ang mga katawan ng mga manlalaro na pumili at nag-unlock ng maling chestbox.
Ito ay isang laro ng swerte. Hindi kailangan ang pakikipagtagisan ng talino; walang mga palaisipan na kailangan upang masolve and laro. Puro swerte lang. Pinili mo lang ang tamang kahon para i-unlock, doon nakasalalay ang kanilang kapalaran. Ngunit siyempre, may isa pang kasanayang kailangan para matagumpay na makumpleto ang laro. Ang kakayahan ng pag-iwas sa mga pana at pag-iwas sa kamatayang idudulot ng panang tatama sa iyong katawan.
Nauna sa kanilang lahat si Ahrio dahil siya ang may hawak ng susi. Kakailanganin din niyang pumili ng chest box para ma-unlock. Kinailangan din ng magandang babae mula sa kabilang team. Ito ay hindi madali dahil sa lahat ng mga arrow na tumitira sa kanila. Sinulyapan niya ang iba pang mga chestbox, nag-iisip kung alin ang bubuksan pagkatapos makaiwas sa isang palaso na muntik ng tumama sa kanyang ulo.
Arrows after arrows were shot at them but they seemed to be expertly trained at dodging it after a few successful attempts from earlier.. Maging si Blaize na karga-karga si Jade sa kanyang likod ay nagawang iwasan ang mga arrow na parang alam niya kung saan nanggagaling ang mga arrow na iyon.
However, with all the flying arrows shooting at them, Ahrio couldn’t find the right timing to crouch and unlock his chosen chest box. Kaya, sa loob ng isang segundo, kinuha niya ang isng chest box at ginamit ito bilang kalasag, tinataas iyon at ginamit pang salo ng mga panang tatama sana sa kanya. Yumuko siya at sa mabilis na paggalaw ng kamay, binuksan niya ang chest box.. It was so quick for him but for his group members, it was like a slow-motion, nerve-wracking moment as they wait for him to open the chest box and either say they succeeded or blow them up into tiny fragments, scattered up in the air before settling down on the ground below them. Just like the others.
Ang ilan sa iba pang mga grupo ay masyadong natatakot na pumili ng chest box at nang nakita nila ang ginamit ni Ahrio bilang panangga, alam nilang walang bomba sa loob ang hawak niya. Dahil kung meron, pumutok na sana ito nang kunin niya ito. So, they were watching him, waiting for him too because if he succeeds, they can just steal the other chest box he was using as a shield and be granted a ticket to the world of the living.
Pero hindi iyon narealize ni Ahrio. Napamura siya sa isip at sumuko na lang sa swerte niya. Mabilis niyang binuksan ang isang chest box at narinig niya ang pagsinghap ng mga tao nang may nagpop up na nakasulat na mensahe, "MISSION FULFLED".
Nilingon niya ang kanyang mga kagrupo ngunit agad siyang naalarma nang magsimulang magkarera ang mga tao patungo sa kanya. Itinulak, sinaksak, sinaktan at pinatay nila ang iba pang mga manlalaro upang pigilan ang mga ito na maabot siya. Doon niya napagtanto na lahat sila ay iisang bagay lang ang rason. Ang nakataas at hindi pa naa-unlock na chest box sa kamay niya.
Nilingon niya ang magandang babae at walang pag-aalinlangan na iniabot ang chest box na iyon dito. Nanlaki ang kanyang mga mata at bumungad sa kanyang mga mukha ang pasasalamat bago niya ito mabilis na binuksan gamit ang susi. Pagkatapos ay itinaas niya ito, na para bang ipapakita sa mga taong iyon na tapos na. Siya ang naunang makakuha ng chest box.
It was kind of too late though.
There were only five of them left from the struggle and they froze when they looked at the chest box, already opened and then in a single moment was reduced into a dead body as arrows shot them in the head, in the eye and in all other lethal places of a human’s body.Napansin niya na sa kabilang sulok ay ang mga manlalaro na nakatayo lang roon, nanonood habang kitang-kita ang kawalan ng pag-asa at panlulumo sa kanilang mga mukha. Ang iba ay umiiyak, nanginginig sa takot at ang iba ay mukhang sumuko na sa kanilang buhay. Ligtas sila sa sulok sa sandaling ito ngunit sa sandaling tumakbo sila patungo sa chest box, papanain rin sila. At kung hindi sila tatakbo para makapili at magbukas ng chest box, mamamatay pa rin sila dahil ang pagsuko ay katumbas ng kamatayan.
She noticed that they didn’t have any key to use and she hid all of the other keys Ahrio gave him earlier out of fear of getting attack if people were to steal them. However, this time, she felt sorry for them.
Maililigtas niya ang ilan sa mga taong ito o dalhin pa rin sila hanggang sa kanilang kamatayan sa pamamagitan ng pagbibigay sa kanila ng mga susi. Bumuntong-hininga siya at nagpasya na ibigay ang pagpipiliang iyon sa kanila at inihagis niya ang mga susi sa hangin upang makita nila ito.
Pinagmamasdan niya ang marami sa kanila na sumugod dito, kumuha ng susi habang ang iba ay nanatili lang doon, ganap na nagbitiw at handang harapin ang kamatayan. Napanood niya ang ilan sa kanila na natamaan ng isang arrow nang tumakbo sila patungo sa isang chest box, ang ilan ay nakarating, na-unlock ang isang chest box ngunit sumabog lamang sa ilang segundo. At pinanood niya ang ilan sa kanila na nakaligtas, lumuhod, nakayakap sa chest box na nagsasabing ligtas na ang kanilang mga buhay at maaring pang makapagpatuloy hanggang sa susunod na laro o higit pa kung sila ay suswertehin.
It was heart-wrenching to watch. She can feel the pain and the sorrow as her tears started to brim on her eyes. She looked away immediately to contain her tears back but a single, lone tear escaped when she turned her back.
Inihiga ni Blaize si Jade sa hospital bed nangmakabalik na silasa loob ng arena. Mayroong isang mini-hospital sa loob ng arena at lahat ng mga manlalaro ay binibigyan ng medical treatment isang beses lamang kung sila ay buhay pa pagkatapos ng matagumpay na pagkumpleto ng isang laro. “I need your assistance." Sabi ni Yekaterina habang sinusuot ang medical gloves. She had already checked Jade's pulse and she's still alive, buti na lang. Hindi gaanong malalim ang sugat at sa kabutihang palad, hindi ito umabot sa kanyang organs o anumang importantengugat.&nb
Nanginginig ang katawan ni Jade. Nakatulog siya ulit pagkatapos lang ng maikling minutong paggising. Marahang niyugyog siya ni Yekaterina para magising."Jade, okay ka lang?" Tanong niya, na sinagot naman ni Jade,“Oo”. Pagkatapos ay pumikit ang kanyang mga mata, nakatulog muli. Inayos ni Yekaterina ang kanyang kumot para matakpan ng maayos ang kanyang katawan.
Tumakbo si Blaize patungo kay Andrik habang naglalakad sila pabalik sa silid ni Jade, at inakbayan ito, sinadyangidiniin pababa ang kanyang nasugatang braso. Napaungol si Andrik at halos mawalan ng balanse sa gulat.“See? I told you you’re a pro at army crawling.He smirked tauntinglyand even raised his eyebrow up and down twice.“Yekaterina is super cool.” Zayden muttered like he was lost in a trance as he recalled something from his memory about Yekaterina,
Patuloy ang pagtulo ng mga luha ni Yekaterina sa kanyang mga pisngi habang pinagmamasdan sina Zayden at Ahrio na inililibing ang katawan ni Jade. Sumandal siya sa dibdib ni Andrik at niyakap siya nito ng patagilid na nagbibigay sa kanya ng labis na kaginhawaan.Saglit na walang nagsalita sa kanila at nanatiling nakatitig lang sa puntod ni Jade. Hanggang sa binasag ni Blaize ang malungkot na katahimikan na bumabalot sa kanila.“At least she’s free out there.”Nang marinig ang mga salit
Nagising sina Blaize, Zayden at Andrik na may matinding sakit ng ulo. Dumadaing habang nakahawak sa noo, napaupo si Zayden sa kama. Una niyang napansin si Yekaterina na tila hindi mapakali sa kama habang patuloy na bumibiling-biling ang ulo sa kaliwa't kanan. Pawis na pawis din siya at bakas sa mukha niya ang takot natakot na ekspresyon.Tumayo siya at lumapit sa dalaga,bahagya niyang niyugyog ang mga balikat nito para magising siya. . “Yekaterina. Wake up.”Nanlaki ang mga mata niya at agad siyang napabangon paupo sabay tinulak n
Kinalas ni Andrik ang lubid mula sa puno at itinali ito sa kanyang baywang, naghahanda na tumalon sa finish line kung saan nakatali ang kabilang dulo ng lubid. Habang hinahanda niya ang sarili sakanyang huling pagtalon, umalingawngaw ang malakas na sigaw sa paligid but he didn’t have the time to turn or even glance to see what was happening because the rope snaps and breaks.He fell down, he raised his hands up and luckily, Zayden caught his one hand and held on to it, saving him from being torn into pieces by the crocodiles below.Gumaan ang pakiramdam niya, ngunit sa isang iglap ay nawala iyon nang tumingala siya at nakita ang ekspresyon sa mukha ni Zayden na tila may malal
Death has been around every nook and corner the moment the players start a game.Svetlana had seen different deaths, all gruesome and brutal, the very same day she arrived here.At bawat araw, lahat sila ay nakikipagkarera laban sa mismong pintuan ng kamatayan.Ngunit ngayon, nasaksihan niya ang pagkamatay ng sarili niyang team mate, ang nangako sa kanya na poprotektahan nila ang isa't isa, ang nangakongmakkaaalis dito nang buhay at mananalo, ang nakausap niya ng maraming beses, ngumiti sa kanya at nagkuwento sa kanya ng masasayang kwento sa loob ng maikling panahon, ang taong bumuo ng isang uri ng pagkakaibigan kasama siyasa isang lugar kung saan hindi nagtatagal ang pagkakaibigan. At ngayon namatay s
“Greetings, players! You have set a new record on the recent game for having lesser number of players lost. And for that, you will be rewarded. Tonight, is a celebration and a congratulatory party for making it this far in the games.”." Masiglang sabi ng lalaking mukhang host ng party.Nang marinig iyon, ang mga manlalaro ay nagpalitan ng tingin, bulungan at malakas, nasasabik na hiyawannang bumukas ang entablado at isang malawak na podium ang umangatmula sa ibaba, na nagpapakita ng mga eleganteng itim na kahon na may mga ribbon at ang kanilang mga pangalan ay nakasulat dito.